Nie wyklucza się[1], że biologicznym ojcem malarza nie był Charles Delacroix, lecz Maurice Talleyrand (ojciec chrzestny), którego – jako dojrzały mężczyzna – przypominał z wyglądu i charakteru.
Delacroix, jako sztandarowy malarz francuskiego romantyzmu, był często porównywany do Ingres'a, uważanego za głównego malarza klasycyzmu. W 1855, przy okazji wystawy światowej, stało się oczywiste, że Delacroix został odnowicielem malarstwa francuskiego, który nie tyle „pokonał” klasycyzm, co otworzył drogę nowemu spojrzeniu na sztukę – bez niego być może nie narodziłby się impresjonizm.
Delacroix był przede wszystkim kolorystą, artystą malującym ze swobodą, co po okresie bardzo oszczędnej kolorystyki i sztywnej kompozycji czasu klasycyzmu wniosło element żywiołu już samą formą.
W zakresie tematyki okazał się nowatorem, gdyż wiele jego dzieł dotyczyło ważnych wydarzeń jego czasów, głównie politycznych – Delacroix był twórcą „zaangażowanym” (dotąd współczesne wydarzenia pojawiały się w postaci alegorii lub panegiryków na konkretne zamówienie, ewentualnie jako ryciny i satyra prasowa). Był także twórcą dzieł religijnych, mimo że sam czasem deklarował ateizm.
Po śmierci Delacroix artyści jego epoki oddali mu liczne hołdy (np. Gustave Courbet). Twórczość Delacroix inspirowała wielu jego następców, m.in. Vincenta van Gogha.
1815 – rozpoczęcie nauki w pracowni Pierre-Narcisse Guérina.
1832 – wyjazd do północnej Afryki, który zaowocował późniejszymi dziełami wyróżniającymi się kolorystyką.
1838 – wyjazd do Holandii, który zaowocował wpływem twórczości Rubensa na dalsze malarstwo Delacroix.
1849 – 21 października Delacroix, przebywający wówczas w Normandii, otrzymuje wiadomość o śmierci Fryderyka Chopina. Natychmiast udaje się do Paryża, aby wziąć udział w uroczystościach pogrzebowych. Na przełomie lat 1849 i 1850 powstaje rysunek głowy Chopina w wieńcu laurowym, zatytułowany „Cher Chopin”[2].
1855 – na wystawie światowej w Paryżu wystawiono 36 obrazów Delacroix, a on sam zostaje odznaczony wielkim złotym medalem.
1857 – zostaje członkiem prestiżowej Francuskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Narodziny gwiazdy, s. 234–238, [w:] JeanJ.OrieuxJeanJ., Talleyrand czyli Niezrozumiany sfinks, Warszawa: Państ. Instytut Wydawniczy, 1989, ISBN83-06-01604-1, OCLC830081100 [dostęp 2020-06-14]. Brak numerów stron w książce
.jpg)
.jpg)
