Aleksander Idzik
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Józef Idzik (ur. 31 marca 1893, zm. 10 lipca 1965) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, W 1957 został awansowany do stopnia pułkownika przez władze emigracyjne.
.jpg) mjr Aleksander Idzik (przed 1930) | |
 podpułkownik piechoty | |
| Data urodzenia |
31 marca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 lipca 1965 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
      | |
Był synem Pawła[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 11 pułku piechoty, za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari[2]. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4], a później do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[5][6]. Służył w 25 pułku piechoty w Piotrkowie[7][8]. W kwietniu 1928 został wyznaczony na stanowisko dowódcy I batalionu[9][10]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie[11][12]. W grudniu 1932 został przeniesiony do 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie na stanowisko dowódcy batalionu[13]. W kwietniu 1934 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[14]. Następnie został przeniesiony do 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku[15]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16][17].
Po wybuchu II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej jako dowódca 154 pułku piechoty w składzie 45 Dywizji Piechoty i Grupy „Kielce”[18]. Później został żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, wyznaczony na dowódcę 20 pułku piechoty w składzie 7 Dywizji Piechoty[18], jednostki organizowanej od września 1941, jednak nie sformowanej w tym czasie. Został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. Po przesunięciu 20 pułku piechoty do 8 Dywizji Piechoty dowodził nim w czasie ewakuacji do Wielkiej Brytanii, w tym podczas pobytu na kwarantannie w Południowej Afryce latem 1942, gdy żołnierze polscy przebywając w Pietermaritzburgu zaskarbili sobie sympatię miejscowej ludności[19].
Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1959 wydał broszurę pt. Czterdziestolecie 20-go pułku piechoty Ziemi Krakowskiej, w której opisał historię jednostki od sformowania w 1941[19]. Był członkiem Kapituły Krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari, powołany 7 marca 1960[20]. W 1957 roku został awansowany na pułkownika w korpusie oficerów piechoty[21]. Był autorem pracy pt. Czwarty pułk piechoty 1806-1966[18]. Działał przy budowie pomników powstańców listopadowych w Portsmouth[18].
Był żonaty[18]. Miał syna i córkę[18]. Zmarł 10 lipca 1965 w Londynie[18]. Został pochowany na cmentarzu Putney Vale w londyńskiej dzielnicy Roehampton[22][23].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
