Stara kobieta czytająca Biblię (ok. 1630), Rijksmuseum AmsterdamMartwa natura z chłopcem puszczającym bańki mydlane (1635-36), National Museum of Western Art TokyoKobieta chora na puchlinę wodną (ok. 1663), Luwr Paryż
Malował przede wszystkim sceny rodzajowe z życia codziennego warstw średnich, były to niewielkie formy odznaczające się bogactwem szczegółów. Artysta był mistrzem światłocienia, którego nauczył się zapewne od Rembrandta, jego prace cechują ciemne barwy z jasnymi efektami i wygładzona faktura[2].
Miał obsesję na punkcie porządku i czystości. W maniakalny sposób starał się utrzymać czystość w swojej pracowni, w związku z czym mogła ją odwiedzać tylko bardzo niewielka liczba osób. Przybory malarskie utrzymywał w nieskazitelnej czystości. Sama tylko obawa, że w atelier może znajdować się kurz unoszący się w powietrzu, kazała mu przerywać pracę, często na całe dnie[3].
W zbiorach muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie znajdują się trzy obrazy Dou: Portret matki Rembrandta, Portret męski i Portret kobiecy.
Chora kobieta u doktora (ok. 1650), 60 x 48 cm, Ermitaż, Sankt Petersburg
WendyW.BeckettWendyW., 1000 arcydzieł, EwaE.Gorządek (tłum.), Warszawa: Arkady, 2001, ISBN83-213-4218-3, OCLC749354342. Brak numerów stron w książce
Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: WAiF; Wydaw. Naukowe PWN, 2001, ISBN83-221-0686-6
Christine Stukenbrock, Barbara Toepper, Arcydzieła malarstwa europejskiego, Koenigswinter: h. f. ullmann, 2007, ISBN978-3-8331-2131-9
Stefano Zuffi, Wielki słownik malarzy, t. 2, Warszawa: HPS, 2006, ISBN83-60688-16-8
