From Wikipedia, the free encyclopedia
Lübeck (einnig Lýbika [1] á íslensku og stundum Lýbekk [2]) er hafnarborg við ósa Trave á Eystrasaltsströnd Þýskalands og önnur stærsta borg Slésvíkur-Holsetalands með 217.000 íbúa. Borgin var höfuðborg Hansasambandsins og er á heimsminjaskrá UNESCO vegna glæsilegra bygginga í gotneskum stíl.
Lübeck | |
|---|---|
 | |
 Skjaldarmerki | |
 | |
| Land | Þýskaland |
| Sambandsríki | Slésvík-Holtsetaland |
| Stjórnarfar | |
| • Bæjarstjóri | Jan Lindenau (SPD) |
| Flatarmál | |
| • Samtals | 214,14 km2 |
| Hæð yfir sjávarmáli | 13 m |
| Mannfjöldi (2021) | |
| • Samtals | 216.277 |
| • Þéttleiki | 1.000/km2 |
| Tímabelti | UTC +1 / UTC +2 (sumar) |
| Vefsíða | luebeck.de |
Lübeck er næststærsta borgin í Slésvík-Holtsetalandi. Hún er hafnarborg við ána Trave, suðaustarlega í sambandsríkinu. Austustu borgarhverfin stóðu við múrinn sem aðskildi Þýskaland á tímum kalda stríðsins. Miðborgin er umlukin vatni, en þar er samflæði ána Trave og Wakenitz. Utar við Trave er hinn stóra höfn Skandinavienkai, en hún er stærsta þýska höfnin við Eystrasalt. Þaðan er siglt til ýmissa áfangastaða við Eystrasalt og víðar. Yst er borgarhlutinn Travemünde en þar rennur áin Trave til sjávar í Eystrasalti. Travemünde er heilsu- og baðstrandarbær. Næstu stærri borgir eru Schwerin til suðausturs (60 km), Hamborg til suðvesturs (65 km) og Kíl til norðvesturs (80 km).
Skjaldarmerkið sýnir tvíhöfða svartan örn á gulum skildi. Örninn er ríkisörninn, sem merki um að Lübeck var fríborg í ríkinu, allt þar til hún varð hluti af Slésvík-Holtsetalandi. Merkið kom fyrst fram 1450 og er þar með elsta skjaldarmerki Slésvíkur-Holtsetalands. Í erninum er hvítrautt brjóstmerki. Hvítt og rautt eru borgarlitirnir en þannig eru allir Hansafánar
Lübeck er nefnd eftir slavneska bænum Luibice, sem merkir Hin yndislega. Á íslensku hefur heitið Lýbíka stundum verið notað. Borgin er einnig kölluð Stadt der Sieben Türme, (Borg hinna sjö turna), vegna þess að kirkjurnar fimm í miðborginni mynda samanlagt sjö turna sem sjást langt að.
Slavar settust að á svæðinu í kringum 700 e.Kr. Slavneska þorpið stóð rétt fyrir norðan núverandi miðborgareyju, við samflæði Schwartau og Trave, og hét Liubice. Sá bær kemur fyrst við skjöl árið 819 og er sennilegt að þá þegar hafi verið einhvers konar virkisveggur í kringum hann. Ranar, slavneskur ættbálkur, brenndu bæinn til kaldra kola 1127. Á þessum tímum stendur landnám þýskra fursta yfir í norður- og austurhluta núverandi Þýskalands. Það var Adolf II. greifi af Schauenburg og Holtsetalandi sem stofnaði borgina Lübeck árið 1143 og nefndi hana eftir heiti gamla slavneska bæjarins. Borgin var fyrsta hafnarborg Þjóðverja við Eystrasalt og var það raunar tilgangur með stofnun hennar að efla samgöngur og verslun við borgir og landsvæði við Eystrasalt. Adolf byggði kastalavirki á núverandi miðborgareyju, en varð að afsala sér borginni allri til Hinriks ljóns (Heinrich der Löwe) vegna afskipta sinna af danska krúnustríðinu. Eftir daga Hinriks áttu hinir og þessir aðilar borgina. 1226 veitti Friðrik II keisari borginni leyfisbréf til að vera fríborg, það er óháð furstum og konungum.
1227 háði Lübeck, ásamt þýskum bandamönnum, sigursæla orrustu við Valdimar II Danakonung við Bornhöved í Holtsetalandi. Í kjölfarið varð Lübeck mikilvægasta verslunarborgin við Eystrasalt. Þetta markaði upphaf Hansakaupmanna. Hansasambandið myndaðist ekki við einhvern stóratburð, heldur þróaðist smám saman af verslunarmönnum í hinum og þessum hafnarborgum. 1356 var fyrsti Hansadagurinn haldinn í Lübeck svo vitað sé. En framan af var borgin Visby á Gotlandi aðalaðsetur Hansakaupmanna. Þegar Valdimar IV Danakonungur (kallaður Atterdag) hertók Visby 1361, fluttist það hins vegar til Lübeck. 1369 náði lýbískur sjóher að vinna danska Helsingjaborg í Svíþjóð (sem þá var dönsk). Við þann atburð og þau viðskiptasambönd sem Lübeck náði við það, var borgin á hátindi veldis síns. Hún var þá meðal þriggja stærstu borga þýska ríkisins, ásamt Köln og Magdeburg. Lübeck og Hamborg voru í nánu samstarfi og náðu góðu skipulagi saman. Meðan Hamborg verslaði aðallega við Norðursjó, einbeitti Lübeck sér aðallega við Eystrasalti. Á ofanverðri 14. öld var Stecknitz-skipaskurður lagður milli Alster (sem rennur í gegnum Hamborg) og Trave (sem rennur í gegnum Lübeck). Skurðurinn tengdi því Eystrasalt við Norðursjó. Það auðveldaði samstarfið og verslunina á allan hátt. Á næstu öldum háði Lübeck hins ýmsu sjóstríð við Dani um verslunarforréttindi í Eystrasalti og hafði borgin stundum betur, stundum verr. Eyjan Borgundarhólmur (Bornholm) var t.d. lýbísk 1525–1576. Í 30 ára stríðinu náði Lübeck að halda hlutleysi sínu og græddi meira að segja á stríðinu. 1629 voru friðarsamningar gerðir í borginni milli keisarahersins og Kristjáns IV Danakonungs, en sá síðarnefndi beið ósigur í stríðinu eftir aðeins stutta þátttöku. Eftir stríðslok gekk verslunin hins vegar hratt til baka. Landafundirnir miklu voru í algreymingi og siglingaþjóðir eins og Englendingar, Hollendingar, Portúgalar og Spánverjar voru búnir að koma sér upp nýlendum í Afríku og Asíu. Hansamenn urðu færri. Síðasti Hansadagur í Lübeck fór fram 1669. Eftir það lagði Hansaverslunin upp laupana í Lübeck, en einnig í Hamborg og Bremen. Lübeck var þá bara venjuleg hafnarborg við Eystrasalt.
Eftir fall þýska ríkisins 1806 við tilkomu Napoleons, leit út fyrir að Lübeck og nærsveit yrðu sjálfstæð. En Frakkar hertóku borgina þegar þeir eltu Blücher herforingja og var hún undir franskri stjórn til 1813. Eftir Vínarfundinn var borgin sjálfstæð. Hún var enn sjálftætt borgríki innan prússneska ríkisins þegar það var stofnað 1871. Á nasistatímanum fóru fram hreinsanir í borginni. Helmingur gyðinga hafði yfirgefið borgina. Rétt rúmlega 200 urðu eftir og voru þeir fluttir brott. Aðeins 3 þeirra lifðu nasistatímann af. 1942 varð Lübeck fyrir gríðarlegum loftárásum. Bretar höfðu verið að skipuleggja nýjar aðferðir við loftárásir og var Lübeck fyrsta þýska stórborgin sem varð fyrir barðinu á þeim. Margar byggingar í hinni sögufrægu miðborg eyðilögðust eða skemmdust. Skömmu seinna bað svissneski diplómatinn og forseti Alþjóða Rauða krossins, Carl Jacob Burckhard, borginni griða, til að geta sett upp hafnaraðstöðu fyrir Rauða krossinn í borginni. Bandamenn samþykktu þetta og því slapp Lübeck við frekari loftárásir og skemmdir af völdum stríðsins. 23. apríl 1945 kom Heinrich Himmler til Lübeck til að bjóða bandamönnum vopnahlé í gegnum sænska greifann Bernadotte, en Harry S. Truman, Bandaríkjaforseti, hafnaði því. Nokkrum dögum seinna hertóku breskir hermenn borgina nær átakalaust og héldu henni fram að stofnun sambandslýðveldisins. Hún varð landamæraborg að Austur-Þýskalandi. Í hverfinu Schlutup var nyrsta landamærastöð þýsku ríkjanna. 1987 var hluti miðborgarinnar settur á heimsminjaskrá UNESCO, en það var í fyrsta sinn sem heill borgarhluti fékk slíkan heiður í Norður-Evrópu. Byggingar sem hér um ræðir eru m.a. ráðhúsið mikla, Koberg-svæðið í heild, litlu göturnar milli Péturskirkjunnar og dómkirkjunnar, Salthúsin og Holstentor, svo eitthvað sé nefnt.
Lübeck viðheldur vinabæjatengslum við eftirfarandi borgir:
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
