Loading AI tools
fotograf warszawski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Nepomucen Józef Mieczkowski (ur. 31 października 1830 w Słowiku[1], zm. 14 października 1889 w Wiedniu) – polski fotograf.
.jpg)
Właściciel zakładów fotograficznych w Warszawie, przez krótki okres również w Paryżu.
Na swoich zdjęciach uwiecznił wybitnych Polaków swojego czasu, m.in. Adama Mickiewicza, Deotymę i Stanisława Moniuszkę.
Pochodził z rodziny szlacheckiej Mieczkowskich h. Bończa, jego ojciec był ziemianinem, dzierżawcą/ posesorem, wsi Śladków, a następnie wsi/ dóbr Słowik pod Ozorkowem. Należeli do krewnych Franciszka Mieczkowskiego h. Bończa, kasztelana konarsko-kujawskiego (XVIII w.). Wcześnie osierocony przez rodziców, Kazimierza i Teklę z Harchowskich/ Charchowskich, z Rybitw w par. Topola Królewska, miał – zdaniem jego biografów – zdobyć wykształcenie i majątek dzięki sile własnego charakteru[2]. Żonaty z Julianną Czachowską, jej stryjem był Dionizy Czachowski. Był uczniem w zakładzie dagerotypii dr. Karola Szczodrowskiego w Warszawie. W 1847 r. podjął się pracy w charakterze wędrownego dagerotypisty. W 1853 r. przy ul. Senatorskiej w Warszawie, w lokalu zajmowanym wcześniej przez atelier Mikołaja Stroińskiego, otworzył własny zakład dagerotypowy. Wkrótce (tj. co najmniej od 1855 r.) zdjęcia wykonywał w technice kolodionowej. Oferował m.in. portrety w formacie carte de visite, o czym informował w prasie:
W 1855 r. skromne atelier zostało powiększone o przeszklone atelier, a firma zyskała wspólnika – malarza P. Górskiego.
W 1856 r. zakład został przeniesiony do niedawno ukończonego Hotelu Europejskiego, o czym informowano na łamach prasy:
W nowym zakładzie wykonywano zdjęcia czarno-białe i kolorowane (retuszowaniem i podkolorowywaniem zajmował się sprowadzony z Berlina malarz), także dagerotypy. Mieczkowski sprzedawał również sprowadzane z zagranicy materiały fotograficzne. Wkrótce jednak (prawdopodobnie w drugiej połowie 1857 r.) Mieczkowski zamknął zakład (co być może spowodowane było przez zbyt brawurowe inwestycje) i wyjechał z Warszawy. Przez kilka lat działał jako wędrowny fotograf m.in. w Lublinie, Wilnie, Radomiu, Suwałkach, po czym w 1861 r. powrócił do Warszawy.
Na dziedzińcu kamienicy przy ul. Miodowej 5 wzniósł szklane atelier. Nowy zakład, zatrudniający 23 pracowników[5], na masową skalę wytwarzał zdjęcia typu carte de visite, przedstawiające wizerunki odwiedzających zakład osób, ale również portrety znanych postaci czy reprodukcje dzieł sztuki, sprzedawane następnie bezpośrednio w zakładzie oraz w księgarniach i sklepach. Za swoje portrety Mieczkowski otrzymał wyróżnienie na wystawie światowej w Londynie w 1862 r. Zajmował się fotografią pejzażową (w 1862 r. miał wykonane stereoskopowe widoki Warszawy), a także kontynuował sprzedaż zagranicznych materiałów i aparatów fotograficznych.
W lipcu 1863 r. Mieczkowski wycofał się na pewien czas z zawodu, oddając zakład pod opiekę Ludwika Mulerta. W 1864 r. został członkiem Société française de photographie. Obok prowadzenia atelier zajmował się także innymi rodzajami działalności. Od 1875 wydawał pismo „Antrakt”, później noszące tytuł „Kurier Poranny”, które w 1877 odsprzedał F. Fryzemu. Ponadto w Dobieszkowie prowadził hodowlę zbóż selekcyjnych, od 1879 wytwórnię krochmalu z ziemniaków „Mieczków”.
Około 1880 r. ponownie zbankrutował, co spowodowane było nadmiernymi inwestycjami i stratami, jakie poniósł w wyniku defraudacji dokonanej przez adwokata Dwernickiego.
W grudniu 1880 r. Mieczkowski wraz z żoną i dziećmi przyjechał do Paryża. Wynajął mieszkanie i lokal w kamienicy przy 57, rue Saint Roch (na rogu z rue Gomboust, niedaleko avenue de l’Opéra, która – jako bardziej prestiżowa od rue Saint Roch – widniała na winietach firmowych paryskich zdjęć Mieczkowskiego). Zakład zaczął działać w marcu lub kwietniu 1881 r., jednak nie przynosił oczekiwanych dochodów. W czerwcu 1881 r. Mieczkowski zawiązał więc spółkę z fotografem Maximem Benardem (stąd nowa nazwa firmy: „Mieczkowski & Cie”), jednak wspólnik nie wywiązał się ze swoich zobowiązań, spółkę rozwiązano, a Mieczkowski ogłosił bankructwo. W 1881 r. Mieczkowski opuścił potajemnie Paryż, ale firma pod nazwą „Mieczkowski & Cie” działała – prowadzona przez różnych fotografów – do ok. 1886 r.
W Paryżu Mieczkowski wykonywał fotografie portretowe (w formatach carte de visie i gabinetowym), głównie przedstawiające polskich emigrantów, takich jak Teofil Kwiatkowski czy Teodora Kazimiera Mikułowska (w zbiorach Biblioteki Polskiej w Paryżu). Porażka paryskiego przedsięwzięcia Mieczkowskiego wynikała z kilku czynników: dużej konkurencji, nieznajomości języka, a także nieuczciwości wspólnika.
Po powrocie do Polski Mieczkowski wznowił działalność fotograficzną. Szybko dorobił się majątku, a zakład przeniósł do domu własnego przy ul. Miodowej 3.
Pod koniec życia działał wyłącznie jako fotograf. Po jego śmierci działalność zakładu kontynuował jego syn, Jan Mieczkowski żonaty z Emilą Korwin-Kamionowską.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
