Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Galicyjski Pułk Piechoty Nr 45 (IR. 45) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
 Odznaka noszona na czapce polowej | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1816 |
| Rozformowanie |
1918 |
| Nazwa wyróżniająca |
Galicyjski |
| Tradycje | |
| Święto |
6 maja – rocznica bitwy pod Santa Lucia (1848) |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Karl Veyder von Malberg |
| Działania zbrojne | |
| Bitwa pod Sadową I wojna światowa Bitwa galicyjska Bitwy nad Isonzo | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
_steht_zusammen_mit_dem_polnischen_Legionär.jpg)
.jpg)
_in_Parade.png)
Jednostka została utworzona w 1816. W Sanoku stacjonowała rezerwowa komenda puku (w połowie 1882 obchodzono jubileusz 200-lecia istnienia pułku)[1].
W 1914 pułk wchodził w skład 47 Brygady Piechoty w 24. Dywizji Piechoty X. Korpusu Armijnego, a II batalion – 12 Brygady Górskiej w 48 DP XVI. Korpusu. Sztab regimentu stacjonował w Przemyślu. Rejon rekrutacji znajdował się w Sanoku. Budynki koszar znajdowały się przy obecnej ulicy Adama Mickiewicza[2].
Skład narodowościowy jednostki 46% Polaków – 47% Rusinów – 7% pozostali. Święto pułkowe obchodzono corocznie 6 maja w dniu św. Łucji. Regiment nosił guziki w kolorze żółtym oraz szkarłatne (niem. scharlachrot) wyłogi. Językiem dowodzenia był niemiecki.
Zgodnie z planami Ministerstwa Obrony Austro-Węgier Sanok stanowił zaplecze mobilizacyjne dla X. korpusu przemyskiego. Na wypadek wojny z Sanoka miała nadejść odsiecz dla broniącego się Przemyśla. Sanok zaznaczono też na mapie administracji Armii jako komendę Pułku Landwehry (Obrony Krajowej) oraz komendy rekrutacji dla powiatów: sanockiego, leskiego, brzozowskiego.
W 1911 w Sanoku na Błoniach odbyły się manewry z udziałem 6 tys. żołnierzy należących do korpusu lwowskiego.
Obiekty koszar i aprowizacji umieszczone były początkowo na obszarze Posady Olchowskiej i Wójtostwa. Budynki po byłych koszarach stoją obecnie przy ulicy Adama Mickiewicza (koszary czwartego i piątego batalionu) i ulicy Jana III Sobieskiego (koszary 57. batalionu Landwehry – obecny budynek szkoły). Od lutego do listopada 1918 sanockie koszary były miejscem stacjonowania oddziałów węgierskich, a następnie 54 pułk piechoty czeskiej[3].
W latach 1914–1915 na linii Gorlice-Przemyśl. 23 grudnia 1914 roku od rana Rosjanie ustawili nad stacją kolejową w Zarszynie, 12 dział, dodatkowo 4 działa przy moście kolejowym na Pielnicy i przez cały dzień prowadzili gęsty ogień artyleryjski na miejscowości Odrzechowa i Pastwiska. Wieczorem bój ustał, a rano, dokładnie w wigilię Bożego Narodzenia 1914 słychać było nieustanne warczenie karabinów maszynowych na pierwszym łańcuchu górskim. Wypływał z tego wniosek, że piechota rosyjska starła się z piechotą austriacką, złożoną z pułków polskich 10 i 45 pułku piechoty, rekrutowanych z powiatów Brzozów, Sanok i Lesko. Żołnierzy tych zachęcano do natarcia obietnicą, że jeżeli się mężnie spiszą, to święta spędzą w rodzinnych domach”[4]. 2 maja 1915 wieczorem, gdyśmy wrócili z nieszporów majowych, doszedł nas z zachodu donośny i nieustający grzmot dział. Zaczęła się ofensywa niemiecko-austriacka pod Gorlicami, o czym wtedy naturalnie nie wiedzieliśmy. Na linii Wisłoka bitwa trwała od 8 do 10 maja 1915. W nocy z 9 na 10 maja pułki bośniackie usiłowały kilkakrotnie sforsować Wisłok w Besku, w miejscu gdzie rzeka płynie głębokim jarem. Rosjanie bronili się zawzięcie, za każdym razem wstrzymując natarcie. [...] Ponieważ Wisłok pod Beskiem okazał się przeszkodą nie do sforsowania, piechota bawarska 11 dywizji uderzyła przez Wzdów na pola jaćmiersko-góreckie, gdzie szturmem na bagnety przełamała pozycje rosyjskie, a straż tylna obsadziła pozycje wzdłuż drogi Zarszyn-Odrzechowa. [...] Przez Zarszyn w kierunku Sanoka maszerowały w tym czasie pułki polskie w służbie austriackiej, a więc 10 i 45 pp, czyli te same regimenty, którym nie dane było zejść z gór w dolinę na święta Bożego Narodzenia[5]. Od lutego do listopada 1918 pułk walczył na froncie włoskim.
W listopadzie 1917 w prasie austriackiej szeroko opisywano rzekomo nieludzkie traktowanie niemieckich żołnierzy pochodzących z Dolnej Austrii, którzy zostali przeniesieni w liczbie około 400 z 84 pułku piechoty do 45 pułku piechoty w Przemyślu, a w szczególności relacjonowano wypadki w szeregach stacjonującego w Siedmiogrodzie batalionu marszowego, gdzie dowódca kompanii por. Polityński miał wielokrotnie policzkować niemieckich żołnierzy[6][7].
Rejony dyslokacji jednostki:
|
|
|
|
W skład oddziałów rozlokowanych w Sanoku wchodziły bataliony 4. i 5. oraz 57. batalion Landwehry (Obrony Krajowej).
Kolejnymi szefami pułku byli:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
