From Wikipedia, the free encyclopedia
Горен Милановац е град во Србија во општина Горен Милановац во областа Моравица. Според пописот од 2011 г. имало 24.216 жители (според пописот од 2002 година имало 23.982 жители).
До 1859 година градот го добил името Деспотовица, по истоимената река што тече низ градот. По наредба на кнезот Милош Обреновиќ, името на градот било сменето во Горен Милановац.
Територијата на Горен Милановац се наоѓа во централниот дел на Србија и се наоѓа во југозападниот дел на Шумадија.[1] Градот се наоѓа помеѓу планината Рудник (1.132 м) на север и планината Вујан (856 м) на југ. Горен Милановац ја покрива долината околу реката Деспотовица која извира под Рудник и тече на југ. Кај селото Мајдан завршува неговиот горен тек, а започнува средниот тек во долината Горен Милановац, кој ги има сите одлики на рамна река. Во првите сто години по основањето Милановац тој се развил на десната страна на Деспотовица, но во втората половина на 20 век. век проширен е до левиот брег на Деспотовица.[1]
Градот претежно се наоѓа покрај западната страна на европскиот пат E763, т.е. државен пат IB ред 22 помеѓу Љиг и Чачак.[1] Се наоѓа на 120 јужно од Белград, најблизок град на југ е Чачак на растојание од 21, а на исток е Крагуевац на 44.
Климата е умереноконтинентална, но многу студена. Најстуден месец е јануари, со просечна дневна температура од -1,7, а најтопол јули со 22,3. Просечните годишни врнежи се околу 800 милиметри.
Горен Милановац е основан во 1853 година. се наоѓа во долината на реката Деспотовица и е еден од најмладите градови во Србија. Местото каде што градот почнал да се развива се вика Диво поле. Полето му припаѓало на селото Брусница, кое било седиште на турските бегови за време на турското владеење. На крајот на 1850 г. Како окружен началник на рударскиот округ доаѓа Младен М. Жујовиќ, кој сите непогодности на Брусница веднаш ги видел како населба, а особено како административно-политички центар и направил максимални напори населбата да се пресели на посоодветно место. Еден есенски ден во 1851 година, Жујовиќ и Гаја Ризниќ, член на судот, излегле во Диво поле за да видат дали е можно да се пресели населбата таму; маѓепсан од прекрасниот есенски ден, чист и чист воздух, долината низ која течела реката и погледот на Рудник и Вујан, Гај му предложил на Жујовиќ градот да се пресели таму. Жујовиќ го прифатил тоа, а подоцна со согласност на Брусничани побарал дозвола од државните органи да се пресели населбата.[2] Во пресрет на Ѓурѓовден, 22 април 1852 година, во Диво поле дошла комисија од Белград.[2] Претседател на комисијата за утврдување локација на Диво поле бил Тривун Новаковиќ, зет на Јаков Обреновиќ, извесен период и шеф на Рудничка нахија [3] (иако други извори наведуваат дека претседател на комисијата бил Стеван. Книќанин[2] ).
Со декрет на кнезот Александар Караѓорѓевиќ, потпишан на 19 јануари 1853 година, започнала изградбата на нова населба, која го добила името Деспотовица[4] така што последното име Милановац со посебен декрет му било дадено од кнезот Милош Обреновиќ во 1859 година во спомен на неговиот постар брат - војводата Милан Обреновиќ.[5]
По кратко време, во 1852 година, од Белград дошол виенскиот инженер Камник, кој направил план за градот и цело лето со соработниците ги мерел улиците и парцелите. Така, Горен Милановац станал првиот град во Србија чиј целосен градски план е направен пред неговата изградба, со улици кои се вкрстуваат под прав агол. Следната година се одржала аукција за изградба на голема зграда за окружната администрација, суд, пошта и други институции. Инженерот Шулц, Германец од Панчево, ја добил работата на аукција, а зградата што ја изградил денес е споменик на културата (популарно позната како Стариот двор).[2] Кој сакал да се насели во местото добивал парцела бесплатно, па така до 1856 година (кога веќе се било преместено од Брусница) во Деспотовица биле изградени повеќе од 100 куќи за новите жители - службеници, трговци и занаетчии.[2]
Црквата Св. Тројце била изградена паралелно со градот, а била завршена во 1862 година. Градот бил изграден како главен град на Второто српско востание (Таково е на 10 километри од центарот на градот).
На почетокот на Првата светска војна, во Горен Милановац, во зградата на Окружната управа, се наоѓал штабот и командата на Првата армија на генерал Живојин Мишиќ, во која била разработена стратегијата за битката кај Колубара-Сувобор а потоа и местото каде што се командувало со операциите.[6]
Претседателите на општина Горњи Милановац:
| Временски период | Градоначалник | Забавата | Забелешка | |
| 1960 година | 1963 година | Милојко Вељовиќ | ||
| 1963 година | 1965 година | Боривоје Недељковиќ | ||
| 1965 година | 1967 година | Слободан Станојевиќ | ||
| 1967 година | 1968 година | Драгољуб Драган Павловиќ | ||
| 1969 година | 1974 година | Живојин Симовиќ | ||
| 1974 година | 1982 година | Станимир Јовановиќ | ||
| 1982 година | 1984 година | Душан Папиќ | ||
| 1984 година | 1989 година | Јован Томовиќ | ||
| 1989 година | 1992 година | Пантелија Гачиќ | Социјалистичка партија на Србија | |
| 1992 година | 1992 година | Зоран Јаковљевиќ | Дежурен комплетер | |
| 1992 година | 2000 година | Дражимир Марушиќ | Социјалистичка партија на Србија | |
| 2000 година | 2000 година | Александар Правдиќ | Демократска партија на Србија | |
| 2000 година | 2004 година | Милутин М. Продановиќ | Демократска партија на Србија | |
| 2004 година | 2004 година | Владимир Симовиќ | Демократска партија на Србија | |
| 2004 година | 2010 година | Дражимир Марушиќ | Социјалистичка партија на Србија | |
| 2010 година | 2016 година | Милисав Мирковиќ | Социјалистичка партија на Србија | |
| 2016 година | Дејан Ковачевиќ | Српската напредна партија | ||
Споменици на културата од големо значење во населбата се:
Детален список на сите споменици можете да најдете во посебна статија.
.jpg)
Библиотеката „Браќа Настасијевиќ“ постои од 1857 година, кога е основана под името Читалиште вароси Деспотовица (поранешно име на градот), а сегашното име го добило во 2000 година, по познатото семејство Настасијевиќ. Се наоѓа во зградата на Стариот суд на плоштадот принц Михаило. Во 1966 година станал дел од Работничкиот универзитет, а од 1970 г. дел од Центарот за култура. Таа станала независна институција во 1995 година.[7] Библиотеката располага со фонд од над 100.000 книги, има книжарница, а се занимава и со издавачка дејност.[8]
Библиотеката има четири посебни одделенија: во Враќевшница, Прањани, Брѓани и Рудник . Одделот за рударство е најстариот, основан во 1921 година како Народна библиотека и читална. Од 1970-тите е сместен во Домот на културата и располага со фонд од над 10.000 книги. Во 1970 година биле формирани посебни одделенија во Враќевшница и Прањани. Одделот во Враќевшница има околу 6.500 книги, додека Прањанско околу 5.000 книги. На 19 април 2005 година во Брѓани е отворено посебно одделение и има над 3.000 книги.
Секоја втора година се одржува „Меѓународно биенале на минијатурна уметност“, каде изложуваат уметници од целиот свет. Единствениот услов за делото, кое мора да биде оригинално, да го земе предвид жирито е да може да се смести во коцката на страница 10 и да е создадено во последните две години во однос на годината на биеналето. 2010 година јубилејот 10. двегодишни минијатури.[9]
Има Музеј на Рудничко-таковскиот регион, модерна галерија на Центарот за култура во зградата на Стариот суд, Уметничка галерија на Центарот за култура отворена во 2008 година,[10][11] и Културна установа при Собранието на општината - Културен центар Горен Милановац, основан во 1970 година.
Во осумдесетите и деведесеттите години на 20 век, во Горен Милановац имало активна рок-сцена, од која се родила една од најпознатите српски групи од деведесетите, Бјесове, а Предраг Дрчелиќ Скаки од Милановац бил водач на панк рокот. група Трула коалиција. Познати групи од тоа време биле: Ан фас, ГМ Андерграундерс,[12] Скарлет и Странџ Форест.
На почетокот на 2000-тите, најпознатите рок бендови сè уште биле Ѓаволите, а биле и „ Plush Toddlers“,[13], „Страв од Џеки Чен“,[14] Коалициски договор“ и други.
Во општината постојат повеќе културно-уметнички друштва кои се занимаваат со фолклор и пеење изворни песни, како и еден аматерски театар. Од 1987 година Во Горњи Милановац, Фолклорниот ансамбл „Типопластика“,е едно од најголемите културни друштва на Рудничко-таковскиот регион,[15] додека Културно-уметничкото друштво „Шумадија“ е формирано во 2006 година и денес има повеќе од 600 членови.
Интересно е што во градот нема кино, иако Центарот за култура прикажува проекции на одредени филмови во холот на Домот на културата, а единствената киноградба била урната во 2009 година иако според мислењето на Заводот за заштита на спомениците на културата бил архитектонски значаен. Новиот Дом на културата започнал со работа во 2016 година.[16]
Горен Милановац е вториот град во Србија во 1999 година ја објавил својата „Мултимедијална монографија на општина Горен Милановац“, веднаш по Белград, благодарение на Александар Крсмановиќ, која може да се најде во Националната библиотека на Србија.[17]
Една од првите значајни промени е почетокот на првата печатница во 1890 година, која го развила издавачката дејност и се појавиле весници како „Таково“, „Рудничанин“, „Рудничка самоправа“, „Школска самоправа“, „Народна реч“ итн. Милановац економски стагнира на почетокот на 20 век, најмногу поради немањето соодветни патишта до другите градови. По Првата светска војна, во која се загубило голем дел од работоспособното население, на крајот на железницата во 1922 г. што го поврзало градот со Чачак и Белград ја заживува градската економија, со повторен развој на занаетчиството и трговијата. Во 1922 година била основана првата фабрика во Милановац, која била фабриката за бонбони, чоколади и други слатки „Рудник“, а во 1937 година била основана втората фабрика за бонбони и локум „Шумадија“ и двете функционирале до палењето на градот во 1941 година. Изградбата на фабрики немало големо влијание врз економијата на оваа област, бидејќи 90% од населението сè уште се занимавало со земјоделство.[18]
Во поранешна СФРЈ, Горен Милановац се развил особено по војната и бил еден од најразвиените индустриски центри. Развиени се две добро сместени индустриски зони, едната се наоѓа јужно од градот, а другата на самиот влез во градот од Белград, на југоисточната страна. Во нив има познати фабрики: ПИК Таково, Металац, Модна конфекција Рудник, ФАД, Звезда-Хелиос, Типопластика и други.
Ерата на владеењето на Слободан Милошевиќ и Социјалистичката партија на Србија го означило крајот на „економското чудо“ на Горен Милановац.[ <span title="Ова тврдња тражи референцу из поузданог извора<nowiki/> (август 2017)">изворот се бара ] Неколку поранешни социјалистички гиганти не успеале и тие го дочекале почетокот на овој век во банкрот или блиску до него.
Дечје Новине, една од најголемите издавачки куќи во поранешна СФРЈ, целосно пропаднале со избувнувањето на војната во 1990-тите и со распадот на државата. Главните причини за колапсот се намалувањето на пазарот, хиперинфлацијата и бескрупулозното водење на компанијата. Стечајната агонија на Детскиот весник траела до почетокот на 21 век, кога преостанатиот имот бил продаден за да се намират бројни доверители, а истиот бил згаснат во 2001 година.[19]
Некогашната голема градежна компанија ГРО Градитељ, основана во 1959 година, која со децении градела станови, хали и слично, поради лошиот бизнис и по купувањето од страна на Еуротренд инжењеринг се преориентирала кон изградба на патна инфраструктура.[20]
Метал Секо го купиле Авала Металпромет која подоцна ја презела и компанијата Меркур а од 2009 г. се нарекува Мерстил профил.
ПИК Таково, основан во 1947 година . и некогаш еден од најголемите производители на храна и пијалоци, наишол на големи проблеми во текот на 1990-тите поради санкциите и ограничувањата на пазарот. На почетокот на 21 век, компанијата успеала делумно да закрепне и да избегне банкрот, а во 2004 г. ПИК Таково е купена на тендерска продажба од Свислајон,[21] па денес работи под името Свислајон Таково.
Некои од најпознатите фирми во Горњи Милановац се: „9. септември“, „Мерстил“, „АД Рудник“, „Ѕвезда-Хелиос“, „ Металац “, „Тетра Пак“, „Папир принт“, „Свислион-Таково“, „Спектар“, „Типопластика“,„ Флинт Груп Балкан ” “, “ ФАД “, Планета компјутери “, Интерплет градња “, Фока “, S-Group “, Семикс Техно „и“ Alfa Support “.
Градот има четири основни училишта, три средни училишта (гимназиско, техничко и стопанско) и три детски градинки.
Основни училишта:
Средни училишта:
Најстарата гимназија во градот е Гимназијата „Таковско востание“, основана во 1879 година, техничкото училиште „Јован Жујовиќ“ е основано на 15 мај 1961 година, додека најмладото е Економско-трговското училиште „Кнез Милош“, кое е основана на 1 јуни 1990 година.
Горен Милановац се збратимил со градовите:
Власеница, Српска, БиХ Требиње , Српска, БиХ Травник, ФБиХ, БиХ
Мушеен, Норвешка
Битола, Македонија Кавадарци, Македонија Старо Нагоричане, Македонија Струмица, Македонија
Камник, Словенија Сежана, Словенија Словењ Градец, Словенија
Кањижа, Србија Кула, Србија Зрењанин, Србија
Пожега, Хрватска
Будва, Црна Гора Котор, Црна Гора.jpg)
Во Горен Милановац живеат 18869 возрасни лица, а просечната возраст на населението е 36,8 години (35,9 за мажи и 37,6 за жени). Во населбата има 7786 домаќинства, а просечниот број на членови по домаќинство е 3,08.
Оваа населба во голема мера е населена со Срби, а во последните неколку пописи е забележано зголемување на бројот на жители.[22][23]
Оваа област на Шумадија е полна со историски места: Таково, меморијалниот парк Ридот на мирот, етнокуќи на Рудник и во Коштуниќи, музеи. На ридот спроти градот, покрај Ибарската магистрала, се наоѓа познатата Норвешка куќа (поранешен Дом на југословенско-норвешко, а сега српско-норвешко пријателство).
Во селото Враќевшница се наоѓа истоимениот познат манастир.
Во селото Горна Црноќа се наоѓа резиденцијата на кнезот Милош Обреновиќ кој владеел со Србија од Второто српско востание до 1818 година. година, кога престолнината била преместена во Крагуевац.
Места за излет се Таково, Савинац, Рудник и Ждребан.
На крајот на август, во градот се одржува Милановачкиот котел, натпревар во готвење рибља чорба. Секако куриозитет, ако се земе предвид дека во Деспотовица не може да се улови риба поголема од 100 грама.
Во Горњи Милановац има над 40 спортски клубови. Моментално во градот има два стадиони, стадионот СД Таково и стадионот на ФК Металац, еден градски базен, четири училишни сали и спортската сала Бреза, чија изградба била завршена во 2008 година. Салата Бреза има капацитет од 1.500 седишта, а површината на салата е 3.500.
Двата главни фудбалски клуба во градот се ФК Таково, кој е член на Спортското друштво Таково, а е основан во 1911 година. Моментално се натпреварува во српската лига Запад (3. ранг) и ФК Металац, основана во 1961 година и моментално се натпреварува во Првата лига на Србија (2. ранг). Во градот имало уште неколку фудбалски клубови, кои се натпреваруваат во окружните и општинските рангови на натпреварувањето. КМФ Металац-Колорадо се натпреварува во Српска прва Футсал Лига.
ОК Таково е основана на 12 јануари 1976 година и има машки и женски сениорски тим: ОК Металац-Таково (сениори) игра во српската Супер лига, додека ОК Таково-Ѕвезда Хелиос (сениори) игра во Првата лига на Србија.[24]
ЖРК Металац АД е основан во 1961 година и моментално се натпреварува во Првата ракометна лига на Србија, втор ранг на натпреварувањето, а претходното име на клубот беше Типопластика. Претходно во градот постоеше машкиот ракометен клуб Типопластика, кој најмногу се натпреваруваше во вториот и третиот ранг на натпреварувањето, но беше затворен во средината на 2000-тите. Во 2012 година основан е нов машки ракометен клуб под името РК Омладинац, што беше името на првиот ракометен клуб во градот од 1959 година.[25]
АК Таково е единствениот атлетски клуб во градот, а стадионот СД Таково го користел за свои потреби. Членовите на атлетскиот клуб имаат освоено голем број медали на домашни и меѓународни натпревари, имале бројни репрезентативци, а во 1950-тите 20. век се натпреварувал во Првата лига на Југославија.[26]
ОКК Таково е основана на 15 јануари 1972 година и денес е ориентиран кон работа со помлади категории, без сениорска екипа. Најголеми успеси на кошаркарскиот клуб се играњето во Втората сојузна лига на Југославија во раните 80-ти години, неколкуте победи против прволигашките екипи во Купот, како и неколку медали на неговите членови од европските и светските првенства за помлади категории.[27] Од 1971 г. карате клубот Таково работи во Милановац, кој е еден од најстарите клубови во Србија и член на Карате федерацијата на Србија.
Кугларскиот клуб Металац е стандарден член на српската Суперлига. Клубот неколку пати завршувал како вицешампион на Србија, а го освојувал и Купот на Србија. Стрелачкиот клуб Драган Јевтиќ Шкепо е еден од најтрофејните српски стрелачки клубови.[28]
Младите на Милановац во 1959 година заедно со професорите по физичко образование Живорад Марјановиќ и Мито Чохов ги прават првите ракометни чекори. Во 1959 година е основан Ракометниот клуб „Омладинац“ под чие име се натпреварувале и машката и женската екипа.[29] Ракометните настани подоцна се преселиле во „Таш“, терен кој се наоѓал веднаш до Миланската гимназија, на местото каде што подоцна била изградена стоковната куќа „Пролетер“. Подоцна, ракометот се преселил на теренот до стадионот на ФК „Таково“, потоа во Техничкото училиште, а потоа центар на ракометните настани станал Спортскиот центар „Бреза“ . Во 1959 година е основана фабриката „Типопластика“, чие име и спонзорство подоцна го добило женскиот ракометен клуб.[30] Под името РК „Типопластика“ кое го носи до 2005 година, клубот постигнал успех - второ место во кадетското државно првенство и пласман на сениорската екипа во Супер лигата. Две години подоцна, женската екипа се натпреварувала под името РК „Горен Милановац“, а од 2007 година спонзорството ја презело компанијата Металац, која исто така славела 60 години во 2019 година на основање.[31]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
