Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Eustachy Rajmund Gniewosz z Oleksowa[uwaga 1] herbu Rawicz (ur. 1829, zm. w październiku 1901) – pułkownik C. K. Armii, c. k. podkomorzy i c. k. tajny radca.
pułkownik piechoty | |
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci |
październik 1901 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Władysław Eustachy Rajmund Gniewosz urodził się w 1829[1]. Był jednym z ośmiorga dzieci Wiktora Gniewosza (1792-1840, właściciel dóbr Nowosielce i tamtejszego dworu, Gniewosz, Tokarnia, Karlików) i Łucji (1802-1894, córka Sebastiana Ostaszewskiego)[1][2]. Jego braćmi byli: Edward (1822-1906, poseł na Sejm Krajowy i do Rady Państwa), Zygmunt (1827-1909, c. k. generał i szambelan cesarski), Feliks (1836-1897, właściciel dóbr, urzędnik)[1]. Miał także trzy siostry[1]. Był też stryjeczno-ciotecznym bratem (kuzynem) Włodzimierza Gniewosza oraz dalszym kuzynem Jana Nepomucena Gniewosza[uwaga 2].
Został oficerem Armii Cesarstwa Austriackiego. Przed 1850 został podporucznikiem 1 klasy w 63 pułku piechoty w Tarnopolu[3], około 1850 awansowany na nadporucznika[4][5]. Od około 1852 służył w 55 pułku piechoty w Monza[6], po czym około 1853 został przeniesiony do 43 pułku piechoty w Bergamo[7][8][9][10][11][12][13]. Od około 1859 w stopniu kapitana 1 klasy był oficerem utworzonego w tym roku 76 pułku piechoty w Oedenburgu[14][15][16][17][18][19][20], około 1868 w Klagenfurcie[21]. W tym okresie, podczas wojny prusko-austriackiej brał udział w bitwie pod Custozą 24 czerwca 1866, a za swoje bohaterstwo został odznaczony[22]. Po utworzeniu C. K. Armii został zweryfikowany w stopniu kapitana 1 klasy piechoty liniowej ze starszeństwem z dniem 5 kwietnia 1859[23]. Pozostawał oficerem 76 Węgierskiego pułku piechoty ze sztabem w Trieście[24]. Następnie został awansowany na majora z dniem 16 czerwca 1870[25]. Od tego czasu był oficerem sztabu 76 pułku piechoty[26], od około 1872 ze sztabem w Cattaro[27], od około 1873 w Zara[28][29], a od około 1874 w Wiedniu[30][31].
Został awansowany na stopień podpułkownika w korpusie sztabu generalnego (piechoty, strzelców i pionierów) z dniem 1 listopada 1876[32][33]. Od tego czasu był oficerem 45 pułku piechoty ze sztabem w Brünn oraz z komandem rezerwy i stacją okręgu uzupełnień w Sanoku (tj. nieopodal rodzinnych stron Gniewoszów)[34][35]. W sierpniu 1878 został mianowany rezerwowym komendantem 10 pułku piechoty[36], ze sztabem w Jarosławiu[37], a od około 1879 w Przemyślu[38]. Został awansowany na stopień pułkownika z dniem 15 listopada 1879[39][40]. Od października 1880 był komendantem 20 pułku piechoty[41] ze sztabem w Olmütz oraz komandem rezerwy i okręgu uzupełniającego w Nowym Sączu[42][43]. Na własną prośbę i po uzyskaniu wyników superarbitrażu w marcu 1882 jako inwalida został przeniesiony w stan spoczynku, zaś ogłoszono wówczas oficjalnie wyrazy najwyższego zadowolenia w uznaniu jego stale wyśmienitej służby, wypróbowanej tak w czasie pokoju jak i w obliczu wroga[44][45][46].
Po odejściu z czynnej służby wojskowej na emeryturę jako pozasłużbowy pułkownik od około 1882 zamieszkiwał w Wiedniu[47][48][49] (był tam także jego brat, gen.-mjr Zygmunt Gniewosz, który również zakończył służbę w armii[50]). Od około 1885 kresu życia przebywał w rodzinnych Nowosielcach-Gniewosz (Zygmunt początkowo też)[51][52][53][54][55][56][57][58][59][60][61][62][63][64][65].
14 marca 1859 został mianowany c. k. podkomorzym (przyrzeczenie złożył 1 lipca 1859)[13][66]. Także w 1859 otrzymał godność c. k. tajnego radcy[67].
Zmarł w pierwszej połowie października 1901 w swoim majątku pod Sanokiem[68][69]. Został pochowany na cmentarzu przy Cerkwi św. Jana Chrzciciela w Odrzechowej.
austro-węgierskie
inne
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.