Էժեն Իոնեսկո

Էժեն Իոնեսկո (ֆր.՝ Eugène Ionesco, նախապես եղել է՝ Էուջեն Իոնեսկու, ռումիներեն՝ Eugen Ionescu, նոյեմբերի 26, 1909(1909-11-26)^[2][3], Սլատինա, Ռումինիա^[4][3] - մարտի 28, 1994(1994-03-28)^[2][3], Փարիզի 14-րդ շրջան, Փարիզ^[3]), ռումինական ծագմամբ ֆրանսիական դրամատուրգ, աբսուրդի թատրոնի հիմնադիրներից։ Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամ (1970 թվական)։

Էժեն Իոնեսկո ֆր.՝ Eugène Ionesco ռումիներեն՝ Eugen Ionescu
Ծննդյան անուն	ռումիներեն՝ Eugen Dimitri Ionescu[1]
Ծնվել է	նոյեմբերի 26, 1909(1909-11-26)[2][3]
Ծննդավայր	Սլատինա, Ռումինիա[4][3]
Վախճանվել է	մարտի 28, 1994(1994-03-28)[2][3] (84 տարեկան)
Վախճանի վայր	Փարիզի 14-րդ շրջան, Փարիզ[3]
Գերեզման	Մոնպարնաս գերեզմանատուն
Մասնագիտություն	դրամատուրգ, բանաստեղծ, գրական քննադատ, օրագրի հեղինակ, նկարազարդող, գծանկարիչ, կինոդերասան, հեռուստատեսային դերասան և կինոռեժիսոր
Լեզու	ֆրանսերեն, ռումիներեն և անգլերեն
Քաղաքացիություն	Ռումինիա
Կրթություն	Բուխարեստի համալսարան, Քերոլ I ազգային քոլեջ, Fraţii Buzeşti National College? և Saint Sava College?
Գրական ուղղություններ	Աբսուրդի թատրոն և դադաիզմ
Ուշագրավ աշխատանքներ	The Chairs?, Ռնգեղջյուր, The Killer?, The New Tenant? և Ճաղատ երգչուհին
Անդամակցություն	Ռումինական ակադեմիա, Ֆրանսիական ակադեմիա[5], Պատաֆիզիկայի դպրոց, Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա, Բավարիայի գեղարվեստի ակադեմիա, Եվրոպական ազատությունների համար մտավորականների կոմիտե և Բեռլինի գեղարվեստի ակադեմիա[4]
Կուսակցություն	Transnational Radical Party?
Պարգևներ	[5] [5] [5] Պիեր արքայազնի մրցանակ Երուսաղեմի մրցանակ Prix du Brigadier Եվրոպական գրականության Ավստրիական պետական պարգև [6] և star on Playwrights' Sidewalk? [7]
Ամուսին	Rodica Ionesco?
Ներշնչվել է Սեմյուել Բեքեթ, Ֆրանց Կաֆկա[8], Ալֆրեդ Ժարրի, Յոն Լուկա Կարաջալե, Տրիստան Տցարա և Ուրմուզ
Eugen Ionescu Վիքիպահեստում

Իոնեսկոն սովորական կենցաղային իրավիճակները ներկայացրել է շրջոնքված, դրանց տվել անհեթեթ տեսք («Ճաղատ երգչուհին», բեմադրված 1950 թվականին, հրատարակված 1953 թվականին, «Ամեդեյ կամ ինչպես ազատվել նրանից», բեմադրված և հրատարակված 1954 թվականին)։ Հետագայում Իոնեսկոյի ստեղծագործություններից դուրս են մղվում իրականության նախկինում երգիծվող գծերը՝ տեղի տալով դեկադենտական մոտիվների («Ծարավ և քաղց», բեմադրված և հրատարակված 1966 թվականին)։

Իոնեսկոյի «Ռնգեղջյուր» պիեսը թարգմանվել է հայերեն։

Արտաքին հղումներ

• «Հերատ երգչուհին» հայերեն