Критериум ди Дофине 2013
From Wikipedia, the free encyclopedia
Критериум ди Дофине 2013 било 65. издание на велосипедската етапна трка Критериум ди Дофине; трка организирана од Amaury Sport Organisation, дел од Светската турнеја. Трката се состоела од осум етапи, започнувајќи го Шампери на 2 јуни, прв почеток на трката во Швајцарија и завршувајќи во Ризул на 9 јуни и била шеснаесетта трка во сезоната на Светската турнеја 2013. Дофине била гледана како одлична подготовка за јулскиот Тур де Франс и голем број на фаворити за генералниот пласман на Тур учествувале на Дофине.[1] Вклучувала планински етапи, како и поединечен хронометар сличен во должина на Тур.[2]
Светска турнеја на UCI 2013, трка 16 од 28 | |||
Детали за трката | |||
---|---|---|---|
Датум(и) | 2–9 јуни 2013 | ||
Етапи | 8 | ||
Растојание | 1.136,5 км | ||
Време | 29ч 28' 46" (23,9 км/ч) | ||
Добитници на наградите | |||
Победник | Крис Фрум (Велика Британија) | (Тим Скај) | |
Втор | Ричи Порт (Австралија) | (Тим Скај) | |
Трет | Даниел Морено (Шпанија) | (Катјуша) | |
Бодовен | Џани Мерсман (Белгија) | (Омега Парма-Квик Степ) | |
Планински | Тома Дамизо (Франција) | (Аргос-Шимано) | |
Младински | Роан Денис (Австралија) | (Гармин-Шарп) | |
Екипен | Тим Скај | ||
← 2012 2014 → |
Трката била освоена од Британецот Крис Фрум од Тим Скај[3], трета година по ред екипата ја освојува трката, откако Бредли Вигинс ја освоил трката во 2011 и 2012, преземајќи го водството на трката по освојувањето на петтата етапа и одржувајќи ја својата предност до крајот на трката за победа на четвртата етапна трка во сезоната 2013.[4] На крајот, Фрум го освоил генералниот пласман со 58 секунди пред второпласираниот и негов колега Ричи Порт,[3] помошник за Фрум на планинските етапи. Подиумот бил заокружен со возачот на Даниел Морено од Катјуша, кој завршил 74 секунди зад Порт и две минути и 12 секунди зад Фрум.[5]
На другите пласмани на трката, возачот на Гармин-Шарп Роан Денис бил освојувач на белата маичка во пласманот за млад возач, како највисоко пласиран возач роден во 1988 или подоцна, завршувајќи на осмото место во генералниот пласман.[6] И покрај тоа што не освоил ниедна етапа на трката, Џани Мерсман од Омега Парма-Квик Степ ја освоил зелената маичка,[7] како победник на бодовниот пласман, додека црвено-белата точкаста маичка за планинскиот пласман ја освоил возачот на Аргос-Шимано Тома Дамизо.[8] Екипниот пласман бил освоен од Тим Скај втора година по ред со над дванаесет минути предност пред втората најдобра екипа Тим Саксо-Тинкоф.[3]