Loading AI tools
Łódzki Klub Sportowy – polski wielosekcyjny klub sportowy z siedzibą w Łodzi, założony w 1908 roku, zarejestrowany w roku następnym[1]. Najstarszy istniejący klub Łodzi i jednocześnie jeden z najstarszych polskich klubów sportowych. ŁKS to 23-krotny mistrz Polski w sportach drużynowych. Indywidualnie, ełkaesiacy 6-krotnie zdobywali medale na igrzyskach olimpijskich oraz kilkukrotnie w różnych dyscyplinach na mistrzostwach Europy i świata.
Powstanie klubu
Łódzki Klub Sportowy to wielosekcyjny klub, powstały w 1908 roku[1]. Jego założycielami byli: Henryk Lubawski, Arnold Heiman i Jerzy Hirszberg[2]. Wniosek do Gubernatora Piotrkowskiego o oficjalną rejestrację klubu złożyli 26 lipca 1909 roku Feliks Markus Wasserzug oraz Arnold Fabianow Heiman[3]. Oficjalnej rejestracji dokonano 6 sierpnia, dokonując wpisu do rejestru towarzystw i związków sportowych guberni piotrkowskiej[4].
Pierwszą sekcją w klubie była piłka nożna, następnie lekkoatletyka i tenis ziemny. Pod koniec lat 20. XX wieku zaczęto uprawiać w ŁKS hokej na lodzie, powołano do życia także sekcję gier sportowych, w skład której wchodziła koszykówka, siatkówka oraz hazena. Wkrótce powstały kolejne: boks, kolarstwo, pływanie itd.
Prekursorzy i założyciele
ŁKS odegrał ważną rolę w kształtowaniu rozwoju fizycznego łodzian, a także – co równie istotne – podejmował działania na rzecz wychowania patriotycznego, zachowania kultury i tożsamości narodowej oraz dążeń niepodległościowych na początku XX wieku[5]. W dwa lata po powołaniu do życia, klub był jednym z założycieli Łódzkiej Piłkarskiej Ligi Sportowej (Lodzer Fussball Verband)[6]; pierwsze futbolowe mistrzostwa Łodzi wygrał dwukrotnie w 1912 i 1913. W 1927 ełkaesiacy byli z kolei współtwórcami Polskiej Ligi Piłki Nożnej – co warte podkreślenia, rozegrali pierwszy ligowy mecz w historii polskiego piłkarstwa[7].
Dwudziestolecie międzywojenne przyniosło szereg sukcesów w grach zespołowych. W latach 1929–1933 ŁKS zdominował niemal wszystkie rozgrywki gier zespołowych w łódzkim okręgu[8]. Do tego hazenistki klubu 3 razy triumfowały w mistrzostwach Polski, siatkarze 2-krotnie, a piłkarze ręczni raz. Ponadto, klub reprezentowała największa liczba zawodników z Łodzi, którzy wystartowali w tym okresie na igrzyskach olimpijskich (6 na 17)[9].
W międzyczasie w ręce klubowych władz oddano tereny pod budowę kompleksu sportowego dla ŁKS[10]. Na terenach tzw. Parku Sportowego powstał stadion z bieżnią lekkoatletyczną. Oprócz tego wybudowano korty tenisowe, basen pływacki, strzelnicę, a także naturalne lodowisko do gry w hokeja[11].
15 sierpnia 1924 obchodzono jubileusz piętnastolecia istnienia klubu[12].
Okres PRL
Zaraz po zakończeniu II wojny światowej w 1945 klub wznowił swoją działalność. Reaktywowano większość z przedwojennych sekcji. Jednocześnie powołano do życia nowe – w tym: podnoszenie ciężarów, gimnastyka sportowa i artystyczna, szachy oraz zapasy. W 1949 w wyniku reorganizacji sportu w kraju[13], władze ŁKS były zmuszone do zmiany nazwy (dodano nowy człon „Włókniarz”) oraz barw klubowych (z biało-czerwonych na zielone)[14]. Do tradycyjnej symboliki powrócono w 1956.
W 1953 po jedyne w historii mistrzostwo Polski sięgnęli koszykarze. Pięć lat później tytuł najlepszej drużyny w kraju wywalczyli także piłkarze. W 1967 złote medale zawisły także na szyjach koszykarek, które na długie lata stały się krajową potęgą (w sumie 7 tytułów mistrzowskich w tym okresie). Na najwyższym podium krajowych rozgrywek stanęły także siatkarki (1983). Po medale mistrzostw kraju sięgali także zawodnicy innych dyscyplin sportowych. Doczekano się także udanych startów na arenie międzynarodowej, w tym i na igrzyskach olimpijskich, w których prym wiedli lekkoatleci (medal Teresy Ciepły) i hokeiści (aż 7. reprezentantów).
Rozrastała się baza klubowa. W latach 1968–1971 przeprowadzono gruntowną modernizację stadionu. Wybudowano m.in. trybunę, pod którą umieszczono halę sportową mogącą pomieścić ok. 1 tys. widzów. Z obiektu tego korzystały prawie wszystkie halowe sekcje klubu, w tym koszykarskie (kobieca i męska), siatkarska i lekkoatletyczna. Ponadto, zainstalowano sztuczne oświetlenie, wówczas jedno z nielicznych w kraju[15].
W 1983 obchodzono jubileusz 75-lecia istnienia klubu[16].
Przełom XX i XXI wieku
Okres przemian ustrojowych pod koniec ubiegłego stulecia sprawił, że klub zaczął popadać w coraz większe kłopoty finansowo-organizacyjne. W 1991 zakończyła swą działalność sekcja hokejowa[17]. W dwa lata później siatkarki po spadku z ekstraklasy zostały wycofane z rozgrywek[18]. Mimo początkowych sukcesów (dwa tytuły w 1995 i 1997), 9-krotne mistrzynie kraju, koszykarki, opuściły ekstraklasę na skutek braku odpowiednich funduszy[19], a piłkarze – także z podobnych powodów – w 2013 rozpoczęli zmagania ligowe od IV ligi (najniżej w historii)[20].
Rok 2014 okazał się rokiem sukcesów poszczególnych sekcji ŁKS. Awans uzyskali piłkarze[21], koszykarze[22] oraz siatkarki, które awansowały na zaplecze ekstraklasy[18].
W latach 2017–2019 piłkarze zanotowali trzy kolejne awanse aż do ekstraklasy[23]. Jeszcze większe sukcesy w tym samym czasie zanotowały siatkarki, które po powrocie do ekstraklasy po 23 latach w 2016, w dwa lata później wywalczyły wicemistrzostwo kraju, a w 2019 po raz drugi w historii Klubu sięgnęły po tytuł mistrzyń Polski[24].
Symbolem nieodzownie związanym z Łódzkim Klubem Sportowym jest tzw. Przeplatanka, która pojawiła się w samych początkach istnienia klubu[25]. Drugim, równie znanym herbem klubu jest biało-czerwono-biała chorągiewka z wypisanymi na niej literami ŁKS. Oba powyższe znaki były przez pewien czas zajęte przez komornika[26]. W zamian za nie niektóre z sekcji łódzkiego klubu używały loga zastępczego (biało-czerwono-biała tarcza z napisem ŁKS i datą powstania – 1908)[27]. W 2012 akcjonariuszom klubu udało się odzyskać utracone symbole[28][29].
- czarno-białe (początki istnienia klubu)
- czerwone (okres dwudziestolecia międzywojennego)
- zielone (lata 50 XX wieku; reorganizacja sportu w Polsce)
- biało-czerwono-białe (dziś)[14]
- 1908 – Łodzianka
- 1908 – Łódzki Klub Sportowy
- 13.03.1949 – ŁKS Włókniarz (fuzja z Dziewiarskim Klubem Sportowym oraz Stowarzyszeniem Sportowym Włókniarz]
- 1956 – powrót do nazwy ŁKS[30]
- 1910–1914 ul. Szkolna 23 (dziś ul. Mielczarskiego)
- 1918–1919 al. Kościuszki 12
- 1920–1923 ul. Piotrkowska 92
- 1924 ul. Wólczańska 140
- 1927–1930 ul. Piotrkowska 108
- 1931–1933 ul. Piotrkowska 174
- 1934–1936 ul. Piotrkowska 171
- 1937–1938 ul. Piotrkowska 112
- 1939 ul. Pierackiego 5 (dziś ul. Roosevelta)
- 1945–1946 ul. Kościuszki 93
- 1947–1949 ul. Piotrkowska 67
- 1949–1952 ul. Piotrkowska 272
- 1953–1954 ul. Łąkowa 21
- 1955–1962 ul. Zakątna 72
- 1964–1980 ul. Piotrkowska 76[31]
Począwszy od lat 80 XX wieku stała siedziba ŁKS znajdowała się przy al. Unii Lubelskiej 2. Pod koniec 2013 władze klubu i poszczególnych sekcji, w związku z budową nowego stadionu, musiały się z niej wyprowadzić[32][33].
Pierwszym obiektem sportowym ŁKS był plac przy ul. Dzielnej 47 (dziś Narutowicza), następnie przy ul. Srebrzyńskiej 37/39 (1912–1922), a później już teren Parku Sportowego przy al. Unii Lubelskiej 2[31].
Obiekty ŁKS
- Stadion Miejski Łódzkiego Klubu Sportowego - z obiektu korzystają piłkarze
- Łódź Sport Arena im. Józefa Żylińskiego - z obiektu korzystają siatkarki
Pozostałe obiekty, z których korzystali sportowcy klubu
- hala przy ul. Jerzego – dawna hala boksu, tenisa
- hala przy ul. Zakątnej (obecnie ul. Pogonowskiego) – hala zapaśników, ciężarowców i siatkarek
- boisko przy ul. Ogrodowej – dawne boisko treningowe; obecnie pusty plac[34]
- Pałac Sportowy – w latach 1957–1991 z hali korzystali hokeiści ŁKS; obecnie jest to miejsce rozgrywania meczów koszykarek i siatkarek
- Atlas Arena – w sezonie 2011/2012 z obiektu korzystali występujący wówczas w ekstraklasie koszykarze
W roku 1923 Stefan Kostrzewski zdobył dla Łódzkiego Klubu Sportowego pierwsze mistrzostwo Polski w historii. Tytuł ten wywalczył w lekkoatletyce, w biegu na 5000 m.
Ostatnim, jak dotąd, mistrzem Polski w biało-czerwono-białych barwach była Dominika Misterska-Zasowska, sztangistka, która po złoto w kategorii do 63 kg sięgnęła w 2001.
Indywidualnych mistrzów Polski w historii klubu było kilkudziesięciu. Najwięcej tytułów wywalczyli lekkoatleci. Do rekordzistów należą Artur Partyka (skok wzwyż) i Maria Kwaśniewska (rzut oszczepem, trójbój, pięciobój, skok w dal), którzy zdobywali odpowiednio 14 i 11 złotych medali MP[35]. Oprócz ww. dwójki multimedalistami byli także zapaśnik Tomasz Busse (7 tytułów) oraz kolarz Jerzy Bek (6 tytułów)[36].
- piłka nożna: 1958, 1998
- koszykówka żeńska: 1967, 1972, 1973, 1974, 1982, 1983, 1986, 1987, 1995, 1997
- koszykówka męska: 1953
- siatkówka męska: 1931, 1932
- siatkówka żeńska: 1983, 2019, 2023[37]
- piłka ręczna męska: 1939
- hazena żeńska: 1929, 1932, 1933
- boks: 1947, 1948
Ełkaesiaków w historii letnich i zimowych igrzysk olimpijskich startowało 23. Pięciu spośród nich przywoziło z tych imprez medale olimpijskie. Jako pierwsza dokonała tego Maria Kwaśniewska, lekkoatletka, która w 1936 zdobyła brązowy medal w rzucie oszczepem. Najbardziej utytułowanym jest inny lekkoatleta, skoczek wzwyż, Artur Partyka, który przywiózł dwa medale (1992 i 1996). Najliczniejszą zaś grupą spośród łódzkich olimpijczyków stanowią hokeiści, którzy w liczbie 7. reprezentowali ŁKS na igrzyskach. Jeden z nich, Jerzy Potz startował 4-krotnie.
- Lista olimpijczyków
- Jerzy Potz – hokeista; 4 starty (1972, 1976, 1980, 1988)
- Artur Partyka – lekkoatleta; 3 starty (1988, 1992
, 1996 
) - Jan Stopczyk – hokeista; 2 starty (1984, 1988)
- Walery Kosyl – hokeista; 2 starty (1972, 1976)
- Wawrzyniec Cyl – piłkarz, 1 start (1924)
- Alfred Reul – kolarz; 1 start (1928)
- Genowefa Kobielska – lekkoatletka; 1 start (1928)
- Władysław Król – hokeista; 1 start (1936)
- Antoni Gałecki – hokeista; 1 start (1936)
- Maria Kwaśniewska – lekkoatletka; 1 start (1936 )
- Roman Kantor – szermierz; 1 start (1936)
- Henryk Szczepański – piłkarz; 1 start (1960)
Wawrzyniec Cyl – (w białej koszulce) w trakcie rozgrywania meczu reprezentacji Polski z Węgrami na igrzyskach olimpijskich w Paryżu, w 1924 roku - Teresa Wieczorek – lekkoatletka; 1 start (1960 )
- Lucyna Krawcewicz – lekkoatletka; 1 start (1968)
- Krzysztof Białynicki – hokeista; 1 start (1972)
- Adam Kopczyński – hokeista; 1 start (1972)
- Kazimierz Maranda – lekkoatleta; 1 start (1972)
- Jan Tomaszewski – piłkarz; 1 start (1976 )
- Leszek Kokoszka – hokeista; 1 start (1980)
- Tomasz Busse – zapaśnik; 1 start (1980)
- Elżbieta Stachurska – lekkoatletka; 1 start (1980)
- Mirosław Żerkowski – lekkoatleta; 1 start (1980)
- Tomasz Wieszczycki – piłkarz; 1 start (1992 )
- Roberta Ratzke – siatkarka; 1 start (2020 )
Na stanowisku prezesa Łódzkiego Klubu Sportowego zasiadało do tej pory (stan na 2014 rok) 28 osób[38]. Najwięcej razy funkcję tę obejmowali Heliodor Konopka oraz Zygmunt Kaźmierczak (po 3). Najdłużej piastował ją pierwszy z ww. dwójki.
Kilku z nich – jak choćby Józef Wolczyński i Zbigniew Antoszewski – na co dzień zajmowało się polityką, piastując odpowiednio funkcje ministra i senatora. Z kolei Eugeniusz Chilarski był pułkownikiem Wojska Polskiego[39]. Wśród prezesów ŁKS byli także jego byli sportowcy jak choćby Heliodor Konopka (piłkarz), Szczepan Miłosz (piłkarz i hokeista), Zdzisław Kwapisz (koszykarz).
- 1909 Ryszard Winter
- 1910–1923 Wacław Taubwurcel
- 1923–1925 Julian Woźniak
- 1925–1929 Heliodor Konopka
- 1929–1934 Eugeniusz Chilarski
- 1934–1939 Józef Wolczyński
- 1945–1946 Kazimierz Mijal
- 1946–1949 Heliodor Konopka
- 1949–1951 Marian Dąbrowski
- 1951–1952 Zygmunt Kaźmierczak
- 1952–1953 Stefan Chrapkieiwcz
- 1953–1955 Zygmunt Kaźmierczak
- 1955 Zenon Saganowski
- 1955–1957 Eugeniusz Krupiński
- 1957–1960 Heliodor Konopka
- 1960–1962 Zygmunt Kaźmierczak
- 1962–1966 Stefan Nowak
- 1966–1970 Henryk Adamski
- 1970 Zbigniew Balawajdar
- 1970–1972 Bolesław Kopacki
- 1972–1973 Kazimierz Lipczyk
- 1973–1974 Wacław Zatke
- 1974–1976 Mirosław Jędzejczak
- 1976–1979 Jan Morawiec
- 1979–1984 Stanisław Olek
- 1984–1989 Zdzisław Kwapisz
- 1989–1993 Ireneusz Mintus
- 1993–1994 Mirosław Pękacki (p.o.)
- 1994–1995 Janusz Michaluk
- 1995 Szczepan Miłosz (p.o.)
- 1996–1999 Mirosław Pękacki
- 1999–2000 Zbigniew Antoszewski
- 2000–2009 Roman Stępień
- 2009–2013 Mirosław Wróblewski
- 2013-2016 Łukasz Bielawski
- od 2016 Tomasz Salski
Na liście Honorowych Członków ŁKS znajduje się 51 nazwisk. Jej pierwszymi przedstawicielami (1912) zostali: Maurycy Hertz oraz dwaj Anglicy James Gallaway i Thomas Horrocks, którym klub zawdzięczał m.in. otwarcie pierwszego, historycznego boiska przy ul. Srebrzyńskiej 37/39[40].
Ostatnim, wybranym do tego grona, był Jan Sobieski (2004), legendarny szewc i wieloletni kierownik grup młodzieżowych w klubie[41][42].
Ponadto, wśród przedstawicieli tego zaszczytnego grona znajdują się m.in. Henryk Lubawski, Zenon Sienkiewicz (jedni z założycieli klubu), Heliodor Konopka (wieloletni prezes klubu), Władysław Król i Józef Żyliński (legendarni trenerzy klubu), Maria Kwaśniewska (pierwsza medalistka olimpijska w historii ŁKS), a także były prymas Polski, Józef Glemp[43].
- mistrzostwo Polski (2x): 1958, 1998
- Puchar Polski: 1957
- 3x mistrzostwo Polski do lat 19: 1962, 1983, 1999
- 2x mistrzostwo Polski do lat 17: 1994, 1999
Sekcja obecnie nie istnieje.
- Sukcesy
- wicemistrzostwo Polski (1 raz): 1946.
- brązowy medal mistrzostw Polski (5 razy): 1947, 1959, 1971, 1979, 1980.
Sekcja męska
- mistrzostwo Polski: 1953
- Zawodnicy
Sekcja żeńska
- mistrzostwo Polski (9x): 1967, 1972, 1973, 1974, 1982, 1983, 1986, 1995, 1997
- Zawodniczki
Sekcja żeńska
- Sukcesy
- mistrzostwo Polski: 1983, 2019, 2023[37]
- wicemistrzostwo: 1982, 1986, 2018
- brązowy medal MP: 1985, 1987, 1989, 2020, 2021, 2022
Sekcja męska
Obecnie nie istnieje; lata działalności: 1929-1948
- 1929 – wyodrębnienie z sekcji lekkoatletycznej sekcję gier sportowych: hazeny, koszykówki i siatkówki z inicjatywy Klaudiusza Lityńskiego.
- 1931 – mistrzostwo Polski.
- 1932 – mistrzostwo Polski.
- 1945 – reaktywacja sekcji przez Eugeniusza Zemełko.
- 1948 – sekcja siatkówki męskiej przestaje istnieć.
- Sukcesy
- mistrzostwo Polski: 1931, 1932
- Puchar Polski: 1932
- Sukcesy
- drużynowe mistrzostwo Polski: 1947, 1948
- medale na indywidualnych mistrzostwach Polski: 6 złotych, 8 srebrnych, 5 brązowych.
Obecnie jest to sekcja amatorska.
- 1910 – Henryk Lubawski zwycięża w biegu na 100 m i 400 m w pierwszych mistrzostwach Łodzi w lekkiej atletyce.
- 1913 – Józef Filipiński ustanawia rekord Królestwa Polskiego w biegu na 100 m (11,2 s).
- 1923 – Stefan Kostrzewski wygrywa bieg na 5 km i zostaje pierwszym mistrzem Polski w historii ŁKS.
- 1928 – Genowefa Kobielska zajmuje 8 miejsce w rzucie dyskiem na Igrzyskach w Amsterdamie.
- 1936 – Maria Kwaśniewska zdobywa brązowy medal w rzucie oszczepem na Igrzyskach w Berlinie.
- 1960 – Teresa Wieczorek zdobywa brązowy medal w sztafecie 4x100 m na Igrzyskach w Rzymie.
- 1988 – Artur Partyka wygrywa mistrzostwa świata juniorów w skoku wzwyż w Sudbury.
- 1992 – Artur Partyka zdobywa brązowy medal w skoku wzwyż na Igrzyskach w Barcelonie.
- 1996 – Artur Partyka zdobywa srebrny medal w skoku wzwyż na Igrzyskach w Atlancie.
- 1998 – Artur Partyka zostaje Mistrzem Europy w zawodach w Budapeszcie.
Obecnie sekcja lekkiej atletyki skupia grupy młodzieżowe.
- Zawodnicy
- 1913 – rozpoczyna się budowa kortów przy stadionie ŁKS, przy ul. Srebrzyńskiej.
- 1914 – powstaje sekcja tenisa ziemnego, jedna z najstarszych w ŁKS. Inicjatorem był Karol Lewiński.
- 1927 – odrodzenie sekcji pod przewodnictwem Zygmunta Krachulca.
- 1930 – Helena Pajchlowa rozpoczyna karierę.
- 1946 – Józef Hebda pokonuje w finale mistrzostw Polski seniorów innego ełkaesiaka Władysława Skoneckiego.
- 1952 – na kortach ŁKS odbywają się mistrzostwa Polski.
- 1954 – Marysia Dowborówna zdobywa mistrzostwo Polski juniorek.
- 1962 – Maria Dowbór-Lewandowska zdobywa mistrzostwo Polski w deblu i srebro w singlu.
- 1964 – Maria Dowbór-Lewandowska wraca do Miejskiego Klubu Tenisowego.
- 1966 – Helena Pajchlowa kończy karierę.
- 1980 – tenisiści ŁKS zajmują pierwsze miejsce w okręgu, lecz przegrywają awans do II Ligi.
- 1993 – Dorota Muras zdobywa wicemistrzostwo Polski w hali.
- 2007 – powstaje Stowarzyszenie Łódzki Klub Sportowy – Tenis
Obecnie sekcja skupia grupy młodzieżowe.
- 1945 – powstaje sekcja zapaśnicza.
- 1946 – Józef Kulesza zdobywa mistrzostwo Polski seniorów w wadze lekkiej stylu wolnego.
- 1947 – Czesław Gliński zdobywa mistrzostwo Polski.
- 1950 – Czesław Gliński znów zdobywa mistrzostwo Polski.
- 1951 – Czesław Gliński zdobywa kolejne mistrzostwo Polski.
- 1961 – Tadeusz Łąpieś zdobywa mistrzostwo Polski.
- 1962 – Tadeusz Łąpieś znów zdobywa mistrzostwo Polski.
- 1969 – Jan Smulczyk zdobywa mistrzostwo Polski.
- 1975 – Tomasz Busse zdobywa brązowy medal na mistrzostwach świata juniorów.
- 1976 – Tomasz Busse zostaje mistrzem Europy juniorów, sekcja zapaśnicza liczy 224 zawodników.
- 1977 – Tomasz Busse zdobywa mistrzostwo Polski, pierwsze z siedmiu kolejnych.
- 1981 – Tomasz Busse zostaje wicemistrzem Europy.
- 1983 – Zbigniew Gontarek zdobywa mistrzostwo Polski.
- 1984 – Tomasz Busse zdobywa brązowy medal w Mistrzostwach Europy.
Obecnie sekcja skupia około 25 zawodników, głównie w grupach młodzieżowych.
- 1926 – pierwsza sekcja rugby w ŁKS (działała przez niecałe dwa sezony).
- 2006 – reaktywacja sekcji.
- 1953 – z sekcji zapaśniczej wyodrębniona zostaje sekcja podnoszenia ciężarów.
- 1959 – Zenon Słowiński zdobywa pierwszy złoty medal mistrzostw Polski seniorów.
- 1961 – Zenon Słowiński zdobywa złoty medal mistrzostw Polski seniorów.
- 1963 – Zenon Słowiński zdobywa złoty medal mistrzostw Polski seniorów.
- 1964 – Zenon Słowiński zdobywa złoty medal mistrzostw Polski seniorów.
- 1980 – klub rezygnuje z występów ligowych, skupiając się na szkoleniu młodzieży.
- 1994 – Danuta Ciupa zostaje mistrzynią Polski seniorek.
- 1995 – Dominika Misterska zdobywa tytuł mistrzyni Europy juniorek w Grecji.
- 1996 – Dominika Misterska, srebrny medal Mistrzostw Świata juniorek.
- 1998 – Dominika Misterska mistrzyni Europy juniorek.
- 1999 – Dominika Misterska mistrzyni Europy juniorek.
- 2001 – Dominika Misterska zdobywa ostatnie jak na razie mistrzostwo Polski dla ŁKS i zmienia klub.
Obecnie sekcja skupia grupy młodzieżowe.
- 1962 – powstanie sekcji.
- 1973 – zdobycie Pucharu Polski na turnieju w Bydgoszczy (Włodzimierz Andrejew, Kazimierz Gromski, Władysław Jellinek, Juliusz Kryński).
- 1990 – oficjalne rozwiązanie sekcji, jednak zawodnicy nadal występują pod szyldem ŁKS.
- 2002 – reaktywacja sekcji.
Obecnie brydżyści ŁKS występują w trzeciej lidze centralnej.
- Motorowa
- 1934 – powstanie sekcji motorowej, głównie dla startów w wycieczkach turystycznych i w rajdach.
- 1946 – reaktywacja sekcji motorowej pod wodzą Czesława Fijałkowskiego.
- 1947 – sekcja liczy ponad 300 członków i jest najliczniejsza w ŁKS.
- 1954 – na 3 lata sekcję przeniesiono do Zakładów im. Marchlewskiego.
- 1957 – ponowna reaktywacja pod wodzą Czesława Fijałkowskiego.
- 1958 – tytuł mistrza Polski w wyścigach ulicznych dla Tadeusza Górala.
- 1960 – wstrzymanie finansowania sekcji.
- 1966 – Władysław Sowiński mistrzem Polski w klasie motorów bezlitrażowych.
- 1969 – rozwiązanie sekcji motorowej.
- 1929 – wyodrębnienie z sekcji lekkoatletycznej sekcję gier sportowych: hazeny, koszykówki i siatkówki z inicjatywy Klaudiusza Lityńskiego.
- 1929 – mistrzostwo Polski zdobywają hazenistki.
- 1930 – wicemistrzostwo Polski hazena.
- 1932 – mistrzostwo Polski hazena.
- 1933 – mistrzostwo Polski hazena.
- 1933 – przeniesienie sekcji hazeny do IKP Łódź.
- 1939 – mistrzostwo Polski męskiej sekcji piłki ręcznej.
- 1945 – 3. miejsce mistrzostw Polski męskiej sekcji piłki ręcznej.
- 1950 – Wiesław Szulc, jeden z najlepszych zawodników w historii, debiutuje w reprezentacji Polski.
- 1960 – zarząd decyduje o likwidacji sekcji i przeniesieniu całej drużyny męskiej piłki ręcznej do Anilany.
- 1963 – reaktywacja żeńskiej drużyny piłki ręcznej w ŁKS z inicjatywy Renalda Ficego i Szkoły Podstawowej nr 136.
- 1969 – przeniesienie sekcji żeńskiej piłki ręcznej do Anilany i likwidacja sekcji w ŁKS.
- 1924 – początki sekcji – pierwszy stół sprowadzono dzięki Lajosowi Czeizlerowi, węgierskiemu trenerowi piłkarzy ŁKS.
- 1926 – pierwszy mecz ŁKS – Makabi Warszawa 4:2.
- 1928 – Zenon Stollenwerk i drużyna ŁKS mistrzami Łodzi.
- 1949 – reaktywacja sekcji w hali przy ul. Jerzego.
- 1951 – Irena Heindrychowa i Józef Krzysik mistrzami Polski w mikście.
- 1963 – wicemistrzostwo Polski w deblu pań Teresy Łosiak oraz Ireny Kwiatkowskiej.
- 1968 – wicemistrzostwo kraju juniorek Zofii Jałochy i 3. miejsce w drużynowych mistrzostwach Polski juniorów.
- 1978 – odebranie tenisistom stołowym sali przy ul. Jerzego zakończyło działalność sekcji. Zawodnicy przeszli do AZS, Włókniarza, Elty i Startu Łódź.
- 1947 – powstanie w maju sekcji szachowej.
- 1950 – mistrzostwo okręgu szachistów ŁKS, mistrzostwo Polski w kategorii juniorów Jerzego Panasewicza, mistrzostwo Łodzi Franciszka Damańskiego.
- 1951 – indywidualne mistrzostwo Łodzi Jana Gadalińskiego, drużynowe mistrzostwo Łodzi, wicemistrzostwo Polski seniorek dr Róży Hermanowej.
- 1952 – drużynowe mistrzostwo Łodzi.
- 1953 – srebrny medal mistrzostw Polski dr Róży Hermanowej.
- 1954 – drużynowe mistrzostwo Łodzi, drużynowe wicemistrzostwo Polski.
- 1955 – drużynowe mistrzostwo Łodzi.
- 1956 – początek startów w ogólnopolskiej lidze szachowej.
- 1959 – 3. miejsce w lidze szachowej. Andrzej Karnkowski i dr Róża Hermanowa indywidualnymi mistrzami Łodzi.
- 1960 – początek kryzysu w sekcji szachowej.
- 1978 – rezygnacja z udziału w rozgrywkach w łódzkiej klasie B i koniec działalności sekcji.
- 1950 – powstaje sekcja gimnastyczna ŁKS Włókniarz.
- 1954 – Józef Szuba zostaje trenerem sekcji.
- 1956 – Ewa Fuks triumfuje w mistrzostwach Polski juniorów w klasie II.
- 1958 – Stanisława Burak zdobywa tytuł mistrzyni Polski juniorek w klasie III i wicemistrzyni Polski seniorek.
- 1964 – Maria Zdziennicka zostaje wicemistrzynią Polski seniorek w klasie I, Grażyna Darnikowska zajmuje trzecie miejsce wśród seniorek i pierwsze wśród juniorek w klasie III.
- 1974 – w klubie ćwiczy głównie młodzież, stanowiąca później zaplecze dla Tęczy.
- 1976 – sekcja gimnastyczna zostaje rozwiązana.
- 1931 – powstaje sekcja pływacka i rok później waterpolistów.
- 1932 – siedmiu zawodników ŁKS startuje w Mistrzostwach Polski.
- 1938 – Alina Kowalska pierwszą reprezentantką Polski.
- 1939 – Eugeniusz Majchrzak powołany do kadry, sekcja liczy 66 zawodników i zawodniczek.
- 1947 – reaktywacja sekcji pływackiej.
- 1948 – Eugeniusz Majchrzak zostaje trenerem kadry narodowej.
- 1950 – ŁKS zdobywa Puchar Polski.
- 1955 – upadek sekcji pływackiej.
- 1927 – powstaje sekcja strzelecka i oddana zostaje do użytku strzelnica sportowa.
- 1928 – Irena Wentlówna zostaje wicemistrzynią Polski.
- 1929 – Irena Wentlówna, Antoni Nower i drużyna ŁKS zdobywają tytuł mistrzów okręgu.
- 1932 – Zygmunt Michalski zwycięża w VII Narodowych Mistrzostwach Strzeleckich w Poznaniu w strzelaniu z broni długiej.
- 1950 – reaktywacja sekcji po wojnie.
- 1960 – rozwiązanie sekcji.
- 1933 – powstanie sekcji szermierki (4 panie i 12 mężczyzn)
- 1936 – przejście Romana Kantora do ŁKS.
- 1939 – wicemistrzostwo Polski Kantora, mistrzostwo Łodzi szpadzistów.
- 1946 – reaktywacja sekcji szermierczej z siedzibą w sali YMCA.
- 1949 – 3 miejsce w drużynowych mistrzostwach Łodzi.
- 1954 – rozwiązanie sekcji i przejście zawodników do AZS.
- 1925 – piętnastu członków założycieli powołuje sekcję kolarską z działami jazdy szybkiej i turystyki.
- 1928 – w IX Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie startuje Alfred Reul, pierwszy i jedyny kolarz ŁKS.
- 1939 – Mieczysław Jaskólski zdobywa trzecie miejsce w Wyścigu Dookoła Polski.
- 1945 – reaktywacja sekcji.
- 1947 – w Tour de Pologne Henryk Czyż zajmuje 8. miejsce a Andrzej Grynkiewicz wygrywa etap wyścigu.
- 1948 – Henryk Czyż zdobywa mistrzostwo Polski w przełajach. Jerzy Bek w sprincie i na 50 km.
- 1949 – złoty i brązowy medal drużynowych mistrzostw Polski zdobywają torowcy w wyścigu drużynowym na 4 km na dochodzenie. Jerzy Bek na 4 km na dochodzenie zdobywa indywidualne mistrzostwo Polski. Tadeusz Gabrych na 50 km zdobywa mistrzostwo Polski.
- 1950 – Jerzy Bek zdobywa mistrzostwo Polski w sprincie.
- 1951 – drużynowe mistrzostwo Polski na 4 km. Jerzy Bek zdobywa mistrzostwo Polski w wyścigu na 4 km na dochodzenie.
- 1952 – drużynowe mistrzostwo Polski w wyścigu na 100 km szosa, drużynowe mistrzostwo Polski w wyścigu na 4 km. Jerzy Bek zdobywa mistrzostwo Polski w sprincie i w wyścigu na 50 km, Stefan Borucz zdobywa mistrzostwo Polski w wyścigu na 4 km na dochodzenie.
- 1953 – po raz pierwszy Wyścig Pokoju kończy się finiszem na stadionie ŁKS.
- 1955 – Julian Skąpski zdobywa mistrzostwo Polski w wyścigu na 50 km.
- 1956 – Jerzy Bek zdobywa mistrzostwo Polski w wyścigu na 4 km na dochodzenie.
- 1960 – dział jazdy szybkiej kończy działalność.
- 1976 – kończy działalność dział turystyki a wraz z nim cała sekcja kolarska.
Uprawiana była od przełomu lat 20 i 30 XX wieku do początku lat 60 XX w.
Uprawiana była w klubie w okresie międzywojennym XX wieku
Podobnie jak piłka rowerowa lata jej istnienia datuje się na okres międzywojenny XX wieku
Działała w okresie międzywojennym XX wieku.
Skoki spadochronowe uprawiano na powstałej w 1937 roku wieży spadochronowej, liczącej 20 metrów. Działała również w okresie po drugiej wojnie światowej.
Wczoraj i dziś
ŁKS w momencie powstania (1908) stał się pierwszym w Łodzi klubem polskim, w którym uprawiano piłkę nożną, dzięki czemu cieszył się bardzo dużym zainteresowaniem wśród łodzian, w tym przede wszystkim garnącej się do uprawiania sportu młodzieży[44]. Szerokie i stale rozrastające się grono sympatyków klubu potwierdziło swą znaczącą rolę w kraju w 1932, kiedy to ŁKS wygrał plebiscyt „Przeglądu Sportowego” dla największej liczby kibiców na meczach swojej drużyny w piłkarskiej I lidze (dziś ekstraklasa), za co dostał zegar świetlny firmy Omega[45].
Piłkarze ŁKS przez wiele lat byli wspierani w znaczącej liczbie przez swych sympatyków zarówno na meczach rozgrywanych u siebie, jak i na wyjeździe. Na decydujący o tytule mistrza Polski pojedynek w 1958 z Górnikiem Zabrze pojechało prawie 10 tysięcy łodzian[14]! W latach 70 XX wieku na mecze ŁKS chodziła rekordowa liczba osób – mecze na odnowionym stadionie, w blasku najnowocześniejszych wówczas jupiterów, oglądało ponad 40 tysięcy ludzi[46].
W przeszłości kibice licznie odwiedzali także obiekty, w których grali przedstawiciele halowych dyscyplin klubu. Na meczach hokeistów ŁKS w Pałacu Sportowym trybuny mogące pomieścić ok. 9 tys. kibiców z reguły zapełniały się do ostatniego miejsca[47] W 2011 na meczu koszykarzy ŁKS próbowano pobić rekord frekwencji na ligowym meczu halowym w Polsce. Do jego ustanowienia zabrakło niecałe 900 osób (na trybunach zgromadzono 9128 kibiców)[48].
Także dziś, mimo gry w niższych klasach rozgrywkowych kibice wspierają swój klub. Na początku 2014, na przedsezonowej prezentacji piłkarzy w Atlas Arenie – występujących wówczas w IV lidze – przybyło 3 tys. sympatyków[49]. Od 2006 działa tzw. Klub 100, którego celem jest wspieranie finansowo-organizacyjne łódzkiego klubu[50].
Plebiscyt oraz znani sympatycy klubu
W latach 70 i 80 XX wieku organizowany był „Plebiscyt Klubu Kibica ŁKS”, na najpopularniejszego i najlepszego sportowca klubu, który został przeprowadzony 7-krotnie. Dwukrotnie wygrał go Jan Tomaszewski, wieloletni golkiper drużyny piłkarskiej. Oprócz niego triumfowali także: Stanisław Terlecki, Marek Dziuba (piłkarze), Walery Kosyl, Leszek Kokoszka (hokeiści) oraz Wojciech Fiedorczuk (koszykarz). Organizacja plebiscytu została przerwana w 1981, po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce[51].
Klub miał i ma nadal liczne grono sympatyków, którzy się z nim utożsamiają. Wśród nich znajdziemy m.in. Aleksego Rżewskiego, pierwszego prezydenta Łodzi po odzyskaniu niepodległości w 1918, Menachema Bornszatjna ps. „Ślepy Maks”, legendarnego łódzkiego gangstera, Ludwika Benoit, Leona Niemczyka, Mariana Łącza, cenionych polskich aktorów, O.S.T.R., znanego rapera, a także poetę Ludwika Jerzego Kerna oraz popularnego pisarza fantasy Andrzeja Sapkowskiego[14].
W 2008 Poczta Polska wydała okolicznościowe (na 100. rocznicę powstania Łódzkiego Klubu Sportowego) kartę i znaczek pocztowy[52][53] oraz stempel[54]. Na kopercie znajduje się archiwalne zdjęcie byłego piłkarza klubu, Henryka Szymborskiego, który cieszy się ze zdobytego gola; z kolei na znaczku przedstawione są główne dyscypliny sportowe, które miały lub wciąż mają swoje sekcje w klubie: piłka nożna, hokej na lodzie, koszykówka, tenis i siatkówka.
W Łodzi znajdują się także 4 ulice, których patronami są byli sportowcy ŁKS (olimpijczycy). Uhonorowanymi są: Wawrzyniec Cyl, Antoni Gałecki, Jerzy Potz oraz Władysław Król[55]. Ponadto, podobizna ostatniego z nich znajduje się na fresku „Łódź w pigułce”, na którym pojawiły się 31 najbardziej znane i zasłużone dla miasta osoby.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
