Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cleveland Guardians (dawniej Cleveland Indians) – drużyna baseballowa grająca w dywizji centralnej American League, ma siedzibę w Cleveland w stanie Ohio. Dwukrotny zwycięzca w World Series.
 | |||
| Barwy |
| ||
|---|---|---|---|
| Data założenia |
1901 | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Siedziba | |||
| Adres | |||
| Stadion | |||
| Właściciel |
Larry Dolan | ||
| Prezes |
Paul Dolan | ||
| Menedżer generalny |
Mike Chernoff | ||
| Trener | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
W 1894 roku utworzono zespół Grand Rapids Rustlers, który występował w Western League[1]. W 1900 siedzibę klubu przeniesiono do Cleveland i nadano mu przydomek Lake Shores[2]. Rok później przystąpił do nowo utworzonej American League i zmienił nazwę na Cleveland Bluebirds (Blues)[2]. 24 kwietnia 1901 zespół rozegrał pierwszy oficjalny mecz ligowy w Chicago przeciwko White Sox, a w roli gospodarza występował na stadionie League Park, wybudowanym w 1891[3][4].
W sezonie 1902 klub nieoficjalnie przyjął nazwę Broncos, a w 1903 zmienił ją na Cleveland Naps, na cześć ówczesnego drugobazowego i lidera zespołu Napa Lajoie, jednak odejście zawodnika w 1914 roku i przegranie 102 meczów w sezonie zasadniczym spowodowało zmianę nazwy klubu na Cleveland Indians[3]. W 1920 po raz pierwszy zespół zwyciężył w American League (z bilansem 98–56) i awansował do World Series, w których pokonał Brooklyn Dodgers w siedmiu meczach (grano wówczas do pięciu wygranych meczów)[5][6].
W 1932 roku Indians przenieśli się na nowy stadion Cleveland Municipal Stadium, a pierwszy mecz przeciwko Philadelphia Athletics obejrzało 80 tysięcy widzów[7]. W latach 1934–1946 ze względu na wysokie koszty utrzymania obiektu, zespół zmuszony był rozgrywać na nim spotkania w niedziele i święta; w dni powszednie mecze odbywały się na League Park[7][8]. W sezonie 1948 Indians po raz drugi w historii klubu (z bilansem 97–58) zwyciężyli w American League i po raz drugi zdobyli mistrzowski tytuł po pokonaniu w World Series Boston Braves 4–2[5][9].
W 1954 zespół zwyciężył w sezonie zasadniczym w 111 meczach (na 154 rozegranych) i po raz trzeci wygrał American League, jednak w World Series uległ New York Giants w czterech meczach[5][10]. W 1969 po dołączeniu do MLB czterech nowych zespołów, obie ligi podzielono na dwie dywizje East Division i West Division; Indians przystąpili do rozgrywek o mistrzostwo dywizji wschodniej[5][11]. W 1994 w związku z dołączeniem do MLB dwóch nowych zespołów, utworzono w każdej z lig trzecią dywizję, centralną, do której dokooptowano między innymi Cleveland Indians[5][12]. Od 1994 Indians korzystają z obiektu Progressive Field (do 2007 funkcjonował pod nazwą Jacobs Field) mogącym pomieścić 43 429[13][14].
Po 40 latach Indians z bilansem 100–44 ponownie awansowali do postseason; po wyeliminowaniu Boston Red Sox w Division Series, a następnie Seattle Mariners w Championship Series, przegrali w World Series z Atlanta Braves 2–4[5][15]. Dwa lata później nastąpił kolejny awans do finałów, gdzie przeciwnikiem była drużyna Florida Marlins; w siódmym, decydującym meczu Indians prowadząc 2–1 byli o dwa auty od mistrzostwa, jednak Marlins zdołali wyrównać, a w jedenastym inningu zdobyli zwycięskiego runa i ostatecznie zespół z Miami wygrał World Series[16]. Do Championship Series Indians uzyskiwali awans jeszcze dwa razy w 1998 i 2007, dwukrotnie przegrywając (odpowiednio z New York Yankees 2–4 i z Boston Red Sox 3–4)[5][17][18].
1 lipca 2016 po wygranej nad Toronto Blue Jays 2–1 po dziewiętnastu zmianach, Indians pobili klubowy rekord zwyciężając w czternastu meczach z rzędu[19]. 19 października 2016 po zwycięstwie w meczu numer 5 American League Championship Series nad Toronto Blue Jays, Indians zapewnili sobie mistrzostwo American League po raz pierwszy od 1997 roku[20].
13 września 2017 Indians ustanowili rekord American League, notując 21 zwycięstw z rzędu[21]. Ostatecznie serię zakończyli na 22 wygranych, po porażce w meczu rozegranym dwa dni później z Kansas City Royals 3–4[22].
19 listopada 2021 roku klub ogłosił zmianę nazwy na Cleveland Guardians[23].
| Cleveland Indians | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kadra | Sztab szkoleniowy | ||||||||
|
Miotacze
|
Łapacze
Wewnątrzpolowi
Zapolowi
Designated hitter |
Menadżer Trenerzy
| |||||||
| Tytuł | Liczba | Rok |
|---|---|---|
| World Series | 2 | 1920, 1948 |
| American League American League Championship Series |
6 | 1920, 1948, 1954, 1995, 1997, 2016 |
| American League Central Division | 10 | 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2007, 2016, 2017, 2018 |
Od 1997 numer 42 zastrzeżony jest przez całą ligę ku pamięci Jackie Robinsona, który jako pierwszy Afroamerykanin przełamał bariery rasowe w Major League Baseball[26].
 Bob Feller P, C Uhonorowany w 1956 |
 Lou Boudreau SS, M Zastrzeżony w 1970 |
 Earl Averill CF Zastrzeżony w 1975 |
 Mel Harder P, C Zastrzeżony w 1990 |
 Larry Doby CF, C Zastrzeżony w 1993 |
 Bob Lemon P, C Zastrzeżony w 1998 |
 Jackie Robinson 2B Zastrzeżony w 1997 |
 Kibice Zastrzeżony w 2001 |
| Oznaczenie skrótów: M – menadżer, C – trener, 2B – drugobazowy, SS – łącznik, CF – środkowozapolowy, P – miotacz | |||||||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
