Комедија

Комедијата е вториот основен вид драма, во кој судирот, дејствието и личностите се прикажани во смешна форма. Називот потекнува од грчкиот јазик и значи весела песна. Во комедијата се прикажува смешното во животот, а смешните појави обично се случуваат поради несообразноста меѓу тоа што е нормално, вообичаено и логично и отстапувањето од тоа. Смешни, според Аристотел, се некоја грешка, некое безобразие, кои кај никого не предизвикуваат страдања и за никого не се погубни. Личностите во комедиите сакаат да се прикажат во поинаква светлина, спротивна од вообичаеното однесување, дејствување и зборување. Тие како да се надвор од реалноста, им недостасува разумен начин на живеење. Комичните личности не се одбивни, тие се смешни. Токму поради оваа своја особина тие придонесуваат драмското дејствие да разведрува, наспроти фактот што писателот во комедијата честопати преку хуморот сака нешто да исмее.

Книжевност
Основни облици
Роман · Поема · Драма Расказ · Новела
Родови
Епика · Лирика · Драма Романса · Сатира Трагедија · Комедија Трагикомедија
Извори
Изведба (претстава) · Книга
Форми
Проза · Стих
Историја и списоци
Општ преглед на книжевноста Индекс на поими Историја · Современа историја Книги · Писатели Книжевни награди · Награди за поезија
Дискусија
Критика · Теорија · Списанија

Рован Антиксон како Мистер Бин

Видови Комедии

Според тоа на кого, или на што, се однесува смешното во комедиите, тие се делат на неколку видови: комедија на карактери, комедија на нарави, комедија на интрига и комедија дел арте.

• Комедија на карактери - Комедија на карактери е комедија во која смешното се однесува на карактерот на главниот лик во комедијата. Најчести негативни особини што се извор на смешното се: скржавост, лекоумност, саможивост, глупост, вообразеност, подлост, лицимерство, завидливост, мрзливост, љубоморност и друго. Кога некоја од овие негативни особини ќе стане доминантен белег во карактерот на главниот лик, тогаш таа станува типичен носител на таа особина. Така, постојат комични типови на скржавци, лицемери, мрзливци и други. Најпознати комедиографи на овој вид комедии се: Тит Макциј Плавт, Вилијам Шекспир, Молиер и други.
• Комедија на нарави - Комедија на нарави е комедија во која смешното се однесува на наравите и обичаите на одредени општествени групи и професии. За разлика од комедијата на карактери, која се занимава со исмејување на негативните особини во карактерот на поединец, комедијата на нарави се занимава со исмејување на негативните особини во карактерот на човекот како општествена единка. Комедијата на нарави има заеднички особини и со комедијата на карактери и со комедијата на интрига. Творец на комедијата на нарави е грчкиот антички комедиограф Аристофан. Шекспир (во 16 век) и Ж.Б. Молиер (во 17 век), исто така, пишувале комедии на нарави. Најпозната комедија на нарави од 19 век е комедијата „Ревизор“ на рускоит писател Н.В. Гогољ.
• Комедија на интрига - Комедија на интрига е комедија кога смешното во неа произлегува од повеќе ситуации, во кои се вплетени повеќе личности, на кои им се случуваат неочекувани пресврти и недоразбирања. Познати комедии на интрига се: „Интрига и љубов“ на германскиот писател Ф. Шилер и „Севилскиот берберин“ на францускоит комедиограф Бомарше и други.
• Комедија дел арте - Комедијата дел арте, односно комедијата со маски, всушност, е комедија спектакл, или уметничка импровизација на кратко сценарио со клиширана содржина. Комедијата дел арте не го содржи целиот текст, туку само интригата - недоразбирањето прикажано во сценариото. Ликовите во овие комедии се: слуга и господар, слугата секогаш навидум е недоветен, препреден и снаодлив, а трговецот - скржав. Други ликови кои се појавуваат во овие комедии се: слугинка, куртизана, војник фалбаџија, недоучен учител и други. Основната интрига најчесто претставува судирот меѓу млaди и стари; сиромашни и богати; бистри и глупави и друго. Главни носители на драмското дејствие биле слугите и слугинките. Комедијата дел арте се родила во време на ренесансата, како израз на веселиот и богат ренесансен живот. Таа траела до 17 век, а потоа е заменета со реалистичката драма.

За комедијата

Во романот „Дон Кихот“, Сервантес вели дека е добра за општеството, зашто таа е огледало на постапките од човековиот живот и од нема подобро средство за прикажување на тоа какви сме и какви треба да бидеме.^[1]

Поврзано

• Англиски хумор
• Хумор
• Смеење
• Кловн

Белешки

1. Мигел де Сервантес, Дон Кихоте 2. Београд: Службени гласник, 2011, стр. 95.

Наводи

• Aristotle, Poetics.
• Buckham, Philip Wentworth, Theatre of the Greeks, 1827.
• Marteinson, Peter (2006). On the Problem of the Comic Архивирано на 21 март 2008 г.: A Philosophical Study on the Origins of Laughter, Legas Press, Ottawa, 2006.
• Pickard-Cambridge, Sir Arthur Wallace
  • Dithyramb, Tragedy, and Comedy , 1927.
  • The Theatre of Dionysus in Athens, 1946.
  • The Dramatic Festivals of Athens, 1953.
• Raskin, Victor, The Semantic Mechanisms of Humor, 1985.
• Riu, Xavier, Dionysism and Comedy, 1999.
• Sourvinou-Inwood, Christiane, Tragedy and Athenian Religion, Oxford University Press, 2003.
• Trypanis, C.A. (1981). Greek Poetry from Homer to Seferis. University of Chicago Press.
• Wiles, David, The Masked Menander: Sign and Meaning in Greek and Roman Performance, 1991.

Надворешни врски

• Комедија на Curlie (англиски)
• Речник за комедија
• Историја на комедијата Архивирано на 6 декември 2008 г.