Վիրխիլիո Պիներա (իսպ.՝ Virgilio Piñera Llera, օգոստոսի 4, 1912[1][2][3][…], Կադենաս, Մատանսաս, Կուբա - հոկտեմբերի 18, 1979[1][2][3][…] կամ հոկտեմբերի 19, 1979[4], Հավանա, Կուբա), կուբացի բանաստեղծ, արձակագիր, դրամատուրգ, թարգմանիչ։
Վիրխիլիո Պիներա | |
|---|---|
| Ծնվել է | օգոստոսի 4, 1912[1][2][3][…] |
| Ծննդավայր | Կադենաս, Մատանսաս, Կուբա |
| Վախճանվել է | հոկտեմբերի 18, 1979[1][2][3][…] (67 տարեկան) կամ հոկտեմբերի 19, 1979[4] (67 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Հավանա, Կուբա |
| Մասնագիտություն | բանաստեղծ, գրող, դրամատուրգ և թարգմանիչ |
| Լեզու | իսպաներեն |
| Քաղաքացիություն | Կուբա |
| Կրթություն | Հավանայի համալսարան |
Կենսագրություն
Վիրխիլիո Պիներան ծնվել է 1912 թվականին Կուբայի Կարդենաս քաղաքում։ Հայրը եղել է հողային ինժեներ, մայրը՝ ուսուցչուհի։ Պիների բանաստեղծությունները տպագրվել են «Կուբայական պոեզիա, 1936 թվական» անթոլոգիայում, որը կազմվել է Խուան Ռամոն Խիմենեսի կողմից։ Ավարտել է Հավանայի համալսարանի փիլիսոփայության և գրականության ֆակուլտետը (1940)։ Քաջածանոթ է եղել Խոսե Լեսամա Լիմայի հետ, ընդգրկված է եղել «Orígenes» ամսագրի շրջանակներում, սակայն չի մասնակցել գրող- տրանսցենդենտալիստների հոգևոր հերմետիզմի գծով կողմնորոշումներին։ 1946 թվականից մինչև 1958 թվականը աշխատել է Բուենոս Այրեսի կուբայական դեսպանատանը՝ այնտեղ մտերմանալով Վիտոլդ Գոմբռովիչի հետ, թարգմանել է նրա «Ֆերդիդուրկե» վեպը (հեղինակի և էնտուզիաստների խմբի օժանդակությամբ ճշտությամբ ստեղծել է դրա իսպանալեզու տարբերակը, որը տպագրվել է Բուենոս-Այրեսում 1947 թվականին)։ 1946 թվականին Պիների «Անքուն գիշերով» նովելը Բորխեսը հրապարակում է «Բուենոս-Այրեսյան տետրեր» ամսագրում։ 1955 թվականին Վիրխիլիո Պիներան Խոսե Ռոդրիգես Ֆեոյի հետ միասին Հավանայում հիմնադրում են «Ցիկլոն» ամսագիրը, որը գրական առումով հակադրվում է Լեսամ Լիմին և նրա համախոհներին։ Հրապարակվել է նաև արգենտինական «Sur» և «Hogar» ամսագրերում, Բորխեսին մերձավոր ֆրանսիական «Lettres Nouvelles» և «Temps Modernes» հրատարակչություններում։ Հեղափոխական ուժերի հաղթանակից հետո համագործակցել է «Հեղափոխություն» թերթի և դրա «Հեղափոխություն երկուշաբթի օրը» գրական հավելվածում, որը ղեկավարում էր Գ. Կաբրերա Ինֆանտեն։ 1962 թվականին Պիներայի պիեսը և նովելը հրատարակվեցին ԱՄՆ-ում «Ոդիսևս» ամսագրում։ 1968 թվականին «Երկու ծեր խուճապահարները» պիեսի համար ստացել է «Կասա դե լաս Ամերիկաս» հրատարակչության մրցանակ։ 1969 թվականին Նյու Յորքում բեմադրվում է «Կեղծ ահազանգ» դրաման։ 1969 թվականից հետո Պիներան հետապնդվում է քաղաքական և գրական իշխանությունների կողմից հոմոսեքսուալիզմի համար (որը նա երբեք չէր թաքցնում), իսկ փաստացի, ամեն ինչում անկախ դիրքորոշման համար գտնվել է տնային կալանքի և մշտական հսկողության տակ, նրա ստեղծագործությունները լույս չէին տեսնում մամուլում, չէին բեմադրվում, արգելված էր դրանց արտասահման դուրս բերումը։ Չնայած դրան նրա «Սառնարյուն պատմվածքներ» գիրքը հրատարակվել է Ֆրանսիայում (1970), պիեսները բեմադրվել են Իսպանիայում և Արգենտինայում, ցուցադրվել են հեռուստատեսությամբ, արձակը և դրամատուրգիան հրապարակվել է Արգենտինայում և ԱՄՆ-ում։ Կուբայում Պիներայի ստեղծագործությունները նորից սկսեցին երևալ միայն 1987 թվականից հետո[5]։
Ստեղծագործություն
Ինքը Պիներան իրեն անվանում էր «այնպիսի ռեալիստ, որը չի կարող արտահայտել ռեալությունը, առանց այն խեղաթյուրելու, այսինքն այն չդարձնելով առավել ռեալ և աշխույժ»։ Սյուրռեալիստական սև հումորին մոտ նրա արձակը և դրամատուրգիան կանխագուշակում էին Արթուր Ադամովի աբսուրդի թատրոնը, Էժեն Իոնեսկոն և Սեմյուել Բեքեթն, Ֆերնանդո Արաբալի «տագնապի թատրոնը», մեծ ազդեցություն գործելով Կուբայի, կուբայական սփյուռքի և Լատինական Ամերիկայի այլ երկրների երիտասարդ գրողների վրա, որոնց համար նա դարձավ և մնաց նշանակալի օրինակ (Գ. Կաբրերա Ինֆանտեն, Ռեյնալդո Արենասը, Անտոն Արուֆատը, Աբիլո Էստևեսը, Սևերո Սարդույը, Ռիկարդո Պիլյան, Սալվադոր Էլիսոնդոն և մյուսները)։ Թարգմանել է Շառլ Բոդլերին, Մարսել Պրուստին, Անդրե Ժիդին, Ժ. Ժիոնոյին, Իմրե Մադիչին և մյուսներին։
Ստեղծագործություններ
Բանաստեղծություններ
Նովելներ
Վեպեր
Դրամաներ
Համալրված հրատարակություններ
- Teatro del absurdo. La Habana: Instituto del Libro, 1967
- Teatro inconcluso/ Selección, ordenamiento y prólogo Rine Leal. La Habana: Ediciones Unión, 1990.
- Teatro inédito. La Habana, Editorial Letras Cubanas, 1993.
- Cuentos de la risa del horror/ Selección Efraín Rodríguez Santana. Bogotá: Editorial Norma, 1994.
- Poesía y crítica/ Selección y prólogo Antón Arrufat. México: Consejo Nacional para la Cultura y las Artes, 1994.
- Cuentos completos. Madrid: Alfaguara, 1999.
Գրականություն
- Cabrera Infante G. The Death of Virgilio// Virgilio Piñera. Cold Tales. Hygiene, CO: Eridanos, 1988, рр. xi-xiv.
- Torres Robles C.L. La cuentística de Virgilio Piñera. Estrategias humorísticas. Madrid: Pliegos, 1989.
- Cabrera Infante G. Vidas para leerlas. Madrid: Alfaguara, 1992.
- Arrufat A. Virgilio Piñera: entre él y yo. La Habana: Ediciones UNION, 1994.
- Cristófani Barreto T. A libélula, a pitonisa. Revolução, homossexualismo e literatura em Virgilio Piñera. São Paulo: Editora Iluminuras Ltda., 1996.
- En torno a la obra de Virgilio Piñera/ Jean-Pierre Clément, Fernando Moreno, eds. Poitiers: Centre de Recherches Latino-Americaines de l' Université de Potiers, 1996.
- Valerio-Holguin F. Poética de la frialdad: La narrativa de Virgilio Piñera. New York: University Press of America, 1997.
- Virgilio Piñera: la memoria del cuerpo/ Molinero R., ed., San Juan, Puerto Rico: Editorial Plaza Mayor, 2002.
- Lobato Morchón R. El teatro del absurdo en Cuba (1948-1968). Madrid: Editorial Verbum, 2002.
- Garrido Rodríguez A. Tres mundos narrativos alucinantes. Las Tunas: Editorial Sanlope, 2002
- Espinosa C. Virgilio Piñera en persona. Miami: Término Editorial, 2003.
- Anderson T.F. Everything in Its Place: The Life and Works of Virgilio Piñera. Lewisburg: Bucknell UP, 2006.
Ծանոթագրություններ
Արտաքին հղումներ
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.