Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diane von Fürstenberg (właśc. Diane Simone Michele Halfin) znana też jako DVF (ur. 31 grudnia 1946 w Brukseli) – belgijska projektantka mody żydowskiego pochodzenia. Założycielka i prezeska firmy noszącej jej imię, najbardziej znana z projektu kultowej kopertowej sukienki, którą stworzyła w 1974[1][2][3][4].
 Diane von Fürstenberg w 2012 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
projektantka mody |
Urodziła się w żydowskiej rodzinie[5]. Jej ojciec, Leon Halfin, wyemigrował do Belgii w 1929 z Kiszyniowa, a później szukał schronienia przed nazistami w Szwajcarii[6]. Matka, Liliane Nahmias, urodzona w Grecji, została schwytana przez nazistów, gdyż była członkinią ruchu oporu podczas II wojny światowej. Ocalała z Holokaustu[7][8]. Diane często mówi o wpływie matki na jej życie, podziwia ją za odwagę. Mówi, że nauczyła ją patrzeć tylko na pozytywne rzeczy, bez względu na to, co się dzieje[9].
Diane von Fürstenberg uczęszczała do szkoły z internatem w Oxfordshire[10], następnie studiowała na uniwersytecie w Madrycie, po czym przeniosła się na Uniwersytet Genewski, by studiować ekonomię[11]. Po kilku latach wyjechała do Paryża, gdzie pracowała jako asystentka agenta fotografa mody Alberta Koskiego. Później, we Włoszech, odbywała praktykę u producenta tekstyliów Angelo Ferretti. Tam zaczęła się jej przygoda z modą[3]. To tutaj zaprojektowała i wyprodukowała swoje pierwsze jedwabne sukienki.
W 1969 przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie wyprodukowała własną linię dżersejowych sukienek[12].
W 1970 Fürstenberg zaczęła projektować ubrania dla kobiet. Mówiła później: Chciałam być kimś swoim, a nie zwykłą małą dziewczynką, która wyszła za mąż[13].
Po przeprowadzce do Nowego Jorku Fürstenberg poznała znaną redaktorkę Vogue, Dianę Vreeland, która uznała jej projekty za absolutnie rewelacyjne. Nazwisko Fürstenberg pojawiło się w programie New York Fashion Week[3].
W 1974 wprowadziła na rynek dzianinową „sukienkę kopertową” z dżerseju, która stała się ikoniczna[4]. Egzemplarz znajduje się w kolekcji Costume Institute w Metropolitan Museum of Art[14][15]. Dwa lata później, w związku z sukcesem, Fürstenberg znalazła się na okładce magazynu Newsweek[16]. Artykuł opisywał ją jako najbardziej atrakcyjną kobietę od czasu Coco Chanel. Wprowadziła na rynek linię kosmetyków i pierwszy zapach "Tatiana" nazwany na cześć córki[17]. "The New York Times" podał, że do 1979 roczna sprzedaż detaliczna firmy Fürstenberg wyniosła 150 milionów dolarów (równowartość 528 milionów dolarów w 2019)[3].
W 1985 Fürstenberg przeniosła się do Paryża, gdzie założyła francuskojęzyczne wydawnictwo Salvy. Otworzyła szereg innych biznesów, w tym linię kosmetyków i zakupów w domu (1991). W 1992 zarobiła 1,2 miliona dolarów (równowartość 2,2 miliona dolarów w 2019) na kolekcji Silk Assets. Wynik osiągnięto w dwie godziny[17].
Ponowne otwarcie firmy to rok 1997. Fürstenberg wprowadziła na rynek sukienkę kopertową, która zyskała popularność w kolejnym pokoleniu kobiet. W 1998 opublikowała wspomnienia zatytułowane Diane: A Signature Life. W 2004 wprowadziła kolekcję biżuterii DVF by H. Sterna, a także szale i stroje plażowe. W 2006 została wybrana na przewodniczącą Rady Projektantów Mody Ameryki (Council of Fashion Designers of America). Nadal zajmuje to stanowisko. W 2008 odsłonięto gwiazdę jej poświęconą w Alei Sław na Seventh Avenue[3].
W 2009 w Manezh, jednej z największych publicznych przestrzeni wystawienniczych w Moskwie, otwarto wielkoformatową wystawę retrospektywną zatytułowaną Diane von Furstenberg: podróż sukni. Kuratorem był André Leon Talley. Wystawa przyciągnęła uwagę mediów. W 2010 została pokazana w São Paulo, a rok później w Pace Gallery w Pekinie[18].
W 2010 Fürstenberg została nagrodzona złotym medalem na dorocznej Gali Złotego Medalu Instytutu Królowej Zofii. W 2011 wprowadziła kolekcję przedmiotów do mieszkań i charakterystyczny zapach DIANE[19].
W 2012 we współpracy z GapKids i CURRENT / ELLIOTT wypuściła swoją pierwszą kolekcję dla dzieci[20][21].
Jej ubrania nosiło wiele celebrytów, w tym księżna Cambridge, Gwyneth Paltrow, Kate Beckinsale, Madonna, Jessica Alba, Susan Sarandon, Priyanka Chopra Jonas, Jennifer Lopez i Whitney Houston[22].
W 2014 Fürstenberg dołączyła do kampanii Ban Bossy jako rzeczniczka ról przywódczych wśród dziewcząt[23][24][25].
W 2018 jej marka zakazała używania moheru po tym, jak ekspozycja PETA wykazała, że pracownicy firmy okaleczają i zabijają kozy, aby go zdobyć[26]. Zakazała użycia futer, angory i egzotycznych skór w jej przyszłych kolekcjach[27].
W dniu 28 lutego 2020 Fürstenberg otrzymała tytuł Chevalier de la Légion d'honneur za wkład w modę, działania na rzecz przywództwa kobiet i filantropię. Nagrodę podczas ceremonii w siedzibie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Francji na Quai d'Orsay wręczyła Christine Lagarde, prezeska Europejskiego Banku Centralnego[28].
Fürstenberg jest dyrektorką rodzinnej fundacji Diller – von Fürstenberg, która wspiera organizacje non-profit w zakresie budowania społeczności, edukacji, praw człowieka, sztuki, zdrowia i środowiska. W 2010 fundacja stworzyła Nagrodę DVF, wręczaną corocznie czterem kobietom, które wykazują się przywództwem, siłą i odwagą w zaangażowaniu w sprawy kobiet. W 2011 fundacja przeznaczyła 20 milionów dolarów na High Line, park liniowy szlak greenway i szlak kolejowy utworzony na dawnej bocznicy kolejowej w Manhattanie[29].
Fürstenberg zasiada w zarządzie Vital Voices, kobiecej organizacji. Była jedną z szefowych grupy wcielających w życie projekt dotyczący przyszłości nowojorskiego przemysłu modowego, przygotowany dla burmistrza Nowego Jorku Michaela Bloomberga przez New York City Economic Development Corporation[30].
W 2016 zaprojektowała koszule na potrzeby kampanii prezydenckiej Hillary Clinton[31][32].
W 2019 uruchomiła podcast #InCharge, dostępny wyłącznie na Spotify, w celu wzmocnienia pozycji kobiet. Gościniami podcastu były m.in. Kris Jenner, Karlie Kloss i Priyanka Chopra Jonas[33]. Ta ostatnia w 2019 zaprosiła Fürstenberg do programu If I Could Tell You Just One Thing[34].
W 2014 w Ovation TV pojawił się film dokumentalny The Fashion Fund o konkursie CFDA / Vogue Fashion Fund. Diane wystąpiła u boku Anny Wintour[35].
W listopadzie 2014 E! Entertainment rozpoczął nadawanie pierwszego sezonu reality show House of DVF. Uczestnicy programu wykonywali różne zadania i wyzwania w nadziei, że zostaną ambasadorami globalnej marki Fürstenberg[36]. We wrześniu 2015 pojawił się drugi (ostatni) sezon show[37].
W 1956, w czasie studiów w Genewie, poznała księcia Edwarda Egona von Fürstenberg, starszego syna księcia Tassilo zu Fürstenberg z niemieckiego, katolickiego rodu arystokratycznego i członka rodziny włoskich dziedziców Fiata[38]. Wyszła za niego za mąż w 1969 w Nowym Jorku. Była wówczas w ciąży[12][39]. Para miała dwoje dzieci urodzonych w Nowym Jorku, Aleksandra[13] i Tatianę[17].
Małżeństwo Fürstenberga — choć niepopularne wśród rodziny pana młodego, ze względu na żydowskie pochodzenie panny młodej — było uważane za dynastyczne. Po ślubie tytułowano ją Najjaśniejszą Wysokością Księżną Diane z Fürstenbergu. Wszelkie roszczenia do tytułu straciła po separacji z mężem w 1972 i rozwodzie w 1983[40][41]. W 1973 Egon także został projektantem mody[42][43].
W 2001 wyszła za mąż za amerykańskiego potentata medialnego Barry'ego Dillera[13].
Szczegóły jej rodzinnej historii przedstawiono w serialu PBS Finding Your Roots w odcinku pt. „Fashion's Roots” (sezon 6, 13 października 2020)[44].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
