Remove ads
polski dziennik sportowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przegląd Sportowy (Przegląd Sportowy Onet) – serwis sportowy oraz najstarszy polski dziennik sportowy, założony w 1921 roku w Krakowie. Pierwotnie wydawany jako tygodnik, po raz pierwszy ukazał się w sobotę 21 maja 1921 roku[1]. Od ponad stu lat „Przegląd Sportowy” dostarcza informacji o wydarzeniach sportowych w Polsce i na świecie[2].
Częstotliwość |
dwa razy w tygodniu |
---|---|
Państwo | |
Wydawca | |
Tematyka |
sport |
Pierwszy numer |
21 maja 1921 |
Redaktor naczelny |
Paweł Wołosik |
Średnia sprzedaż |
16 701 (2023) |
ISSN | |
Strona internetowa |
Właścicielem dziennika oraz powiązanego z nim serwisu internetowego jest Grupa Ringier Axel Springer Polska należąca do Axel Springer SE i Ringier AG[3].
Plebiscyt organizowany od 1926 roku, to drugi najstarszy tego typu konkurs na świecie. Użytkownicy oddają głosy na szczególnie cenionych zawodników, którzy rywalizują o tytuł Sportowca Roku[4].
Cykl wywiadów z największymi, najbardziej rozpoznawalnymi sportowcami w historii[5].
Redakcja tworzy regularne serie z okazji znaczących wydarzeń sportowych, takich jak:
Oprócz wydania codziennego, wraz z „Przeglądem Sportowym” cyklicznie ukazują się dodatki:
„Przegląd Sportowy” został założony w 1921 roku i jest jedną z najstarszych gazet sportowych w Europie. Pomysłodawcami pisma była grupa krakowskich działaczy sportowych: Ignacy Rosenstock, J. Billig, Aleksander Dembiński, Józef Szkolnikowski, Leon Gleissner oraz Tadeusz Synowiec[20]. Pierwszym redaktorem naczelnym został Ignacy Rosenstock, który pełnił tę funkcję do listopada 1921 roku[21][22].
W winiecie pierwszego numeru znajdowała się informacja, że „Przegląd Sportowy” jest organem krakowskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. Od 23 lipca 1921 roku gazeta stała się oficjalnym organem Polskiego Związku Piłki Nożnej oraz czterech okręgowych związków piłkarskich: krakowskiego, warszawskiego, łódzkiego i lwowskiego[21].
W 1922 roku „Przegląd Sportowy” został oficjalnym organem Polskiego Związku Narciarskiego, Polskiego Związku Tenisowego[23].
Od 6 stycznia 1922 roku, począwszy od pierwszego numeru, gazeta była wydawana w piątki, a z czasem także w inne dni tygodnia[23].
W 1923 roku „Przegląd Sportowy” został także oficjalnym organem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki[23].
W 1925 roku „Przegląd Sportowy” przeszedł na własność wydawnictwa „Gebethner i Wolff”, co wiązało się z przeniesieniem redakcji z Krakowa do Warszawy[23]. W tym czasie funkcję redaktora naczelnego objął Kazimierz Wierzyński, poeta i laureat złotego medalu w konkursie literackim na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku[24].
Od 1926 dziennikarze tej gazety regularnie organizują plebiscyt na najlepszego polskiego sportowca roku[25][26][24].
Redakcja „Przeglądu Sportowego” wspólnie z działaczami Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów zorganizowała 7 września 1928 roku pierwszy wyścig Tour de Pologne, wówczas znany jako „I Bieg Kolarski Dookoła Polski”. Wyścig odbywał się w dniach 7–16 września na trasie liczącej 1491 kilometrów, podzielonej na osiem etapów. Do rywalizacji przystąpiło 71 kolarzy, z czego 43 dotarło do mety w Warszawie. Zwycięzcą został Feliks Więcek[27][28].
Od 1929 roku gazeta zaczęła ukazywać się dwa razy w tygodniu. Siedziba redakcji i drukarnia „Przeglądu Sportowego” znajdowały się w Domu Prasy przy ul. Marszałkowskiej 3/5[23][29].
Aleksander Reksza-Kakietek zadebiutował na łamach „Przeglądu Sportowego” 1 lipca 1930 roku, publikując wiersz zatytułowany "Wielki Georges". Utwór poświęcony był Georgesowi Carpentierowi, bokserowi-dżentelmenowi, mistrzowi Europy wszechwag oraz mistrzowi świata wagi ciężkiej. Wiersz został zakwalifikowany do druku przez ówczesnego redaktora naczelnego, Kazimierza Wierzyńskiego, który w 1928 roku na IX Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie zdobył złoty medal w konkursie literatury za tom poezji "Laur olimpijski"[23].
W 1939 roku „Przegląd Sportowy” ukazywał się dwa razy w tygodniu w Warszawie, licząc zazwyczaj sześć bogato ilustrowanych stron. Czasopismo odgrywało ważną rolę jako informator i propagator sportu, szczególnie promując aktywność fizyczną kobiet. Na jego łamach relacjonowano popularne dyscypliny, takie jak lekkoatletyka, gry zespołowe i łucznictwo. Wśród opisywanych sukcesów znalazło się m.in. zdobycie przez Janinę Kurkowską-Spychajową tytułu mistrzyni świata w łucznictwie podczas zawodów w Oslo[30].
Redakcja relacjonowała krajowe i międzynarodowe zawody sportowe oraz podejmowała tematy dotyczące organizacji sportu w Polsce. W ciągu roku wydano 70 numerów, co czyniło „Przegląd Sportowy” jednym z kluczowych czasopism sportowych w Polsce tuż przed wybuchem II wojny światowej[30].
W czasie II wojny światowej w obozach jenieckich Oflag II B Arnswalde oraz II D Gross Born, – Zygmunt Weiss, tworzył czasopismo o tej samej nazwie. Informował w nim o przebiegu obozowej rywalizacji sportowej, dzięki czemu „Przegląd Sportowy” bywa nazywany jedynym polskim czasopismem powstającym bez wojennej przerwy[31].
Pierwszy numer powojenny ukazał się w Łodzi 12 lipca 1945. Opracowaniem zajął się Wiesław Kaczmarek, wspierany przez Tadeusza Maliszewskiego, Kazimierza Gryżewskiego oraz Wacława Fajge[23].
Od czerwca 1946 redakcja ponownie znalazła się w Warszawie[23].
Od 1957 roku na łamach „Przeglądu Sportowego” zaczął ukazywać się piłkarski Skarb Kibica najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce[32].
W stanie wojennym pismo zostało zawieszone (podobnie jak większość prasy) do 1 marca 1982 roku[33].
Do 1971 roku gazeta była wydawana cztery razy w tygodniu, a później zwiększono częstotliwość do pięciu wydań tygodniowo[23].
Pierwsze kolorowe wydanie gazety ukazało się 24 lipca 1992 roku, z okazji rozpoczęcia Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie[2][24].
Do końca marca 2000 roku „Przegląd Sportowy” ukazywał się pięć razy w tygodniu (od poniedziałku do piątku), zaś od 1 kwietnia 2000 – sześć razy (dodatkowo w soboty w tzw. wydaniu weekendowym sobotnio–niedzielnym)[23]. Praktyka ta trwała przez kolejne 22 lata[24].
6 października 2000 roku wydano pierwszy numer piątkowego dodatku „Magazynu Sportowego”[2]. Obecnie wydawany w Warszawie – do 2 listopada 2007 przez Marquard Media Polska Sp. z o.o., a od 3 listopada 2007 przez Axel Springer Polska[34].
Po połączeniu się z krakowskim dziennikiem „Tempo” (a następnie całkowitej likwidacji krakowskiej redakcji), co piątek ukazywał się wraz z „Magazynem Sportowym” z dopiskiem „Tempo”, jako jego dodatek ze zmienioną formułą (od 12 września 2008)[35].
Zawartość „Przeglądu Sportowego” została włączona do subskrypcyjnej oferty Onet Premium. Uruchomiono również platformę Przegląd Sportowy Onet, integrującą materiały z Onet Sport oraz Przegladsportowy.pl[2].
W lipcu 2022 dziennik przestał ukazywać się regularnie w soboty[36]. W październiku 2022 wydawca dziennika podjął decyzję o ograniczeniu wydawania gazety od stycznia 2023 do poniedziałku i piątku[37].
Na początku 2024 roku Kamil Wolnicki objął stanowisko redaktora naczelnego Przeglądu Sportowego Onet[2].
Od 2024 ukazują się dodatkowo „Przegląd Sportowy Wtorek”, „Przegląd Sportowy Środa” i „Przegląd Sportowy Czwartek”. Są to magazyny ukazujące się okazjonalnie przy okazji ważnych wydarzeń sportowych w konkretne dni tygodnia (zgodnie z tytułem). Pierwsze numery były poświęcone XXXIII Letnim Igrzyskom Olimpijskim w Paryżu we Francji w 2024 roku[38].
W 2021 roku Tomasz Markowski zdobył trzecią nagrodę w kategorii „Sport - zdjęcie pojedyncze” w konkursie World Press Photo za fotografię uwieczniającą wypadek na mecie pierwszego etapu Tour de Pologne, który odbył się w Katowicach w sierpniu 2020 roku[2][50][51].
Przegląd Sportowy Onet został głównym partnerem medialnym Drift Masters European Championship[52][53], a także Polskiej Ligii Esportowej[54][55].
Poza kolejnymi redaktorami naczelnymi z „Przeglądem Sportowym” związani byli m.in. Grzegorz Aleksandrowicz (1953–1975), Krzysztof Blauth (1976–1992), Zbigniew Cendrowski (1946–1974), Lech Cergowski (1949–1986), Adam Choynowski (1960–1989), Emanuela Cunge (1945–1961), Krzysztof Dąbrowski (1979–2002), Witold Domański (1956–1975), Witold Domański jr. (1974–1996), Jan Erdman (1928–1939), Zygmunt Głuszek (1952–1970), Jerzy Grabowski (1925–1935), Kazimierz Gryżewski (1936–1953), Jerzy Jabrzemski (1937–1939 i 1970–1978), Jerzy Jankiewicz (1970–1993), Halina Jankowska–Niepokojczycka (1952–1971), Aleksandra Korolkiewicz (1962–1981), Jerzy Lechowski (1953–1970), Marian Matzenauer (1959–1982), Janusz Nowożeniuk (1952–1955 i 1958–2003), Stanisław Rothert (1926–1939), Mirosław Skurzewski (1971–?), Krzysztof Stanowski[56], Witold Szeremeta (1949–1970), Janusz Szewiński (1973–1992), Mieczysław Szymkowski (1956–1976?), Mieczysław Świderski (1958–1995), Zygmunt Weiss (1947–1970), Jan Wojdyga (1952–1992), Jerzy Zmarzlik (1951–1980), Tomasz Jaroński, Karol Stopa, Tomasz Wołek, Sebastian Parfjanowicz, Rafał Nahorny, Janusz Basałaj, Adam Godlewski i Grzegorz Krzemiński, Tomasz Ćwiąkała[57].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.