Domen Prevc

Domen Prevc (ur. 4 czerwca 1999 w Kranju^[1]) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SK Triglav Kranj. Drużynowy złoty (2022 i 2024) oraz srebrny (2018) medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich. Srebrny indywidualnie i złoty w drużynie mieszanej medalista mistrzostw świata juniorów (2016), srebrny medalista indywidualny i złoty w drużynie z Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2015.

Domen Prevc

Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1999 Kranj
Klub	SK Triglav Kranj
Wzrost	177 cm[1]
Debiut w PŚ indywidualnie	22 listopada 2015 w Klingenthal (8. miejsce)
Debiut w PŚ drużynowo	21 listopada 2015 w Klingenthal (2. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	22 listopada 2015 w Klingenthal (8. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	19 grudnia 2015 w Engelbergu (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	25 listopada 2016 w Ruce
Rekord życiowy	245,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (16 marca 2019)[2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia Mistrzostwa świata w lotach złoto Vikersund 2022 drużynowo złoto Tauplitz 2024 drużynowo srebro Oberstdorf 2018 drużynowo Mistrzostwa świata juniorów złoto Râșnov 2016 druż. miesz. srebro Râșnov 2016 indywidualnie Olimpijski festiwal młodzieży Europy złoto Tschagguns 2015 drużynowo srebro Tschagguns 2015 indywidualnie
Strona internetowa

Brat Petera, Cene i Niki, również uprawiających skoki narciarskie^[3]. Najmłodszy z braci Prevców.

Przebieg kariery

Początki (do 2015)

Początkowo trenował również kombinację norweską, notując dobre wyniki w zawodach krajowych i zdobywając medale Mistrzostw Słowenii w młodszych kategoriach wiekowych. W dyscyplinie tej jednak tylko dwa razy wziął udział w oficjalnych zawodach międzynarodowych organizowanych pod egidą FIS. 1 września 2012 wystartował w FIS Schüler Grand Prix (Gundersen HS60/6 km, kategoria do lat 14) w Oberstdorfie i zajął 8. miejsce na 42 sklasyfikowanych zawodników – w skokach uzyskał 7. rezultat, a w biegu zanotował 15. czas. 13 stycznia 2013 wystartował w konkursie Alpen Cupu (Gundersen HS109/5 km), zajmując 52. lokatę^[4] – w skokach uzyskał 44. rezultat w gronie 59 sklasyfikowanych zawodników, a w biegu pokonał dwóch ze swoich rodaków (54. czas rywalizacji)^[5].

W skokach narciarskich uzyskiwał znaczące rezultaty w rywalizacji w młodszych kategoriach wiekowych – między innymi w lipcu 2011 był 2. indywidualnie (kategoria do lat 13) i 1. drużynowo w nieoficjalnych letnich mistrzostwach świata dzieci w Garmisch-Partenkirchen, a w lipcu 2013 w Hinterzarten zwyciężył w zawodach FIS Youth Cup^[6]. W oficjalnych zawodach międzynarodowych organizowanych przez FIS w tej dyscyplinie wystąpił po raz pierwszy 24 lutego 2013 w Kranju, gdzie w konkursie FIS Cupu zajął 26. miejsce^[7]. W lipcu 2014, również w Kranju, zadebiutował w Letnim Pucharze Kontynentalnym, plasując się na 35. i 8. pozycji. We wrześniu 2014 pierwszy w karierze stanął na podium konkursu cyklu Alpen Cup, zajmując trzecie miejsce w Tschagguns^[8].

W sezonie zimowym 2014/2015 znalazł się w składzie reprezentacji Słowenii na konkursy w ramach Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2015 w Tschagguns. W zawodach indywidualnych zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Finem Niko Kytösaho, natomiast w rywalizacji zespołowej zdobył złoty medal. Otrzymał również powołanie na Mistrzostwa Świata Juniorów 2015 rozgrywane w kazachskim Ałmaty. Nie wystąpił jednak w konkursie indywidualnym, a w drużynowym zajął 5. miejsce^[8].

Sezon 2015/2016

W sezonie letnim 2015 Domen Prevc uczestniczył w czterech konkursach Alpen Cup i został zwycięzcą każdego z nich^[9]. 6 września 2015 podczas rywalizacji na skoczni im. Andreasa Küttela oddał najdłuższy skok w historii obiektu, wynoszący 125,5 metra, lecz nie zdołał go ustać^[10]. W ramach Letniego Pucharu Kontynentalnego dwukrotnie stawał na podium w zawodach rozgrywanych na Vogtland Arenie w Klingenthal. 3 października był 2., a dzień później po raz pierwszy w karierze został zwycięzcą zawodów tej rangi^[9].

Sezon zimowy 2015/2016 był pierwszym, w którym Prevc występował w konkursach z cyklu Pucharu Świata. W listopadzie 2015 został powołany na inaugurujące go zawody w Klingenthal. W debiucie stanął na drugim stopniu podium w konkursie drużynowym oraz zajął 8. pozycję w konkursie indywidualnym. Podczas pierwszego konkursu w Engelbergu – 19 grudnia 2015 – zajął 2. miejsce i pierwszy raz stanął na podium w zawodach indywidualnych Pucharu Świata; przegrał jedynie z bratem Peterem. Wynik ten powtórzył 30 stycznia 2016 w zawodach w Sapporo. 23 lutego zdobył srebrny medal w zawodach indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016, przegrywając różnicą czterech punktów z Davidem Siegelem. Dzień później zwyciężył w drużynowym konkursie mieszanym; w drużynie męskiej zajął 5. miejsce^[9].

Prevc ukończył sezon 2015/2016 Pucharu Świata na 14. miejscu z 486 punktami^[11], biorąc udział w 18 konkursach (w jednym z nich nie zdobył punktów do klasyfikacji łącznej cyklu). Dwukrotnie stanął na podium i dziewięciokrotnie uplasował się w pierwszej dziesiątce zawodów^[9].

Sezon 2016/2017

Startował w Letnim Pucharze Kontynentalnym 2016. Raz zajął miejsce na podium – we wrześniu 2016 był 2. w zawodach w Wiśle^[12].

25 listopada 2016 Domen Prevc odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, w inaugurujących sezon 2016/2017 zawodach w Ruce wyprzedzając Severina Freunda oraz swojego brata Petera^[13]. Po zajęciu 13. miejsca w drugim konkursie w tej miejscowości utracił prowadzenie w klasyfikacji ogólnej cyklu na rzecz Freunda^[14]. Odzyskał je po kolejnych zawodach, rozgrywanych 4 grudnia w Klingenthal^[15]. W kolejnych tygodniach odniósł dwa dalsze zwycięstwa – w Lillehammer i Engelbergu; w drugiej z tych miejscowości stanął także na drugim stopniu podium^[12].

W 65. Turnieju Czterech Skoczni zajął 9. miejsce^[11]. W trakcie turnieju, po konkursie w Innsbrucku, stracił prowadzenie w Pucharze Świata na rzecz Daniela-André Tande^[16]. Odzyskał je po zawodach w Bischofshofen^[17], by ostatecznie je utracić po kolejnym konkursie, rozgrywanym w Wiśle 14 stycznia 2017, tym razem na rzecz Kamila Stocha^[18]. Dzień później na tej samej skoczni zajął 3. miejsce, po raz ostatni w sezonie stając na podium w zawodach indywidualnych^[12].

W kolejnych tygodniach osiągał gorsze wyniki, niż na początku sezonu. W lutym i marcu 2017 łącznie trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce PŚ, za każdym razem na skoczniach mamucich. Tam najwyżej klasyfikowany w tym okresie był na 5. pozycji, w Oberstdorfie, a w pozostałych zawodach na 17. lokacie, w Pjongczangu. Został powołany na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Wystąpił tam tylko w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, w którym zajął 34. miejsce^[12]. Po jednej z serii treningowych na dużym obiekcie, gdzie, po problemach w fazie lotu, Prevc uzyskał niespełna 80 metrów, trener reprezentacji Goran Janus wycofał go z dalszego udziału w światowym czempionacie, a zawodnik powrócił do Słowenii^[19], opuszczając także konkurs Pucharu Świata w Oslo^[20] (jako jedyny w sezonie^[12]).

Sezon Pucharu Świata Prevc zakończył na 6. miejscu z 963 punktami. Był też 9. w Pucharze Świata w lotach 2016/2017^[11].

Sezon 2017/2018

W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2017 raz stanął na podium: był 3. we wrześniu w Klingenthal. Starty w zimowej części sezonu rozpoczął pod koniec grudnia, gdy zajął miejsca w trzeciej dziesiątce w zawodach Pucharu Świata 2017/2018 w Engelbergu. W cyklu startował nieregularnie, a punkty zdobył jedynie w 6 konkursach. Najlepsze wyniki osiągnął na skoczniach mamucich: w Tauplitz był 11., a w Vikersund, w ramach Raw Air 2018, zajął 4. miejsce^[21]. Sezon zakończył na 33. miejscu w klasyfikacji generalnej z 81 punktami, zaś w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2017/2018 zajął 13. miejsce^[11].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. Zajął tam 21. miejsce indywidualnie, zaś w zawodach drużynowych wraz z Jernejem Damjanem, Anže Semeničem i Peterem Prevcem zdobył srebrny medal. Wystartował również na Mistrzostwach Świata Juniorów 2018. Zawody te zakończył na 10. pozycji indywidualnie, 4. w drużynie męskiej i 5. w zespole mieszanym^[21].

Sezon 2018/2019

W 2018 zadebiutował w Letnim Grand Prix. W najlepszym występie w tym cyklu, 23 września 2018 w Râșnovie, zajął 19. miejsce. Sezon 2018/2019 Pucharu Świata rozpoczął od dwukrotnego zajęcia 4. pozycji w zawodach w Ruce, które odbyły się 24 i 25 listopada. W konkursach cyklu rozgrywanych w grudniu i styczniu zajmował głównie miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce, najwyżej klasyfikowanym będąc na 13. miejscu, w zawodach w Sapporo i Oberstdorfie^[22].

Znalazł się poza składem reprezentacji Słowenii na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019^[23]. Po powrocie do startów, w rozgrywanych w marcu 2019 zawodach Pucharu Świata, pięciokrotnie zajął miejsca w najlepszej dziesiątce zawodów indywidualnych, w tym dwa razy na podium: zwyciężył w zamykającym Raw Air 2019 konkursie w Vikersund, a w kończącym sezon konkursie w Planicy zajął 2. miejsce^[22]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2018/2019 znalazł się ostatecznie na 13. miejscu z 542 punktami. W Pucharze Świata w lotach 2018/2019 był czwarty^[11].

Sezon 2019/2020

W ramach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2019 dwukrotnie zwyciężył we wrześniowych zawodach w Klingenthal. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty, najczęściej zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany indywidualnie był na 4. pozycji, 1 lutego 2020 w Sapporo^[24]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 19. lokacie z 361 punktami^[11].

Sezon 2020/2021

Starty w sezonie 2020/2021 rozpoczął od Mistrzostw Świata Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 21. lokatę indywidualnie i 4. w drużynie. W grudniowych i styczniowych zawodach Pucharu Świata punkty zdobywał nieregularnie, lepsze wyniki osiągał w lutym i marcu. Najwyżej w zawodach cyklu znalazł się na 4. miejscu, które zajął dwukrotnie w marcowych konkursach w Planicy^[25]. W klasyfikacji generalnej sezonu 2020/2021 Pucharu Świata zajął 22. pozycję z 241 punktami^[11]. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 wystąpił w drużynowym konkursie mężczyzn, w którym zajął 5. miejsce^[25].

Sezon 2021/2022

Na początku sezonu zimowego 2021/2022 nie zdobywał punktów Pucharu Świata i w styczniu 2022 przesunięty został do startów w Pucharze Kontynentalnym; był to debiut Prevca w zimowej edycji tego cyklu. W jego ramach czterokrotnie stanął na podium: w Iron Mountain dwukrotnie zwyciężył, a w Planicy był dwa razy drugi. W marcu 2022 powrócił do startów w Pucharze Świata, w którym najwyżej sklasyfikowany został na 7. miejscu, w zawodach w Planicy^[26]. Sezon 2021/2022 ukończył na 44. pozycji w klasyfikacji generalnej z 60 punktami^[11]. W marcu wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zajął na nich 6. miejsce indywidualnie, a w drużynie zdobył wraz z Peterem Prevcem, Timim Zajcem i Anže Laniškiem złoty medal^[26].

Sezon 2022/2023

W lipcu 2022 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w pierwszej dziesiątce zawodów Letniego Grand Prix, konkurs w Wiśle kończąc na 7. pozycji^[27].

Regularnie występował w Pucharze Świata 2022/2023, w większości startów zdobywając punkty. Lepsze wyniki uzyskiwał w drugiej połowie sezonu – między styczniem a kwietniem 2023 siedmiokrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce. Raz stanął na podium, w konkursie w Bad Mitterndorf rozgrywanym 28 stycznia zajmując 3. lokatę. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 wystąpił w konkursie indywidualnym na skoczni dużej, gdzie zajął 21. miejsce^[27]. Sezon Pucharu Świata ukończył na 18. miejscu klasyfikacji generalnej z 449 punktami, zaś w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2022/2023 zajął 5. pozycję^[11].

Sezon 2023/2024

Na Igrzyskach Europejskich 2023 zajął indywidualnie 34. miejsce na skoczni normalnej i 22. na dużej. Z kolei na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2024 indywidualnie zajął 14. lokatę, a w drużynie zdobył wraz z Lovro Kosem, Peterem Prevcem i Timim Zajcem złoty medal^[28].

W Pucharze Świata 2023/2024 zajmował najczęściej miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce, lepsze wyniki osiągając w drugiej połowie sezonu. 18 lutego 2024 w Sapporo odniósł pierwsze po blisko pięcioletniej przerwie indywidualne zwycięstwo w cyklu. Poza tym jeszcze dwukrotnie stanął na podium: 17 marca w konkursie Raw Air 2024 w Vikersund był 3., a 24 marca na zakończeniu sezonu w Planicy zajął 2. pozycję^[28]. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 13. lokacie z 663 punktami, a w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2023/2024 zajął 5. miejsce^[11].

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2017 Lahti	–	34. miejsce (K-90)
2023 Planica	–	21. miejsce (K-125)

Drużynowo

2021 Oberstdorf

–

5. miejsce (K-120)[uwaga 1]

Starty D. Prevca na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
34.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	89,0 m	–	108,1 pkt	162,7 pkt	Stefan Kraft
5.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[uwaga 1]	129,5 m	135,0 m	1010,0 pkt (252,4 pkt)	36,6 pkt	Niemcy
21.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	130,0 m	127,5 m	246,8 pkt	40,7 pkt	Timi Zajc

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2018 Oberstdorf	–	21. miejsce
2020 Planica	–	21. miejsce
2022 Vikersund	–	6. miejsce
2024 Tauplitz	–	14. miejsce

Drużynowo

2018 Oberstdorf	–	srebrny medal[uwaga 2]
2020 Planica	–	4. miejsce[uwaga 3]
2022 Vikersund	–	złoty medal[uwaga 4]
2024 Tauplitz	–	złoty medal[uwaga 5]

Starty D. Prevca na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
21.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	179,5 m	187,5 m	192,5 m	–[uwaga 6]	501,1 pkt	150,8 pkt	Daniel-André Tande
2.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.[uwaga 2]	214,0 m		216,0 m		1615,8 pkt (406,3 pkt)	46,4 pkt	Austria
21.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	206,0 m	206,5 m	201,5 m	207,5 m	712,7 pkt	164,5 pkt	Karl Geiger
4.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.[uwaga 3]	211,0 m		226,0 m		1609,9 pkt (398,1 pkt)	117,8 pkt	Norwegia
6.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	231,5 m	222,5 m	222,5 m	216,0 m	802,2 pkt	52,0 pkt	Marius Lindvik
1.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.[uwaga 4]	222,0 m		217,0 m		1711,5 pkt (410,5 pkt)	–
14.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	indywid.	208,0 m	213,5 m	203,5 m	–[uwaga 6]	580,8 pkt	66,6 pkt	Stefan Kraft
1.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.[uwaga 5]	232,0 m		194,0 m		1615,4 pkt (390,8 pkt)	–

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2016 Râșnov	–	srebrny medal
2018 Kandersteg	–	10. miejsce

Drużynowo

2015 Ałmaty	–	5. miejsce[uwaga 7]
2016 Râșnov	–	5. miejsce[uwaga 8], złoty medal (drużyna mieszana)[uwaga 9]
2018 Kandersteg	–	4. miejsce[uwaga 10], 5. miejsce (drużyna mieszana)[uwaga 11]

Starty D. Prevca na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
5.	7 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	druż.[uwaga 7]	96,5 m	96,0 m	815,3 pkt (211,9 pkt)	78,0 pkt	Norwegia
2.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	95,0 m	95,5 m	245,0 pkt	4,0 pkt	David Siegel
1.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż. miesz.[uwaga 9]	91,0 m	95,0 m	882,8 pkt (229,4 pkt)	–
5.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż.[uwaga 8]	92,5 m	88,5 m	808,0 pkt (218,1 pkt)	58,7 pkt	Niemcy
10.	1 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	indywid.	97,5 m	92,5 m	249,5 pkt	41,9 pkt	Marius Lindvik
4.	3 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	druż.[uwaga 10]	100,5 m	97,0 m	1021,7 pkt (257,8 pkt)	46,8 pkt	Niemcy
5.	4 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	druż. miesz.[uwaga 11]	95,0 m	97,5 m	750,0 pkt (213,3 pkt)	119,3 pkt	Norwegia

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

2023 Kraków/Zakopane[uwaga 12]

–

34. miejsce (K-95), 22. miejsce (K-125)

Starty D. Prevca na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
34.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	89,0 m	–	100,5 pkt	169,8 pkt	Daniel Tschofenig
22.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	128,0 m	124,5 m	232,5 pkt	46,6 pkt	Dawid Kubacki

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

Indywidualnie

2015 Tschagguns

–

srebrny medal

Drużynowo

2015 Tschagguns

–

złoty medal[uwaga 13]

Starty D. Prevca na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	27 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	indywid.	96,0 m	93,5 m	244,3 pkt	27,0 pkt	Niko Kytösaho
1.	29 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	druż.[uwaga 13]	102,5 m	103,0 m	1030,4 pkt (272,0 pkt)	—

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2015/2016	14.
2016/2017	6.
2017/2018	33.
2018/2019	13.
2019/2020	19.
2020/2021	22.
2021/2022	44.
2022/2023	18.
2023/2024	13.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	25 listopada	2016	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	138,5 m	140,5 m	321,8 pkt	–
2.	4 grudnia	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	141,0 m	286,9 pkt	–
3.	10 grudnia	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	142,5 m	141,5 m	301,2 pkt	–
4.	18 grudnia	2016	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	144,0 m	141,5 m	305,9 pkt	–
5.	17 marca	2019	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	241,0 m	232,5 m	454,7 pkt	* RA 2019, Loty 2018/2019
6.	18 lutego	2024	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	136,5 m	139,5 m	273,6 pkt	–

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2015/2016	–	2	–	2
2016/2017	4	1	1	6
2017/2018	–	–	–	–
2018/2019	1	1	–	2
2019/2020	–	–	–	–
2020/2021	–	–	–	–
2021/2022	–	–	–	–
2022/2023	–	–	1	1
2023/2024	1	1	1	3
Suma	6	5	3	14

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	19 grudnia	2015	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	133,5 m	134,0 m	283,5 pkt	2.	13,6 pkt	Peter Prevc
2.	30 stycznia	2016	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	129,5 m	134,5 m	282,8 pkt	2.	16,2 pkt	Peter Prevc
3.	25 listopada	2016	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	138,5 m	140,5 m	321,8 pkt	1.	–
4.	4 grudnia	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	141,0 m	286,9 pkt	1.	–
5.	10 grudnia	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	142,5 m	141,5 m	301,2 pkt	1.	–
6.	17 grudnia	2016	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	132,0 m	137,5 m	301,6 pkt	2.	3,1 pkt	Michael Hayböck
7.	18 grudnia	2016	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	144,0 m	141,5 m	305,9 pkt	1.	–
8.	15 stycznia	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,0 m	132,0 m	270,4 pkt	3.	1,3 pkt	Kamil Stoch
9.	17 marca	2019	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	241,0 m	232,5 m	454,7 pkt	1.	–
10.	24 marca	2019	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	239,5 m	222,5 m	444,0 pkt	2.	20,9 pkt	Ryōyū Kobayashi
11.	28 stycznia	2023	Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-235	236,0 m	224,0 m	425,4 pkt	3.	15,3 pkt	Halvor Egner Granerud
12.	18 lutego	2024	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	136,5 m	139,5 m	273,6 pkt	1.	–
13.	17 marca	2024	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	236,5 m	–	245,4 pkt	3.	10,6 pkt	Stefan Kraft
14.	24 marca	2024	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	233,0 m	238,0 m	444,3 pkt	2.	43,4 pkt	Daniel Huber

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[29][6]
Sezon 2015/2016
																													punkty
8	8	12	-	-	2	5	27	18	23	6	38	9	2	10	29	-	-	-	29	15	-	-	-	26	4	-	-	-	486
Sezon 2016/2017
																										punkty
1	13	1	1	6	2	1	26	5	25	4	5	3	9	25	5	7	50	20	17	24	-	24	8	20	17	963
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	29	28	-	41	44	29	11	35	-	-	49	-	-	-	4	q	-	81
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	4	4	14	14	20	18	q	q	-	-	-	-	23	24	13	20	13	16	-	39	32	6	7	q	1	5	2	542
Sezon 2019/2020
																											punkty
23	11	37	40	30	13	19	9	17	10	9	13	14	20	27	22	4	23	14	25	5	-	-	27	26	50	37	361
Sezon 2020/2021
																									punkty
-	-	-	-	-	32	17	12	37	30	38	40	42	8	30	-	-	22	30	17	16	-	8	4	4	241
Sezon 2021/2022
																												punkty
q	q	-	-	dq	42	q	q	47	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	45	24	27	18	7	-	60
Sezon 2022/2023
																																punkty
48	18	23	29	q	34	16	21	39	29	24	39	35	40	35	4	3	12	24	6	6	35	-	23	31	21	48	7	5	39	11	4	449
Sezon 2023/2024
																																punkty
17	16	q	27	17	14	15	24	22	q	23	31	-	31	5	33	19	12	19	1	5	10	13	30	10	4	35	39	3	5	17	2	663
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[29][6]
Sezon 2015/2016
				2	4	5	1	-	-
Sezon 2016/2017
				5	3	4	-	4	5
Sezon 2017/2018
		-	-	-	-	-	-	3	3
Sezon 2018/2019
			-	4	-	-	6	1	3
Sezon 2019/2020
					-	-	3	-	-
Sezon 2020/2021
					-	-	-	-	4
Sezon 2022/2023
			-	-	-	5	-	2	2
Sezon 2023/2024
				-	2	6	1	7	2
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2016/2017	9.
2017/2018	13.
2018/2019	4.
2019/2020	9.
2020/2021	5.
2021/2022	17.
2022/2023	5.
2023/2024	5.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2015/2016	17.
2016/2017	9.
2017/2018	37.
2019/2020	7.
2020/2021	29.
2022/2023	29.
2023/2024	31.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2017	24.
2018	44.
2019	18.
2020	38.
2022	44.
2023	18.
2024	10.

Willingen Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
2019	37.
2020	11.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
2018	36.
2019	5.
2021	4.
2022	33.
2023	5.
2024	10.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
2020	23.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[30]
2018	62.
2019	53.
2022	29.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2023

Źródło[29][6]
2016
										punkty
-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	0
2018
									punkty
37	28	38	37	-	-	dq	19	-	15
2019
								punkty
-	-	25	37	-	-	-	17	20
2022
						punkty
15	7	-	-	-	49	52
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[31]
2021/2022	7.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	5 lutego	2022	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	121,0 m	132,0 m	244,3 pkt
2.	6 lutego	2022	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	130,0 m	131,5 m	265,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	5 lutego	2022	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	121,0 m	132,0 m	244,3 pkt	1.	–
2.	6 lutego	2022	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	130,0 m	131,5 m	265,6 pkt	1.	–
3.	26 lutego	2022	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	135,5 m	136,0 m	283,9 pkt	2.[uwaga 14]	7,4 pkt	Michael Hayböck
4.	27 lutego	2022	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	132,0 m	–	145,4 pkt	2.	1,9 pkt	Joacim Ødegård Bjøreng

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[29][6]
Sezon 2021/2022
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	8	5	15	7	13	1	1	23	18	9	9	2	2	-	-	-	-	-	588
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[31]
2014	70.
2015	13.
2016	11.
2017	15.
2018	66.
2019	19.
2021	69.
2022	31.
2023	14.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	4 października	2015	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	129,0 m	141,5 m	260,5 pkt
2.	28 września	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	136,0 m	131,5 m	261,8 pkt
3.	29 września	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	143,0 m	135,5 m	260,0 pkt
4.	23 września	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	141,0 m	132,5 m	245,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	3 października	2015	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	134,5 m	142,0 m	281,7 pkt	2.	8,4 pkt	Daniel-André Tande
2.	4 października	2015	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	129,0 m	141,5 m	260,5 pkt	1.	–
3.	24 września	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	126,5 m	125,5 m	268,2 pkt	2.	1,4 pkt	Davide Bresadola
4.	30 września	2017	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	129,5 m	130,0 m	242,0 pkt	3.	10,2 pkt	Joachim Hauer
5.	28 września	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	136,0 m	131,5 m	261,8 pkt	1.	–
6.	29 września	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	143,0 m	135,5 m	260,0 pkt	1.	–
7.	23 września	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	141,0 m	132,5 m	245,1 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2023

Źródło[29][6]
2014
														punkty
35	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	32
2015
														punkty
21	34	52	31	-	-	-	-	4	30	46	39	2	1	241
2016
														punkty
24	30	-	-	-	-	7	6	18	7	2	8	18	23	266
2017
													punkty
-	-	-	-	-	8	14	11	13	-	-	3	12	176
2018
													punkty
25	21	-	-	-	-	-	-	-	-	-	16	46	31
2019
																punkty
24	44	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	207
2021
												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	18	21	23
2022
									punkty
-	-	46	22	11	9	-	-	-	62
2023
									punkty
-	-	20	23	1	8	20	16	13	197
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[32]
2012/2013	220.
2013/2014	240.
2014/2015	136.
2015/2016	149.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[29][6]
Sezon 2012/2013
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	26	-	-	5
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	23	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	8
Sezon 2014/2015
																										punkty
9	31	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29
Sezon 2015/2016
																								punkty
14	dq	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	18
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Cene Prevc, Peter Prevc, Domen Prevc i Anže Lanišek
2. Skład zespołu: Jernej Damjan, Anže Semenič, Domen Prevc i Peter Prevc
3. Skład zespołu: Domen Prevc, Peter Prevc, Bor Pavlovčič i Anže Lanišek
4. Skład zespołu: Domen Prevc, Peter Prevc, Timi Zajc i Anže Lanišek
5. Skład zespołu: Lovro Kos, Peter Prevc, Domen Prevc i Timi Zajc
6. Seria konkursowa została odwołana.
7. Skład zespołu: Cene Prevc, Domen Prevc, Andraž Modic i Anže Lanišek
8. Skład zespołu: Anže Lanišek, Tilen Bartol, Bor Pavlovčič i Domen Prevc
9. Skład zespołu: Nika Križnar, Bor Pavlovčič, Ema Klinec i Domen Prevc
10. Skład zespołu: Bor Pavlovčič, Domen Prevc, Žak Mogel i Aljaž Osterc
11. Skład zespołu: Katra Komar, Domen Prevc, Jerneja Brecl i Žak Mogel
12. Gospodarzem Igrzyskach Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
13. Skład zespołu: Tine Bogataj, Bor Pavlovčič, Urban Rogelj i Domen Prevc
14. Ex aequo z Jakubem Wolnym

Przypisy

1. Domen PREVC - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-06-19].
2. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-06-19].
3. Adrian Dworakowski: Nika Prevc: Peter to skoczek, który mnie zainspirował. skijumping.pl, 2020-12-26. [dostęp 2021-11-26].
4. PREVC Domen - Athlete Information (Nordic Combined). fis-ski.com. [dostęp 2019-11-18]. (ang.).
5. OPA Alpen Cup Nordic Combined 8th Alpen Cup Competition Planica (SLO) NORMAL HILL INDIVIDUAL GUNDERSEN 5KM OFFICIAL RESULTS. fis-ski.com, 2013-01-13. [dostęp 2019-11-13]. (ang.).
6. Adam Kwieciński: PREVC Domen 1999.06.04 SLO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-19].
7. PREVC Domen - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-03]. (ang.).
8. PREVC Domen - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-03]. (ang.).
9. PREVC Domen - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-03]. (ang.).
10. Schanzen Einsiedeln, Einsiedeln. skisprungschanzen.com. [dostęp 2019-11-03]. (pol. • niem. • ang.).
11. PREVC Domen - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-16]. (ang.).
12. PREVC Domen - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-11]. (ang.).
13. Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Premierowe zwycięstwo Domena Prevca, Maciej Kot piąty!. skijumping.pl, 2016-11-25. [dostęp 2016-11-25].
14. Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Zwycięstwo Severina Freunda, Maciej Kot ósmy. skijumping.pl, 2016-11-26. [dostęp 2019-11-06].
15. Adam Bucholz: PŚ w Klingenthal: Triumf Domena Prevca, Stoch czwarty, Kot piąty. skijumping.pl, 2016-12-04. [dostęp 2019-11-10].
16. Adam Bucholz: TCS w Innsbrucku: Tande wygrywa i zostaje liderem cyklu, Stoch czwarty. skijumping.pl, 2017-01-04. [dostęp 2019-11-10].
17. Adam Bucholz, Marcin Hentał: TCS w Bischofshofen: Kamil Stoch nokautuje i wygrywa TCS! Piotr Żyła trzeci w konkursie i drugi w turnieju!. skijumping.pl, 2017-01-06. [dostęp 2019-11-10].
18. Adam Bucholz: PŚ w Wiśle: Kamil Stoch triumfuje i zostaje liderem Pucharu Świata!. skijumping.pl, 2017-01-14. [dostęp 2019-11-10].
19. Malwina Wójciak, Bartosz Leja: Koniec mistrzostw świata dla braci Prevc, Domen: „Wyciągnę z tego naukę”. skokipolska.pl, 2017-02-28. [dostęp 2019-11-13].
20. Tomasz Skrzypczyński: Domen Prevc nie wystartuje w Oslo. sportowefakty.wp.pl, 2017-03-09. [dostęp 2019-11-13].
21. PREVC Domen - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-11]. (ang.).
22. PREVC Domen - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-11]. (ang.).
23. Piotr Bąk: Tande, Schlierenzauer i D. Prevc nie pojadą do Seefeld. skijumping.pl, 2019-02-17. [dostęp 2019-11-11].
24. PREVC Domen - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-09-14]. (ang.).
25. PREVC Domen - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-15]. (ang.).
26. PREVC Domen - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-06-11]. (ang.).
27. PREVC Domen - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
28. PREVC Domen - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-16]. (ang.).
29. PREVC Domen - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-19]. (ang.).
30. PREVC Domen - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-16]. (ang.).
31. PREVC Domen - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-16]. (ang.).
32. PREVC Domen - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-16]. (ang.).

Bibliografia

• PREVC Domen - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-19]. (ang.).
• Adam Kwieciński: PREVC Domen 1999.06.04 SLO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-19].