From Wikipedia, the free encyclopedia
Մելանոմա (հունարեն՝ μέλας՝ սև, մուգ)` նաև հայտնի որպես չարորակ մելանոմա, գունակ պարունակող բջիջներից՝ մելանոցիտներից առաջացած ուռուցք[1]։ Մելանոման սովորաբար առաջանում է մաշկում, բայց հազվադեպ հնարավոր է նաև բերանի խոռոչում, աղիներում կամ աչքում[1][2]։ Կանանց մոտ ամենահաճախ հանդիպող տեղը ոտքերն են, իսկ տղամարդկանց մոտ՝ մեջքը[2]։ Երբեմն առաջանում են խալերից՝ չափերի մեծացման, անկանոն եզրերի, գույնի փոփոխության, քորի կամ մաշկի քայքայման դեպքում[1]։
| Մելանոմա | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | հազվագյուտ հիվանդություն և հիվանդության կարգ |
| Բժշկական մասնագիտություն | ուռուցքաբանություն |
| ՀՄԴ-9 | 172.9 |
| ՀՄԴ-10 | C43 |
 Melanoma Վիքիպահեստում | |
Մելանոմայի առաջացման առաջնային պատճառը հանդիսանում է ուլտրամանուշակագույն լույսը՝ մաշկի բաց գունավորում ունեցողների մոտ[2][3]։ Ուլտրամանուշակագույն ճառագայթները կարող են առաջանալ արևից և արևայրուքի սարքերից[2]։ Մոտ 25%-ի մոտ առաջանում են խալերից[2]։ Ռիսկը բարձր է շատ խալեր ունեցողների, ընտանիքում մելանոմայի պատմության կամ ընկճված իմուն համակարգ ունեցողների մոտ[1]։ Հազվադեպ հանդիպող պիգմենտային քսերոդերման ևս բարձրացնում է ռիսկը[4]։ Ախտորոշումը կատարվում է կենսազննմամբ և մաշկի ցանկացած վնասվածքների հետազոտմամբ, որոնք կարող են լինել պոտենցիալ ուռուցքածին[1]։ Արևապաշտպան միջոցների կիրառմամբ և ուլտրամանուշակագույն ճառագայթներից խուսափելով կարելի է կանխել մելանոմայի առաջացումը[2]։ Հիմնական բուժումը վիրահատական է[1]։ Համեմատաբար մեծ չափերով ուռուցքի դեպքում անհրաժեշտ է նաև հետազոտել մոտակա ավշային հանգույցները[1]։ Հիվանդների մեծ մասը բուժվում է, եթե չկան մետաստազներ[1]։ Մելանոմայի տարածուն ձևերի ժամանակ հիվանդների ապրելիությունը բարելավում են իմունոթերապիան, կենսաբանական թերապիան, ճառագայթային կամ քիմիոթերապիան[1][5]։ ԱՄՆ-ում տեղայնացված ձևերով հիվանդների հինգ տարվա ապրելիությունը կազմում է 98%, իսկ տարածուն ձևերի դեպքում՝ 17%[6]։ Կրկնվելու հավանականությունը կախված է մելանոմայի հաստությունից, բջիջների բաժանման արագությունից և մաշկի քայքաման առկայությունից կամ բացակայությունից[2]։
Մելանոման մաշկի ամենավտանգավոր քաղցկեղն է[2]։ Ընդհանրապես 2012 թվականին հայտնաբերվել է մելանոմայի նոր դեպքեր 232,000 մարդկանց մոտ[2]։ 2015 թվականին հայտնի էր 3,1 միլիոն հիվանդներ ակտիվ փուլում, որոնցից 59,800-ը մահացել են[7][8]։ Ավստրալիան և Նոր Զելանդիան ունեն մելանոմայի ամենաբարձր տարածունությունը աշխարհում[2]։ Հանդիպման բարձր հաճախականություն կա նաև Եվրոպայում և Հյուսիսային Ամերիկայում, ավելի ցածր՝ Ասիայում[2]։ Մելանոման առավել տարածուն է տղամարդկանց մոտ[4]։ Այն առավելապես սկսեց տարածվել 1960-ական թվականներին սպիտակամորթների մոտ[2][4]։
Մելանոմայի վաղ նշաններն են խալի չափերի կամ գույնի փոփոխությունը, իսկ հանգուցավոր մելանոմայի ժամանակ նոր հանգույցի առաջացումը։ Ուշ փուլերում կարող է առաջանալ քոր, խոցոտում կամ արյուն։ Մելանոմայի վաղ նշանները ունեն հեշտ հիշվող մնեմոնիկա՝ "ABCDEF"[9][10]։
2015 թվականին Միքայել Համբարձումյանի կողմից մշակվել է ABCDEF կանոնի հայերեն տարբերակը՝ ԳԵՏԱՓ[11]։
Այս դասակարգումը չի ներառում հանգուցավոր մելանոման, այն ունի իր առանձին դասակարգումը[12]
Մետաստատիկ մելանոման կարող է առաջացնել ոչ սպեցիֆիկ պարանեոպլաստիկ ախտանիշներ՝ ախորժակի կորուստ, սրտխառնոց, փսխում և հոգնածություն։ Մելանոմայի վաղ մետաստազավորումը հնարավոր է, բայց շատ հազվադեպ է հանդիպում։ Հիմնականում մետաստազները տարածվում են դեպի գլխուղեղ[13]։ Այն կարող է տարածվել նաև դեպի լյարդ, ոսկրեր, որովայն կամ հեռավոր ավշային հանգույցներ։
Մելանոմաները հիմնականում առաջանում են ուլտրամանուշակագույն ճառագայթների ազդեցությամբ առաջացած ԴՆԹ-ի վնասման արդյունքում։ Ժառանգականությունը ևս ունի իր դերը[14][15]։ Մելանոման կարող է առաջանալ նաև արևի ճառագայթների շատ փոքր քանակի ազդեցության դեպքում՝ բերանում, սրունքների, ափերի կամ սեռական օրգանների վրա[16]։ Դիսպլաստիկ նևուսների համախտանիշի ժամանակ, որը հայտնի է նաև որպես ընտանեկան ատիպիկ բազմակի խալերի համախտանիշ անվամբ, մելանոմայի առաջացման հավանականությունը բավականին բարձր է[17]։
50 և ավելի խալերի առկայությունը խոսում է մելանոմայի առաջացման բարձր ռիսկի մասին։ Իմունային համակարգի ընկճվածությունը նախատրամադրող գործոն է քաղցկեղի առաջացման համար[14]։
Արհեստական արևայրուքի սարքերը, որոնք աշխատում են ուլտրամանուշակագույն ճառագայթներով, բարձրացնում են մելանոմայի առաջացման ռիսկը[18]։ Քաղցկեղի հետազոտման միջազգային գործակալությունը պարզել է, որ այս սարքերը քաղցկեղածին են, հատկապես եթե օգտագործվում են մինչև 30 տարեկանը և 75%-ով բարձրացնում են ռիսկը[19]։ Բրազիլիան և Ավստրալիան արգելել են կիրառել արհեստական արևայրուքի սարքերերը, իսկ Ավստրիան, Բելգիան, Ֆինլանդիան, Ֆրասիան, Գերմանիան, Իսլանդիան, Իտալիան, Նորվեգիան, Պորտուգալիան, Իսպանիան և Մեծ Բրիտանիան արգելել են այն կիրառել մինչև 18 տարեկանը[20]։
Ինքնաթիռում աշխատողների մոտ ռիսկը ևս բարձր է, քանի որ ավելի շատ են ենթարկվում ուլտրամանուշակագույն ճառագայթների ազդեցությանը[21]։
Ուլտրամանուշակագույն ճառագայթների B ալիքները (ալիքի երկարությունը տատանվում է 315-280 նմ) կլանվում են մաշկի ԴՆԹ-ի կողմից և առաջացնում են ԴՆԹ-ի ուղղակի վնասում ձևավորելով ցիկլոբութենի պիրիմիդինային դիմերներ։ Թիմին-թիմին, ցիտոզին-ցիտոզին կամ ցիտոզին-թիմին դիմերները առաջանում են ԴՆԹ-ի շղթայի իրար մոտ տեղակայված պիրիմիդինային հիմքերի միացմամբ։ B ալիքի նման, A տիպի ուլտրամանուշակագույն ճառագայթները (ալիքի երկարությունը տատանվում է 400-315 նմ) նույնպես կարող են կլանվել ԴՆԹ-ի կողմից, բայց մոտ 100-1000 անգամ ավելի քիչ խորությամբ[22]։
Ուլտրամանուշակագույն ճառագայթները համարվում են գլխավոր պատճառային գործոնը[23]։ Ամենօրյա չափազանց շատ արևի ճառագայթների ազդեցությունը, որը առաջացնում է արևային այրվածքներ նույնպես ունի իր ուրույն դերը մելանոմայի առաջացման մեջ[24]։ 5 և ավելի անգամ ստացած արևայրուքը կրկնապատկում է մելանոմայի առաջացման ռիսկը[20]։ Մելանոման հիմնականում տեղակայվում է տղամարդկանց մոտ՝ իրանի, իսկ կանանց մոտ՝ ոտքերի հատվածում։ Ռիսկը պայմանավորված է նաև սոցիալ-տնտեսական գործոններով՝ առավել հաճախ հանդիպում է մասնագիտացված և գրասենյակային աշխատողների մոտ, քան հմտությունների ցածր մակարդակ ունեցողների մոտ[25][26]։ Նպաստող գործոններից է նաև ուռուցքը ճնշող գործոնների մուտացիաները։ Արհեստական արևայրուքի սարքեր օգտագործելը բավականին բարձրացնում է մաշկի քաղցկեղի, այդ թվում նաև մելանոմայի զարգացման ռիսկը[27]։
Գործոնների ազդման աստիճանը կախված է ազդեցության ինտենսիվությունից, տևողությունից, մաշկի պիգմենտացիայի աստիճանից և տարիքից։ Մելանոմայի հանդիպման հաճախականությունը ավելի բարձր է Հյուսիսային Եվրոպա և Ավստրալիայում արտագաղթածների մոտ, որտեղ առկա է ուղիղ ճառագայթների մեծ քանակ, իսկ այդ մարդկանց մաշկը հարմարված չէ այդ ծավալին։ Փոքր տարիքում ճառագայթները առավել վտանգավոր ռիսկի գործոն են։ Այս ամենը ներկայացված է Ավստրալիայում կատարված հետազոտություններում[28]։
Բազմակի արևային այրվածքները բարձրացնում են մելանոմայի առաջացման ռիսկը հաջորդ ազդեցության ժամանակ՝ կուտակային էֆեկտի առկայության պատճառով[14]։ Ուլտրամանուշակագույն ճառագայթների հիմնական աղբյուր են արևը, արհեստական արևայրուքի սարքերը, ինչպես նաև հասարակածին մոտ վայրերը ևս ճառագայթների ազդեցությունը բարձր է գոտի են[14]։
Առկա են մի շարք ընտանեկան հազվադեպ հանդիպող մուտացիաներ, որոնք մեծացնում են մելանոմայի առաջացման ռիսկը։ Կան գեներ, որոնց հազվադեպ հանդիպող մուտացիաներից մելանոմայի զարգացման ռիսկը ավելի բարձր է, և կան առավել հաճախ հանդիպող գեների մուտացիաներ, որից մելանոմայի առաջացման ռիսկը ավելի ցածր է, օրինակ MCR1 գենը, որը առաջացնում է նաև կարմրավուն մազեր։ Կատարվում է գենետիկական հետազոտություններ մուտացիաները հայտնաբերելու համար։
Մուտացիաներից մեկը տեղի է ունենում CDKN2A գենում։ Այս գենի մուտացիան բերում է p53 գենի գործառույթի խանգարման, որը կարևոր տրանսկրիպցիայի գործոն է և նպաստում է բջջի ապոպտոզին։ Այս գենի մեկ այլ մուտացիա բերում է CDK4-ի ընկճման, որը կոդավորում է ցիկլին կախյալ կինազան, վերջինս էլ մասնակցում է բջջի բաժանմանը։ Այն մուտացիաները, որոնք առաջացնում են պիգմենտային քսերոդերմա, նաև բարձրացնում են մելանոմայի առաջացման ռիսկը։ Այս մուտացիաները նվազեցնում են բջջի ԴՆԹ-ն վերականգնելու ունակությունը։ Թե՛ CDKN2A, թե՛ XP մուտացիաները ունեն բարձր պենետրանտություն։
Ընտանեկան մելանոման գենետիկական հետերոգեն հիվանդություն է[15], որի գենը գտնվում է 1 և 9 քրոմոսոմների կարճ թևերի և 12-րդ քրոմոսոմի երկար թևի վրա։ Բազմաթիվ գենետիկական մեխանիզմներ կան մելանոմայի առաջացման ախտաֆիզիոլոգիայում[29]։ Բազմակի ուռուցքային ճնշող գեն 1-ը (CDKN2A/MTS1) կոդավորում է p16INK4a-ը, որը ցածր մոլեկուլային զանգվածով ցիկլին կախյալ կինազայի ընկճող է և տեղակայված է 9-րդ քրոմոսոմի վրա[30]։ Ընտանեկան մելանոմային (FAMMM) բնութագրական է 50 և ավելի խալերի առկայությունը և համապատասխան ընտանեկան պատմությունը[16]։ Այն փոխանցվում է աուտոսոմ դոմինանտ ձևով և հիմնականում կապված է CDKN2A -ի մուտացիաների հետ[16]։ Այն մարդիկ ովքեր ունեն մուտացիա կապված FAMMM հետ, ունեն 38 անգամ ավելի բարձր ռիսկ ենթաստամոքսային գեղձի քաղցկեղի առաջացման համար[31]։
Այլ մուտացիաները ունեն համապատասխանաբար ցածր ռիսկ։ MC1R գենի մուտացիա ունեցողների մոտ մելանոմայի զարգացման ռիսկը 4-5 անգամ ավելի բարձր է, քան տիպիկ չախտահարված տեսակի մոտ։ Այս մուտացիաները շատ հաճախ են հանդիպում և բոլոր կարմրահերները ունեն այն։ MDM2 SNP309 գենի մուտացիան պայմանավորում է կանանց մոտ մելանոմայի զարգացումը[32]։
Բարձր ռիսկի խմբի են պատկանում՝ բաց և կարմրավուն մազեր, բազմաթիվ ատիպիկ կամ դիսպլաստիկ նևուսներ ունեցողները և այն մարդիկ, ովքեր ծնվել են հսկա մելանոցիտային նևուսներով[33]։
Մելանոմայի ընտանեկան պատմությունը բարձրացնում է անձի մելանոմայի առաջացման ռիսկը[34]։ Կյանքի ընթացքում մելանոմայի առկայությունը բարձրացնում է նաև երկրորդ առաջնային ուռուցքի առաջացման հավանականությունը[35]։
Բաց գույնի մաշկը խոսում է մելանինի քիչ քանակության մասին, որը նշանակում է, որ քիչ է նաև ուլտրամանուշակագույն ճառագայթներից պաշտպանվածությունը[14]։ Ընտանեկան պատմությունը խոսում է մելանոմայի նախատրամադրվածության մասին[14]։
Մելանոմայի վաղ փուլը սկսվում է, երբ մելանոցիտները սկսում են անկառավարելի աճել։ Մելանոցիտները հանդիպում են մաշկի վերին շերտում՝ էպիդերմիսում և բուն մաշկում։ Այս վաղ շրջանում հիվանդությունը կոչվում է ճառագայթային աճի փուլ, երբ ուռուցքը 1 մմ և փոքր չափեր ունի։ Այս վաղ փուլում սովորաբար մետաստազավորում չի լինում, քանի որ ուռուցքային բջիջները դեռ չեն հասել մաշկի խորը շերտերի արյունատար անոթներին։ Եթե մելանոման հայտնաբերվում է այս փուլում, այն հնարավոր է լինում ամբողջովին հեռացնել վիրահատության միջոցով։
Երբ ուռուցքային բջիջները սկսում են տեղափոխվել տարբեր ուղղություններով՝ դեպի էպիդերմիս և դեպի բուն մաշկի պտկիկային շերտ, բջիջների վարքագիծը փոխվում է ամբողջովին[36]։
Հաջորդ քայլը ինվազիվ աճն է, որի ժամանակ որոշակի բջիջներ սկսում են ձեռք բերել ինվազիվ աճի ունակություններ։ Այս մակարդակից մելանոման սկսում է տարածվել։ Բրեսլոուի խորության ինդեքսը սովորաբար 1մմ և քիչ է, իսկ Կլարկի դասակարգմամբ սովորաբար 2։
Ուղղահայաց աճի փուլը հաջորդում է ինվազիվ մելանոմային։ Ուռուցքը ձեռք է բերում շրջակա հյուսվածքների մեջ աճելու հատկություն և կարող է տարածվել արյունատար անոթներով և ավշային ճանապարհով։ Ուռուցքի հաստությունը սովորաբար ավելին է քան 1 մմ և այն ներաճում է բուն մաշկի խորը շերտեր։
Օրգանիզմը իմուն համակարգի միջոցով փորձում է պայքարել ուռուցքի աճի դեմ[37], որը իրագործվում է ուռուցքային ինֆիլտրատիվ լիմֆոցիտների միջոցով։ Այս բջիջները երբեմն քայքայում են առաջնային ուռուցքը ամբողջովին և այդ երևույթը կոչվում է հետզարգացում։ Որոշակի դեպքերում առաջնային ուռուցքը ամբողջովին քայքավում է և միայն մետաստազներն են հայտնաբերվում։ 40% դեպքերում մարդու մելանոման պարունակում է B-Raf սպիտակուցին ակտիվացնող մուտացիաներ, արդյունքում ակտիվանում է MAP կինազային ուղին[38]։
Հիմնականում քաղցկեղները առաջանում են ԴՆԹ-ի վնասման արդյունքում[39]։ Ուլտրամանուշակագույն ճառագայթները գլխավորապես առաջացնում են թիմինային դիմերներ[40]։ Դրանք նաև առաջացնում են թթվածնի ակտիվ ռադիկալներ, որոնք բերում են առաջնային միաշղթայի քանդման, օքսիդացված պիրիմիդինների և պուրին 8- օքսոգուանինի առաջացման 1/10-րդ, 1/10-րդ և 1/3-րդ հաճախականությամբ թիմինային դիմերների։
Եթե չվերականգնվի, ցիկլոբութեն պիրիմիդինային դիմերները ԴՆԹ-ի կրկնապատկման կամ վերականգնման ժամանակ կբերեն մուտացիաների առաջացման։ Այս նյութերի ոչ նորմալ սինթեզից ամենահաճախ հանդիպող մուտացիաներն են՝ C>T կամ CC>TT տրանզիցիաները։ Սրանք ուլտրամանուշակագույն ճառագայթներից առաջացած ամենահաճախ հանդիպող մուտացիաներն են և հիմնականում ձևավորվում են արևի ազդեցությանը ենթարկված մաշկում, բայց հազվադեպ հանդիպում են նաև ներքին օրգաններում[41]։ ԴՆԹ-ի վերականգնման սխալները կարող են բերել դելեցիաների, ինսերցիաների կամ քրոմոսոմային տրանսլոկացիաների։
Սեկվենավորված են գրեթե 25 տեսակի մելանոմաների գենոմները[42]։ Գենոմում հայտնաբերվել են միջինում մոտ 80,000 մուտանտ հիմքեր՝ հիմնականում ցիտոզին>թիմին տրանզիցիան, և մոտ 100 կառուցվածքային վերադասավորություններ են։ Սա ավելի շատ է, քան մոտավորապես 70 մուտացիան պոպուլյացիայի մոտ[43][44]։ Այդ 25 տեսակի մելանոմաների մեջառանձնացրել են մոտ 6000 սպիտակուց կոդավորող միսենս, նոնսենս մուտացիաներ։ Հետազոտվել են նաև մելանոմայի տրանսկրիպտոմները։ Մարդկանց սպիտակուց կոդավորող գեների մոտ 70%-ը էքսպրեսվում է մելանոմայի ժամանակ։ Այս գեներից շատերը էքսպրեսվում են նաև նորմալ և ուռուցքային հյուսվածքներում։ Մելանոմայի համար տիպիկ գեներ են՝ թիրոզինազան, MLANA-ն և PMEL-ն[45][46]։
Ուլտրամանուշակագույն ճառագայթները վնասում են ԴՆԹ-ն, հիմնականում թիմինի դիմերներ են առաջացնում, որն էլ իր հերթին եթե չվերականգնվի, կբերի բջջային գենոմում մուտացիաների։ Բջջի բաժանման ժամանակ այս մուտացիաները խթանում են նոր մուտանտ բջիջների առաջացմանը։ Եթե մուտացիան հանդիպում է պրոտոօնկոգեններում կամ ուռուցքը ճնշող գեներում, ապա սկսվում է բջիջների անկառավարելի բաժանում և ձևավորվում է ուռուցք։ Հիվանդների տվյալների հետազոտությունը խոսում է այն մասին, որ մելանոմայի բջիջների կորիզը ակտիվացնող տրանսկրիպցիայի գործոնները նպաստում են մետաստատիկ ակտիվության բարձրացման[47][48][49], իսկ մկների մաշկի քաղցկեղի ուսումնասիրման ժամանակ հայտնաբերվել է տրանսկրիպցիոն գործոն 2-ը, որը նպաստել է քաղցկեղի առաջացմանը[50][51]։
Ուռուցքային ցողունային բջիջները ևս կարող են ներգրավված լինել[52]։
Քաղցկեղի Գենոմի ատլասը բնութագրում է հետադարձ սոմատիկ մուտացիաներ, որոնք ապահովում են ուռուցքային պրոցեսի սկիզբը և մաշկային մելանոմայի զարգացումը[53]։
Ամենահաճախ մուտացիաները հանդիպում են BRAF գենի 600-րդ կոդոնում (50% դեպքերում)։ BRAF -ը սովորաբար ներգրավված է բջջի աճի պրոցեսներում և այդ առանձնահատուկ մուտացիան ներկայացնում է սպիտակուցին, որպես ակտիվ և ֆիզիոլոգիական կարգավորումից անկախ, որը խթանում է ուռուցքի աճը[54]։ RAS գեները (NRAS, HRAS և KRAS) հետադարձ մուտացված են (TCGA դեպքերի 30%-ը) և 61-րդ կամ 12-րդ կոդոնները ուռուցքածին ակտիվության ունեն։ Գործառույթի կորստով պայմանավորված մուտացիաները սովորաբար ազդում են ուռուցքին ճնշող գեների վրա՝ ssor գեներ, որոնք են՝ NF1, TP53 և CDKN2A։ BRAF, RAS և NF1 մուտացիաները նշանակալիորեն առանձնահատուկ են, քանի որ առաջանում են հիվանդների տարբեր խմբերում։ Մուտացիաների բացահայտումը թույլ է տալիս կազմակերպել հիվանդների թիրախային բուժումը տարբեր ընկճող միջոցներով։
Որոշ դեպքերում (3-7%) մուտացիայի BRAF և NRAS տարբերակները ենթարկվում են կրկնապատկման ամպլիֆիկացիայի[53]։
_at_thigh_Case_01.jpg)
Զննումը ամենահաճախ հանդիպող ախտորոշման եղանակն է[55]։ Այն խալերը, որոնք ունեն անսովոր գույն կամ ձև, սովորաբար բուժվել են որպես կանդիդաներ։ Մելանոմաները հայտնաբերելու և ապրելիությունը բարձրացնելու համար խորհուրդ է տրվում սովորել ճանաչել դրանք, պարբերաբար հետազոտել խալերի փոփոխությունները և խորհրդակցել որակավորված բժշկի հետ[56][57]։
Այնուամենայնիվ, շատ մելանոմաներ ունեն 6մմ և ավելի քիչ տրամագիծ, փոքր կետիկ հայտնաբերելիս արդեն չարորակ են։ Սեբորեային (ճարպածորանքային) կերատոզը կարող է լրիվ ունենալ ABCD չափորոշիչները կամ դրանցից մի քանիսը, որոնք կարող է կեղծ ախտորոշման պատճառ դառնալ։ Բժիշկները հիմնականում տարբերակում են սեբորեային կերատոզը մելանոմայից զննման կամ դերմատոսկոպիայի միջոցով։
Որոշները կարծում են, որ փոփոխության համար անհրաժեշտ է երկար ժամանակ։ Որոշ հետազոտողներ էլ նախընտրում են ուշադրությունը կենտրոնացնել խալերի չափերի փոփոխության վրա, բայց եթե մեծացում չկա, դա չի նշանակում, որ մելանոմա չէ։ Մելանոմաների մեծ մասը ԱՄՆ-ում հայտնաբերվում են նախքան տարածվելը։ Երբ արդեն այն բացահայտ տեսանելի է, կարող է վերածվել առավել վտանգավոր ինվազիաների։
Վերջերս հայտնաբերված և նոր մեթոդներից մեկը անճոռնի ճուտիկի նշանն է[58]։ Այն հասարակ է, հեշտ է շոշափել և բարձր արդյունավետություն ունի։ Տիպիկ նշաններ ունեցողները նկարագրվում են, որպես անճոռնի ճուտիկի նշան ունեցող և հետագա մասնագիտական քննության են ենթարկվում։ Այն հիվանդները, ովքեր ունեն մաշկի և մազերի բաց գունավորում՝ ամելանոտիկ մելանոմաներ, ախտորոշումը դժվարացած է, և այս ախտանիշը կոչվում է Կարմիր գլխարկի ախտանիշ[58]։ Չափազանց մեծ խնամք է անհրաժեշտ այս հիվանդներին, քանի որ նրանք կարող են ունենալ բազմակի մելանոմաներ և մի շարք դիսպլաստիկ նևուսներ։ Ախտորոշումը և անճոռնի ճուտիկի նշանի հայտնաբերումը կատարում են դերմատոսկոպի միջոցով, քանի որ շատ մելանոմաներ այս հիվանդների մոտ նման են ոչ մելանոմաների և կոչվում են նաև գայլը ոչխարի մորթու մեջ[59]։ Բաց գույնի մաշկ ունեցողների մոտ առկա է բաց պիգմենտավորված կամ ամելանոտիկ մելանոմաներ, որոնք հեշտ չեն հայտնաբերվում։ Եզրերը հիմնականում հստակ չեն և տեղային բարդությունները տեսանելի են նույնիսկ առանց դերմատոսկոպի։
Ամելանոտիկ մելանոմաները և այն մելանոմաները, որոնք առաջանում են բաց գույնի մաշկ ունեցողների մոտ շատ դժվար է հայտնաբերել, քանի որ հիմնականում դրանք չունեն ABCD չափորոշիչները, Անճոռնի ճուտիկի նշանը, դժվար է տարբերակել ակնեից, միջատների խայթոցից կամ պեպեններից։
Զննումից հետո դերմատոսկոպիկ հետազոտությամբ[59] կամ in vivo ախտորոշիչ գործիքներով, օրինակ՝ կոնֆոկալ մանրադիտակով բժիշկը համապատասխան խալից կատարում է կենսազննում։ Մաշկի կենսազննումը կատարվում է ախտորոշումը հաստատելու համար և իրականացվում է տեղային անզգայացման տակ։ Էլիպսաձև էքսցիզիոն կենսազննմամբ կարելի է հեռացնել ուռուցքը, հետագա հյուսվածաբանական հետազոտության և Բրեսլոուի սադղակավորման նպատակով։ Ինցիզիոն կենսազննումները, օրինակ՝ punch-բիոպսիան, հակացուցված են մելանոմաների ժամանակ, սխալների բարձր հավանականության[60] կամ տեղային իմպլանտացիայի պատճառով, որը պատճառ է դառնում ուռուցքի հաստության սխալ գնահատման համար[61][62]։ Այնուամենայնիվ, այն վախը, որ այս կենսազննումները բարձրացնում են մետաստազավորման հավանականությունը չեն հաստատվել[63][64]։
Բարձր ռիսկի հիվանդներին կատարում են ամբողջ մարմնի նկարահանում։ Մեթոդը ծախսատար չէ, հնարավորություն է տալիս հայտնաբերել վաղ փոփոխությունները, բայց չի հայտնաբերում մակրոսկոպիկ փոփոխությունները[55]։ Այն պետք է կիրառել դերմատոսկոպիկ հետազոտության հետ մեկտեղ, որը տալիս է հայտնաբերելու ավելի բարձր հնարավորություն։
Մելանոման բաժանվում է հետևյալ տեսակների[65]՝
Տես նաև[66]՝
Լակտատ դեհիդրոգենազի միջոցով որոշում են մետաստազների առկայությունը, չնայած մետաստազներով շատ հիվանդներ ունեն այս ֆերմենտի նորմալ մակարդակ։ Չափազանց բարձր մակարդակը խոսում է լյարդում մետաստազների մասին։
Մելանոմայով հիվանդներին հիմնականում կատարում են կրծքավանդակի ռենտգեն հետազոտություն և լակտատ-դեհիդրոգենազայի մակարդակի որոշում, որոշ դեպքերում նաև ԿՏ, ՄՌՏ, ՊԵՏ և/կամ ՊԵՏ/ԿՏ սկանավորում։ Չնայած այս ամենին, կատարում են նաև պահակային ավշային հանգույցի կենսազննում և այն հանգույցների հետազոտում, որոնցում առկա է տարածում։ Մելանոմայի ախտորոշմանը աջակցում է S-100 սպիտակուցի հայտնաբերումը։
HMB-45-ը մոնոկլոնալ հակամարմին է, որը առաջանում է մելանոցիտների ուռուցքային բջիջների հակածինների դեմ։ Այն համարվում է որոշ ուռուցքների հյուսվածաբանական ցուցանիշ։ Հակամարմինը ստանում են մելանոմայի մզվածքից։ Այն ազդում է դրական մելանոցիտային ուռուցքի վրա և ունի որոշակի զգայունություն և սպեցիֆիկություն։ Հակամարմինները ազդում են նաև կապակցող նևուսային բջիջների և ֆետալ մելանոցիտների վրա, բայց քիչ է ազդում ներմաշկային և մեծահասակների նորմալ մելանոցիտները։
HMB-45-ը ոչ մելանոմային քաղցկեղների համար ոչ ռեակտիվ է, բայց որոշ հազվադեպ հանդիպող ուռուցքների դեպքում ռեակտիվ է՝ պիգմենտային շվանոմա, մաքուր բջջային կարցինոմա, կամ տուբերոզ սկլերոզի հետ կապված ուռուցքներ՝ անգիոմիոլիպոմա և լիմֆանգիոմիոմա։
Դասակարգումը կատարվում է ըստ TNM համակարգի։
Կարևոր են նաև Կլարկի և Բրեսլոուի դասակարգումները, որոնք վերաբերվում են ուռուցքի ինվազիայի միկրոսկոպիկ բնութագրին[67]։
Մելանոմայի փուլերը[68] և 5 տարվա ընթացքում ապրելիություն՝
Փուլ 0։ Մելանոմա in situ (Կլարկի I մակարդակ), 99.9% ապրելիություն
Փուլ I / II: Ինվազիվ մելանոմա, 89–95% ապրելիություն
Փուլ II: Բարձր ռիսկի մելանոմա, 45–79% ապրելիություն
Փուլ III: Տեղային մետաստազներ,24–70% ապրելիություն
Փուլ IV: հեռավոր մետաստազներ, 7–19% ապրելիություն
Հիմքում ընկած է 5 տարվա ապրելիությունը համապատասխան բուժումից հետո
Պաշտպանվելու համար պետք է խուսափել ՈՒՄ ճառագայթման աղբյուրներից (արևային ճառագայթներ և արհեստական արևայրուքից), օգտագործել ճառագայթներից պաշտպանող միջոցներ և հագնել համապատասխան հագուստ (երկարաթև շապիկներ, երկարափողք տաբատներ և լայնեզր գլխարկներ։ Ուլտրամանուշակագույն ճառագայթների ազդեցությանը ենթարկվելու սահմանափակումը և արևից պաշտպանվածությունը՝ երկարաթև վերնաշապիկի, երկար տաբատների և լայնեզր գլխարկների կիրառումը կարող է ապահովել պաշտպանվածություն[69]։
Առաջ մտածում էին, որ արհեստական լույսի սարքերը արևայրուքի համար օգտագործելիս նվազեցնում է ռիսկը, բայց դրանք նույնպես մեծացնում են մելանոմաների առաջացման հավանականությունը[70]։
Ոլտրամանուշակագույն լամպերը, որոնք օգտագործվում են եղունգների ներկը չորացնելու համար ևս մեկ ուլտրամանւշակագույն ճառագայթման աղբյուր է, որից ցանկալի է խուսափել[71][72]։ Չնայած այս եղանակով մաշի քաղցկեղի առաջացման ռիսկը շատ ցածր է, այնուամենայնիվ, խորհուրդ է տրվում օգտագործել ձեռնոցներ առանց մատների և/կամ կիրառել 30 և ավելի արևային պաշտպանության գործոն ունեցող քսուկներ այդ լամպերը օգտագործելուց առաջ[71][72]։
Օրգանիզմը օգտագործում է ուլտրամանուշակագույն ճառագայթները վիտամին D սինթեզելու համար, հետևաբար ճառագայթը անհրաժեշտ է վիտամինի բավարար քանակ սինթեզելու համար, բայց միևնույն ժամանակ պետք է նվազեցնել մելանոմայի ռիսկը։ Վիտամին D-ի օրական պահանջը սինթեզելու և սպիտակամաշկերի մոտ արևային այրվածք ստանալու համար անհրաժեշտ է գրեթե նույն չափաբաժինը։ Ճառագայթների ազդեցությունը կարող է լինել ընդմիջումներով, ոչ թե միանգամից ամբողջ չափաբաժինը[73]։
Մելանոման կանխելու արդյունավետ միջոցներից է մաշկի պաշտպանվածությունը[2][74]։ Անցյալում խորհուրդ էր տրվում կիրառել 50 և ավելի մաշկի պաշտպանության գործոն ունեցող արևապաշտպան քսուկներ[75]։ Այժմ նոր արևապաշտպան քսուկների բաղադրիչները արդյունավետ կերպով արգելակում են ՈՒՄ-ի A և B ալիքները նույնիսկ ցածր մաշկի պաշտպանության գործոնի դեպքում։ Քսուկները նաև պաշտպանում են եղջերացող բջջային կարցինոմայից[76]։
Շատացել են այն մտահոգությունները, որ արևապաշտպան քսուկները կարող են առաջացնել արևից կեղծ պաշտպանվածության զգացում[77]։ Մաշկը պաշտպանելու համար կա մի քանի կանոն՝
2005 թվականին կատարված հետազոտություններից մեկը ցույց է տվել, որ ստատինները և ֆիբրատները նվազեցնում են մելանոմայի առաջացման ռիսկը[79]։ Բայց 2006 թվականին կատարված հետազոտությունը ցույց չի տվել ոչ մի դրական արդյունք[80]։
Կլինիկական ախտորոշման հաստատումը կատարվում է մաշկի կենսազննման միջոցով։ Այն սովորաբար կատարվում է սպիի կամ ուռուցքի լայն բացազատմամբ։ ՈՒռուցքի տարածվածության աստիճանից կախված կատարում են նաև պահեստային ավշային հանգույցի կենսազննում։ Պահեստային ավշային հանգույցի հետ կապված կան տարաձայնություններ[81], որոնց արդյունքները հստակ չեն[82]։ Տարածված չարորակ մելանոմայի բուժումը մուլտիդիսցիպլինար (բազմագիտակարգային) մոտեցում է պահանջում։
Էքցիզիոն կենսազննման միջոցով հնարավոր է հեռացնել ամբողջ ուռուցքը, բայց հետագայում անհրաժեշտ է վիրահատական միջամտություն՝ ախտադարձից խուսափելու համար։ Ստանդարտ բուժումը համարվում է արմատական վիրահատական հեռացումը՝ համապատասխան եզրերով, և մետաստազների բացակայության պայմաններում կարճատև և երկարատև դինամիկ հսկումը։ Սովորաբար կատարում են լայնածավալ տեղային բացազատում (էքսցիզիա)՝ 1-2 սմ (0.4-0.8) եզրերով։ Մելանոմա տեղում (in situ)-ն և լենտիգո մալիգնան բուժում են ավելի նեղ սահմաններում՝ սովորաբար 0,2-0,5 սմ եզրերով։ Մելանոմա in situ-ի ստանդարտ բուժման մեջ որոշ վիրաբույժներ կիրառում են 0,5սմ եզրերով հեռացում[83], բայց 0,2 սմ-ը ընդունելի է եզրային կառավարելի վիրահատության ժամանակ՝ Մոհսի վիրահատություն։ Լայնածավալ բացազատման (էքսցիզիայի) նպատակը ախտադարձերի կանխարգելումն է։ Ախտադարձերը մելանոմայի բուժման մեջ բավականին հաճախ հանդիպող դեպքեր են։ Որոշակի հետազոտություններ փորձում են ցույց տալ բացազատման եզրերի նշանակությունը ապրելիության վրա[84]։ 2009 թվականին կատարված ռանդոմիզացված կարգավորվող մետա-անալիզը հայտնաբերել է ապրելիության ցուցանիշների փոքր տարբերություն՝ առաջնային մաշկային մելանոմայի լայնեզր բացազատման (էքսցիզիայի) արդյունքում, բայց այն վիճակագրական նշանակություն չունի[85]։
Մոհսի վիրահատության բուժական ազդեցությունը մելանոմա in situ-ի դեպքում կազմում է 77%[86] -98%[87]։
Տարածման հակում ունեցող մելանոմաների բուժման առաջին ուղղությունը լիմֆատիկ հանգույցների հեռացումն է։ Ավշային հանգույցների վիրահատական հեռացման փորձերը կապված են շատ բարդությունների հետ, բայց ապրելիության վրա նշանակալի ազդեցություն չի լինում։ Վերջերս կատարում են պահակային լիմֆատիկ հանգույցների կենսազննում, որը նվազեցնում է բարդությունները, թույլ տալով հեռացնել միայն այն ավշային հանգույցները, որոնք մետաստատիկ են[88]։
Պահակային ավշային հանգույցների կենսազննումը բավականին տարածված է մաշկային մելանոման բուժելիս[89][90]։
Վաղ մելանոման, ներառյալ մելանոման in situ-ն և T1a և T1b ≤ 0.5մմ մելանոման ախտորոշելու համար կատարում են պահակային ավշային հանգույցի կենսազննում[91]։ Այս վիճակները ունեցող հիվանդների մոտ մետաստազների հաճախականությունը բավականին փոքր է և 5 տարվա ապրելիությունը կազմում է 97%[91]։ Այս ամենի պատճառով պահեստային ավշային հանգույցի կենսազննումը այսպիսի հիվանդների մոտ անհրաժեշտ չէ[91]։ Բացի այդ, ստանդարտ արյան քննությունը և ռենտգենոլոգիական հետազոտությունները մելանոմայի այս տեսակի դեպքում կիրառելու ցուցում չունեն, քանի որ ունեն կեղծ դրական արդյունքների բարձր հանդիպման հաճախականություն և ուռուցքը հայտնաբերելու համար ավելի հստակ թեստեր կան[91]։ Պոտենցիալ կեղծ դրական արդյունքների դեպքում կատարում են գենի էքսպրեսիայի վերծանում, որը թույլ է տալիս հայտնաբերել փոքր ախտահարումները[92][93]։
Պահեստային ավշային հանգույցի կենսազննումը իրականացնում են հատկապես T1b/T2+ ուռուցքների, լորձաթաղանթի, վերջույթների ուռուցքների, ակնային մելանոմայի դեպքում։ Կատարում են նաև լիմֆոսցինտիգրաֆիա, որի ժամանակ ներարկում են ռադիոակտիվ նյութ ուռուցքի հատվածում՝ պահեստային ավշային հանգույցը հայտնաբերելու համար։ Ճշգրիտ արդյունքները որոշելու համար օգտագործում են կապույտ ներկ և կատարում են ավշային հանգույցի բիոպսիա։ Սահմանված կարգով հեմատոքսիլին/էոզինով և իմունոպերօքսիդազայով ներկումը բավարար է ավշային հանգույցի ներգրավվածությունը որոշելու համար։ Պոլիմերազային շղթայական ռեակցիան սովորաբար կատարում են կլինիկական հետազոտությունների մեջ ներգրավվելու համար և շատ հիվանդների մոտ, ովքեր ունեցել են բացասական պահեստային ավշային հանգույց, պոլիմերազային շղթայական ռեակցիան ցույց է տվել քիչ քանակի դրական բջիջներ ավշային հանգույցներում։ Այլընտրանքային տարբերակ է համարվում հանգույցների ասեղային կենսազննումը։
Ավշային հանգույցների արմատական հեռացումը կախված է հանգույցի ներգրավվածության աստիճանից։ Եթե կատարվել է ուռուցքի արմատական հեռացում, ապա հիվանդը ենթարկվում է ադյուվանտ՝ հետվիրահատական բուժման։ Վիրահատական բուժման ընտրության միջոց է համարվում մաշկի էքսզիցիոն կենսազննումը։ Էլիպսաձև կտրվածքով ամբողջովին հեռացվում է ուռուցքը և իրեն շրջապատող մաշկը, հյուսվածքները[94]։ Տեղային ավշահոսքի խանգարումից խուսափելու համար, սկզբնական կենսազննման նախընտրելի վիրահատական եզրերը պետք է չլինեն լայն՝ մոտ 1մմ։ Կենսազննումը ներառում է մաշկի հետևյալ շերտերը՝ վերնամաշկ, բուն մաշկ և ենթամաշկայն ճարպաբջջանք։ Այս ամենը հյուսվածաբանին թույլ է տալիս միկրոսկոպիկ քննությամբ որոշել մելանոմայի հաստությունը։ Հաստությունը չափվում է Բրեսլոուի հաստության սանդղակով՝ միլիմետրերով։ Այնուամենայնիվ, տարածուն ախտահարումների դեպքում, ինչպիսին է կասկածելի լենտիգո մալիգնան, կամ վիրահատական մուտքի համար դժվար տեղակայում ունեցող մասերի դեպքում ինչպիսիք են՝ դեմք, ոտնաթաթ, մատներ, կոպեր, կատարում են punch բիոպսիա, որը տալիս է ադեկվատ տեղեկություն և չի ազդում փուլի և խորության որոշման վրա։ Ոչ մի դեպքում սկզբնական կենսազննման եզրերը չպետք է լինեն 0.5 սմ, 1.0 սմ կամ 2սմ, քանի որ բացի սխալ ախտորոշումից հնարավոր է մնա մեծ սպի կամ միջամտությունը մահացու ելք ունենա։ Լայն առաջնային կենսազննումը կարող է խանգարել տեղային ավշահոսքը և ազդել հետագա լիմֆոգրամայի արդյունքների վրա։ Փոքր punch բիոպսիան կարող է կատարվել ցանկացած ժամանակ, եթե ինչ-ինչ պատճառներով հիվանդը հրաժարվում է ավելի ինվազիվ էքսցիզիոն բիոպսիաներից։ Այս բիոպսիաները համարվում են մինիմալ ինվազիվ և արագ վերականգնվում են, սովորաբար առանց հետքերի։
Բարձր ռիսկի մելանոմաները պահանջում են ադյուվանտ բուժում, չնայած տարբեր երկրներում մոտեցումը տարբեր է։ Ամերիկայի Միացյալ Նահագներում, շատ հիվանդներ սկսում են բարձր դեղաչափով ինտերֆերոն, որը ունի բավականին ծանր կողմնակի էֆֆեկտներ, բայց կարող է փոքր-ինչ բարելավել հիվանդության կանխատեսումը[95]։ Այնուամենայնիվ, Մաշկաբանների բրիտանական ասոցիացիայի ուղեցույցներում խորհուրդ չի տրվում կիրառել ինտերֆերոն, որպես մելանոմայի ստանդարտ ադյուվանտ բուժում[96]։ 2013 թվականին կատարված մետա-անալիզի արդյունքներով ալֆա-ինտերֆերոնի ավելացումը բարձրացրեց հիվանդությունից ազատ և ընդհանուր ապրելիությունը II-III փուլ մաշկային մելանոմա ունեցող հիվանդների մոտ[97]։ Իսկ 2011 թվականի մետա-անալիզը ցույց է տվել, որ ինտերֆերոնը կարող է երկարացնել մելանոմայի ախտադարձի ժամանակը, իսկ 5 տարվա ապրելիությունը բարձրացնում է ընդամենը 3%-ով։ Անցանկալի կողմնակի էֆեկտները բավականին նվազեցնում են կյանքի որակը[98]։
Եվրոպայում ինտերֆերոնը սովորաբար կլինիկական հետազոտություններից դուրս չի կիրառվում[99][100]։
Մետաստատիկ մելանոմաները կարող են հայտնաբերվել ռենտգեն, ԿՏ, ՄՌՏ, ՊԵՏ կամ ՊԵՏ/ԿՏ, ուլտրաձայնային հետազոտություններով, լակտատ դեհիդրոգենազայի մակարդակը որոշելով և ֆոտոակուստիկ հետազոտությամբ[101]։
Սննդի և դեղերի վերահսկման վարչության կողմից 1975 թվականից հաստատվել է մետաստատիկ մելանոմայի բուժման հիմնաքար հանդիսացող դեղորայք դակարբազինը, այնուամենայնիվ դրա արդյունավետությունը ապրելիության առումով ռանդոմիզացված հետազոտություններով դեռևս չի հաստատվել[102]։
Տեղային տարածված մաշկային չարորակ ուռուցքների և սարկոմաների դեպքում, որպես մինիմալ ինվազիվ միջամտություն և տեղային քիմիոթերապիա համարվում է վերջույթի իզոլացված ինֆուզիան[103][104]։
Մելանոմայի բջիջները ունեն մուտացիաներ, որոնց շնորհիվ բջիջները աճում և ինքնուրույն գոյատևել են օրգանիզմում[102]։ Փոքր մոլեկուլային թիրախային բուժումը ընկճում է ուռուցքային բջիջների բազմացման և աճի ախտաբանական ուղիները[102]։ Թիրախային հիմնական բուժման մեջ մտնում են BRAF, C-Kit և NRAS ինհիբիտորները[105]։ Այս ինհիբիտորները աշխատում են ընկճելով բջիջների պրոլիֆերացիան և ուռուցքի աճը՝ ազդելով հատուկ գենային մուտացիաների վրա[106]։ Փոքր մոլեկուլային թիրախային բուժում կարող են ստանալ այն հիվանդները, ում մոտ առկա է այդ հատուկ մուտացիաները[102]։ BRAF դրական մելանոմայի համար ամենաարդյունավետ դեղերն են՝ BRAF ինհիբիտորներ վեմուրաֆենիբը, դաբրաֆենիբը և MEK ինհիբիտոր՝ տրամետենիբը[102][107]։ Ուռուցքը կարող է ձեռք բերել կայունություն բուժման ընթացքում, որը կբերի արդյունավետության նվազման, բայց համակցելով BRAF և MEK ինհիբիտորները կարելի է ստանալ արագ և երկարատև դրական պատասխան[108]։
Թիրախային բուժումը բարելավում է ապրելիությունը ստանդարտ քիմիոթերապիայի համեմատ[102]։ BRAF դրական մելանոմա ունեցող հիվանդների մոտ բիոքիմիոթերապիան՝ ԻԼ-2 և ԻՆՖ-ալֆա, զուգակցված BRAF ինհիբիտորների հետ բավականին բարելավում է ապրելիության ցուցանիշները[102]։ Բիոքիմիոթերապիան միայնակ ապրելիության վրա չունի ազդեցություն, և բացի այդ ունի շատ ավելի բարձր տոքսիկություն քան քիմիոթերապիան[102]։ Պոլիքիմիոթերապիան չունի նշանակալի առավելություններ մոնոքիմիոթերապիայի հետ համեմատ[102]։
Իմունոթերապիայի նպատակը ուռուցքի դեմ անձի իմունային համակարգի խթանումն է՝ ուռուցքային բջիջները ճանաչելու և սպանելու հատկության խթանմամբ[109]։ Մելանոմայի բուժման ժամանակակից իմունոթերապիան ներառում է ցիտոկիններով, իմուն check point ինհիբիտորներով և ադոպտիվ բջջային տրանսֆերներով բուժումը[109]։ Բուժման այս մեթոդները կիրառվում են մետաստատիկ մելանոմայով հիվանդների մոտ և նշանակալիորեն բարելավում են ընդհանուր ապրելիությունը[102]։ Այնուամենայնիվ, այս բուժումը բավականին թանկարժեք է։ Օրինակ իմուն check point ինհիբիտոր՝ պեմբրոլիզումաբի, 1 դեղաչափի արժեքը կազմում է 10,000-12,000 ԱՄՆ դոլլար, որը պետք է ընդունել ամեն երեք շաբաթը մեկ անգամ[110]։
Մելանոմայի բուժման ցիտոկինային դեղերն են՝ ինտերֆերոն-ալֆան և ԻԼ-2[111]։ ԻԼ-2(Proleukin) -ը առաջին դեղորայքն է, որը հաստատվել է (1990 թվական Եվրոպա, 1992 թվական ԱՄՆ) մետաստատիկ մելանոմայի բուժման համար 20 տարի առաջ։ ԻԼ-2-ը կարող է ապահովել ամբողջական և երկարատև ախտադադար մելանոմայով հիվանդների փոքր տոկոսի մոտ[112]։ ԻԼ-2-ը in-transit մետաստազների դեպքում ապահովում է բավականին բարձր պատասխան, որը տատանվում է 40-100%-ի սահմաններում[107]։ Ի տարբերություն ԻԼ-2-ի, ինտերֆերոն-ալֆան ցուցաբերել է ավելի համեստ արդյունքներ ապրելիության վրա և ունի բարձր տոքսիկություն, որը և սահմանափակում է դեղի կիրառումը որպես մոնոթերապիա[102][111]։
Իմուն check point ինհիբիտորներից են հակա-CTLA-4 մոնոկլոնալ հակամարմինները (իպիլիմումաբը և տրեմելիմումաբը), toll-like (TLR) ընկալիչների համակորդները, CD40 համակորդները, հակա-PD-1 (պեմբրոլիզումաբ, պիդիլիզումաբ և նիվոլումաբ) և PDL-1 հակամարմինները[109][111]։ Փաստերը ցույց են տվել, որ հակա-PD-1 հակամարմինները շատ ավելի արդյունավետ են և քիչ տոքսիկ, քան հակա-CTLA4 հակամարմինները[102]։ Տարբեր բուժումների զուգակցումը բարելավում է ընդհանուր և առաջընթացից զուրկ ապրելիությունը համեմատ մոնոթերապիային[102]։
Այժմ կատարվում են հետազոտություններ ադոպտիվ տրանսֆեր բջիջներով բուժման վերաբերյալ[113]։ Սրանք իրենցից ներկայացնում են նախօրոք խթանված, ձևափոխված T բջիջներ կամ դենդրիտային բջիջներ, որոնք նվազեցնում են տրանսպլանտը ընդդեմ տիրոջ հիվանդության բարդությունների նվազեցմանը[111][114]։
Շատ վիրաբույժներ կատարում են ստանդարտ լայն բացազատում` էքսցիզիա։ Ցավոք, ախտադարձի հավանականությունը բավականին բարձր է (50% և ավելի)։ Այս ամենը վատ տեսանելի վիրահատական եզրերի կամ դիմային տեղակայման պատճառով է, որը հաճախ ստիպում է վիրաբույժին վիրահատական եզրերը նեղացնել։ Նեղ վիրաբուժական մուտքը, որը զուգորդվում է հյուսվածքի ախտաբանական ստանդարտ bread loafing տեխնիկայի սահմանափակմամբ(իրենից ներկայացնում է հյուսվածաբանական հետազոտության տեսակ, որի ժամանակ վիրահատական եղանակով հեռացված նյութը բաժանվում է երեք շերտի, ենթարկվում է որոշակի նյութերով մշակման և ի վերջո թույլ է տալիս որոշել ուռուցքային բջիջներ առկայությունը կամ բացակայությունը հեռացված հյուսվածքի եզրերում), հանգեցնում է բարձր «կեղծ բացասական» արդյունքների և հաճախակի կրկնությունների։ Եզրերի հսկումը շատ կարևոր է կեղծ դրական արդյունքներից խուսափելու համար։ Եթե օգտագործում են bread loafing տեխնիկան, հեռացվող եզրերի միջև հեռավորությունը պետք է լինի 0.1մմ, որպեսզի ապահովվի ամբողջական հեռացում։ Չնայած այն հանգամանքին, որ վիրահատությունը ամենատարածված բուժման եղանակն է, 2014 թվականին կատարված մետա-անալիզը ոչ մի ռանդոմիզացված կլինիկական հետազոտություն չի գտել լենտիգո մալիգնայի կամ մելանոմա in-situ-ի վիրահատական միջամտությունների մասին[115]։
Մոհսի վիրահատությունից բուժիչ տոկոսը մի դեպքում նկարագրվում է 77% և քիչ[86] իսկ մեկ այլ հեղինակ նշում է 95% և ավելի[87]։ Ծայրամասային եզրի կրկնակի հեռացումը վերահսկվող բացազատմամբ, նմանեցվում է Մոհսի վիրահատության եզրերի վերահսկմանը, բայց պահանջում է ախտաբանի ներկայություն[116]։
Որոշ մելանոցիտիկ նևուսներ և մելանոմա in situ (լենտիգո մալիգնան) բուժվել են փորձարարական իմիքումոդ տեղային կրեմով, որը իմուն համակարգի խթանիչ է։ Որոշ մաշկավիրաբույժներ զուգորդում են երկու եղանակը՝ վիրահատական եղանակով հեռացնում են ուռուցքը, իսկ հետվիրահատական շրջանում կիրառում են Ալդարա կրեմը մոտ երեք ամիս։ Չնայած որոշ հետազոտություններ առաջարկում են հետվիրահատական շրջանում կիրառել տեղային տազարոտենը, բայց այժմյան հետազոտությունները բավարար չեն այն խորհուրդ տալու համար և ենթադրում են որ այն շատացնում է տեղային բորբոքումը, նվազեցնելով հիվանդների գանգատները[115]։
Ճառագայթային թերապիան սովորաբար կիրառվում է վիրահատական ռեզեկցիայից հետո՝ տեղային կամ ռեգիոնար տարածված մելանոմայով հիվանդների, կամ անվիրահատելի հեռավոր մետաստազներով հիվանդների մոտ։ Այն կարող է նվազեցնել ախտադարձերի հավանականությունը, բայց չի երկարացնում ապրելիությունը[117]։ Մետաստատիկ մելանոմայով հիվանդների ճառագայթային և իմունոթերապիայի զուգակցումը հետազոտությունների փուլում է։ Ճառագայթային թերապիան նաև կիրառվում է մետաստատիկ մելանոմայի պալիատիվ բուժման մեջ[118]։
Կանխատեսման վրա ազդում են տարբեր գործոններ՝ ուռուցքի հաստությունը միլիմետրերով (Բրեսլոուի ինդեքս), հարաբերությունը մյուս մաշկային կառույցների հետ (Կլարկի սանդղակ), մելանոմայի տեսակը, խոցերի, ավշային/պերինյարդային ինվազիայի առկայությունը, ինվազիայի տեղակայումը, աստղային ախտահարումների առկայությունը և տեղային կամ հեռավոր մետաստազների առկայությունը[119], միտոտիկ ինդեքսը[120]։ Մելանոմայի որոշ տեսակներ ունեն վատ կանխատեսում, որը բացատրվում է դրանց հաստությամբ։ Քիչ ինվազիվ մելանոմաները, որոնք ունեն դեպի լիմֆատիկ հանգույցներ ինվազիա ավելի լավ կանխատեսում ունեն, քան խորը տարածված մելանոմաները, նույնիսկ առանց տեղային մետաստազների։ Տեղային հետադարձները նման են առաջնային ուռուցքին քանի դեռ տեղակայված են լայն բացազատված հատվածում, այնուհետև տարածվում են լիմֆատիկ հանգույցներ։
Ավշային հանգույցներ տարածվելու դեպքում կարևոր գործոն է համարվում ուռուցային բջիջներով հարուստ ավշային հանգույցների թիվը։ Միկրոմետաստազները ունեն ավելի լավ կանխատեսում քան մակրոմետաստազները։ Որոշ դեպքերում միկրոմետաստազները կարող են հայտնաբերվել միայն հատուկ ներկերով հետազոտելիս, և եթե այն հայտնաբերվում է պոլիմերազային շղթայական ռեակցիայով, կանխատեսումը համարվում է դրական։ Մակրոմետաստազները կլինիկական ակնհայտ նշանների որոշ դեպքեր, որի ժամանակ ուռուցքը ամբողջովին փոխարինում է ավշային հանգույցին, կամ տարածված են ավշային հանգույցի պատիճից դուրս, ունեն բավականին վատ կանխատեսում։ Ի հավելում այս ամենի, չարորակ մելանոմայի կանխատեսումը գնահատելու համար շատ կիրառում ունի նաև գենետիկ հետազոտությունները՝ գեների էքսպրեսիայի աստիճանը որոշելու համար[92][93]։
Հեռավոր մետաստազների առկայության դեպքում ուռուցքը սովորաբար համարվում է անբուժելի։ Այս դեպքում հինգ տարվա ապրելիությունը ավելի քիչ է քան 10%-ը[68]։ Ապրելիությունը միջինում կազմում է 6–12 ամիս։ Բուժումը համարվում է ամոքիչ՝ կենտրոնանալով կյանքի երկարացման և կյանքի որակի վրա։ Որոշ դեպքերում մետաստատիկ մելանոմայով հիվանդները ապրում են ամիսներ, նույնիկ տարիներ կախված բուժման ագրեսիվության աստիճանից։ Դեպի մաշկ և թոքեր մետաստազներ ունեցող հիվանդները ունեն ավելի բարենպաստ կանխատեսում, իսկ դեպի գլխուղեղ, ոսկրեր և լյարդ մետաստազները ունեն բավականին վատ կանխատեսում։ Ապրելիությունը համարվում է լավ այն հվանդների մոտ, ովքեր ունեն մետաստազներ, բայց առաջնային ուռուցքի տեղակայումը հայտնի չէ[121]։
Հստակ հետազոտություններ չկան ակնային, մկանային՝ ռեկտալ, և փափուկ հյուսվածքների մելանոմաների կանխատեսման վերաբերյալ, չնայած այս տեսակները ունեն հեշտությամբ մետաստազավորվելու հակում։ Երբ մելանոման հետ է զարգանում, արդեն հնարավոր չէ իմանալ ուռուցքի իսկական չափսերը, որը հաճախ ավելի վատ է, քան հյուսվածաբանական քննության պատասխանը։
Մելանոմայի կանխատեսման որոշման համար հայտնի են մոտ 200 գեներ՝ անբարենպաստ, որոնց բարձր էքսպրեսիան կապված է ապրելիության ցածր ցուցանիշերի հոտ, և բարենպաստ գեներ, որոնց էքսպրեսիայի բարձր աստիճանը կապված է ապրելիության բարձր ցուցանիշների հետ։ Անբարենպաստ գեներ են՝ MCM6 ևTIMELESS, իսկ բարենպաստ գեներից է WIPI1 գենը[45][46]։
Ընդհանուր առմամբ 2012 թվականին հայտնաբերվել է մելանոմայի 232,000 դեպք, որից ջ55,000-ը մահացու ելք է ունեցել[2]։ Ավստրալիան և Նոր Զելանդիան մելանոմայի հանդիպման ամենաբարձր հաճախությունն ունեն աշխարհում[2]։ Այն վերջին 20 տարիների ընթացքում հաճախ է հանդիպում Կովկասյան տարածաշրջանում[2]։
Վերջին ժամանակներս մելանոմայի դեպքերը շատացել են, բայց դեռևս հստակ պատճառը հայտնաբերված չէ[123]։
Ավստրալիան ունի մելանոմայի շատ բարձր հանդիպման հաճախականություն, որը շարունակում է աճել։ 2012 թվականին մելանոմայից մահացությունը 100.000 բնակչության հաշվով կազմել է 7.3–9.8։ Ավստրալիայում մելանոման երկու սեռերի մոտ էլ համարվում է երրորդ հաճախ հանդիպող քաղցկեղը։ Անշուշտ այն հանդիպում է ավելի հաճախ, քան թոքի քաղցկեղը, բայց վերջինից մահացությունը ավելի բարձր է։ 2012 թվականին հաշվարկվել է, որ ավելի քան 12,000 ավստրալիացու մոտ ախտորոշվել է մելանոմա, որը ավելի լավ կարելի է ցույց տալ այս կերպ ՝ 59.6 նոր դեպք ամեն 100,000 բնակչի հաշվով ամեն տարի, կամ քաղցկեղի նոր դեպքերից 10-ից ավելի քան 1-ը մելանոմա է[124]։ Ավստրալիայում մելանոմայի հանդիպման հաճախականությունը՝
ԱՄՆ-ում մելանոմայից տարեկան մահանում է մոտ 9,000 մարդ[125]։ 2011 թվականին մելանոմա է ունեցել 100,000-ից ամեն 19.7-ը և արդյունքում մահացել է ամեն 2.7-րդը[125]։
Մելանոման ամենատարածված ուռուցքն է ԱՄՆ-ում։ ժամում ավելի քան 2 հոգի մահանում են մաշկի քաղցկեղից[20]։
2013 թվականին
Ամերիկյան Քաղցկեղի կազմակերպությունը գնահատել է մելանոմայի հանդիպման հաճախականությունը ԱՄՆ-ում 2017 թվականին[127]՝
Մելանոման ավելի քան 20 անգամ ավելի տարածված է սպիտակամորթների քան աֆրոամերկացիների մոտ։ Մելանոմայի առաջացման ռիսկը սպիտակամորթների մոտ կազմում է 2.5% (40-ից 1-ը), 0.1% աֆորամերիկացիների (1,000-ից 1-ը) և 0.5% (200-ից մեկը) իսպանացիների մոտ։
Տարիքի հետ մելանոմայի առաջացման ռիսկը մեծանում է։ Միջին տարիքը համարվում է 63 տարեկանը[128]։
Չնայած մելանոման նոր հիվանդություն չէ, հին ժամանակներում մելանոմայի մասին փաստեր քիչ են հայտնաբերվել։ Այնուամենայնիվ, 1960 թվականին իննը պերուական մումիաների հետազոտման ժամանակ հայտնաբերված ռադիոակտիվ ածխածինը 2400 տարեկան է, որը ցույց էր տվել մելանոմայի որոշակի նշաններ՝ մաշկում մելանոտիկ զանգված և դիֆուզ մետաստազներ ոսկրերում[129]։
1787 թվականին Ջոն Հանտերը մետաստատիկ մելանոմայի առաջին վիրահատությունն է կատարել։ Չնայած հստակ չիմանալով, թե ինչ է վիրահատում, նա նկարագրել է այն որպես ուռուցքային սնկանման աճող գոյացություն։ Այդ ուռուցքը պահվել է Անգլիայի վիրաբույժների թագավորական քոլեջի Հունտերյան թանգարանում։ Միայն 1968 թվականին մանրադիտակային հետազոտությամբ այն նկարագրվեց որպես մետաստատիկ մելանոմայի օրինակ[130]։
Ֆրանսիացի բժիշկ Ռենե Լաեննեկը առաջինն է էղել, որ նկարագրել է մելանոման ամբողջությամբ։ 1804 թվականին Փարիզի Բժշկական ֆակուլտետի համար այն ներկայացրել է իր զեկույցում, իսկ հետո տպագրել է 1806 թվականին[131]։
1820 թվականին անգլիացի ընտանեկան բժիշկ Վիլյամ Նորիսը ներկայացրել է առաջին անգլալեզու զեկույցը մելանոմայի մասին[132]։ 1857 թվականին իր հետագա աշխատանքում նա նշել է, որ մելանոմայի զարգացման մեջ իր նշանակությունը ունի գենետիկ նախատրամադրվածությունը ընտանիքում (մելանոզի ութ դեպք, այդ հիվանդության ախտաբանական և թերապևտիկ նշումներով)։ Նորիսը նաև առաջինն էր, ով տվեց մելանոմայի և նևուսների կապը, ինչպես նաև մելանոմայի և միջավայրի գործոնների փոխհարաբերությունը, նկատելով որ իր հիվանդների մեծ մասը ունեցել են գունատ տեսք[133]։ Նա նաև նկարագրել է, որ մելանոմաները լինում են ամելանոտիկ և հետագայում ցույց է տվել, որ մելանոմաները հակում ունեն մետաստազավորվելու դեպի տարբեր ներքին օրգաններ։
1840 թվականին Սամուել Կուպերը հանդես եկավ առաջին պաշտոնական զեկույցով, այն մասին որ տարածուն մելանոման անբուժելի է։ Նա նշել է, որ միայն վաղ վիրահատական հեռացման պարագայում կա բուժման որոշակի հույս, օրինակ՝ չարորակ խալի վաղ բացազատում[134]։
Ավելի քան մեկ ու կես դար այս պատկերացումները անփոփոխ են եղել։
Մելանոմա բառը եկել է անգլերեն՝ նոր լատիներենից 19-րդ դարում[135] և կիրառվում է զուգակցված ձևով հին հունական արմատներով՝ melano- (մելանին բառից) + -oma (հյուսվածքային զանգված կամ նորագոյացություն բառից), որոնք հունարեն նշանակում են μέλας melas, "սև"[136], և -ωμα oma, "ընթացք". Մելանոմա բառը ունեցել է մեծ կիրառություն, որը վերաբերվել է և՛ բարորակ, և՛ չարորակ մելանոցիտային ուռուցքներին, բայց սովորաբար չարորակ[137][138], իսկ այժմ մելանոման վերաբերվում է միայն չարորակ ուռուցքներին, իսկ բարորակներին այլևս մելանոմա չեն անվանում։ Բարորակ մելանոցիտիկ ուռուցքը միանշանակ վերաբերվում է բարորակ ուռուցքներին և ժամանակակից հյուսվածաախտաբանական դասակարգումները բարորակ ուռուցք տերմինը չեն կիրառում։
Ոչ վիրահատելի կամ մետաստատիկ չարորակ մելանոմայի ֆարմակոթերապիան այժմ հետազոտության փուլում է[139]։
Կլինիկական հետազոտություններում կիրառում է գենային թերապիայի և ադոպտիվ բջջային թերապիայի փորձարկում[140]։
Մետաստատիկ մելանոմայի բուժման երկու փորձարարական մեթոդներ են հետազոտվել Քաղցկեղի Ազգային Ինստիտուտում նախնական հաջողությամբ[36]։
Ադոպտիվ բջջային թերապիան առաջին անգամ կատարել են ուռուցքը ինֆիլտրացնող իմուն բջիջներով՝ լիմֆոցիտներով, որոնք անջատել են[107]։ Այս բջիջները մեծ քանակներով աճցնում են լաբորատորիաներում և բուժման ավարտից հետո նորից վերադարձնում են հիվանդին, քանի որ բուժման ընթացքում նորմալ T լիմֆոցիտների քանակը ժամանակավորապես նվազում է։ Որոշ դեպքերում ուռուցքը ինֆիլտրացնող T բջիջներով բուժումից և հետագա լիմֆադենէկտոմիայից հետո հնարավոր է ամբողջական բուժում[141][142]։
Ադոպտիվ բջջային երկրորդ բուժումը իրականացնում են գենետիկորեն վնասված աուտոլոգ լիմֆոցիտներով, որը կախված է T բջիջների ընկալիչները կոդավորող գեների ներարկմամբ հիվանդի լիմֆոցիտների մեջ[107]։ Այս ամենից հետո, լիմֆոցիտները ճանաչում և կապվում են ուռուցքային բջիջների մակերեսին առկա հատուկ մոլեկուլների հետ և քայքայում են դրանք[143]։
2009 թվականին ուշ փուլերի մելանոմայի պատվաստանյութը ցույց է տվել համեստ արդյունքներ[144][145]։
Մելանոմաների գրեթե 60%-ը պարունակում է B-Raf գենի մուտացիա։ Վաղ կլինիկական հետազոտությունները ցույց են տվել, որ B-Raf ինհիբիտորները, մասնավորապես, վեմուրաֆենիբը կարող են բերել ուռուցքի հետզարգացման հիվանդների մեծամասնության մոտ, ովքեր ունեն այդ մուտացիան[146]։ 2011 թվականի հունիսին հատարված մեծ կլինիկական հոտազոտությունը հաստատել է այս ամենը[147][148]։
2011 թվականի օգոստոսին Սննդի և դեղերի վերահսկման վարչությունը հաստատել է վեմուրոֆենիբի կիրառումը ուշ փուլերի մելանոմա ունեցողների մոտ։ 2013 թվականի մայիսին ԱՄՆ-ի Սննդի և դեղերի վերահսկման վարչությունը հաստատել է դաբրաֆենիբի կիրառումը որպես մոնոթերապիա BRAF V600E դրական մուտացիա ունեցող տարածված մելանոմայով հիվանդների մոտ[149]։
Որոշ հետազոտողներ գտնում են, որ կոմբինացված բուժումը, որը միանգամից ընկճում է մի քանի ուղի կարող են արդյունավետ լինել՝ ուռուցքային բջիջների համար ստեղծելով պայմաններ, որոնք բերում են բջիջների քայքայմանը և թույլ չեն տալիս ենթարկվել մուտացիաների։ 2012 թվականի հոկտեմբերին կատարված հետազոտությունը ցույց է տվել, որ դաբրաֆենիբի կիրառումը MEK ինհիբիտոր տրամետինիբի հետ տալիս է ավլի լավ արդյունքներ։ Ի համեմատ դաբրաֆենիբը ոպես մոնոթերապիա կիրառելուն, այս կոմբինացիան պրոգրեսիայից ազատ ապրելիությունը բարձրացնում է 9%-ից մինչև 41%, և միջին ապրելիությունը մեծացնում է 5.8 ամսից մինչև 9.4 ամիս[150][151]։
2014 թվականի հունվարին Սննդի և Դեղերի վերահսկման վարչությունը հաստատել է դաբրաֆենիբի և տրամետինիբի կոմբինացված կիրառումը BRAF V600E/K դրական մետաստատիկ մելանոմայով հիվանդների մոտ[152]։
Ժամանակի ընթացքում BRAF և MEK ինհիբտորների նկատմամբ առաջացած կայունությունը պայմանավորված բջջի EphA2 մակերեսային սպիտակուցով այժմ հետազոտվում է[153]։
2010 թվականի հունիսին կայացած Ամերիկյան կլինիկական ուռուցքաբանության կազմակերպության կոնֆերանսում Բրիստոլ-Մայերս Սքուիբ դեղագործական ընկերությունը ներկայացրեց իպիլիմումաբի կլինիկական հետազոտութության արդյունքները։ Հետազոտությունը ցույց է տվել, որ տարածված մելանոմայով հիվանդների բուժումը մոնոկլոնալ իպիլիմումաբով բարձրացրել է միջին ապրելիությունը 6.4 ամսից մինչև 10 ամիս, ի համեմատ փորձարարական պատվաստանյութի։ Այն նաև ցույց է տվել 25% մեկ տարվա ապրելիություն պատվաստանյութ կիրառող հսկիչ խմբում, 44%՝ պատվաստանյութ ու իպիլիմումաբ կիրառող խմբում, և 46% ՝ միայն իպիլիմումամբով բուժվող խմբում[154]։ Այնուամենայնիվ, որոշ հետազոտողներ մտահոգություն են հայտնել այս հետազոտության վերաբերյալ, այն հսկիչ խմբում կիրառելու, այլ ոչ թե դեղը համեմատելու պլացեբոյի կամ ստանդարտ բուժման հետ[155][156] Քննադատությունները իպիլիմումաբի նկատմամբ ցույց են տվել ավելի լավ արդյունքներ, քան պատվաստանյութը, չնայած վերջինիս նախօրոք չեն հետազոտվել դարձնելով դեղը ավելի լավ ի համեմատ պատվաստանյութի։
Սննդի և Դեղերի վվերահսկման վարչության կողմից իպիլիմումաբը հաստատվել է 2011 թվականի մարտին ուշ փուլի մելանոմայի բուժման համար, որը ունի բավականին շատ մետաստազներ, կամ վիրահատելի չէ[157][158][159]։
2011 թվականի հունիսին կատարված կլինիկական հետազոտությունը միացրել էր իպլիմումաբն ու դակարբազինը ստանդարտ քիմիոթերապիայի հետ, որը ընկճում է բջջի բաժանումը։ Այն ցույց է տվել միջին ապրելիության բարձրացում ուշ փուլի հիվանդների մոտ 9 ամսից մինչև 11։ Հետազոտողները հուսով են նաև, որ կբարելավվի հինգ տարվա ապրելիությունը, չնայած որոշ հիվանդների մոտ բավականին լուրջ կողմնակի ազդեցություններ են նկատվել։ Բուժման կուրսը կազմում է 120,000 ԱՄՆ դոլլար։ Դեղի բրենդային անվանումն է Յերվոյ (Yervoy)[147][160]:
Ուլտրաձայնային սկանավորման առաջխաղացումը հնարավորություն տվեց ապրելիության մետաստատիկ բեռի նվազեցմանը, ի շնորհիվ պահակային ավային հանգույցների վաղ և ոչ ինվազիվ հայտնաբերմանը[161][162]։ Հետազոտություններից մեկը գնահատել է ուլտրաձայնը որպես այլընտրանք ինվազիվ վիրահատական եղանականերին[163]։
Մոտ 25%-ի մոտ առաջանում են խալերից[2]։ Ռիսկը բարձր է շատ խալեր ունեցողների, ընտանիքում մելանոմայի պատմության կամ ընկճված իմուն համակարգ ունեցողների մոտ<[1]։ Հազվադեպ հանդիպող պիգմենտային քսերոդերման ևս բարձրացնում է ռիսկը[4]։ Ախտորոշումը կատարվում է կենսազննման և մաշկի ցանկացած վնասվածքների հետազոտմամբ։ Որոշ երկրներում օնկոլիտիկ վիրոթերապիայի մեթոդները հետազոտվել են, և սկսել են կիրառվել որպես մելանոմայի բուժում։ Օնկոլիտիկ վիրոթերապիան հուսադրող բուժման ճյուղ է, դրանք կիրառվում են տարբեր հիվանդություններ բուժելու համար։ Վիրուսները արագացնում են նյութափոխանակությունը, նվազեցնում են հակաուռուցքային իմուն համակարգի ակտիվությունը և վատացնում են ուռուցքի արյունամատակարարումը[164]։ Talimogene laherparepvec ՝ որը ստացել են հասարակ հերպես վիրուս տիպ 1-ից, 2015 թվականին ցույց է տրվել, որ օգտակար է մետաստատիկ մելանոմայի բուժման մեջ և ապրելիությունը բարձրացնում է 4,4 ամսով[5][165]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
