Francesco Francia, właśc. Francesco di Marco di Giacomo Raibolini (ur. ok. 1450 w Bolonii, zm. 5 stycznia1517 tamże) – włoski malarz, rytownik i złotnik okresu renesansu.
Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Był uczniem Marca Zoppo. Początkowo zajmował się złotnictwem i medalierstwem. W 1506 został malarzem nadwornym w Mantui. Inspirował się sztukę Perugina i Rafaela. Malował głównie obrazy religijne, w których równomiernie oświetlone postacie, w tym lekko zaokrąglone wizerunki Madonny, odznaczają się słodyczą i miękkością linii[1]. Był też dobrym portrecistą. Wykonał freski w bolońskich kościołach San Martino oraz w oratorium św. Cecylii przy kościele San Giacomo Maggiore. Jego przyjacielem i współpracownikiem był Lorenzo Costa.
Dwaj synowie artysty – Giovanni Giacomo[2] (1486-1557) i Gulio (1487-1540) również byli malarzami. Jego uczniem był grafik Marcantonio Raimondi.