Loading AI tools
Polski filozof, poeta, krytyk literacki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Błeszyński herbu Suchekomnaty[1] (ur. 1 maja 1881 w Stawie, gm. Gruszczyce, zm. 17 lutego 1972 w Łodzi[2]) – polski filozof, poeta, dramaturg, tłumacz, krytyk literacki, działacz rewolucyjny.
Błeszyński pochodził z rodziny szlacheckiej, która zubożała po powstaniu styczniowym[3]. W młodości mieszkał w Żelisławiu k. Błaszek. Jego ojciec był prawnikiem i rotmistrzem w wojsku[4][2]. Błeszyński uczęszczał do szkoły w Radomsku[3] oraz do III gimnazjum w Warszawie[4][2]. Następnie służył jako podchorąży armii carskiej. Tam działał we Wszechrosyjskim Związku Oficerów, agitował wśród żołnierzy i kolportował pisma rewolucyjne, do których pisywał artykuły[3]. Ponadto publikował m.in. w „Chimerze”, „Krytyce” i „Nowej Gazecie”[4]. Następnie studiował przyrodoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim, lecz został wydalony ze studiów za udział w konspiracji i skazany na warszawskie więzienie[2][3] (w którym odsiadywał z Feliksem Perlem)[2]. Z aresztu uciekł przez Galicję, udając się na emigrację[3]. Następnie studiował filozofię kolejno w Berlinie u Georga Siemela i Aloisa Riehla, później studiował w Lipsku i Heidelbergu[3]. Przez kilka lat mieszkał w Paryżu, gdzie słuchał wykładów Henriego Begsona[3], a następnie w Brukseli[4][2], gdzie wykładali uczniowie tego filozofa[3]. Podczas emigracji pisywał artykuły do „Robotnika”, „Myśli filozoficznej”, „Nowej Gazety” w Warszawie i „Krytyki Krakowskiej”, gdzie miał stałą rubryczkę. Publikował również artykuły filozoficzne w pismach niemieckich[3].
Podczas I wojny światowej, gdy Belgia znalazła się pod okupacją niemiecką, z jego inicjatywy zaczęto wydawać podziemne pismo „Le Flambeau”[3]. Ponadto Błeszyński redagował pismo rewolucyjne „Sołdatskij listok”[2]. Po wojnie był wykładowcą propedeutyki filozofii w gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie, a następnie pracował jako urzędnik cenzurujący filmy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i pracownik Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych[5] oraz był doradcą literackim i recenzentemTowarzystwa Wydawniczego „Rój”[5][3]. Został także członkiem Towarzystwa Filozoficznego oraz redaktorem „Przeglądu Filozoficznego”. Był patronem debiutu Poli Gojawiczyńskiej, pisywał artykuły do „Wiadomości Literackich”[3] Ponadto napisał i wystawił dwa dramaty: „Badyle i pąki” (1917) wystawione w warszawskim Teatrze Rozmaitości, i „Skromną Hankę” (1921) wystawioną w Teatrze Miejskim w Łodzi[2].
Podczas II wojny światowej przebywał w Warszawie[2]. Tam, mieszkając na Saskiej Kempie, opiekował się młodym Leszkiem Kołakowskim[6][7]. Po upadku powstania warszawskiego, został wywieziony do Jędrzejowa, następnie przebywał w Miechowie i Krakowie[2]. Po II wojnie światowej zamieszkał w Łodzi, w Domu Literatów[3], gdzie zajmował się pracą literacką. Był autorem tłumaczeń m.in. Bergsona i Marksa, a także utworów dramatycznych i wierszowanych. Napisał m.in. wspomnienia „O mnie i nie o mnie” (wyd. I, Łódź 1961; wyd. II Łódź 1963)[5]. Był członkiem łódzkiego Oddziału Związku Literatów Polskich[3].
Kazimierz Błeszyński pochodził z rodziny szlacheckiej, z Błeszyńskich herbu Suchekomnaty. Był synem Zdzisława Tomasza (ur. ok. 1832) – powstańca styczniowego, dziedzica dóbr Zelisław, rotmistrza 4 szwadronu 1 pułku Kaliskiej Brygady Kawalerii Narodowej i Heleny z domu Sękowskiej, córki Franciszka i Karoliny z domu Drotkiewicz. Miał troje rodzeństwa z pierwszego małżeństwa jego ojca – Ludwikę Józefę Bronisławę (ur. 1865), Tomasza Abdona Albina (ur. 1863) i Józefa Beniamina (1867)[1].
Był bliskim przyjacielem Franciszka Fiszera[3]
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[5] (kwatera 269-1-10,11,12)[8].
W związku z cenzurą carską, publikując używał wielu pseudonimów, ponadto swoich prac nie gromadził i gubił, a także części z nich nie wydał w formie książkowej[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png)
