Zeno Eleates

Zeno Eleates^[1] (Graece: Ζήνων ὁ Ἐλεάτης; natus circa 500, mortuus circa 430 a.C.n.) fuit philosophus Graecus praesocraticus Eleae natus, unus inter Eleaticos philosophos et Parmenidis discipulus cuius doctrinas paradoxis suis de infinitate sustentare conatus est.^[2]. Unus e magistris Periclis fuit^[3] et persona dialogi Platonici Parmenides inscripti. Duos insuper Athenienses novimus qui centum minas uterque Zenoni solverunt ut ab eo docerentur: Pythodorum filium Isolochi et Calliam filium Calliadi^[4].

Zeno Eleates

Res apud Vicidata repertae:

Zeno Eleates: imago

Nativitas: 490 a.C.n.; Velia
Obitus: 425 a.C.n.; Velia

Vide etiam paginam discretivam: Zeno.

Notae

1. Cic. Tusc. 2.52.
2. Plato, Parmenides et Aristoteles, Physica
3. Plutarchus, Vita Periclis 4.5
4. Plato, Alcibiades 119a.

David's face

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!

Philosophi ante Socratem

Milesii : Thales Milesius · Anaximander · Anaximenes

Pythagorei : Pythagoras · Alcmaeon · Philolaüs · Archytas · Timaeus Locrus

Ephesius : Heraclitus — Eleatae : Xenophanes · Parmenides · Zeno Eleates · Melissus

Pluralistae : Anaxagoras · Empedocles — Atomistae : Leucippus · Democritus

Sophistae : Protagoras · Prodicus · Gorgias · Hippias · Critias · Antiphon

Diogenes Apolloniates

Vide etiam : Septem sapientium convivium · Die Fragmente der Vorsokratiker