Separatio ecclesiae et civitatis

From Wikipedia, the free encyclopedia

Separatio ecclesiae et civitatis

Separatio ecclesiae et civitatis est spatium inter coniunctionem religionis ordinatae et civitatis nationalis. Multae civitates notionem separationis asciverunt, sed quantitates separationis variant cum pertinentibus structuris legitimis animisque generalibus locorum, partium, et finium quas religio in societate efficere debet. Cum proposita civitatis distinctionem ecclesiae et civitatis conservare soleant, potest coniunctio quae ad "distantiam longitudinis bracchii" spectat, qua binae entitates ut organizationes liberae inter se agunt. Simile sed usitate severius laicitatis (Francice laïcité) principium in Francia et Turcia adhibetur, dum nonnullae civitates socialiter saecularizatae, sicut Dania et Britanniarum Regnum, publicam civitatis religionem constitutione iam agnoscunt.[1] Haec notio cum certis notionibus socialibus et politicis inter civitates congruit, inter quas saecularismus, disestablishmentarianismus, libertas religiosa, et pluralismus religiosus. Civitas in multis Europae divisionibus politicis sociales ecclesiae partes nunc agit; unde vita publica plerumque saecularizata est.[2] Variat quantitas separationis inter separationem absolutam a constitutione mandatam, ut in India et Singapura, ad religionem civitatis, ubi usus alius religionis omnino prohibetur, ut in Insulis Maldivis.

Thumb
Ioannes Locke, philosophus politicus Anglicus, conscientiam singuli suasit, potestate civitatis liberam.
Thumb
Thomas Jeffersonius, tertius Praeses Civitatum Foederatarum, cuius epistula Societati Baptistarum Danburiensi in disceptationibus de separatione ecclesiae et civitatis missa saepe profertur.

Historia notionis

Historia antiqua

Historia antiqua exemplis mixturae ecclesiae et civitatis repleta est. Rector vel rex felix usitate varias appellationes sacras sumebat, cum tales appellationes profanas quales eius auctoritas conferre solebat. Inter exempla cuiusdam mixturae ecclesiae et civitatis sunt supplicium Socratis, qui capitali poena condemnatus est a civitate Atheniensis ob "eius insolentiam deorum"; postulatio multorum antiquorum regum Iudae se regnare secundum mandatum caelestem; et Edictum Thessalonicae, quod Christianitas Nicaena ecclesia civitatis Imperii Romani facta est. Inter philosophias antiquas, solum Epicureismus separationem ecclesiae et civitatis omnino suadet, ut in scriptis Epicuri et Lucretii legitur.

Nexus interni

Adnotationes

Bibliographia

Nexus externi

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.