Loading AI tools
skrzypek i kompozytor polski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Józef Lipiński (ur. 30 października 1790 w Radzyniu Podlaskim, zm. 16 grudnia 1861 w Urłowie, dzisiaj rejon zborowski, obwód tarnopolski) – polski skrzypek, kompozytor, dyrygent i pedagog.
 Portret Karola Lipińskiego pędzla Alojzego Reichana (1835) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie |
polskie |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci | |
| Instrumenty | |
| Zawód | |
Od wczesnego dzieciństwa zdradzał wybitne zdolności muzyczne. Gry na skrzypcach uczył się od piątego roku życia – początkowo od ojca Feliksa (1765-1847) – kapelmistrza orkiestry w majątku Potockich w Radzyniu Podlaskim.
_(cropped).jpg)
Po przeniesieniu się Lipińskich w 1799 r. do Lwowa grał w orkiestrze prowadzonej przez ojca w domu Adama Starzeńskiego oraz w zespołach kameralnych. Pod koniec 1809 r. Lipiński został zaangażowany na stanowisko koncertmistrza orkiestry teatru niemieckiego we Lwowie (Obowiązujący do 1842 roku przywilej teatralny obejmował tylko teatr niemiecki – polscy aktorzy działali wyłącznie na podstawie nie zawsze formalnych umów z przedsiębiorcami austriackimi). Po dwóch latach pracy w orkiestrze został jej kapelmistrzem. We Lwowie mieszkał przez 40 lat do 1839 r., pracując jako dyrygent, a potem dyrektor orkiestry. We Lwowie powstała zdecydowana większość jego kompozycji, m.in. 3 symfonie (Es-dur, B-dur, Uwertura D-dur), trzy koncerty skrzypcowe, kaprysy, polonezy oraz kilka śpiewogier („oper”): Syrena z Dniestru, mająca swą prapremierę we Lwowie w 1814[1], Kłótnia przez zakład[2] i Terefere i Tarapacie[3].
W 1812 roku odbył podróż do Warszawy, aby zapoznać się z pracą teatru operowego.
W roku 1814 wyjechał do Wiednia, aby poznać sławnego wówczas niemieckiego skrzypka-wirtuoza Louisa Spohra. Po tym spotkaniu postanowił obrać karierę koncertującego skrzypka, zaś po powrocie do Lwowa porzucił pracę w teatrze i zajął się doskonaleniem gry na skrzypcach. Równocześnie komponował i zajmował się działalnością pedagogiczną.
Pod koniec października 1817 r. udał się na koncerty do Włoch. Spotkał się z Paganinim w 1818 r. (koncertowali razem dwukrotnie 17 kwietnia i 24 maja 1818 r.).
W latach 1819–1824 koncertował w Kijowie, Krakowie, Poznaniu, Berlinie, Lipsku i Wrocławiu, Wilnie, Krzemieńcu i Kamieńcu Podolskim. W tym czasie powstały liczne jego utwory.
W 1823 r. koncertował w Kijowie wspólnie z Marią Szymanowską. Występował w Warszawie w grudniu 1827 i na początku 1828 r. dając pięć koncertów w Teatrze Narodowym, po których otrzymał zaszczytną nominację na pierwszego skrzypka Dworu Królewsko-Polskiego.
14 lipca 1829 r. podczas uroczystości koronacyjnych Mikołaja I, na które przybył również Paganini, obaj artyści koncertowali na Zamku Królewskim w Warszawie[4], wywołując w prasie warszawskiej gorącą polemikę na temat wyższości ich gry. Lipiński po powrocie z Warszawy zaniechał koncertowania i poświęcił się pracy kompozytorskiej. W 1834 r. rozpoczął występy z nowym repertuarem w Warszawie i Poznaniu, a w 1835 roku udał się na półtoraroczną podróż artystyczną na Zachód.
Udał się do Paryża. Koncertował niewiele z powodu długiej naprawy uszkodzonych skrzypiec. Z Paryża przeniósł się z koncertami do Anglii (Londyn, Manchester).
W latach 1837–1839 poczynił starania o stanowisko koncertmistrza kapeli króla saskiego w Dreźnie, które otrzymał w 1839 r. Niemal do ostatnich dni swego życia jego działalność była związana z tym miastem. W 1852 r. za znakomite osiągnięcia Fryderyk August ofiarował artyście złoty pierścień z brylantem, zaś w 1854 r. został odznaczony przez króla Orderem Alberta za wybitne zasługi dla królewskiego dworu.
Współpracował z Richardem Wagnerem, przyjaźnił się z Robertem Schumannem. W Dreźnie powstały jego ostatnie utwory. Tutaj też rozwinął swoją działalność pedagogiczną kształcąc wielu skrzypków i opiekując się młodymi talentami (Henryk Wieniawski). Paganini zapytany, kto według niego jest najlepszym skrzypkiem na świecie, odpowiedział: „Nie wiem kto jest najlepszy, ale Lipiński ma na pewno drugie miejsce”.
W 1845 Lipiński zakupił majątek Urłów koło Tarnopola. Artysta spędzał tam wakacje, a po przejściu na emeryturę przeniósł się do Urłowa na stałe i tam zmarł na astmę w 1861 roku. Po śmierci kompozytora Urłów przeszedł w ręce jego synów, Gustawa i Konstantego. W testamencie Lipiński przeznaczył majątek w Urłowie na utworzenie fundacji stypendialnej jego imienia, wspierającej młodych skrzypków kształcących się w konserwatoriach we Lwowie, Neapolu i Wiedniu. Fundacja działała aż do wybuchu I wojny światowej.
Spośród mało dziś znanych kompozycji Lipińskiego największe uznanie zdobył sobie II Koncert skrzypcowy D-dur op. 21, zwany także koncertem wojskowym. Oprócz niego był on twórcą czterech innych koncertów skrzypcowych (z których jeden się nie zachował), kaprysów i innych utworów wirtuozowskich, głównie na skrzypce z akompaniamentem, polonezów, rond, etiud, wariacji, muzyki do wodewilów, 2 trio smyczkowych i trzech wczesnych symfonii.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
