Мамелучки Султанат
From Wikipedia, the free encyclopedia
Мамлучки Султанат (арап. سلطنة المماليك), исто така познат како Мамлучки Египет или Мамлучко Царство — држава која владеела со Египет, Левант и Хиџаз (западна Арабија) од средината на 13-тиот до почетокот на 16-тиот век. Султанатот бил управуван од воена каста на мамлуци (војници робови) на чело со султанот, а абасидските калифи биле номинално суверени. Султанатот бил основан со соборувањето на Ајубидската династија во Египет во 1250 година а земјата престанала да постои по војната со Отоманското Царство во 1517 година. Историјата на Мамлуците генерално е поделена на турски или бахриски период (1250-1382) и черкески или бурџиски период (1382-1517), наречен по доминантната етничка припадност или корпус на владејачките Мамлуци во текот на овие соодветни периоди.[5][6][7][8][9]
Мамелучки Султанат | ||||||||||||||||||||||||
سلطنة المماليك (арапски) Salṭanat al-Mamālīk | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Територија на султанатот во времето на султанот ан-Насир Мухамед | ||||||||||||||||||||||||
Главен град | Каиро | |||||||||||||||||||||||
Јазици | ||||||||||||||||||||||||
Вероисповед |
| |||||||||||||||||||||||
Уредување | Султанатот под Абасидскиот калифат[4] | |||||||||||||||||||||||
Калиф | ||||||||||||||||||||||||
- | 1261 | ел-Мустансир II (прв) | ||||||||||||||||||||||
- | 1262–1302 | ел-Хаким II | ||||||||||||||||||||||
- | 1406–1414 | ел-Мустаин | ||||||||||||||||||||||
- | 1508–1516 | ел-Мутавакил III (последен) | ||||||||||||||||||||||
Султан | ||||||||||||||||||||||||
- | 1250 | Шаџар ел-Дур (прв) | ||||||||||||||||||||||
- | 1250–1257 | Ајбак | ||||||||||||||||||||||
- | 1260–1277 | Бајбарс | ||||||||||||||||||||||
- | 1516–1517 | Туман-бег II (последен) | ||||||||||||||||||||||
Историја | ||||||||||||||||||||||||
- | Убиство на Тураншах | 2 мај 1250 | ||||||||||||||||||||||
- | Отоманско–мамлучка војна (1516–1517) | 22 јануари 1517 | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
Дел од темата Египет |
Рана историја |
Портал:Египет
|
Првите владетели на султанатот потекнувале од мамелучките полкови на ајубидскиот султан ас-Салих Ајуб (вл. 1240–1249), узурпирајќи ја власта од неговиот наследник во 1250 година. Мамелуците под султанот Кутуз и Бајбарс ги поразиле Монголите во 1260 година, запирајќи го нивното ширење кон југ. Тие потоа ги освоиле или стекнале власт над сириските кнежевства на Ајубидите. До крајот на 13 век, преку напорите на султаните Бајбарс, Калавун (вл. 1279–1290) и ел-Ашраф Калил (вл. 1290–1293), ги освоиле државите на крстоносците, се прошириле во Макурија (Нубија), Киренаика, Хеџаз и јужна Анадолија. Тогаш султанатот доживеал долг период на стабилност и просперитет за време на третото владеење на ел-Насир Мухамед (владеел 1293–1294, 1299–1309, 1310–1341), пред да отстапи место на внатрешните судири што го карактеризираат наследувањето на неговите синови, кога вистинската власт ја држеле високи емири.
Еден таков емир, Баркук, го соборил султанот во 1390 година, инаугурирајќи го владеењето на Бурџи. Власта на Мамлуците низ царството еродирала под неговите наследници поради странски инвазии, племенски бунтови и природни катастрофи, а државата влегла во долг период на финансиска неволја. Под султанот Барсбеј биле преземени големи напори за надополнување на благајната, особено монополизирање на трговијата со Европа и даночни експедиции во селата.