Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hipotensja ortostatyczna, hipotonia ortostatyczna, niedociśnienie ortostatyczne – obniżenie ciśnienia tętniczego w trakcie 3-minutowego testu pionizacyjnego o przynajmniej 20 mm Hg ciśnienia skurczowego, 10 mm Hg ciśnienia rozkurczowego lub spadek ciśnienia skurczowego do poziomu <90 mmHg, niezależnie od występowania objawów chorobowych[1][2]. Częstość występowania hipotensji ortostatycznej wzrasta z wiekiem[3] i występuje u 5–30% osób starszych[4][2][5].
W warunkach prawidłowych ciśnienie tętnicze zarówno w pozycji leżącej i stojącej jest podobne. Regulacja ciśnienia zależy od objętości osocza, odruchu ze strony baroreceptorów i regulacji napięcia naczyń krwionośnych. Hipotensja ortostatyczna rozwija się w przypadku zbyt małej objętości osocza (hipowolemia). Hipotensja ortostatyczna u predysponowanych osób może rozwinąć się w wyniku nadmiernego nagromadzenia krwi w łożysku żylnym, szczególnie w łożysku trzewnym po posiłku[2].
W prawidłowych warunkach baroreceptory położone w zatoce szyjnej i łuku aorty regulują wahania ciśnienia tętniczego. W następstwie zmiany pozycji ciała i związanemu z nim spadku ciśnienia tętniczego odruch z baroreceptorów zwiększa częstość akcji serca oraz ciśnienie poprzez zwiększenie napięcia ścian naczyń. W przypadku zaburzenia odruchu z baroreceptorów może rozwinąć się hipotensja ortostatyczna, nadciśnienie w pozycji leżącej i utrata dobowego wahania ciśnienia tętniczego[2].
Najczęstszą przyczyną hipotensji ortostatycznej jest przyjmowanie leków moczopędnych, leków rozszerzających naczynia oraz spożywanie alkoholu[6].
Nasilenie objawów hipotensji ortostatycznej jest różnorodne. Choroba może dawać niewielkie dolegliwości, ale również może prowadzić do częstych utrat przytomności. Objawy pojawiają się po pionizacji, po dłuższym spoczynku w pozycji leżącej lub po obfitym posiłku[7]. Typowymi objawami hipotensji ortostatycznej są zawroty głowy i omdlenia[8]. Do spektrum objawów należą również uczucie ciemności przed oczami, upadki, niepewne utrzymywanie się w pozycji stojącej i niemożność stania lub chodzenia, bóle z tylu głowy i szyi[7].
Konieczne jest wykluczenie lub potwierdzenie podłoża neurologicznego choroby, cukrzycy, amyloidozy i niedoboru witaminy B12[2].
Ważna jest redukcja dawek lub odstawienie leków obniżających ciśnienie tętnicze. U chorych bez nadciśnienia tętniczego zaleca się picie dużej ilości wody (około 2,5 litra dziennie) oraz zwiększa się spożycie soli kuchennej[6]. Midodryna jest alfa-mimetykiem i zwiększa ciśnienie tętnicze. Fludrokortyzon zwiększa objętość osocza i wrażliwość na alfa-mimetyki. Pirydostygmina jest inhibitorem cholinesterazy, podwyższa ciśnienie tętnicze w pozycji stojącej bez podwyższania go w pozycji leżącej, jednak efekty działania nie są zbyt duże[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.