Манометар
From Wikipedia, the free encyclopedia
Манометар[1][2] (француски manomètre, според грчкиот μανός : тенок, редок) — мерен инструмент за мерење на притисокот на гасови, пареи или течности. Во зависност од намената, се користат и други имиња: вакуумметар се користи за мерење на ниски притисоци, барометар за мерење на атмосферскиот притисок, диференцијален манометар за мерење на разликите во притисокот, итн. Првото познато мерење на притисокот било извршено во 1643 година. Е. Торичели, исто така, открил дека атмосферската обвивка ја држи Земјата под притисок толку колку што притиска живин столб висок 760 mm на еднаква површина.
Манометрите може да се поделат во три групи, во зависност од сетилникот за притисок: хидраулични, механички и електрични манометри и секоја од овие групи вклучува голем број различни дизајни. Хидрауличните сетилници за притисок се најточни и најстабилни, иако не се толку погодни за употреба како механичките. Хидрауличните манометри се обично цевки свиткани во форма на буквата U (U-манометар), исполнети со течност (на пример, жива, вода, минерално масло, алкохол ). Мерењето се врши со доведување на различни притисоци на отворите на цевките. Силите кои дејствуваат на површината на течноста во левиот и десниот крак се разликуваат и затоа течноста се движи во насока на помал притисок додека колоната на течност формирана од разликата во нивоата на течноста во краците со нејзината тежина не воспостави рамнотежа на силите. Висината на овој столб ја мери разликата во притисоците што се доведуваат на отворите на цевките. Сетилниците за механички притисок работат врз основа на зависноста помеѓу еластичната изобличување на специјално дизајнираните сетилници и притисокот. Најчесто се користат во индустриски мерења и во контролни кола. Сетилниците за електричен притисок речиси исклучиво се користат за мерење на многу ниски или многу високи притисоци.
Во медицината, со манометри се мерат одредени органски функции и состојби кои се важни во дијагнозата на некои болести. Мерењето на систолниот и дијастолниот притисок е важно во дијагнозата на артериската хипертензија, мерењето на интраокуларниот притисок е важно за дијагноза на глауком и др.[3]