Loading AI tools
aktor francuski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jean-Louis Trintignant (ur. 11 grudnia 1930 w Piolenc, zm. 17 czerwca 2022 w Uzès[1]) – francuski aktor, reżyser, scenarzysta, producent i kierowca wyścigowy.
Jean-Louis Trintignant (2012) | |
Data i miejsce urodzenia |
11 grudnia 1930 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
17 czerwca 2022 |
Zawód | |
Współmałżonek |
1. Stéphane Audran |
Lata aktywności |
1951–2019 |
Odznaczenia | |
Bratanek słynnego kierowcy rajdowego Maurice’a Trintignanta (1917–2005), poświęcił swoje zamiłowanie do samochodowych silników dla szkoły aktorskiej u Charlesa Dullina. W połowie lat 50. zaczął występować na ekranie. Wydawał się idealnym odtwórcą ról ludzi w typie „przeciętnego Francuza”: żwawy, o bystrym spojrzeniu zielonych oczu. Taki był w pierwszych swoich filmach, m.in. Gdyby wszyscy ludzie dobrej woli... (Si tous les gars du monde, 1956). Sławę przyniósł mu udział w filmie I Bóg stworzył kobietę (Et Dieu... créa la femme, 1956) Rogera Vadima – skandalizującym ówcześnie melodramacie, który wylansował Brigitte Bardot[2]. Grając później w filmach francuskich i włoskich, wybierając mądrze role, udowodnił wkrótce swój profesjonalizm, inteligencję i wrażliwość[3].
Zapisał się w pamięci widzów dramatycznymi, złożonymi psychologicznie kreacjami z filmów Pojedynek na wyspie (Le Combat dans l'île, 1962)[4], Moja noc u Maud (Ma nuit chez Maud, 1968), Pustynia Tatarów (Il Deserto dei Tartari, 1976), a przede wszystkim w wielkim przeboju Claude’a Leloucha Kobieta i mężczyzna (Un homme et une femme, 1966). Kreacja niedoświadczonego sędziego śledczego w inspirowanym autentycznymi wydarzeniami dramacie politycznym Costy-Gavrasa Z (1969) została uhonorowana nagrodą za pierwszoplanową rolę męską na Festiwalu Filmowym w Cannes[5]. Nie dał się skusić perspektywami kariery hollywoodzkiej, wyjątek robiąc dla dramatu politycznego Pod ostrzałem (Under Fire, 1982) z Gene’em Hackmanem, Nickiem Nolte i Joanną Cassidy, którego akcja rozgrywa się w Ameryce Południowej. Rola byłego alkoholika – Pierre’a w melodramacie Kobieta mego życia (La Femme de ma vie, 1986), postać pułkownika Masaguala w dramacie Fiesta (1995) i rola samotnego emerytowanego sędziego zajmującego się podsłuchiwaniem swoich sąsiadów w dramacie psychologicznym Krzysztofa Kieślowskiego Trzy kolory: Czerwony (Three Colors: Red, 1994) była nominowana do Césara[5]. W dramacie sensacyjnym Jacquesa Deray’a Flic Story (1975) zagrał psychopatycznego zbrodniarza Émile „Mimile” Buissona, znanego z wyjątkowo brutalnych i przerażających zbrodni.
Był trzykrotnie żonaty. 18 listopada 1954 ożenił się ze Stéphane Audran[6]. Rozwiedli się w 1956[6]. W latach 1956–1957 był związany z Brigitte Bardot[6]. W latach 1960–1976 był żonaty z Nadine Marquand[6], z którą miał troje dzieci: dwie córki – Marie (ur. 21 stycznia 1962, zm. 1 sierpnia 2003) i Pauline (zm. 1970) oraz syna Vincenta (ur. 3 września 1973). W 2000 poślubił Marianne Hoepfner.
Pierwsze dziecko, córka Marie, została zamordowana przez jej partnera Bertranda Cantata, lidera francuskiej grupy muzycznej Noir Désir, znanej z przeboju Le vent nous portera[7].
W 2018 zdiagnozowano u niego raka prostaty[8]. W listopadzie 2021 pojawiły się doniesienia, że aktor traci wzrok, a stan jego zdrowia pogorszył się znacząco[9]. Zmarł 17 czerwca 2022 w swoim domu w Uzès, w wieku 91 lat[1].
Rok | Nagroda | Kategoria | Film | Rezultat |
---|---|---|---|---|
1968 | 18. MFF w Berlinie | Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego aktora[10] | Człowiek, który kłamie (L’Homme qui ment, 1968) | Wygrana |
1969 | 22. MFF w Cannes | Najlepszy aktor[10] | Z (1969) | Wygrana |
1986 | César | Najlepszy aktor drugoplanowy[10] | Kobieta mego życia (La Femme de ma vie, 1986) | Nominacja |
1994 | Najlepszy aktor[10] | Trzy kolory. Czerwony (Trois couleurs: Rouge, 1994) | Nominacja | |
1995 | Najlepszy aktor[10] | Fiesta (1995) | Nominacja | |
1998 | Najlepszy aktor drugoplanowy[10] | Ci którzy mnie kochają wsiądą do pociągu (Ceux qui m’aiment prendront le train, 1998) | Nominacja | |
2012 | Najlepszy aktor[10] | Miłość (Amour, 2012) | Wygrana | |
Europejska Nagroda Filmowa | Najlepszy aktor[10] | Wygrana | ||
Lumières | Najlepszy aktor[10] | Wygrana | ||
Globe de Cristal Awards | Najlepszy aktor[10] | Nominacja | ||
Nagroda Międzynarodowego Towarzystwa Kinofilskiego | Najlepszy aktor[10] | Nominacja | ||
London Film Critics’ Circle | Najlepszy aktor[10] | Nominacja | ||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.