Loading AI tools
Konstanty Danielewicz (ur. 1809 w Białej Cerkwi, zm. 27 marca 1842[1] w Monachium[2]) – polski filozof, heglista.
| Data i miejsce urodzenia |
1809 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 marca 1842 |
| Zawód, zajęcie |
filozof |
| Narodowość |
polska |
| Partnerka |
Delfina Schaunroth-Hill Handley |
Pochodził z rodziny lekarskiej. W Lublinie ukończył szkołę średnią. W 1827 rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zapoznał się z Zygmuntem Krasińskim[3] (relegowano go w listopadzie 1828[2]). Wraz z Konstantym Gaszyńskim stanął w obronie Krasińskiego podczas zajść na Uniwersytecie Warszawskim 14 marca 1829. Leon Łubieński znieważył wówczas Krasińskiego, który jako jeden z nielicznych nie brał udziału w patriotycznej manifestacji, w jaką przerodził się pogrzeb senatora Piotra Bielińskiego (był w tym kierunku naciskany przez ojca)[4].
Rozpoczął pracę jako aplikant Wydziału Skarbowego Komisji Wojewódzkiej Lubelskiej[2]. Walczył w powstaniu listopadowym i został ranny podczas bitwy pod Ostrołęką. Po upadku powstania wyjechał wraz z Krasińskim z kraju i towarzyszył mu jako powiernik w europejskich podróżach. Pośredniczył w niełatwych relacjach Krasińskiego z ojcem. Był mentorem poety w zakresie heglizmu i recenzentem jego projektów artystycznych. Zmarł przedwcześnie po ciężkiej chorobie[3] w Wielkanoc. Zygmunt Krasiński poświęcił zmarłemu przyjacielowi wiersz Fryburg[1]. Danielewicza pochowano go w katakumbach monachijskiego Starego Cmentarza Południowego. Neogotycką tablicę nagrobną ufundował Krasiński[2].
Od 1840 był narzeczonym Delfiny Schaunroth-Hill Handley, damy dworu i pianistki królowej bawarskiej[2].
Do jego głównych dzieł należały trzy niedokończone rozprawy filozoficzne:
- O odbiciu się historii w poezji,
- Historyczna zasada: "Jako rozłożoną na przestrzeń widzimy ludzkość w czworakiej głównej towarzyskiej postaci",
- O woli[3].
Wydano je we fragmentach z inicjatywy Krasińskiego w latach 1842-1844 w ramach "Biblioteki Warszawskiej"[3]. Był współwydawcą czasopisma „Pamiętnik dla Płci Pięknej” o charakterze literackim (poezja, proza, recenzje)[4].
W swoich pracach próbował połączyć poglądy Georga Wilhelma Friedricha Hegla i Augusta Cieszkowskiego. Dowodził słabości zasady heglowskiej w postaci czystej, wysuwając postulat uzupełnienia filozofii teologią. Twierdził, że motorem dziejów jest wola, natomiast jej źródłem – Bóg[2].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
