ԽՍՀՄ Գիտությունների Ակադեմիայի ակադեմիկոս (1962), Ռուսաստանի ճարտարագիտական ակադեմիայի[14] և ճարտարագիտության միջազգային ակադեմիայի պատվավոր նախագահ, Սոցիալիստական աշխատանքի կրկնակի հերոս (1969, 1978), Ուկրաինայի հերոս, (1998) ԽՍՀՄ վաստակավոր գյուտարար, (1983), Լենինյան մրցանակի դափնեկիր (1957), Ստալինիյան 3-րդ աստիճանի մրցանակի դափնեկիր (1950), ԽՍՀՄ Նախարարների խորհրդի և Ուկրաինայի երկու պետական մրցանակների (1970, 2004) դափնեկիր, Լենինի շքանշանի քառակի դափնեկիր (1967, 1969, 1975, 1978), Խորհրդային Միության կոմունիստական կուսակցության անդամ։
ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի պատգամավոր (1962-1989), Ուկրաինական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի նախագահության անդամ (1963-1980), ԽՄԿԿ Կենտկոմի անդամ (1966-1991), Գիտությունների ակադեմիաների միջազգային ասոցիացիայի նախագահ, Հռոմեական ակումբի պատվավոր անդամ։
Պատոնի կիսադրին (քանդակագործ՝ Ա. Սկոբլիկով) 1982 թվականին տեղադրվել է Կիևի Ակադեմիական թանգարանի բակում
Բորիս Պատոնը ծնվել է 1918 թվականի նոյեմբերի 14-ին Կիևում՝ Կիևի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի ուսուցիչ, հետագայում՝ ակադեմիկոս և էլեկտրական եռակցման ինստիտուտի տնօրեն Եվգենի Պատոնի և տնային տնտեսուհի Նատալյա Վիկտորովնա Պատոնի (1885-1971) ընտանիքում։ Բորիս Պատոնը ռուս զորավար, Ռուս-թուրքական պատերազմի հերոս, հետևակային գեներալ Վիկտոր Բուդեի թոռն է[15]։ Պատոնի անձնագրում նշված է եղել, որ նա ազգությամբ ռուս է[16]։
Բորիս Պատոնը 1941 թվականին ավարտել է Կիևի պոլիտեխնիկական ինստիտուտը և ստացել ինժեներ-էլեկտրատեխնիկի որակավորում։ 1941-1942 թվականներին եղել է Գորկիի Կրասնոե Սորմովոյի գործարանի էլեկտրատեխնիկական լաբորատորիայի ինժեներ։
Մոտ 70 տարի աշխատել է Է․ Պատոնի անվան էլեկտրական եռակցման ինստիտուտում․ 1942-1945 թվականներին՝ կրտսեր և ավագ գիտաշխատող, 1945-1950 թվականներին՝ բաժնի վարիչ, 1950-1953 թվականներին՝ գիտական աշխատանքների գծով փոխտնօրեն, 1953 թվականից՝ տնօրեն։ 1960-ական թվականներից եղել է «Գիտություն և կյանք» ամսագրի խմբագրական խորհրդի անդամ։
1962 թվականից Պատոնը շարունակաբար զբաղեցրել է Ուկրաինայի գիտությունների ազգային ակադեմիայի նախագահի պաշտոնը։ Վերջին անգամ այդ պաշտոնում վերընտրվել է 2015 թվականին։ 2020 թվականի ապրիլին նշանակված ընտրություններին նա չի ներկայացրել իր թեկնածությունը[17]։ Ընտրությունները հետագայում հետաձգվել են կորոնավիրուսի պատճառով[18][19]։
1986-1994 թվականներին զբաղեցրել է Ուկրաինայի գիտությունների ազգային ակադեմիայի և Խորհրդային Ուկրաինայի Պետպլանավորման կոմիտեին կից տեխնիկական և սոցիալ-տնտեսական կանխատեսումների հիմնախնդիրների միջգերատեսչական գիտական խորհրդի նախագահի պաշտոնը, եղել է «Ավտոմատ եռակցում», «Տեխնիկական ախտորոշում և ոչ կործանարար փորձարկում», «Ժամանակակից էլեկտրամետալուրգիա», «Ուկրաինայի Գիտությունների ազգային ակադեմիայի տեղեկագիր» ամսագրերի գլխավոր խմբագիր։ 1992-1995 թվականներին Պատոնը զբաղեցրել է գիտության և տեխնիկայի բնագավառում Ուկրաինայի պետական մրցանակների կոմիտեի ղեկավարի պաշտոնը։ 1992 թվականի ապրիլից հոկտեմբեր եղել է Ուկրաինայի Գերագույն Ռադայի տեխնիկական քաղաքականության խորհրդի անդամ։
1959-1988 թվականներին եղել է պատգամավոր, 1963-1980 թվականներին՝ Խորհրդային Ուկրաինայի Գերագույն խորհրդի նախագահության անդամ, 1962-1989 թվականներին՝ ԽՍՀՄ Գերագույն խորհուրդի պատգամավոր, 1966-1991 թվականներին՝ ԽՄԿԿ Կենտկոմի անդամ, 1960-1991 թվականներին՝ Ուկրաինայի Կոմկուսի Կենտկոմի անդամ։ 1997 թվականի օգոստոսից մինչև 2005 թվականի փետրվար Պատոնը անդամակցել է Ուկրաինայի Ազգային անվտանգության և պաշտպանության խորհրդին[20]։
1991 թվականին ԽՍՀՄ փլուզումից հետո Ուկրաինայի գիտությունների ազգային ակադեմիայի աշխատողների թիվը շարունակաբար նվազել է, 1990-ականների սկզբին ակադեմիայի մոտ տեղի են ունեցել բողոքի ցույցեր։ Ցուցարարները պահանջել են Պատոնի հրաժարականը[21][22][23][24][25][26]։
Քննադատները նշել են, որ Պատոնի օրոք Ուկրաինայի գիտությունների ազգային ակադեմիայում ընտրվել են պետական պաշտոնյաներ՝ Վլադիմիր Լիտվինը և Նիկոլայ Ազարովը։ Քննադատները նշել են նաև, որ որպես նախագահ՝ Պատոնը ակադեմիայի անդամներին չի զեկուցել ակադեմիայի գույքի, ֆինանսների և անձնակազմի մասին և ամեն ինչ տեղի է ունենում փակ դռների հետևում։ Պատոնի քննադատները նրան քննադատել են նաև ռուսաց լեզվի օգտագործման համար։
Բորիս Պատոնը մահացել է 2020 թվականի օգոստոսի 19-ին՝ իր կյանքի 102-րդ տարում, հուղարկավորվել է Բայկովոյի գերեզմանատանը[27][28]։
Բորիս Պատոնը մոտ 400 գյուտի, 20 մենագրության և մոտ 1000 հրապարակման հեղինակ է[29]։ Նա ստեղծել է սկզբունքորեն նոր էլեկտրախարամային եռակցման եղանակը, որը հնարավորություն է ստեղծել պատրաստելու բարձր ճնշման տակ աշխատող տարողություններ էներգետիկայի և քիմիական արդյունաբերության համար, խոշոր չափսերի հանգույցներ՝ ծովային նավերի և հիդրոգեներատորների համար։ Պատոնը առաջարկել է հատուկ պողպատների և համաձուլվածքների որակի բարձրացման նոր եղանակ, գլխավորել հատուկ հալման ագրեգատներում եռակցման աղբյուրների ջերմության և որակական մետալուրգիայի նոր ճյուղի՝ հատուկ էլեկտրամետալուրգիայի ստեղծման հետազոտական աշխատանքները։
1973 թվականի օգոստոսի 29-ին «Պրավդա» թերթը հրապարակել է ԽՍՀՄ Գիտությունների ակադեմիայի անդամների նամակը, որտեղ դատապարտել են ակադեմիկոս Անդրեյ Սախարովի պահվածքը։ Ակադեմիայի անդամները նամակում Սախարովին մեղադրել են այն բանում, որ նա հանդես է եկել մի շարք հայտարարություններով, որոնք արատավորել են Խորհրդային Միության պետական համակարգը, արտաքին և ներքին քաղաքականությունը։ Նամակի տակ ստորագրել են 40 ակադեմիկոս, այդ թվում՝ Բորիս Պատոնը[30][31]։
2010 թվականի նախագահական ընտրություններում եղել է Յուլիա Տիմոշենկոյի վստահելի անձը[32]։ 2011 թվականի օգոստոսին Ուկրաինայի մտավորականության կողմից հրապարակվել է նամակ, որում մտավորականները պաշտպանել են Ուկրաինայի նախագահ Վիկտոր Յանուկովիչի վարած քաղաքականությունը։ Նամակը ստորագրողներից մեկը եղել է Բորիս Պատոնը[33][34]։
Բորիս Պատոնը եղել է մի շարք երկրների ակադեմիայի արտասահմանյան անդամ՝
Բուլղարիայի ԳԱԱ (1969)
Չեխոսլովակիայի ԳԱԱ (1973)
Բոսնիա և Հերցեգովինայի Գիտությունների և Արվեստների Ակադեմիա (1975
Ուկրաինայի հերոս (1998 թվականի նոյեմբերի 26) անձնվիրաբար ծառայելու, եռակցման և հատուկ էլեկտրամետալուրգիայի բնագավառում ակնառու նվաճումների համար, որոնք նպաստել են աշխարհում հայրենական գիտության հեղինակության ճանաչմանն ու հաստատմանը[40]
«Ազատության շքանշան» (2012 թվականի հունվարի 21)-Ուկրաինայի սոցիալ-տնտեսական, գիտատեխնիկական, կրթամշակութային զարգացման գործում ներդրած նշանակալի անձնական ավանդի, աշխատանքային ծանրակշիռ նվաճումների, երկարամյա բարեխիղճ աշխատանքի համար[41]
«Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի 1-ին աստիճանի շքանշան» (2008 թվականի նոյեմբերի 27)-ազգային գիտությանը երկարամյա տոկուն ծառայության, Ուկրաինայի գիտական և տնտեսական ներուժի ամրապնդման գործում ականավոր անձնական ներդրման համար[42]
«Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի 2-րդ աստիճանի շքանշան» (2018 թվականի դեկտեմբերի 7)-ազգային գիտության զարգացման գործում ծանրակշիռ անձնական ներդրման, ուկրաինական պետության գիտատեխնիկական ներուժի ամրապնդման, երկարամյա բեղմնավոր աշխատանքի համար և Ուկրաինայի Գիտությունների ազգային ակադեմիայի հիմնադրման 100-ամյակի կապակցությամբ[43]
«Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի 4-րդ աստիճանի շքանշան» (2003 թվականի նոյեմբերի 26)-ազգային գիտության զարգացման, գիտատեխնիկական ներուժի ամրապնդման գործում ակնառու անձնական ծառայությունների համար և Ուկրաինայի Գիտությունների ազգային ակադեմիայի 85-ամյակի կապակցությամբ[44]
«Իշխան Յարոսլավ Իմաստունի 5-րդ աստիճանի շքանշան» (1997 թվականի մայիսի 13)-գիտության զարգացման, ակադեմիական դպրոցի հեղինակության հաստատման գործում Ուկրաինական պետությանը մատուցած ականավոր անձնական ներդրման համար[45]
«Աշխատանքային վաստակի համար» 1-ին աստիճանի մեդալ (2013 թվականի նոյեմբերի 27)-ուկրաինական պետության գիտական և տեխնիկական ներուժի ամրապնդման գործում ակնառու անձնական ձեռքբերումների, ազգային գիտությանը երկար տարիների նվիրված ծառայության համար[46]
«Ուկրաինայի նախագահի պատվո շքանշան» (1993 թվականի նոյեմբերի 25)-ազգային գիտության զարգացման, նրա միջազգային հեղինակության ամրապնդման, Ուկրաինայի Գիտությունների ակադեմիայի զարգացման, էլեկտրական եռակցման ժամանակակից ազգային դպրոցի ստեղծման գործում բացառիկ ծառայությունների համար[47]
Ուկրաինայի նախագահի «Հոբելյանական մեդալ, «Ուկրաինայի անկախության 25-րդ տարելիցի հոբելյանական մեդալ» (2016 թվականի օգոստոսի 19)-անկախ Ուկրաինայի ձևավորման գործում ունեցած նշանակալի անձնական վաստակի, նրա ինքնիշխանության հաստատման և միջազգային հեղինակության ամրապնդման, նշանակալի ավանդի համար։ Պետականաշինության, սոցիալ-տնտեսական, մշակութային կրթական զարգացման, ակտիվ հասարակական և քաղաքական գործունեության, ուկրաինացի ժողովրդին բարեխիղճ և անբասիր ծառայության համար[48]
«Ուկրաինական ԽՍՀ գիտության և տեխնիկայի վաստակավոր գործիչ» պատվավոր կոչում (1968 թվական)
«Ուկրաինայի Նախարարների կաբինետի պատվոգիր» (2002 թվականի ապրիլի 5)-գիտական և տեխնոլոգիական առաջընթացի զարգացման, արտադրության մեջ նորագույն տեխնոլոգիաների մշակման և ներդրման, բեղմնավոր գործունեության համար, երկար տարիներ նվիրված աշխատանքի և Գիտությունների ազգային ակադեմիայի աշխատանքի կազմակերպման հետ կապված բեղմնավոր գործունեության համար[49]
«Ուկրաինայի նախարարների կաբինետի պատվոգիր» (2003 թվականի նոյեմբերի 26)-եռակցման, մետալուրգիայի և մետաղների տեխնոլոգիայի բնագավառում ակնառու գիտական նվաճումների, բարձր տեխնոլոգիաների ստեղծման գործում ծանրակշիռ անձնական ներդրման, պետական և հասարակական երկարամյա բեղմնավոր գործունեության համար[50]
ԽՍՀՄ պետական մրցանակներ
Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս (ԽՍՀՄ Գերագույն Խորհրդի Նախագահության 1969 թվականի մարտի 13-ի հրամանագիր՝ Լենինի շքանշան և «Մուրճ ու մանգաղ» ոսկե մեդալ-խորհրդային գիտության զարգացման գործում ունեցած մեծ վաստակի համար[51]
Սոցիալիստական աշխատանքի կրկնակի հերոս (ԽՍՀՄ Գերագույն Խորհրդի Նախագահության 1978 թվականի նոյեմբերի 24-ի հրամանագիր՝ Լենինի շքանշան և «Մուրճ ու մանգաղ» ոսկե մեդալ-խորհրդային գիտության զարգացման գործում ունեցած ակնառու ծառայությունների և ծննդյան վաթսունամյակի կապակցությամբ[52]
«Լենինի շքանշան» (1967 թվականի ապրիլի 27)-խորհրդային գիտության զարգացման և ժողովրդական տնտեսության մեջ գիտական նվաճումների ներդրման գործում ձեռք բերված հաջողությունների համար[53]
Լենինի շքանշան (1975 թվականի սեպտեմբերի 17)-խորհրդային գիտության զարգացման գործում ունեցած վաստակի և գիտությունների ակադեմիայի 250-ամյակի կապակցությամբ[54]
«Հոկտեմբերյան հեղափոխության շքանշան» (1984 թվականի ապրիլի 26)-եռակցման և հատուկ էլեկտրամետալուրգիայի բնագավառում գիտության, տեխնիկայի և տեխնիկայի զարգացման գործում մեծ ծառայությունների համար[55]
«Ժողովուրդների բարեկամության շքանշան» (նոյեմբերի 24, 1988)՝ հայրենական գիտության զարգացման և ակտիվ հասարակական և քաղաքական գործունեության մեջ ունեցած մեծ ավանդի համար[56]
«ԽՍՀՄ վաստակավոր գյուտարար» պատվավոր կոչում (1983 թվականի հունիսի 24)-գյուտերի մշակման և իրականացման գործում ձեռք բերված հաջողությունների համար, որոնք նոր ուղղություններ են բացել տեխնոլոգիայի և տեխնոլոգիայի զարգացման մեջ և ունեցել են առանձնահատուկ տնտեսական նշանակություն[57]
Այլ մեդալներ
Արտասահմանյան մրցանակներ
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 1-ին աստիճանի շքանշան» (Ռուսաստան, 2008 թվականի նոյեմբերի 26)-համաշխարհային գիտության զարգացման, Անկախ Պետությունների Համագործակցության մասնակից պետությունների միջև գիտական և մշակութային կապերի ամրապնդման գործում ունեցած նշանակալի ավանդի համար[58]
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 2-րդ աստիճանի շքանշան-գիտության զարգացման գործում ակնառու ավանդի համար[59]
«Պատվո շքանշան» (Ռուսաստան, 2004 թվականի հունվարի 19) - գիտության զարգացման և Ռուսաստանի Դաշնության և Ուկրաինայի միջև բարեկամության և համագործակցության ամրապնդման գործում ունեցած մեծ ավանդի համար[60]
«Ժողովուրդների բարեկամության շքանշան» (Բելառուս, 2008 թվականի նոյեմբերի 28)-գիտությունների ակադեմիաների միջազգային ասոցիացիայի ստեղծման, Բելառուսի Հանրապետության և Ուկրաինայի միջև գիտատեխնիկական համագործակցության ընդլայնման գործում ունեցած մեծ անձնական ներդրման համար[61][62]
«Ֆրանցիսկ Սկորինայի շքանշան» (Բելառուս, 2003 թվականի նոյեմբերի 28)-գիտության և տեխնիկայի զարգացման, Բելառուսի Հանրապետության և Ուկրաինայի միջև գիտատեխնիկական համագործակցության ընդլայնման գործում անձնական մեծ ներդրման համար[63][64][65]
«Պատվո շքանշան» (Մոլդովա, 2012 թվականի փետրվարի 15)-ի նշան Միջակադեմիական կապերի զարգացման գործում հատուկ արժանիքների բարձր ճանաչման, Մոլդովայի հանրապետության գիտահետազոտական հաստատությունների համար բարձր որակավորում ունեցող կադրերի պատրաստման գործում ներդրած ավանդի և բեղմնավոր գիտամեթոդական գործունեության համար[66]
«Փառքի շքանշան» (Ադրբեջան, 2008 թվականի նոյեմբերի 26)-Ադրբեջանի Հանրապետության և Ուկրաինայի միջև գիտական կապերի զարգացման գործում հատուկ ծառայությունների համար[67][68]
«Պատվո շքանշան» (Վրաստան)
2-րդ աստիճանի «Դոստիկ շքանշան» (Ղազախստան, 2007 թվական)[69]
«Դանակեր» շքանշան (Ղրղզստան, 2004 թվականի նոյեմբերի 24) գիտության և կրթության ոլորտում Ղրղզստանի և Ուկրաինայի հարաբերությունների ամրապնդման գործում մեծ ավանդի համար[70]
«Բարեկամության շքանշան» (Տաջիկստան, 2004)
«Իտալիայի Հանրապետության արժանիքների շքանշանի ասպետ» (Իտալիա, 1998)
«Լիտվայի մեծ իշխան Գյադիմինասի շքանշանի մեծ խաչ» (Լիտվա, 1998 թվականի նոյեմբերի 4)[71]
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 1-ին աստիճանի շքանշան (ԳԴՀ, 1968)
«Կիրիլ և Մեթոդիոս» շքանշան (Բուլղարիայի Ժողովրդական Հանրապետություն, 1985 թվական)
«Բարեկամության շքանշան» (Չեխոսլովակիա, 1988 թվականի սեպտեմբերի 22)[72]
Բելառուսի Հանրապետության Ազգային ժողովի պատվոգիր (2018 թվականի դեկտեմբերի 3)՝ բելառուսա-ուկրաինական գիտական համագործակցության զարգացման գործում մեծ ծառայությունների համար[74]
Ալբերտ Էյնշտեյնի անվան ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի միջազգային մեդալ
Մրցանակներ
«Ստալինյան երրորդ աստիճանի մրցանակ» (1950 թվական)-նոր մեթոդի հետախուզման և ճկուն եռակցման ավտոմատների և կիսաավտոմատների ստեղծման համար
«Լենինի մրցանակ» (1957)- ճարտարագիտության մեջ էլեկտրախամրային եռակցման ստեղծման և իրականացման համար
«Ուկրաինական ԽՍՀ պետական մրցանակ»՝ գիտության և տեխնիկայի բնագավառում (1970)[75]
«ԽՍՀՄ նախարարների խորհրդի մրցանակ» (1988)
«Տրիումֆ» մրցանակ (Ռուսաստան, 2004)
«Ուկրաինայի պետական մրցանակ»՝ Գիտության և տեխնիկայի բնագավառում (2004 թվականի դեկտեմբերի 9)
«Գլոբալ էներգիա» մրցանակ (2010)
«Համագործակցության աստղեր» միջպետական մրցանակ (2013 թվական)
Գիտությունների ակադեմիաների մրցանակներ
«Միխայիլ Լոմոնոսովի անվան ոսկե մեդալ» (ԽՍՀՄ ԳԱ, 1980 թվական)-մետալուրգիայի և մետաղատեխնոլոգիայի բնագավառում ակնառու նվաճումների համար
«Սերգեյ Կորոլյով անվան ոսկե մեդալ» (ՌԳԱ, 2003)-«Տիեզերական բարձր տեխնոլոգիաների մշակում և ներդրում փոխակերպվող մեծ չափերի կառույցների ստեղծման, վերանորոգման և վերականգնման աշխատանքների իրականացման եզակի մեթոդների և միջոցների մշակման համար»
«Վլադիմիր Վերնադսկու անվան ոսկե մեդալ» (Ուկրաինայի ԳԱԱ, 2003 թվական)
«Յան Չոխրալսկու ոսկե մեդալ» (Լեհաստան, 2006)
Կոչումներ
«Կիևի պատվավոր քաղաքացի» (1998)
«Մարիուպոլի պատվավոր քաղաքացի» (1998 թվական, Մարիուպոլին մատուցած ակնառու ծառայությունների համար)
Որպես սոցիալիստական աշխատանքի կրկնակի հերոս Պատոնի կիսադրին (քանդակագործ՝ Ա. Սկոբլիկով) 1982 թվականին տեղադրվել է իր հայրենի Կիև քաղաքում[77]։
Պատոնի հիշատակին 2020 թվականի սեպտեմբերին սահմանվել է Ուկրաինայի Գիտությունների ազգային ակադեմիայի՝ Բ․ Պատոնի անվան ոսկե մեդալ, որը շնորհվում է նորարարական գիտական և տեխնիկական զարգացումների ստեղծման գործում ակնառու ձեռքբերումների համար[78]։
Կինը՝ Օլգա Բորիսովնա Միլովանովա (1921-2013)[79], եղել է գիտաշխատող, որպես ինժեներ աշխատել է Տիմոշենկոյի անվան մեխանիկայի ինստիտուտում, գիտության և տեխնիկայի բնագավառում արժանացել է Ուկրաինայի պետական մրցանակի[80][81][82]։
Դուստրը՝ Եվգենիան (1956-2009), եղել է Ուկրաինայի Գիտությունների ազգային ակադեմիայի թղթակից անդամ, կենսաբանական գիտությունների դոկտոր, Ուկրաինայի գիտության և տեխնիկայի վաստակավոր գործիչ (2006), Բջջային կենսաբանության և գենետիկ ճարտարագիտության ինստիտուտի լաբորատորիայի վարիչ[83][84]։
Патон Б. Е. (ред.). Руководство по электродуговой сварке под флюсом. — Киев, М., 1957. — 236 с.
Патон Б. Е., Лебедев В. К. Электрооборудование для дуговой электрошлаковой сварки. — М.: Машиностроение, 1966. — 359 с.
Патон Б. Е., Лебедев В. К. Электрооборудование для контактной сварки. Элементы теории. — М.: Машиностроение, 1969. — 440 с.
Патон Б. Е., Медовар Б. И. Электрошлаковые печи. — Киев: Наукова думка, 1976. — 415 с.
Патон Б. Е., Медовар Б. И. Электрошлаковый металл. — Киев: Наукова думка, 1981. — 680 с.
Патон Б. Е. (ред.). Словарь-справочник по сварке и склеиванию пластмасс. — Киев: Наукова думка, 1988.
Патон Б. Е., Тригуб Н. П., Ахонин С. В., Жук Г. В. Электронно-лучевая плавка титана. — Киев: Наукова думка, 2006. — 248 с.
Патон Б. Е. Избранные труды. — Киев, 2008. — 894 с.
Б. Е. Патон. — М., 1979 (Материалы к биобиблиографии учёных СССР);
Российская инженерная академия: Справочник 2000. Юбилейное издание / Сост. Б. В. Гусев, И. К. Растегаев, Г. В. Чернышук, А. И. Яковлев. — М.: Готика, 2000. — С. 10. — 454 с.
Международная инженерная академия: Справочник (1992—2002) = International Academy of Engineering: Handbook (1992—2002) / под. ред. В. К. Хомерики. — М.: МИА, 2002. — 224 с.
Малиновский Б. Н. Академик Б. Патон: Труд на всю жизнь. — М., 2002.
Б. Е. Патон. Биобиблиография. — К., 2008.
Б. Е. Патон: 50 лет во главе Академии. — К., 2012.
Boris Evgenyevich PatonԱրխիվացված 2013-07-01 Wayback Machine//Из представления акад. Б. Е. Патона на сетевой странице Национальной библиотеки Украины им. В. И. Вернадского. Стр. 17 (из 19).(անգլ.)
Походня И. К.95-летие Национальной академии наук Украины и её президента Бориса Евгеньевича Патона// Автоматическая сварка: журнал.—Киев, 2013.— №10—11 (726).— С.3—13.— ISSN0005-111Х.
Патон Борис Евгеньевич в базе данных «История белорусской науки в лицах» Центральной научной библиотеки им. Якуба Коласа НАН Беларуси
Արտաքին պատկերներ
