Larry Doby
amerykański baseballista Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lawrence Eugene Doby (ur. 13 grudnia 1923, zm. 18 czerwca 2003) – amerykański baseballista, który występował na pozycji środkowozapolowego.
 | |||||||||||||||
| środkowozapolowy | |||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Lawrence Eugene Doby | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 grudnia 1923 | ||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
18 czerwca 2003 | ||||||||||||||
| Odbijał |
lewą | ||||||||||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||||||||||
| Debiut |
5 lipca 1947 | ||||||||||||||
| Ostatni występ |
26 czerwca 1959 | ||||||||||||||
| Statystyki | |||||||||||||||
| Średnia uderzeń |
0,283 | ||||||||||||||
| Home runy |
253 | ||||||||||||||
| RBI |
970 | ||||||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Kariera menedżerska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Baseball Hall of Fame | |||||||||||||||
| Rok wprowadzenia |
1998 | ||||||||||||||
| Metoda elekcji |
Veterans Committee | ||||||||||||||
Karierę rozpoczął w 1942 w zespole Newark Eagles, występującym w Negro National League[1]. W latach 1943–1945 służył w U.S. Navy[2]. W 1946 wystąpił w Negro World Series, w których Eagles pokonali Kansas City Monarchs 4–3[3]. W lipcu 1947 został pierwszym Afroamerykaninem w American League, podpisując kontrakt z Cleveland Indians[1].
W Major League Baseball zadebiutował 5 lipca 1947 w meczu przeciwko Chicago White Sox na Comiskey Park jako pinch hitter[4]. W sezonie 1948 zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Indians pokonali Boston Braves 4–2; w meczu numer 4 po piłce narzuconej przez Johnny'ego Saina, zdobył home runa jako pierwszy Afroamerykanin w World Series[5]. W 1949 po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game[4]. W sezonie 1952 zdobył najwięcej w American League home runów (32), runów (104) i uzyskał najlepszy wskaźnik slugging percentage (0,541)[4]. 4 czerwca 1952 w meczu przeciwko Boston Red Sox zaliczył cycle jako czwarty zawodnik w historii klubu[6].
W 1954 zwyciężył w lidze w klasyfikacji pod względem liczby zdobytych home runów (32) i zaliczonych RBI (126), a w głosowaniu do nagrody MVP American League zajął 2. miejsce za Yogim Berrą z New York Yankees[1].
W październiku 1957 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Chicago White Sox, w którym grał przez 3 sezony[4]. W grudniu 1957 został zawodnikiem Baltimore Orioles, jednak przez rozpoczęciem sezonu 1958 został oddany do Cleveland Indians[4]. W 1959 grał w Detroit Tigers i ponownie w Chicago White Sox[4]. Zawodową karierę zakończył w Chunichi Dragons z Nippon Professional Baseball, w którym występował w sezonie 1962[1]. W późniejszym okresie był między innymi trenerem pałkarzy w Montreal Expos i menadżerem Chicago White Sox[1].
W 1988 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame[7], ponadto 17 grudnia 2018 - w uznaniu jego osiągnięć i wkładu w amerykańską ligę lekkoatletyczną, prawa obywatelskie oraz siły zbrojne podczas II wojny światowej - został mu pośmiertnie nadany Złoty Medal Kongresu[8] (Congressional Gold Medal) - jednym z najwyższych odznaczeń cywilnych w Stanach Zjednoczonych.
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 7× All-Star | 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955 | [4] |
| Zwycięzca w World Series | 1948 | [5] |
| Zwycięzca w Negro World Series | 1946 | [3] |
| Baseball Hall of Fame | od 1988 | [7] |
| #14 zastrzeżony przez Indians | 1994 | [9] |
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.