Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Barucki (ur. 10 kwietnia 1883 w Ruskiej Wsi, zm. 17 stycznia 1955 w Sanoku) – polski nauczyciel, działacz społeczny.
Data i miejsce urodzenia |
10 kwietnia 1883 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
17 stycznia 1955 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
nauczyciel |
Narodowość |
polska |
Małżeństwo |
Zofia z d. Konik |
Dzieci | |
Odznaczenia | |
Leon Barucki urodził się 10 kwietnia 1883 w Ruskiej Wsi jako syn Kazimierza i Konstancji domu Kossowskiej[1][2][3][4].
Został nauczycielem. W początkowych latach pracował w swoich rodzinnych stronach, od około 1907 był tymczasowym nauczycielem w mieszanej 2-klasowej szkole w Golcowej[5], od około 1908 był nadetatowym nauczycielem w mieszanej 1-klasowej szkole w Dylągowej[6][7] [8], następnie od około 1910 był tymczasowym nauczycielem w mieszanej 1-klasowej szkole w Niewistce[9], od około 1911 był tymczasowym nauczycielem w mieszanej 1-klasowej szkole w Końskich[10]. Po okresie przerwy[11], od około 1913 był nauczycielem kierującym w 2-klasowej szkole w Sielnicy[12].
Po zakończeniu I wojny światowej na początku istnienia niepodległej II Rzeczypospolitej w ramach akcji reaktywowania szkół polskich przybył z Dynowa na Podlasie. W 1919 został pierwszym dyrektorem polskiego Prywatnego Gimnazjum w Drohiczynie[13]. Potem pracował jako nauczyciel geografii w Państwowego Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Białymstoku[14][15][16]. W okresie międzywojennym dysponował wykształceniem wyższym[14].
W Białymstoku działał społecznie. Udzielał się jako mistrz ceremonii podczas patriotycznych uroczystości państwowych[17] (w szopce świątecznej - przedstawiającej znanych obywateli miasta - zyskał przydomek „Boruta-Defiladowicz”[potrzebny przypis]). Był współorganizatorem uroczystości 100. rocznicy powstania listopadowego[18][19]. 22 lutego 1930 został ponownie wybrany członkiem komisji rewizyjnej Komitetu Powiatowego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Białymstoku[20]. 27 marca 1930 został wybrany zastępcą członka zarządu białostockiego oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego[21], w lutym 1932 został wybrany członkiem komisji rewizyjnej[22]. 5 października 1930 został wybrany wiceprezesem oddziału Ligi Morskiej i Rzecznej w Białymstoku[23], po przemianowaniu organizacji wykazywał się w organizowaniu kół szkolnych Ligi Morskiej i Kolonialnej[24]. W 1931 był członkiem Wydziału Wykonawczego Komitetu Kongresu Eucharystycznego w Białymstoku[25]. Działał w Lidze Mocarstwowej i Kolonialnej[26]. W kwietniu 1933 został wybrany członkiem zarządu koła Związku Rezerwistów RP w Białymstoku[27][28]. Został skarbnikiem powołanego 19 września 1933 białostockiego koła Towarzystwa Popierania Budowy Szkół Powszechnych[29]. Prowadził wykłady i odczyty dla społeczeństwa Białegostoku[30].
W Sanoku był wieloletnim pracownikiem spółdzielni rolniczej Powiatowych Związków Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”[31][32] oraz zasiadał w radach narodowych[33][34].
Podczas II wojny światowej w trakcie okupacji niemieckiej działał w podziemnym ruchu oporu[35].
Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 1953 został uznany przynależnym do gminy Sanok[3] Do końca życia zamieszkiwał w Sanoku przy ulicy Adama Mickiewicza 1[2]. Zmarł 17 stycznia 1955 w Sanoku[2][4]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 19 stycznia 1955[33][4][36].
9 września 1920 w Sanoku poślubił Zofię Konik[1][37][2] (1893–1960, siostra nauczyciela Władysława Kreowskiego)[38]. Ich synem był Tadeusz Barucki (1922-2022), architekt[39].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.