Hauke (ród)
polsko-rosyjski ród szlachecki pochodzenia niemieckiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
polsko-rosyjski ród szlachecki pochodzenia niemieckiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Haukowie herbu Bosak – znany od 1670 niemiecki ród mieszczański, później polski i rosyjski ród szlachecki Hauke oraz Hauke-Bosak, którego potomkowie odegrali dużą rolę w XIX wieku. Pierwotne nazwisko: Hauck.
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. |
W chwili gdy Haukowie doszli do znaczenia w pierwszej połowie XIX wieku, usłużni genealodzy[potrzebny przypis] wynaleźli im szlacheckich przodków z Niderlandów o nazwisku van der Haacken, z herbem ukazującym trzy czarne ostrza bosaków w złotym polu. W istocie herbarz Rietstapa zawiera wzmiankę o rodzie van der Haack z takim herbem, ale ci Haackowie nie mieli prawdopodobnie żadnych powiązań z niemiecko-polskimi Haukami. Pierwotne nazwisko Hauków "Hauck" jest fryzyjską formą dialektalną imienia "Hugo" i nic nie ma wspólnego z Niderlandami.
Pierwszym znanym przodkiem Hauków był zmarły w lutym 1722 w Wetzlar i tam pochowany Johann Gaspar Hauck, który był woźnym w Sądzie Kameralnym Świętego Cesarstwa. Żonaty z Anną Barbarą nieznanego nazwiska panieńskiego, która zmarła w Wetzlar w miesiąc po mężu, miał z nią dziesięcioro dzieci (Haukowie dawniejszych pokoleń zawsze odznaczali się wyjątkową płodnością i niewielką śmiertelnością wśród dzieci)[potrzebny przypis], spośród których wyróżnili się dwaj synowie, Johann Valentin (1698-1722), jak ojciec woźny Sądu Rzeszy, i Ignatz Marianus Hauck (ur. Wetzlar 1705, zm. 1784, Moguncja), protoplasta dzisiejszych Hauków, sekretarz rządu kurfirsta w Moguncji. Spośród jego dziewięciorga dzieci z Marią Franciszką Riedesel (1718-1785, spokrewnioną ze znaną hrabiną von Reden z domu Riedesel zu Eisenbach), nieślubną (potem uznaną) córką barona Jerzego Riedesel zu Eisenbach z prastarej heskiej szlachty, wyróżnili się szczególnie synowie: najstarszy Johann Friedrich Michael (ur. Moguncja 1737, zm. Warszawa 1810), lepiej znany jako Fryderyk Karol Hauke, jak się pisał od 1782, profesor Liceum Warszawskiego, Petrus Anton (1742-1780), kanonik katedry w Moguncji i Augustus Johannes Nepomuc (ur. 1748, Moguncja, zm. 1822, Aschaffenburg), jak ojciec, sekretarz rządu księcia elektora mogunckiego.
W roku 1826 trzej synowie Johanna Friedricha Michaela Haucka, teraz zwanego Fryderykiem Karolem Emanuelem Hauke, Maurycy, Ludwik i Józef, uzyskali dziedziczne szlachectwo Królestwa Polskiego. W zamieszczonym w oficjalnym Dzienniku Urzędowym Królestwa akcie nadania pisano:
W roku 1829 Maurycy, a w 1830 Józef otrzymali dziedziczne tytuły hrabiowskie Imperium Rosyjskiego. Linia Ludwika wymieniona z tytułem austriackim w dokumentach w istocie nigdy takiego nie otrzymała[1]. Jej potomkami byli generał Aleksander Jan Hauke (1814-1868) i zapisany w spisie abonentów m.st. Warszawy z roku 1939 Alexander Hauke (ur. Piotrków Trybunalski 1880, zm. 1949 Kraków), praprawnuk Ludwika, używający tytułu na zasadzie "kopertowej" i nazwiska Hauke-Bosak.
Obecni Haukowie linii po mieczu to potomkowie Ludwika i powyższego Alexandra. Pochodzą także od Maurycego poprzez jego córkę Zofię Salomeę, (ur. 1816 Warszawa, zm. 1861 Drezno), która wyszła za syna Ludwika, gen. Aleksandra Jana Haukego.
Synowie zmarłego w 1949 Alexandra, architekt Zygmunt Maria Stanisław Kostka (ur. 1916 w Suchopalcewie k. Pskowa, żyje w 2009) i Maurycy Marian Ignacy (ur. 1911, Ryga, zm. 1970, Sztokholm), uzyskawszy pomoc krewnej, królowej Szwecji Luizy z Mountbattenów, wyjechali w latach 60. XX wieku wraz z rodzinami do Szwecji, tak że obecni Haukowie mieszkają głównie w tym kraju. Piszą się "de Hauke". Z męskich potomków rodu pozostało już tylko czterech: wnuk gen. Aleksandra Jana Haukego, Kornel (ur. ok. 1936), obecnie Ojciec Aleksander, przeor Dominikanów w Poznaniu, Zygmunt Maria, ur. w 1916 r., jego syn Aleksander Maurycy Władysław Józef (ur. 1942) i syn tegoż Henrik Alexander Sigismund John, ostatni potomek rodu w linii męskiej, ur. w 1978 w Sztokholmie i tam zamieszkały, jak dotychczas nieżonaty i bezdzietny.
Rodzina wydała jednego kawalera Orła Białego (Maurycy) i sześciu kawalerów orderu Virtuti Militari: (Maurycy, Józef, Maurycy Napoleon, Władysław (1812-1841), Teodor Ludwik (1813-1838), Karol) oraz pięciu generałów. Z bliższych powinowatych Virtuti Militari mieli także dr. Lafontaine i gen. Hurtig.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
