Josef Harpe
niemiecki generał-pułkownik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
niemiecki generał-pułkownik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Josef Harpe (ur. 21 września 1887 w Buer, zm. 14 marca 1968 w Norymberdze) – niemiecki generał, uczestnik agresji na Polskę i ataku na Związek Radziecki, dowódca 4 Armii Pancernej[1].
 Josef Harpe | |
 generał pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 września 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca: |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
Urodził się w miejscowości Buer w pobliżu Recklinghausen. W 1909 roku wstąpił do wojska, służąc w charakterze kandydata na oficera w 56 pułku piechoty „Vogel von Falkenstein”. W 1913 roku został adiutantem III batalionu 56 pułku piechoty, a w 1914 roku dowódcą 5 kompanii, a następnie adiutantem 56 pułku piechoty. W składzie tego pułku brał udział w I wojnie światowej. W 1916 roku został ranny. Pod koniec I wojny światowej został oficerem do zleceń dowódcy VII Korpusu i funkcję tę pełnił do jej zakończenia.
Po zakończeniu I wojny światowej pozostał w wojsku wstępując do Reichswehry i dniu 1 października 1919 roku został szefem sztabu 3 Brygady Reichswehry. Następnie pełnił szereg funkcji dowódczych i sztabowych w różnych oddziałach Reichswehry. W tym też czasie zaczął się zajmować motoryzacją wojska, w latach 1931–1933 przebywał w ZSRR, gdzie zapoznawał się z systemem wojsk zmechanizowanych i pancernych.
W dniu 1 listopada 1933 roku po utworzeniu Wehrmachtu został instruktorem w obozie treningowym wojsk zmotoryzowanych w Zossen, pełnił tam służbę do 1935 roku. Następnie został dowódcą 12 pułku strzelców górskich, a do 15 października 1935 roku dowódcą 3 pułku pancernego.
W dniu 1 sierpnia 1939 roku został dowódcą 1 Brygady Pancernej i jak jej dowódca bierze udział w ataku na Polskę. Następnie w marcu 1940 roku został dowódcą szkoły wojsk pancernych w Wünsdorf. W dniu 5 października 1940 roku został dowódcą 2 Dywizji Piechoty, którą przekształcił w 12 Dywizję Pancerną. Dowodził tą dywizją w trakcie ataku na ZSRR. W styczniu 1942 roku został dowódcą XXXXI Korpusu Pancernego[1], którym dowodził do 1943 roku, w tym czasie dwukrotnie pełnił obowiązki dowódcy 9 Armii. W listopadzie 1943 roku został dowódcą 9 Armii, a od 1 maja 1944 roku dowódcą 4 Armii Pancernej. We wrześniu 1944 roku został dowódcą Grupy Armii „Północna Ukraina”, a następnie Grupy Armii „A”, funkcję tę pełnił do 17 stycznia 1945 roku, kiedy został odwołany ze stanowiska za klęskę podległych mu wojsk w rejonie przyczółka baranowsko-sandomierskiego. Do 9 marca 1945 roku pozostawał w dyspozycji OKH.
W dniu 9 marca 1945 roku został dowódcą 5 Armii Pancernej, funkcję tę pełnił do 17 kwietnia 1945 roku, kiedy dostał się do niewoli amerykańskiej w Zagłębiu Ruhry. W obozie jenieckim przebywał do 14 kwietnia 1948 roku.
Zmarł w 1968 roku w Norymberdze.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg){kind=small}
