Իսահակ Մանասյան

Իսահակ Մարկոսի Մանասյան (հոկտեմբերի 10, 1917(1917-10-10), Խերխան, Շուշիի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Ռուսական հանրապետություն^[1] - սեպտեմբերի 15, 1974(1974-09-15), Բաքու, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ խորհրդային զինվորական, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի մասնակից, Խորհրդային Միության հերոս (7.4.1940)։

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Մանասյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Իսահակ Մանասյան
հոկտեմբերի 10, 1917(1917-10-10) - սեպտեմբերի 15, 1974(1974-09-15) (56 տարեկան)
Ծննդավայր	Խերխան, Շուշիի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Ռուսական հանրապետություն[1]
Մահվան վայր	Բաքու, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Զորատեսակ	հետևազոր
Կոչում	մայոր
Մարտեր/ պատերազմներ	Խորհրդային բանակի լեհական արշավանք[1], Խորհրդա-ֆիննական պատերազմ[1] և Հայրենական մեծ պատերազմ
Կրթություն	Վիստրել (1944)[1]
Պարգևներ	և

Ավարտել է Գորկու Մ. Վ. Ֆրունզեի անվան ռազմաքաղաքական ուսումնարանը (1942), Թբիլիսիի «Վիստրել» դասընթացները (1944)։ Որպես գնդացրային դասակի, ապա վաշտի հրամանատար, 1939-1940 թվականներին մասնակցել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին, Լեհաստանի վրա լայնամասշտաբ հարձակմանը, խորհրդա-ֆիննական ռազմաճակատի գործողություններին։ Հերոսի կոչմանն արժանացել է խորհրդա-ֆիննական ռազմաճակատում իր վաշտով Կիրկ բարձունքը գրավելու և պահելու համար։ Հայրենական մեծ պատերազմի գործողությունների ժամանակ ծառայել է թիկունքում։ Զորացրվելուց (1946) հետո աշխատանքի է անցել Բաքվում։

1933 թվականին Իսակ Մանասյանը ավարտել է հայրենի գյուղի միջնակարգ դպրոցը։ Ընատանիքին օգնելու համար 1934 թվականին մեկնել է Բաքու, աշխատանքի է անցել որպես ատաղձագործի աշակերտ և շուտով դարձել հմուտ աշխատող^[փա՞ստ]։ 1935 թվականին, զորակոչվել է բանակ, որպես հրազենային դասակի սպա։ Ավելի ուշ դարձել է վաշտի հրամանատար։ Մասնակցել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին։ Մասնակցել է Ուկրաինայի ազատագրմանը և Լեհաստանի գրավմանը։ Նույն թվականի վերջին մասնակցել է խորհրդա-ֆիննական ռազմաճակատի գործողություններին («Ձմեռային պատերազմ»)։ Մարտերը դժվար էին, Ֆինլանդիայի պաշտպանության համար հակառակորդը կատաղի դիմադրություն էր ցույց տալիս։ Մարտերից մեկի ժամանակ հերոսաբար զոհվել է ոմն գնդացրորդ Շաև, ում փոխարինելով, Մանասյանը ոչնչացրել է հակառակորդի երկու դիպուկահարների, իսկ մեկ զինվորի գերի վերցրել^[2]։ Կիրկ բարձունքի գրավման և այնտեղ հաստատվելու ժամանակ մարտական առաքելության կատարման համար ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի նախագահության հրամանագրով 1940 թվականի ապրիլի 7-ին Մանասյանին շնորհվել է Խորհրդային Միության հերոսի կոչում։

Ֆիննական պատերազմի հաղթական ավարտից հետո, նա ուղարկվեց Գորկի Մ. Վ. Ֆրունզեի անվան ռազմաքաղաքական դպրոցը։ Ուսումնարանը ավարտելուց հետո նշանակվել է 105-րդ հետևակային գնդի մարտկոցի հանձնակատար, որտեղ ծառայել է մինչև 1942 թվականի փետրվարը։

1942 թվականի մայիսին և նոյեմբերին Բաքվի N 12-88 հոսպիտալում աշխատել է որպես ղեկավար, իսկ 1943 թվականի հունիսին՝ Երևանի թիվ 372 հոսպիտալի քաղաքական գործերի պետի տեղակալ։ 1943 թվականի հուլիսին ուղարկվել է Թբիլիսի ուսումնասիրելու «Կրակոց» դասընթացներ։

1944 թվականին ավարտելուց հետո նշանակվել է 986-րդ գնդի 26-րդ հետևակային դիվիզիայի հրամանատար, որտեղ ծառայել է մինչև 1946 թվականը։

1947 թվականին զորացրվել է, 1949-1962 թվականներին զբաղեցրել է տարբեր պաշտոններ։

Ծանոթագրություններ

1. Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
2. Вирабян А.Н., Знаменитые Арцахцы, Арцах (Карабах), Утик, հ. 1, Ереван, «Аполлон», 1995, էջ 119 — 160 էջ. — 5000 հատ, ISBN 5-8079-0671-3։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 7, էջ 214)։