Հերտա Մյուլլեր

Հերտա Մյուլլերը 2009 թվականին

Հերտա Մյուլլեր (գերմ.՝ Herta Müller, օգոստոսի 17, 1953, Նիցքիդորֆ, Բանատ, Ռումինիա), բանաստեղծուհի, հասարակական գործիչ։ 2009 թվականին դարձել է գրականության Նոբելյան մրցանակի 106-րդ դափնեկիրը^[1]։ Մյուլլերն իր աշխատանքները գրում է գերմաներեն^[2]։

Քաղվածքներ

• Պուտինը հայտարարել է «օրենքի դիկտատուրա», բայց միևնույն ժամանակ ի նկատի է ունեցել, որ օրենքը հենց ինքն է համարվում^[3]։
• Միևնույն ժամանակ, Պուտինը ամենևին կարիք չունի այս քանակությամբ թշնամիների, որպեսզի պահպանի իր իշխանությունը։ Բայց նա կարիք ունի բոլոր նոր թշնամիների, որպեսզի զգա իր իշխանությունը^[3]։
• Ես միանգամից սկսել եմ գրել գերմաներենով։ Գործը նրանում է, որ ես ծնվել եմ Ռումինիայի գերմանական համայնքի գյուղում։ Դեռևս Ավստրո-Հունգարական միապետության ժամանակներից, Ռումինիայում պահպանվել են նման համայնքներ և իմ մանկության տարիներին դրանք եղել են գործնականում մեկուսացված, ունեցել են իրենց մանկապարտեզները, դպրոցները, թերթերը, հեռուստատեսությունը։ Իհարկե այս ամենը եղել է գաղափարացված, մենք չենք ունեցել ոչ մի ազատություն, սակայն ամեն դեպքում լեզուն պահպանելու հնարավորություն եղել է։ Ես ստիպված եմ եղել սովորել ռումիներեն, արդեն, պատանեկան տարիքում, որպեսզի կարողանամ ինչ-որ կերպ շփվել տարեկիցներիս հետ...^[4]
• Գրականության օգնությամբ կարելի է ավելի լավ հասկանալ իրականությունը, օգնել ինքդ քեզ հաղթահարել այն, բայց ոչ՝ փախնել^[4]։

Աղբյուրներ

1. ↑ Герта Мюллер։ Noblit.ru։ Վերստացված է՝ հոկտեմբերի 22, 2015 թ.։
2. ↑ Д. Яфасова. Очерк о Герте Мюллер (ЧасКор.Ру, 05.04.2011) — «Википедия» грешит против истины, называя её немецким писателем. В Европе её представляют не как германского автора, но как пишущего по-немецки.։ Noblit.ru։ Վերստացված է՝ հոկտեմբերի 22, 2015 թ.։
3. 1 2 Герта Мюллер: "В России снова время страха"։ Svoboda.org (04.10.2013)։ Վերստացված է՝ հոկտեմբերի 22, 2015 թ.։
4. 1 2 Г. Мюллер. «Я боялась, чтобы режим не объявил меня сумасшедшей». Интервью (ProfilUa.Com, 12.07.2008)։ Noblit.ru։ Վերստացված է՝ հոկտեմբերի 22, 2015 թ.։

Վիքիպեդիա

Կարդացե՛ք Հերտա Մյուլլեր հոդվածը նաև Վիքիպեդիայում:

դ • ք • խ Գրականության Նոբելյան մրցանակի դափնեկիրներ 1901—1925 Սյուլի-Պրյուդոմ (1901) • Թեոդոր Մոմզեն (1902) • Բյոռնստեռնե Բյոռնսոն (1903) • Ֆրեդերիկ Միստրալ / Խոսե Էչեգարայ-ի-Էյսագիրե (1904) • Հենրիկ Սենկևիչ (1905) • Ջոզուե Կարդուչչի (1906) • Ռեդյարդ Քիփլինգ (1907) • Ռուդոլֆ Էյքեն (1908) • Սելմա Լագերլյոֆ (1909) • Պաուլ Հեյզե (1910) • Մորիս Մետերլինկ (1911) • Գերհարդ Հաուպտման (1912) • Ռաբինդրանաթ Թագոր (1913) • Ռոմեն Ռոլան (1915) • Վերներ Ֆոն Հեյդենստամ (1916) • Կարլ Ադոլֆ Գիելերուպ / Հենրիկ Պոնթոպիդան (1917) • Կարլ Շպիտելեր (1919) • Կնուտ Համսուն (1920) • Անատոլ Ֆրանս (1921) • Հասինտո Բենավենտե-ի-Մարտինես (1922) • Ուիլյամ Բաթլեր Յիտս (1923) • Վլադիսլավ Ռեյմոնտ (1924) • Ջորջ Բեռնարդ Շոու (1925) 1926—1950 Գրացիա Դելեդա (1926) • Անրի Բերգսոն (1927) • Սիգրիտ Ունսեթ (1928) • Թոմաս Մանն (1929) • Սինքլեր Լյուիս (1930) • Էրիկ Կարլֆեկդտ (1931) • Ջոն Գոլսուորսի (1932) • Իվան Բունին (1933) • Լուիջո Պիրանդելո (1934) • Յուջին Օ'Նիլ (1936) • Ռոժե-Մարթեն Դյու Գար (1937) • Պյոռլ Բակ (1938) • Ֆրանս Էմիլ Սիլանպյա (1939) • Յոհանես Ենսեն (1944) • Գաբրիելա Միստրալ (1945) • Հերման Հեսսե (1946) • Անդրե Ժիդ (1947) • Թոմաս Էլիոթ (1948) • Ուիլյամ Ֆոլքներ (1949) • Բերթրան Ռասել (1950) 1951—1975 Պեր Լագերքվիստ (1951) • Ֆրանսուա Մորիակ (1952) • Ուինսթոն Չերչիլ (1953) • Էռնեստ Հեմինգուեյ (1954) • Հալդոուր Լաքսնես (1955) • Խուան Հիմենես (1956) • Ալբեր Կամյու (1957) • Բորիս Պաստեռնակ (1958) • Սալվատորե Քվազիմոդո (1959) • Սեն-Ժոն Պերս (1960) • Իվո Անդրիչ (1961) • Ջոն Սթեյնբեկ (1962) • Գեորգոս Սեֆերիս (1963) • Ժան Պոլ Սարտր (1964) • Միխայիլ Շոլոխով (1965) • Շմուել Յոզեֆ Ագնոն / Նելլի Զաքս (1966) • Միգել Աստուրիաս (1967) • Յասունարի Կավաբատա (1968) • Սեմյուել Բեքետ (1969) • Ալեքսանդր Սոլժենիցին (1970) • Պաբլո Ներուդա (1971) • Հենրիխ Բելլ (1972) • Պատրիկ Ուայթ (1973) • Հարրի Մարտինսոն / Էյվինդ Յոնսոն (1974) • Էուջենիո Մոնտալե (1975) 1976—2000 Սոլ Բելլոու (1976) • Վիսենտե Ալեքսանդրե (1977) • Իսահակ Բաշեվիս Զինգեր (1978) • Օդիսեաս Էլիտիս (1979) • Չեսլավ Միլոշ (1980) • Էլիաս Կանետտի (1981) • Գաբրիել Գարսիա Մարկես (1982) • Ուիլյամ Հոլդինգ (1983) • Յարոսլավ Սեյֆերտ (1984) • Կլոդ Սիմոն (1985) • Վոլե Շոյնիկա (1986) • Իոսիֆ Բրոդսկի (1987) • Նաջիբ Մախֆուզ (1988) • Կամիլո Խոսե Սելա (1989) • Օկտավիո Պաս (1990) • Նադին Գորդիմեր (1991) • Դերեկ Ուոլկոտ (1992) • Թոնի Մորիսոն (1993) • Կենձաբուրո Օե (1994) • Շեյմաս Հինի (1995) • Վիսլավա Շիմբորսկա (1996) • Դարիո Ֆո (1997) • Շոզե Սարամագու (1998) • Գրաս Գյունտեր (1999) • Գաո Սինցզյան (2000) 2001—2025 Վիդիադհար Սուրաջպրասադ Նայփոլ (2001) • Իմրե Կերտաս (2002) • Ջոն Մաքսվելլ Կուտզե (2003) • Էլֆրիդե Ելինեկ (2004) • Հարոլդ Փինթեր (2005) • Օրհան Փամուկ (2006) • Դորիս Լեսսինգ (2007) • Ժան-Մարի Լեկլեզիո (2008) • Հերտա Մյուլլեր (2009) • Մարիա Վարգաս Լյոսա (2010) • Թոմաս Տրանստրյոմեր (2011) • Մո Յան (2012) • Էլիս Մանրո (2013) • Պատրիկ Մոդիանո (2014) • Սվետլանա Ալեքսիևիչ (2015) • Բոբ Դիլան (2016) • Կաձուո Իսիգուրո (2017)