Litterae Sanscritae

Litterae Sanscritae sunt corpus operum quae Sanscritice scripta sunt.

Litterae Vedicae

Scripta Vedica ab anno 2000 a.C.n. usque ad annum 500 a.C.n. composita et Hinduismi posteri incrementi fundamenta sunt. Quattuor libri qui Vedae vocantur sunt Rigveda, Yajurveda, Samaveda et Atharvaveda, e quibus primi tres graviores putantur. Liber unusquisque quattuor habet genera scriptorum: hymnos, ritus, meditationes, et mysticam philosophiam. Vedae non scripti a singulo auctore, sed per saecula multa collecti sunt ab innumerabilibus vatibus. Offerunt igitur Vedae prospectum historiae et culturae Indicae illius antiquissimae aetatis. In eis diversae res continentur, et philosophiae diversae et diversae religiosae fides. Libri qui Upanishades dicuntur et qui pars Vedarum sunt doctrinas continent philosophicas. Lingua Sanscrita quae in Vedis versatur prisca est et “Lingua Sanscrita Vedica” vocatur et nonnulla fragmenta obscura manent interpretatione sine commentariorum auxilio. Lingua Sanscrita Vedica similitudinem habet Linguae Avesticae, in qua Zoroastrismi scripturae scribuntur.

Litterae epicae

A saeculo duodecimo usque ad saeculum secundum a.C.n., opera magna scripta sunt litterarum epicarum, aut, ut ipsi dicunt, itihāsa (scilicet "rerum gestarum"): Mahabharata et Ramayana. Opera ambo a multis generationibus hominum voce tradita et amplificata sunt. Saeculo circiter secundum a.C.n., tandem scripta sunt.

Mahabharata

Mahabharata ('India Magna' significans) est unum ex amplissimis poeticis operibus universalium litterarum. Carmen sane epicum est, sed in eo continentur amplae expositiones de mythologia, philosophia, et religione Indica. Centum milia versuum habet, octiesque maior quam Ilias et Odyssea coniunctae est. Quidam Vyasa eruditus auctor fuisse usitate putatur, cui autem fides historica in fontibus externis non comprobatur. Patet praeterea Mahabharatam non scriptum esse ab uno auctore sed a multis hominibus creatum per saecula multa. Docti putant decem milia versuum Mahabharatam habuisse cum primum compositus est. Oraliter deinde transmissus est per saecula multa, quod permisit ut quivis nonnullos hic adderet versus et nonnullos illic versus mutaret. Per saecula multa, opus crevit multis novis cum partibus quae additae sunt et veteribus partibus quae sunt mutatae. Hoc modo Mahabharata simpliciter evolvit, una cum cultura Indica, et factus est depositum morum socialium, mythologiae, et philosophicarum religiosarumque doctrinarum, quae maximam assequuntur philosophicam multiplexitatem in opere quod vocatur Bhagavadgita, e quo Hinduistica posterius crevit religio. Hic Bhagavadgita decimo parva ('capitulo') Mahabharatae invenitur.

Litterae Sanscritae in Latinum conversae

• Aug. Guil. a SCHLEGEL, Bhagavad-Gita, id est Θεσπέσιον Μέλος, sive Almi Crishnae et Arjunae colloquium de rebus divinis : Textum recensuit, adnotationes criticas et interpretationem Latinam adiecit — : Bonnae, prostat apud Eduardum Weber, Bibliopolam, 1823 et 1846.
• Franciscus BOPP, Śrī Mahābhārate Nalo Pārkhyānam : Nalus, Carmen Sanscritum e Mahàbhàrato : edidit, Latine vertit, et adnotationibus illustravit — : Londinii, Parisiis et Argentorati, apud Treuttel et Würtz, Bibliopolas, 1919

Nexus interni

• Litterae Indiae
• Categoria:Litterae Sanscritae