ബ്രിട്ടീഷ് മാൻഡേറ്റിന് കീഴിൽ പലസ്തീൻ പ്രദേശത്ത് 1948-ൽ നടന്ന യുദ്ധമാണ് 1948-ലെ അറബ് ഇസ്രയേൽ യുദ്ധം [lower-roman 1]. ഇസ്രയേലിൽ സ്വാതന്ത്ര്യ യുദ്ധം ( ഹീബ്രു: מלחמת העצמאות , മിൽകെമെറ്റ് ഹാറ്റ്സ്മാത്ത് ) എന്നറിയപ്പെടുമ്പോൾ അറബിയിൽ നക്ബ (ദുരന്തം, അറബി: النكبة , അൽ-നക്ബ ), [11] [12] [13] എന്നാണ് വിളിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇസ്രായേൽ-പലസ്തീൻ പ്രതിസന്ധിയിലെ പ്രഥമ യുദ്ധമാണ് ഇത്. 1917 ലെ ബ്രിട്ടീഷ് അധിനിവേശത്തിന് മുമ്പ് ഓട്ടോമൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഒരു പ്രവിശ്യയായിരുന്ന പലസ്തീനിൽ നിന്ന് ഈ യുദ്ധത്തോടെ ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യം പിന്മാറി. യഹൂദന്മാർ ഇസ്രായേൽ രാഷ്ട്രം സ്ഥാപിച്ചതോടെ യുദ്ധം അവസാനിച്ചു, 700,000 ഫലസ്തീൻ അറബികളെ നാടുകടത്തുകയും അവരുടെ മിക്ക ഗ്രാമങ്ങളും പട്ടണങ്ങളും നഗരങ്ങളും പൂർണ്ണമായും നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തതോടെ പലസ്തീന്റെ ജനസംഖ്യാപരമായ പരിവർത്തനം സമ്പൂർണ്ണമായി. [14] പലസ്തീൻ അറബികൾ ഈജിപ്തും ജോർദാനും പിടിച്ചടക്കിയ പലസ്തീൻ പ്രദേശങ്ങളിലേക്കോ ചുറ്റുമുള്ള അറബ് രാജ്യങ്ങളിലേക്കോ നാടുകടത്തപ്പെട്ടു. അവരിൽ പലരും അവരുടെ പിൻഗാമികളും അഭയാർഥിക്യാമ്പുകളിൽ തുടരുന്നു.
കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ തിയതി, സ്ഥലം ...
അറബ് ഇസ്രയേൽ യുദ്ധം (1948) |
---|
1948 പലസ്തീൻ യുദ്ധം ഭാഗം | യു.എൻ പദ്ധതിപ്രകാരമുള്ള ഫലസ്തീൻ വിഭജനത്തിന്റെ മാപ്പ്. ജെറുസലേം നഗരം ഇരുരാജ്യങ്ങളിലും പെടുത്താതെ അന്താരാഷ്ട്ര നഗരമാക്കി നിലനിർത്താനായിരുന്നു പദ്ധതി. | തിയതി | 15 മെയ് 1948 – 10 മാർച്ച് 1949 (9 മാസം, 3 ആഴ്ച and 2 ദിവസം) Final armistice agreement concluded on 20 July 1949 |
---|
സ്ഥലം | മുൻ ബ്രിട്ടീഷ് മാൻഡേറ്റ് ഓഫ് പാലസ്തീൻ, സിനായ് പെനിൻസുല, തെക്കൻ ലെബനൻ |
---|
ഫലം | ഇസ്രായേലിന്റെ വിജയം; Palestinian Arab defeat; Arab League strategic failure;[1] Armistice Agreements |
---|
Territorial changes | യു.എൻ. വിഭജന പദ്ധതി പ്രകാരം തങ്ങൾക്ക് അനുവദിച്ച പ്രദേശം ഇസ്രായേൽ സൂക്ഷിക്കുന്നു, അറബ് രാജ്യത്തിന് അനുവദിച്ച 50 ശതമാനം പ്രദേശം പിടിച്ചെടുക്കുന്നു, വെസ്റ്റ് ബാങ്കിന്റെ ജോർദാൻ അധിനിവേശം, ഗാസ മുനമ്പിലെ ഈജിപ്ഷ്യൻ അധിനിവേശം |
---|
| യുദ്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവർ |
---|
Israel
Before 26 May 1948:
- Haganah
- Palmach
- Irgun
- Lehi
After 26 May 1948: Israel Defense Forces
- Minorities Unit
Foreign volunteers: Mahal |
- ഈജിപ്ത്
- Jordan
- Iraq
- Syria
- Lebanon (Lebanon had decided to not participate in the war and only took part in the battle of al-Malikiya on 5–6 June 1948.[2])
- Saudi Arabia[3]
Irregulars: Holy War Army Arab Liberation Army
Foreign volunteers: Muslim Brotherhood Yemen Pakistan Sudan[4] | പടനായകരും മറ്റു നേതാക്കളും |
---|
Politicians:
David Ben-Gurion
Commanders:
Yisrael Galili
Yaakov Dori
Yigael Yadin
Mickey Marcus †
Yigal Allon
Yitzhak Rabin
David Shaltiel
Moshe Dayan
Shimon Avidan | Politicians:
Azzam Pasha
King Farouk I
King Abdallah
Muzahim al-Pachachi
Husni al-Za'im
Haj Amin al-Husseini
Commanders:
Ahmed Ali al-Mwawi
Muhammad Naguib
John Bagot Glubb
Habis al-Majali
Hasan Salama †
Fawzi al-Qawuqji | ശക്തി |
---|
Israel: 29,677 (initially) 117,500 (finally)[Note 1] | Egypt: 10,000 initially, rising to 20,000[അവലംബം ആവശ്യമാണ്] Iraq: 3,000 initially, rising to 15,000–18,000[അവലംബം ആവശ്യമാണ്] Syria: 2,500–5,000[അവലംബം ആവശ്യമാണ്] Transjordan: 8,000–12,000[അവലംബം ആവശ്യമാണ്] Lebanon: 1,000[6] Saudi Arabia: 800–1,200 (Egyptian command) Yemen: 300[അവലംബം ആവശ്യമാണ്] Arab Liberation Army: 3,500–6,000. Total: 13,000 (initial) 51,100 (minimal) 63,500 (maximum)[Note 2] | നാശനഷ്ടങ്ങൾ |
---|
6,373 killed (about 4,000 fighters and 2,400 civilians)[7] | Arab armies: 3,700-7,000 killed Palestinian Arabs: 3,000-13,000 killed (both fighters and civilians)[8][9] |
|
|
അടയ്ക്കുക
യുദ്ധത്തോടെ പ്രദേശത്തിന്റെ 78 ശതമാനം ഇസ്രായേൽ രാഷ്ട്രത്തിനും ബാക്കി പലസ്തീൻ ജനതക്കുമായി വീതിക്കപ്പെട്ടു. ജോർദ്ദാന്റെ കൈവശത്തിലുള്ള വെസ്റ്റ് ബാങ്ക്, ഈജിപ്തിന്റെ കൈവശത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ഗാസ എന്നിവയിലാണ് പലസ്തീൻ സർക്കാർ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടത്.
1948- ജൂൺ 11-ന് പകൽ 10 മണിക്ക് വെടിനിർത്തൽ കരാർ നിലവിൽ വരുന്നതുവരെ യുദ്ധം നീണ്ടുനിന്നു. ജൂലൈ 9-ന് യുദ്ധം വീണ്ടും ആരംഭിച്ചു. ജൂലൈ 17-ന് വീണ്ടും വെടിനിർത്തൽ കരാർ വരുമ്പോഴേക്കും അറബ് സൈന്യത്തിന് കനത്ത തിരിച്ചടി നൽകാൻ ഇസ്രയേലിന് സാധിച്ചു.