Centralny Klub Studentów Politechniki Warszawskiej „Stodoła”

Centralny Klub Studentów Politechniki Warszawskiej „Stodoła” – klub studencki znajdujący się przy ulicy Stefana Batorego 10 w Warszawie. Należy do Politechniki Warszawskiej.

Centralny Klub Studentów Politechniki Warszawskiej „Stodoła”

Budynek klubu od strony ul. Batorego
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Stefana Batorego 10
Architekt	Leszek Sołonowicz, Janusz Pukaczewski i Tadeusz Szumilewicz[1]
Rozpoczęcie budowy	(obecna siedziba) 1970[1]
Ukończenie budowy	1972[1]
Położenie na mapie Warszawy Centralny Klub Studentów Politechniki Warszawskiej „Stodoła”
Położenie na mapie Polski Centralny Klub Studentów Politechniki Warszawskiej „Stodoła”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Centralny Klub Studentów Politechniki Warszawskiej „Stodoła”
52°12′42,044″N 21°00′36,266″E
Strona internetowa

Siedziba

Pierwszą siedzibą klubu był barak przy ul. Emilii Plater pozostawiony przez budowniczych Pałacu Kultury i Nauki, nazywany „stodołą”^[2]. Mieściła się tam stołówka pracownicza^[3]. Klub rozpoczął tam działalność w 1956^[3].

Następnie mieścił się w baraku przy ul. Trębackiej, będącym zapleczem przy odbudowie Teatru Wielkiego, w świetlicy Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych przy ul. Wspólnej, obok dawnego kina Oka przy ul. Nowowiejskiej, w budynku należącym do wojska. Od 1972 ma stałą siedzibę w budynku przy ul. Stefana Batorego 10^[3].

Budynek wzniesiony w latach 1970–1972 zaprojektowali Leszek Sołonowicz, Janusz Pukaczewski i Tadeusz Szumilewicz^[1]. Autorem poprzedniego wystroju był Jarosław Koziara.

Działalność

Stodoła działa od 5 kwietnia 1956. Od samego początku stanowiła centrum warszawskiego życia jazzowego. Odbyły się tutaj pierwsze trzy edycje Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Jazzowej „Jazz Jamboree” (1958, 1959, 1960). W 1964 z inicjatywy Jerzego Bojanowskiego, ówczesnego prezesa klubu, powołany został Klub Jazzu Tradycyjnego. Jego członkowie organizowali w Stodole „piątki jazzowe”. Swoje próby miały tam najbardziej znane wówczas zespoły jazzowe: Big Band „Stodoła”, Hagaw, Old Timers, Gold Washboard, Storyville Jazz Band i Vistula River Brass Band.

Istotna w życiu klubu była także działalność kabaretowa i filmowa. Najpierw powstał Dyskusyjny Klub Filmowy „Stodoła”, który ze względów technicznych działał poza klubem (m.in. w Kinie Iluzjon), a w roku 1964 Realizatorski Klub Filmowy, którego działalność opierała się w dużej mierze na wykorzystywaniu sprzętu klubu Hybrydy. W ten sposób zrealizowano kilka filmów dokumentalnych oraz fabularną adaptację powieści Maksa Frischa „Powiedzmy Gantenbein”. W 1957 częścią programu kabaretu studenckiego był striptiz, co jest uważane za pierwszy taki występ w Warszawie^[4].

W roku 1973 doszło do połączenia różnych filmowych organizacji studenckich, w wyniku czego powstało Studenckie Centrum Filmowe. Jego siedziba znalazła się w Stodole (wówczas już przy ul. Batorego). Nowy lokal był wyposażony w sprzęt pozwalający na profesjonalną produkcję filmów. W latach 1973–1977 zrealizowano kilkadziesiąt filmów krótkometrażowych. Niektóre z nich otrzymały nagrody na ogólnopolskich festiwalach filmowych. Na dwudziestolecie klubu powstał film Jerzego Karpińskiego „Korowód”, który utrwalił najważniejsze momenty w historii Stodoły.

Galeria

• 
  Grupa Marillion podczas koncertu w „Stodole“ (2007)
• 
  Koncert Anastacii (2015)

Przypisy

Zobacz kolekcję cytatów na temat klubu w Wikicytatach

1. Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1977, s. 49.
2. Grzegorz Sołtysiak, Jerzy S. Majewski: Warszawa. Ballada o okaleczonym mieście. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Baobab, 2006, s. 251. ISBN 978-83-7626-380-9.
3. Krzysztof Jabłoński i in.: Warszawa: portret miasta. Warszawa: Arkady, 1984, s. strony nienumerowane (Kronika odbudowy, budowy i rozbudowy 1945−1982). ISBN 83-213-2993-4.
4. Ewa Klekot (red.): Dane warszawskie. Warszawa: Muzeum Warszawy, s. Tab. Pierwsze razy. ISBN 978-83-65777-55-3.

Linki zewnętrzne

• Strona klubu Stodoła