Loading AI tools
Supersamochód segmentu F Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ferrari LaFerrari – hipersamochód produkowany pod włoską marką Ferrari w latach 2013 – 2018.
Ferrari LaFerrari | |
Producent | |
---|---|
Projektant |
Flavio Manzoni |
Zaprezentowany |
marzec 2013 |
Okres produkcji |
2013 – 2015 (Coupé) |
Miejsce produkcji | |
Poprzednik | |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Silniki | |
Skrzynia biegów |
7-biegowa półautomatyczna |
Napęd | |
Długość |
4702 mm |
Szerokość |
1992 mm |
Wysokość |
1116 mm |
Rozstaw osi |
2650 mm |
Masa własna |
1350 kg |
Liczba miejsc |
2 |
Dane dodatkowe | |
Pokrewne | |
Konkurencja |
Samochód został zaprezentowany podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego w Genewie 8 marca 2013 roku.
Przy jego projekcie aktywny udział brali Felipe Massa i Fernando Alonso[1][2]. Za projekt nadwozia odpowiada Flavio Monzoni, który wcześniej zaprojektował m.in. Volkswagena Golfa szóstej generacji[3]. Pojazd został zbudowany w oparciu o Ferrari FXX jako następca Ferrari Enzo. Jest to pierwszy samochód hybrydowy, drugi pod względem szybkości, a równocześnie najmocniejszy i najbardziej zaawansowany pojazd w historii marki. Samochód wyposażono w znany z Ferrari FF wolnossący silnik benzynowy V12 o pojemności 6,3 litra i mocy 800 KM oraz w silnik elektryczny o mocy 163 KM wyposażony w system HY-KERS. Łączna moc pojazdu wynosi 963 KM.
Auto powstało w liczbie 499 egzemplarzy. Pierwszy z nich trafił do muzeum firmy Ferrari. Pojazd kosztuje około 1,3 mln euro[4]. W 2013 roku producent zapowiedział, że powstanie dodatkowe 10 egzemplarzy FXX-K. Wersja ta kosztuje 3 mln euro i nie nadaje się do użytkowania na drogach publicznych, a mogą ją kupić tylko posiadacze wersji szosowej LaFerrari. Ferrari trzyma je w swoich halach, przy czym są one udostępniane na życzenie klientów lub na dni torowe albo imprezy o charakterze wyścigowym[5]. Jeden z 499 egzemplarzy zakupił sam Ferdinand Piëch – prezes rady nadzorczej koncernu VW[3]
Zawieszenie przednie pojazdu umieszczono na podwójnych wahaczach poprzecznych, tylne natomiast na układzie wielowahaczowym. W samochodzie zamontowano układ kontroli trakcji EF1-TRAC, który przypomina układy stosowane w F1 w bolidach sprzed kilku lat oraz amortyzatory z regulacją siły tłumienia[6].
Ferrari na trzy miesiące przed Międzynarodowym Salonem Samochodowym w Paryżu zaprezentowało wersję LaFerrari ze składanym dachem. Jak dotychczas producent nie podał specyfikacji nowego modelu, lecz można założyć, że nie będzie się ona różnić od tej znanej z zamkniętej wersji LaFerrari[7]. Wszystkie egzemplarze zostały sprzedane[8] dotychczasowym właścicielom LaFerrari.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.