Բեհրուզ Վոսուգի (պարս.՝ بهروز وثوقی, ծննդյան անունը Խալիլ Վոսուգի[1]պարս.՝ خلیل وثوقی, մարտի 10, 1938(1938-03-10), Խոյ, Արևմտյան Ադրբեջան, Իրան[2]) իրանցի դերասան, հեռուստահաղորդավար և մոդել, նկարահանվել է ավելի քան 90 ֆիլմերում և պիեսներում[3], նա նաև աշխատել է հեռուստատեսությունում, ռադիոյում և թատրոնում։ Նրա աշխատանքը նրան ճանաչում է բերել մի քանի միջազգային կինոփառատոներում, այդ թվում՝ 1974 թվականին Հնդկաստանի միջազգային կինոփառատոնի լավագույն դերասանի և 2006 թվականին Սան Ֆրանցիսկոյի միջազգային կինոփառատոնի Կյանքի նվաճումների մրցանակները[4]։
Արագ փաստեր Բեհրուզ Վոսուգիպարս.՝ بهروز وثوقي, Ծնվել է ...
Բեհրուզը ծնվել է Իրանի Խոյ քաղաքում։ Նա տեղափոխվել է Թեհրան, երբ դեռահաս էր։ Նա ունի երկու եղբայր՝ Չանգիզ Վոսուգին և Շահրադ Վոսուգին։ Վոսուգին ամուսնացել է 1970-ական թվականներին իրանցի երգչուհի Գուգուշի հետ, սակայն նրանց ամուսնությունը կարճ է տևել[5]։ Ներկայումս նա ապրում է Կալիֆորնիայի Մարին կոմսությունում իր կնոջ՝ Քաթայուն «Քեթի» Ամջադիի հետ (նաև հայտնի է որպես Քեթրին Վոսուգի)[6]։
Նա սկսեց նկարահանվել Սամվել Խաչիկյանի հետ «Թուֆան դար Շահրե Մա» և Աբբաս Շաբավիզի «Գոլ գոմշոդեհ» (1962) ֆիլմերում և դարձավ գլխավոր աստղ՝ «Քեյսար» (1969) վրեժխնդրության դրամայում, որի ռեժիսորը Մասուդ Քիմիային է։ Այս դերի համար Վոսուգին ստացել է Սեպաս կինոփառատոնի լավագույն դերասանի մրցանակը։
Նա շարունակեց համագործակցել Կիմիայինի հետ ևս հինգ ֆիլմերում, այդ թվում՝ «Դաշ Ակոլ» (1971)։ Նրա հաջորդ համագործակցությունը Կիմիայինի հետ եղել է «Եղնիկը» (1974) ֆիլմը, որտեղ նա խաղացել է Սեյեդ Ռասուլի դերը։ Վոսուգիի ամենահայտնի կատարումը Զար Մոհամադի դերն էր՝ արդարություն փնտրող գյուղացու դերը «Թանգսիր» (1973) ֆիլմում, որի ռեժիսորն է Ամիր Նադերին։ 1975 թվականին Վոսուգին հայտնվեց «Մեղվի փեթակ» ֆիլմում՝ Էբիի դերում։ 1978 թվականին նա համագործակցեց Ալի Հաթամիի հետ մեկ այլ ֆիլմում՝ «Սուտեհ-Դելան»։
Նա առաջին իրանցիներից էր,ով հայտնվեց ամերիկյան և եվրոպական համատեղ արտադրություններում, ինչպիսիք են «Քարավանները» (1978), նկարահանվելով Էնթոնի Քուինի, Ջենիֆեր Օ'Նիլի և Մայքլ Սարազինի հետ։ Նա նաև հայտնվեց «Անհաղթ վեցը» (1970) Կուրդ Յուրգենսի հետ, և «Սֆինքսը» (1981) Ֆրանկ Լանգելլայի և Լեսլի-Էն Դաունի հետ։ 2000 թվականին, Սան Ֆրանցիսկոյի կինոփառատոնի մրցանակաբաշխության ժամանակ, Աբաս Քիառոստամիին շնորհվեց Ակիրա Կուրոսավայի մրցանակը ռեժիսուրայի ոլորտում կյանքի վաստակի համար, բայց այնուհետև այն հանձնեց Վոսուգին իրանական կինոյում ունեցած ավանդի համար[7][8]։ Բացի իր դերասանական կարիերայից, 2012-ին Վոսուգին եղել է իրանական Նուռ կինոփառատոնի պաշտոնական մրցատյան։ Նա մրցատյան է Պարսկական տաղանդների շոուի ժամանակ։
Նրա ամենահայտնի ֆիլմերն են «Քեյսար» (1969), «Անհաղթ վեցը» (1970), «Ռեզա Մոտորին» (1970), «Դաշ Ակոլ»(1971), «Տուղի» (1971), «Դեշնե» (1972), «Բալուչ» (1972), «Թանգսիր» (1973)։ Եղնիկը (1974), «Զաբիհ» (1975), «Մամալ Ամրիկայի» (1975), «Կանդուն» (1975),«Համսաֆար» (1975), «Սուտեհ-Դելան» (1978), Քարավաններ (1978) և Սֆինքս (1981)
Պատվո դիպլոմ լավագույն դերասան Տաշքենդի միջազգային կինոֆորումի համար – 1972 թվական
Լավագույն դերասան մրցանակ Հնդկաստանի միջազգային կինոփառատոն – 1974 թվական
Թևավոր այծի մրցանակ՝ լավագույն դերասանի համար Թեհրանի միջազգային կինոփառատոնի համար – 1974 թվական
Առաջադրվել է «Թևավոր այծ» մրցանակի՝ Թեհրանի միջազգային կինոփառատոնի լավագույն դերասանի համար - 1975 թվական
Առաջադրվել է «Թևավոր այծ» մրցանակի լավագույն դերասան Թեհրանի միջազգային կինոփառատոնի համար – 1977 թվական
Ակիրա Կուրոսավայի մրցանակ Սան Ֆրանցիսկոյի միջազգային կինոփառատոն – 2000 թվական
Կյանքի նվաճումների մրցանակ Սան Ֆրանցիսկոյի միջազգային կինոփառատոն – 2006 թվական
Կյանքի նվաճումների մրցանակ,Սալոնիկի միջազգային կինոփառատոն – 2012 թվական
Հատուկ նվաճումների մրցանակ «Tokyo Filmex» – 2012 թվական
Մարդկանց սրտի հաղթողը, որը ներկայացվել է սրտով, հաշմանդամ իրանա-ամերիկյան ԱՄՆ բանակի նախկին զինծառայողից Բերքլիից, Կալիֆոռնիա – 14 հունվարի, 2017 թվական
Նա ներկայումս ապրում է Կալիֆոռնիայի Սան Ռաֆայել քաղաքում՝ կնոջ՝ Քեթրին Ոսսուղիի հետ։