Marillion
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marillion – brytyjska grupa rockowa powstała w 1979, która była jedną z pierwszych nowych grup progresywnych po kryzysie, jaki ten gatunek przechodził w końcu lat 70. Do dziś pozostaje jedną z najważniejszych grup neo-progresywnych.
![]() Marillion w Warszawie (2007) | |
Rok założenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunek |
art rock[1], rock progresywny[1], rock neoprogresywny[1], rock albumowy[1] |
Aktywność |
od 1979 |
Skład | |
Steve Hogarth, Steve Rothery, Mark Kelly, Pete Trewavas, Ian Mosley | |
Byli członkowie | |
Fish, Mick Pointer, Doug Irvine, Brian Jelliman, Andy Ward, Jonathan Mover, Diz Minnitt, John Marter | |
Strona internetowa |
Nazwa
Na początku grupa występowała pod nazwą Electric Gypsy. Późniejsza nazwa grupy pochodzi od tytułu powieści J.R.R. Tolkiena Silmarillion. Brian Jelliman spowodował, że nazwa została skrócona o „Sil” (które mogło się kojarzyć ze słowem „silly” = „głupi”).
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Grupa wypracowała bogate instrumentalne brzmienie, zaś parateatralna forma koncertów, stosowane przez pierwszego wokalistę zespołu, Fisha, kostiumy i makijaż, a także trudne w odbiorze, wieloznaczne teksty przyczyniły się do oskarżania zespołu przez niektórych krytyków o wzorowanie się na twórczości grupy Genesis.
W twórczości Marillion da się zauważyć wpływy wielu zespołów, między innymi Pink Floyd[2][3], Genesis[2][4][5] czy Camel[2][6], jednak zespół potrafił stworzyć własne, oryginalne brzmienie, stając się zarazem inspiracją dla innych muzyków. Sygnaturą grupy był w pierwszych latach charakterystyczny, bardzo teatralny i często histeryczny śpiew Fisha, niewątpliwego lidera grupy w pierwszym okresie jej działalności.
Grupa nagrywała m.in. albumy tematyczne, poświęcone różnym aspektom życia. Na przykład Misplaced Childhood to refleksje na temat dzieciństwa i jego wpływu na dorosłego człowieka, zaś Clutching at Straws traktuje o alkoholizmie i samotności płynącej ze sławy.
W 1988 Fish opuścił grupę, by poświęcić się solowej karierze. Sama zaś grupa kontynuowała nagrywanie albumów i uwolniła się od piętna grupy zakorzenionej w rocku progresywnym lat 70. z innym wokalistą – Steve’em Hogarthem. Po nagraniu czterech płyt w zreformowanym składzie zespół rozstał się z wytwórnią EMI i obecnie wydaje płyty we własnej wytwórni Racket Records. Wśród fanów „nowego Marillion” znaleźć można zarówno miłośników rocka progresywnego, jak i Radiohead czy Massive Attack, które – same zainspirowane rockiem progresywnym – stały się inspiracją dla grupy.[potrzebny przypis] Członkowie zespołu działają w zespołach Kino, Transatlantic, h band, The Wishing Tree i innych.
We wrześniu 2008 zespół postanowił udostępnić swój nowy dwupłytowy album Happiness Is the Road w całości do bezpłatnego pobrania z Internetu.
Muzycy

Aktualni członkowie grupy
- Steve Hogarth – śpiew i teksty (od 1989)
- Steve Rothery – gitara (od 1979)
- Mark Kelly – instrumenty klawiszowe (od 1981)
- Pete Trewavas – gitara basowa (od 1982)
- Ian Mosley – perkusja (od 1984)
Byli członkowie grupy
- Fish – śpiew i teksty (1981–1988)
- Doug Irvine – gitara basowa (1979–1981)
- Brian Jelliman – instrumenty klawiszowe (1979–1981)
- Diz Minnett – gitara basowa (1981–1982)
- Mick Pointer – perkusja (1979–1983)
- Andy Ward – perkusja (1983)
- John Martyr – perkusja (1983)
- Jonathan Mover – perkusja (1983–1984)
Dyskografia
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.