Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk II Podiebradowicz, czeski: Jindřich II Minstrbersko-Olešnický lub Jindřich II z Poděbrad, niem.: Heinrich II. von Münsterberg-Oels lub Heinrich II. von Podiebrad (ur. 29 marca 1507, zm. 2 sierpnia 1548 w Bierutowie) – książę ziębicki i oleśnicki w latach 1536–1542, książę bierutowski od 1542 roku, tytularny hrabia kłodzki z dynastii Podiebradów.
Herb księstwa ziębickiego | |
Książę ziębicki | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Książę oleśnicki | |
Okres | |
Koronacja | |
Poprzednik | |
Książę bierutowski | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo |
Joachim Podiebradowicz, Jan Podiebradowicz, Jerzy II Podiebradowicz |
Małżeństwo |
Małgorzata z Pernsteinu (córka Jana III z Pernsteinu) |
Małżeństwo |
Małgorzata von Mecklenburg-Schwerin (córka Henryka V Zgodnego) |
Dzieci |
Henryk III Podiebradowicz, Karol (1543), Jerzy (1544–1556), Karol II Podiebradowicz, Anna (1539–1568), Salomena (1540–1567), Katarzyna (1548–1579) |
Henryk II urodził się w 1507 roku jako trzeci syn Karola I Podiebradowicza, księcia oleśnicko-ziębickiego i jego żony Anny, córki Jana II Szalonego, księcia żagańskiego. Podobnie jak starszy brat, Joachim był wychowywany przez Johanna Hessa, kanonika nyskiego, który potem stał się jednym z ważniejszych reformatorów religijnych na Śląsku[1].
Po śmierci Karola I w 1536 roku, Karol II przejął wspólne rządy razem z braćmi Joachimem, Janem i Jerzym II w księstwach ziębickim i oleśnickim. Jedną z ich pierwszych decyzji było nadanie 25 czerwca tego samego roku praw miejskich Srebrnej Górze, co związane było z rozwojem górnictwa w tej sudeckiej osadzie[2].
W tym samym czasie Karol II, podobnie jak Joachim przeszedł na wiarę luterańską, której był gorącym zwolennikiem jeszcze za życia ojca. W związku z tym w 1537 roku wypędził z Ziębic księży katolickich, powołując w ich miejsce luterańskiego pastora[3].
W 1542 roku bracia Podiebradowicze z powodu rosnącego zadłużenia, zastawili księstwo ziębickie Fryderykowi II, władcy brzesko-legnickiemu za 70 tysięcy florenów. Jednocześnie dokonali podziału ojcowizny. Karol II otrzymał Bierutów z okolicą, który stały się samodzielnym księstwem[4]. W ciągu swoich sześciu lat rządów udało mu się wznieść południowe skrzydło zamku w Bierutowie[5]. Zmarł w 1548 roku i został pochowany w miejscowym kościele parafialnym.
Pierwszą żoną Henryka II była Małgorzata z Pernsteinu, córka Jana III z Pernsteinu, możnowładcy czeskiego i hrabiego kłodzkiego, z którą wziął ślub w 1529 roku. Zmarła ona kilka miesięcy później. W 1537 roku książę zawarł drugi związek małżeński z Małgorzatą z Meklemburgii-Schwerinu (1515–1559), córką księcia Meklemburgii Henryka V Zgodnego. Z małżeństwa tego para doczekała się siedmioro dzieci[6]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.