![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/78/Scythia_Minor_map-en.svg/langmk-640px-Scythia_Minor_map-en.svg.png&w=640&q=50)
Мала Скитија (римска провинција)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Мала Скитија (латински: Scythia Minor; грчки: Μικρά Σκυθία, Микра Скитиа) ― римска провинција во доцната антика, која била сместена во земјите меѓу Дунав и Црното Море, денешна Добруџа поделена меѓу Романија и Бугарија.[1][2] Била одвоена од Долна Мизија од страна на императорот Диоклецијан за да образува посебна провинција некаде помеѓу 286 и 293 година.[3] Главен град на провинцијата бил Томис (денешна Констанца).[1] Провинцијата престанала да постои околу 679–681 година, кога регионот бил совладан од Прабугарите, што императорот Константин IV бил принуден да ја признае бугарската држава во 681 година.[4]
Провинција Мала Скитија Scythia Minor Μικρά Σκυθία | |||||
Провинција на Римската Империја | |||||
| |||||
![]() | |||||
Главен град | Томис | ||||
Историски период | Доцна антика | ||||
- | Реформи на Диоклецијан | околу 290 | |||
- | Падот на дунавските тврдини (лимес) | 7 век | |||
- | Бугарско освојување | околу 680 | |||
Денес во |
Според делата „Laterculus Veronensis“ од ок. 314 и „Notitia Dignitatum“ од ок. 400, Скитија припаѓала на Диецезата Тракија. Нејзиниот управник ја имал титулата прес, а неговиот дукс командувал со две легии, I Јупитерова легија и II Херкулова легија.[2] Службата на дуксот била заменета со онаа на воен квестор (quaestor exercitus), која опфаќала поширока област, во 536 година.[5]
Домородното население во Мала Скитија било дакиско и нивната материјална култура е очигледна археолошка во шестиот век. Пронајдени се и римски вили. Градовите биле или од старогрчки темели на брегот (како Томис) или од понови римски темели на Дунав.[1] Римските утврдувања главно датираат од Тетрархијата или Константиновата династија. Биле направени значителни поправки за време на императорите Анастасиј I и Јустинијан I, кои на провинцијата и доделиле фискален имунитет. До петтиот век, повеќето трупи стационирани во Скитија биле федерати од германско, турско, хунско или (можеби) словенско потекло. Тие биле постојан извор на тензии во провинцијата.[2]
Христијанството процветало во Скитија во петтиот и шестиот век. Пронајдени се бројни христијански натписи.[1] Веќе во четвртиот век таму има докази за маченички култови. Црквите обично имаа крипти со реликвии.[2] Неколку истакнати теолози потекнуваат од Скитија, меѓу кои Јован Касијан, Дионисиј Егзигус и скитските монаси.[1]