Kuchnia Ticino

Kuchnia Ticino – regionalna kuchnia, która wykształciła się w szwajcarskim, włoskojęzycznym kantonie Ticino. Posiada bardzo silne wpływy włoskie^[1], zwłaszcza lombardzkie, ale jest osobną kuchnią regionalną, ponieważ opiera się prawie wyłącznie na produktach z Ticino^[2].

Cazzöla

Polenta

Charakterystyka

Posiłki na terenie Ticino spożywać można w trattoriach (rodzinnych restauracjach), locandach (rodzinnych restauracjach z miejscami noclegowymi), birreriach (piwiarniach, gdzie posiłki są tylko dodatkiem do piwa) oraz osteriach (winiarniach). Najbardziej autentyczne dania regionalne podawane są w grotto (cavetto), czyli wiejskich gospodach^[3].

Jednym z twórców kanonu kulinarnego Ticino był kucharz Martino Rossi, później znany jako Martino de Rubeis, rodem z Torre w dystrykcie Blenio. Pracował on na dworze Sforzów w Mediolanie od 1457^[2]. Innymi znakomitymi szefami kuchni reprezentującymi regionalny styl byli Lorenzo Delmonico Leventina, Alessandro Filippini, Joseph Favre i Angelo Conti Rossini^[4].

Projektem mającym na celu zachowanie lokalnego kolorytu kulinarnego jest inicjatywa Sapori del Ticino a Tavola^[5].

Dania

Dania charakterystyczne dla regionu to w głównej mierze dania znane z kuchni włoskiej, ale są też lokalne specjały. Najbardziej popularnymi pozycjami tutejszego menu są m.in.:

• zupa minestrone z serem sbrinz (w odróżnieniu od Włoch, gdzie dodaje się parmezan)^[6],
• risotto z grzybami i szafranem (risotto con funghi),
• ossobuco, często jako dodatek do risotto,
• duszone mięso (brasato),
• zestaw mięs z kapustą – cazzöla
• cicitt – niewielkich rozmiarów kiełbaski,
• mazza casalinga – talerz wędlin,
• polenta – jako dodatek do większości dań głównych,
• pierożki ravioli i tortellini,
• dania z kasztanów, np. gotowane kasztany w śmietanie, kasztany karmelizowane, Kastanienspätzli San Michele (grube kluski-nitki wyrabiane z ciasta, do którego dodaje się piwo), tort kasztanowy^[7],
• deser zabaglione,
• ciężkie wino czerwone – Ticinese Merlot (stanowi około 80% lokalnej produkcji winiarskiej)^[3] – wytwarza się go około 4 milionów litrów rocznie^[6].

Przypisy

1. eSky. [dostęp 2015-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-06)].
2. The typically Ticino Cuisine. ticino.ch. [dostęp 2021-01-28]. (ang. • wł. • niem. • fr.).
3. Simonis Damien, Johnstone Sarah, Jackson Lorne: Szwajcaria i Liechtenstein. Bielsko-Biała: Pascal, 1996, s. 298. ISBN 83-7304-270-9. OCLC 749256738.
4. Morcote Turismo
5. Enjoy "The flavors of Ticino". luganotourism.ch. [dostęp 2021-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-09)]. (wł. • niem. • fr. • ang. • chiń.).
6. Cuisine of Ticino for gourmets. Places for dinner - best restaurants. orangesmile.com. [dostęp 2021-01-28]. (ang. • ros. • niderl. • niem. • hiszp. • fr. • tur.).
7. Potrawy z kasztanów z Ticino. koneserzy.pl. [dostęp 2021-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-12)]. (pol.).