Andrzej Ignacy Ogiński
dyplomata polski, wojewoda trocki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
dyplomata polski, wojewoda trocki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Ignacy Joachim Jozafat Ogiński herbu własnego (ur. 13 kwietnia 1740 roku w Tadulinie w województwie witebskim – zm. 12 października 1787 roku w Guzowie) – marszałek sejmu skonfederowanego 1776 roku[1] i marszałek litewski konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[2], wojewoda trocki w 1783 roku, kasztelan trocki w 1778 roku, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1761 roku[3]sekretarz Rady Nieustającej w 1775 roku[4], sekretarz wielki litewski w 1773 roku, referendarz litewski w 1771 roku, miecznik litewski w 1762 roku, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1760 roku, starosta oszmiański w 1756 roku[5], dyplomata, wolnomularz[6], członek Komisji Kruszcowej[7], starosta kadaryski, maćkowski i płotelski, a z posagu żony, wdowie po Janie Prosperze Potockim, starosta niegrodowy guzowski, ponadto pułkownik chorągwi petyhorskiej Najjaśniejszego Króla w 1760 roku[8].
.jpg) | |
 Ogiński | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1740 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Izabella Radziwiłł |
| Żona | |
| Dzieci |
Michał Kleofas Ogiński |
| Odznaczenia | |
 | |
Był synem Tadeusza Franciszka i Izabelli z Radziwiłłów.
Poseł inflancki na sejm 1756 roku. Poseł inflancki na sejm 1758 roku z województwa inflanckiego[9]. Deputat kowieński na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1760 roku[10]. Był posłem inflanckim na sejm 1762 roku. Był członkiem konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1764[11]. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa trockiego. Poseł ziemi sochaczewskiej na sejm koronacyjny 1764 roku[12]. Na sejmie koronacyjnym 1764 roku wyznaczony ze stanu rycerskiego do Asesorii Wielkiego Księstwa Litewskiego[13]. Jeden z najbardziej zaufanych ludzi króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1766 został członkiem Komisji Skarbowej Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1769 miał posłować do Petersburga lecz ostatecznie tam nie pojechał. Konfederaci barscy uznali go za wroga ojczyzny i zniszczyli jego dobra. Uchwałą rady senatu z 23 grudnia 1771 mianowano go posłem Rzeczypospolitej przy dworze wiedeńskim. Do Wiednia dotarł w połowie lutego 1772, gdy żywiono jeszcze wiele złudzeń, że Austria poprze Stanisława Augusta wobec Rosji.
Francuskiemu ambasadorowi w Wiedniu, kardynałowi de Rohan, obiecał dopomóc w uwolnieniu francuskich oficerów oblężonych wraz z konfederatami barskimi na Wawelu przez Rosjan – jednak próby nawiązania rozmów z ambasadorem de Rohan i konfederatami nie powiodły się.
Austriacy starali się jak najdłużej mydlić oczy Ogińskiemu. Brytyjski reprezentant w Wiedniu David Murray, 2. hrabia Mansfield ostrzegał Ogińskiego o swych podejrzeniach dotyczących porozumienia trzech mocarstw w celu dokonania rozbioru, Ogiński wierzył jednak bezwartościowym zapewnieniom Kaunitza.
Na Sejmie Rozbiorowym 1773-1775 został wybrany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego sekretarzem Rady Nieustającej[4].
Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z województwa trockiego[14]. W 1780 roku był konsyliarzem Rady Nieustającej.
W 1770 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.
Żoną Ogińskiego była Paula z Szembeków. Mieli córkę, Józefę I v. za Ignacym Ogińskim II v. za Janem Nikodemem Łopacińskim[15], oraz syna, Michała Kleofasa (kompozytora)[16].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
