Krzywicze (rejon miadzielski)

Krzywicze
Państwo	Białoruś
Obwód	miński
Populacja (2010); • liczba ludności	; 1300
Nr kierunkowy	1797
Kod pocztowy	222376
Tablice rejestracyjne	5
	Położenie na mapie obwodu mińskiego Krzywicze
	Położenie na mapie Białorusi Krzywicze
	Położenie na mapie Polski w 1939 Krzywicze
	54°42′37″N 27°17′24″E
	Multimedia w Wikimedia Commons

Krzywicze (biał. Крывічы) – osiedle typu miejskiego na Białorusi w rejonie miadzielskim obwodu mińskiego, ok. 1,3 tys. mieszkańców (2010).

Szybkie fakty Państwo, Obwód ...

Zamknij

Szybkie fakty

Zamknij

Działają tu dwie parafie – prawosławna (pw. Świętej Trójcy)^[2] i rzymskokatolicka (pw. św. Andrzeja Apostoła).

W czasach zaborów wieś w powiecie wilejskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1865 roku liczyła 200 mieszkańców w 40 domach. Gniazdo rodu Kiszków. Pod koniec XIX wieku własność Szykowskich^[3].

Za II RP siedziba wiejskiej gminy Krzywicze.

W latach 1921–1945 miasteczko leżało w Polsce, w województwie wileńskim^{[uwaga 1]}, w powiecie wilejskim, w gminie Krzywicze.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 623 osoby, 241 było wyznania rzymskokatolickiego, 84 prawosławnego,1 ewangelickiego, 278 mojżeszowego a 19 mahometańskiego. Jednocześnie 530 mieszkańców zadeklarowało polską, a 93 białoruską przynależność narodową. Były tu 92 budynki mieszkalne^[4]. W 1931 w 146 domach zamieszkiwało 901 osób^[5].

Wierni należeli do miejscowej parafii prawosławnej i rzymskokatolickiej. Miejscowość podlegała pod Sąd Okręgowy w Wilnie; mieścił się tu Sąd Grodzki i urząd pocztowy który obsługiwał znaczną część terenu gminy^[6].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR^[7]^[8]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR^[9].

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

Na cmentarzu katolickim znajduje się kwatera polskich żołnierzy poległych podczas wojny polsko-bolszewickiej. Znajdują się na niej 93 mogiły, odnowione w 2019 r.^[10]^[11]

Podczas okupacji hitlerowskiej, w październiku 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1500 osób. We wrześniu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano^[12].

Aleksander Chodźko – polski poeta, orientalista (iranista) i slawista,
Jan Chodźko – polski powieściopisarz i dramaturg,
Józef Chodźko – polski topograf i geodeta, wieloletni badacz Kaukazu,
Michał Chodźko – polski poeta i publicysta
Jerzy Faryno – polski slawista (ur. 1941 w Uzdrygołowiczach)

Cerkiew prawosławna pw. Świętej Trójcy
Kościół rzymskokatolicki pw. św. Andrzeja Apostoła

[U 1]
Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

[1]
Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
[2]
Приход храма Святой Живоначальной Троицы г.п. Кривичи. molod-eparchy.by. [dostęp 2021-03-08]. (ros.).
[3]
Borowiki, wieś, powiat wilejski, gmina Kniahinin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 316.
[4]
Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 88.
[5]
Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 60.
[6]
Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 825.
[7]
https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf.
[8]
okupacja sowiecka ziem polskich, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-04-03].
[9]
PiotrP. Eberhardt PiotrP., Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
[10]
[OSR] Cmentarze i pomniki walk o utrwalenie granic (1918-21r.) : Krzywicze (Крывічы) [online], www.rowery.olsztyn.pl [dostęp 2020-04-29].
[11]
Białoruś: Kolejne polskie cmentarze odnowione [online], belsat.eu [dostęp 2020-04-29] (pol.).
[12]
Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1220.

Krzywicze w radzima.org
Krzywicze. zapala.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-11)]. - Kościół i klasztor trynitarzy
Krzywicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 807.
Krzywicze (rejon miadzielski), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 182.
Крывічы - мястэчка майстроў. rh.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-15)].białorus. w tygodniku «Rehijanalnaja Hazieta»

[uwaga12222-4] [U 1]
Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

[1] [1]
Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).

[2] [2]
Приход храма Святой Живоначальной Троицы г.п. Кривичи. molod-eparchy.by. [dostęp 2021-03-08]. (ros.).

[3] [3]
Borowiki, wieś, powiat wilejski, gmina Kniahinin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 316.

[:022222222222-5] [4]
Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 88.

[:122222-6] [5]
Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 60.

[:02222222-7] [6]
Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 825.

[8] [7]
https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf.

[9] [8]
okupacja sowiecka ziem polskich, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-04-03].

[10] [9]
PiotrP. Eberhardt PiotrP., Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.

[11] [10]
[OSR] Cmentarze i pomniki walk o utrwalenie granic (1918-21r.) : Krzywicze (Крывічы) [online], www.rowery.olsztyn.pl [dostęp 2020-04-29].

[12] [11]
Białoruś: Kolejne polskie cmentarze odnowione [online], belsat.eu [dostęp 2020-04-29] (pol.).

[13] [12]
Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1220.

[1]

[2]

[3]

[uwaga 1]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

Krzywicze (rejon miadzielski)

Wikiwand in your browser!

Wikiwand in your browser!

Historia

Ludzie związani z miejscowością

Przypisy

Linki zewnętrzne