From Wikipedia, the free encyclopedia
Իրինա Լվովնա Նեմիրովսկայա[7] (ֆր.՝ Irène Némirovsky, փետրվարի 24, 1903[1], Կիև, Ռուսական կայսրություն[2] - օգոստոսի 17, 1942[3][4][5][…], Օսվենցիմ, Նացիստական Գերմանիա[2] և Բիրկենաու համակենտրոնացման ճամբար[6]), ֆրանսիացի գրող, որը առավել հայտնի է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին գրված իր «Ֆրանսիական սյուիտ» վեպով։
Իրինա Նեմիրովսկայա ֆր.՝ Irène Némirovsky | |
---|---|
Ծննդյան անուն | ռուս.՝ Ирина Леоновна Немировская |
Ծնվել է | փետրվարի 24, 1903[1] |
Ծննդավայր | Կիև, Ռուսական կայսրություն[2] |
Վախճանվել է | օգոստոսի 17, 1942[3][4][5][…] (39 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Օսվենցիմ, Նացիստական Գերմանիա[2] կամ Բիրկենաու համակենտրոնացման ճամբար[6] |
Գերեզման | Օսվենցիմ |
Գրական անուն | Pierre Neyret[2], Denise Mérande[2] և Charles Blancat[2] |
Մասնագիտություն | գրող և վիպասան |
Լեզու | ֆրանսերեն |
Քաղաքացիություն | Ֆրանսիա և Ռուսական կայսրություն |
Կրթություն | Փարիզի համալսարան |
Ուշագրավ աշխատանքներ | Ֆրանսիական սյուիտ |
Պարգևներ | |
Զավակներ | Էլիզաբեթ Ժիլլ և Դենիզ Էփշեյն |
Irène Némirovsky Վիքիպահեստում |
Իրինա Նեմիրովսկայան ծնվել է 1903 թվականին, Կիևում՝ հարուստ հրեական ընտանիքում։ Նրա հայրը՝ Լեոն (Արիե) Բորիսովիչ Նեմիրովսկին (09/01 / 1868-1932), եղել է առաջին գիլդիայի վաճառական, «Сталь» ընկերության (Չելյաբինսկ), Չելյաբինսկի ածխարդյունաբերական ընկերության, «Штоль» մեխանիկական գործարանի և Վորոնեժի առևտրային բանկի վարչության նախագահ, մայրը՝ Ֆանի Իոնովնա Մարգուլիսը, եղել է տնային տնտեսուհի։ Նեմիրովսկիները բնակվել են Պետերբուրգում, որտեղ նրանց հայրը եղել է Պետերբուրգի մասնավոր առևտրային բանկի խորհրդի անդամ և «В. А. Лапшин» լուցկու գործարանների բաժնետիրական ընկերության վարչության անդամ, որտեղ Իրենը ունեցել է ֆրանսիացի տնային դաստիարակչուհի։ 1917 թվականի հեղափոխությունից հետո ընտանիքը տեղափոխվել է Ֆինլանդիա, այնուհետև, 1919 թվականին՝ Ֆրանսիա։ Փարիզում Իրենը սովորել է Սորբոնում։ 1926 թվականին ամուսնացել է Միխայիլ Էփշտեյնի հետ, ով բանկիրների տոհմից էր և արտագաղթել էր Ռուսաստանից։ Նրանք ունեցել են երկու դուստր՝ Դենիզը, ծնված 1927 թվականին, և Էլիզաբեթը՝ ծնված 1937 թվականին։ 1929 թվականին լույս է տեսել Իրինայի առաջին վեպը՝ «Դեյվիդ Գոլդեր», որը պատմություն է մի հրեա բանկիրի մասին, որը սրտի կաթվածից հետո մտածում է իր կյանքի մասին և հայտնաբերում, որ իր աշխատած փողը իրեն երջանկություն չի պատճառում, և նույնիսկ կինն ու դուստրը նրան ընկալում են միայն որպես փողի աղբյուր։ Վեպը լայնորեն հայտնի է դարձել և նրա հիման վրա ֆիլմ է նկարահանվել։
Վեպին հաջորդել են այլ հրատարակություններ, և Իրենը աստիճանաբար դարձել է հայտնի գրող։ Չնայած դրան, 1938 թվականին նրան մերժել են Ֆրանսիայի քաղաքացիություն ստանալու հարցում։ 1939 թվականին Իրենը ընդունել է կաթոլիկությունը։ Գերմանիայի զորքերի կողմից Ֆրանսիայի բռնազավթումից հետո, Իրենը և իր ընտանիքը լքել են Փարիզը և բնակություն հաստատել գյուղում։ Այստեղ նա գրել է իր ամենահայտնի վեպը՝ «Ֆրանսիական սյուիտ»-ը, Փարիզից փախուստի և օկուպացիայի մասին։
1942 թվականի հուլիսի 13-ին Ֆրանսիայի ոստիկանությունը Իրենին ձերբակալել է որպես «հրեական ծագմամբ քաղաքացիություն չունեցող անձ», իսկ հուլիսի 17-ին արտաքսվել է Օսվենցիմում։ Ըստ ճամբարի փաստաթղթերի` նա մահացել է 1942 թվականի օգոստոսի 17-ին, գրիպից, սակայն այդ տարիներին այդ ախտորոշումը նշվում է բոլոր նրանց համար, ովքեր մահացել են ճամբարներում տիֆից։
Իրինա Նեմիրովսկայայի ամենահայտնի վեպը՝ «Ֆրանսիական սյուիտ»-ը գրվել է պատերազմի տարիներին։ Ձեռագիրը երկար ժամանակ գտնվել է նրա իրերի մեջ, մինչև նրա դուստրը՝ Իրեն Դենիզ Էպշտեյնը, որոշել է տեսակավորել մահացած մոր իրերը։ Այն հրատարակվել է միայն 2004 թվականին և մեծ հռչակ է ձեռք բերել։
Որոշ քննադատներ Իրինա Նեմիրովսկայայի արձակում նշել են «հրեական ինքնաատելության» նշաններ[8][9]։
Իրինա Նեմիրովսկայայի ամուսինն է եղել էլեկտրիկ ինժեներ և ֆիզիկոս Միխայիլ Եֆիմովիչ Էփշտեյնը (1896-1942), հայտնի տնտեսագետ, հրապարակախոս և ֆինանսիստ Եֆիմ (Եխիել) Մոիսեևիչ Էփշտեյնի (1857-1939) որդին, Ռաիսա Ադլերի զարմիկը (հոգեվերլուծաբան Ալֆրեդ Ադլերի կնոջ)[10][11]։ 1925 թվականից մինչև 1940 թվականի ձերբակալություն աշխատել է Banque des Pays du Nord բանկում։ 1942 թվականին նրան արտաքսել են Օսվենցիմ, որտեղ նա մահացել է գազախցիկում։
[անգլ.]. — Yale University Press, 2016. — 376 p. — ISBN 978-0-300-17196-9.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.