Selección de fútbol do Perú

A Selección de fútbol do Perú é o equipo representativo do Perú nas competicións oficiais de fútbol. A súa organización está a cargo da Federación Peruana de Fútbol, a cal é membro da Confederación Suramericana de Fútbol. O debut da selección peruana produciuse o 1 de novembro de 1927 ante a selección do Uruguai no Campionato Suramericano daquel ano. Até a data participou en catro edicións da Copa Mundial de Fútbol (1930, 1970, 1978 e 1982), sendo os seus mellores resultados os cuartos de final alcanzados en 1970 e 1978. Mentres que a nivel rexional, foi campioa da Copa América en 1939 e 1975.

Perú
Na casa Fóra
Asociación	Federación Peruana de Fútbol — FPF
Confederación	CONMEBOL (América do Sur)
Código FIFA	PER
Alcume	Blanquirroja (Albivermella)
Clasificación FIFA	21 (11 de xuño de 2020)
Clasificación ConIFA	{{{Ranking ConIFA}}}
Seleccionador	Ricardo Gareca
Máis encontros	Roberto Palacios (128)
Máximo goleador	Paolo Guerrero (34)
Estrea internacional Perú 0 − 4  Uruguai Lima, Perú; 1 de novembro de 1927
Maior vitoria Perú 9 − 1  Ecuador Bogotá, Colombia; 11 de agosto de 1938
Maior derrota Brasil 7 − 0 Perú A Paz, Bolivia; 26 de xuño de 1997
Copa do Mundo
Participacións	4 (primeira en 1930)
Mellor resultado	Cuartos de final (1970, 1978)
Copa América
Participacións	32 (primeira en 1927)
Mellor resultado	Campións (1939, 1975)

En canto ás categorías xuvenís a selección sub-23 obtivo o segundo lugar no Torneo Preolímpico Suramericano Sub-23 de 1960, o terceiro lugar en 1964, 1980 e o cuarto lugar en 1972. A selección sub-20, obtivo a medalla de ouro nos Xogos Suramericanos de 1990 e a medalla de bronce nos Xogos Suramericanos de 1994. A selección sub-17, participou en dúas copas do mundo da categoría, a primeira delas na en 2005 e logo na de 2007 onde avanzou até os cuartos de final. A selección é alcumada habitualmente la Blanquirroja (do castelán: a albivermella)

Historia

Victor Benítez, xogador do Perú entre 1957 e 1959.

En 1922 tivo lugar a creación da Federación Peruana de Fútbol, que se afiliou á Confederación Suramericana de Fútbol en 1925, mais as limitacións internas e os problemas económicos impediron a creación dunha selección nacional que oficialmente representase ao país internacionalmente. En 1927, a selección de fútbol do Perú foi creada oficialmente, e foi a anfitrioa do Campionato Suramericano dese mesmo ano, onde o Perú ocupou o terceiro lugar logo dunha vitoria (3-2 ante Bolivia) e dúas derrotas (0-4 ante Uruguai e 1-5 ante Arxentina).

En 1930, a «blanquirroja» foi convidada a participar na primeira Copa Mundial de Fútbol, Perú integrou o grupo C xunto coas seleccións de Romanía e Uruguai, sendo derrotada nos dous encontros que disputou, 1-0 contra o anfitrión e 3-1 contra os romaneses. Logo dun receso de seis anos levouse a cabo novamente o Campionato Suramericano de Seleccións e por segunda ocasión realizouse no Perú, foron só catro selecciones as que participaron Arxentina, Uruguai, Chile e Perú como anfitrioa. A selección peruana iniciou a súa participación o 13 de xaneiro cunha derrota ante os «charrúas», sete días máis tarde novamente foi derrotada esta vez a mans da Arxentina, o 26 de xaneiro conseguiu a súa única vitoria ante Chile por 1-0 e situouse na terceira posición. En 1939 a selección peruana logrou o seu primeiro título internacional de grande envergadura: o Campionato Suramericano que se realizou na cidade de Lima. A selección disputou catro encontros nese campionato e gañounos todos, 5-2 a Ecuador, 3-1 a Chile, 3-0 a Paraguai e 2-1 a Uruguai na final.

Dende finais dos anos 1930, Perú non volvera a conseguir ningún título de relevancia nin clasificarse para o Mundial. Porén, o 31 de agosto de 1969, a selección peruana enfrontouse á de Arxentina no marco das eliminatorias para a Copa Mundial de Fútbol de 1970. Perú tan só necesitaba un empate para clasificarse deixando fóra de competición a bolivianos e arxentinos. Ese día Perú logrou empatar 2-2 con goles de Oswaldo Ramírez, e a «blanquirroja» obtivo a súa clasificación o Mundial de 1970. Na Copa do Mundo, a selección formou parte do grupo D xunto coas seleccións de Alemaña Federal, Bulgaria e Marrocos. No primeiro encontro conseguiu unha vitoria por 3-2 ante Bulgaria logo de ir perdendo 2-0, os goles foron anotados por Alberto Gallardo, Héctor Chumpitaz e Teófilo Cubillas. No seu segundo encontro novamente obtivo unha vitoria tras vencer comodamente por 3-0 a Marrocos, con dous goles de Teófilo Cubillas e un de Roberto Challe, mentres que no último encontro da fase de grupos foi derrotada por Alemaña Federal por marcador de 3-1, ocupando o segundo lugar do seu grupo con 4 puntos e logrando a clasificación aos cuartos de final onde a selección peruana foi eliminada polo Brasil que finalmente resultou campioa do torneo.

Trala desilusión de non conseguir clasificarse á Copa Mundial de Fútbol de 1974, Perú gañaría ao ano seguinte súa segunda Copa América. Nas eliminatorias para a Copa Mundial de Fútbol de 1978, Perú formou parte do grupo 3 xunto coas seleccións de Chile e Ecuador, disputou catro encontros dos cales gañou dous e empatou nos outros dous, sumando seis puntos e pasando á seguinte rolda de maneira invicta. Na rolda final enfrontouse a Brasil co que perdeu por 1-0, logo mediuse ante Bolivia á cal venceu por marcador de 5-0, conseguindo desta forma a súa segunda clasificación para unha copa do mundo. No primeiro encontro do Mundial venceron a Escocia por 3-1, no segundo encontro empatou a cero goles ante os Países Baixos e finalmente derrotou por 3-1 á selección de Irán, que participaba por primeira vez nun mundial de fútbol. Xa na segunda fase o combinado peruano integrou o grupo B xunto con Brasil (perdeu 3-0), Polonia (perdeu 1-0) e Arxentina (perdeu 6-0).

Nas eliminatorias para a Copa Mundial de Fútbol de 1982, Perú tivo que enfrontar no seu grupo a Colombia e Uruguai que viña de obter o Mundialito realizado neste último país. O 26 de xullo de 1981, Perú disputou o primeiro encontro do seu grupo ante Colombia na cidade de Bogotá, onde conseguiu un empate 1-1, logo recibiu en Lima ao mesmo rival e esta vez derrotouno por 2-0. Posteriormente disputáronse os encontros ante Uruguai, primeiro en Montevideo onde logrou unha vitoria por 2-1, mentres que no encontro de volta Perú clasificouse á Copa Mundial de Fútbol de 1982 logo de empatar 0-0 en Lima. Xa no mundial Perú integrou o grupo A xunto Italia, o Camerún e Polonia. No seu primeiro encontro obtivo un empate a 0 goles ante a selección do Camerún, logo empatou novamente ante Italia por 1-1. Finalmente foron derrotados por Polonia por marcador de 5-1, Perú ocupou o último lugar do grupo con só dous puntos e foi eliminado na primeira fase do torneo.

En 2017, a selección peruana logrou clasificarse para o Mundial despois de 36 anos.

Uniforme

As cores da selección do Perú son o vermello e o branco. O primeiro equipamento da selección foi fabricado para a Copa América de 1927, e consistía en pantalóns brancos e unha camisola a raias vermellas e brancas. Outro uniforme foi fabricado para o Mundial do Uruguai de 1930, que consistía nun equipamento completamente branco co pescozo de cor vermella. Un terceiro uniforme distinto foi deseñado para o Campionato Suramericano de 1935, diferenciándose do anterior por levar unha franxa horizontal vermella no medio da camisola. Finalmente, o actual uniforme foi feito para os Xogos Olímpicos de Berlín 1936, no que se trocaba a anterior franxa horizontal por unha diagonal do ombreiro dereito á cadeira dereita. O sinxelo deseño do equipamento peruano foi recoñecido internacionalmente en 2010 cando a ESPN, un cadea deportiva, calificou o xersei do Perú do Mundial de 1978 como o mellor equipamento de tódolos tempos.

1927

1930

1935

Dende 1936

Período	Provedor[1]
1978-1981	Adidas
1981-1982	Penalty
1983-1985	Adidas
1986-1987	Calvo Sportwear
1987-1989	Puma
1989-1991	Power/Diadora
1993-1995	Polmer
1996-1997	Umbro
1998-2009	Walon Sport
Dende 2010	Umbro

Estadio

Vista da tribuna norte do Estadio Nacional.

O Estadio Nacional do Perú, tamén coñecido como Estadio José Díaz, é o estadio principal da Selección de fútbol do Perú. Conta cunha capacidade para 45.574 espectadores, foi inaugurado o 18 de xullo de 1897 co nome de Estadio Guadalupe. En 1921, como parte do programa de «embelecemento» da cidade de Lima impulsado polo entón Presidente do Perú Augusto Leguía con motivo da celebración do Centenario da Independencia do Perú, o estadio foi renovado e rebautizado co nome de Estadio Nacional. O primeiro encontro oficial disputaríase o 1 de novembro de 1927, no marco do Campionato Suramericano, coa vitoria de Uruguai sobre Perú por 4-0. Máis tarde, durante o goberno do xeneral Manuel A. Odría, o estadio foi reconstruído e oficialmente reinaugurado o 27 de outubro de 1952. O 27 de agosto do 2005 inaugurouse o gramado artificial que se instalou con ocasión da Copa Mundial de Fútbol Sub-17 de 2005 que levou a cabo no Perú, aínda que a nova superficie foi moi criticada polos clubs de Primeira División debido ás lesións sufridas polos seus futbolistas.

Por tal motivo o seleccionado peruano nos últimos anos viuse na obrigación de utilizar como sede para disputar os seus encontros de local o Estadio Monumental, popularmente coñecido como Monumental de Ate ou Monumental Ou, propiedade do Club Universitario de Deportes, situado ao leste da cidade de Lima no Distrito de Ate. Foi deseñado polo arquitecto uruguaio Walter Lavalleja, e conta cunha capacidade ou aforamento total para 80.093 espectadores: 58.577 asistentes no seu catro tribunas e 21.516 persoas adicionais no catro edificios de palcos-suites que o rodean. A selección de fútbol do Perú non tivo moito éxito xogando no Monumental, dun total de quince encontros só obtivo a vitoria en tres ocasións, empatando oito veces e perdendo en cinco oportunidades. O primeiro encontro disputado pola selección neste estadio foi ante Ecuador o 2 de xuño de 2001, nun encontro válido polas eliminatorias para o Mundial de 2002, o cal finalizou con vitoria para os ecuatorianos por 2-1. A primeira vitoria foi ante Bolivia o 12 de setembro de 2007 nun encontro amigable.

Vila Deportiva Nacional

A Vila Deportiva Nacional (do castelán: Cidade Deportiva Nacional) tamén coñecida como a VIDENA, é o centro de operacións de tódalas seleccións peruanas (dende menores até a absoluta) e o cuartel xeral da Federación Peruana de Fútbol. Atópase situada no Distrito de San Luis, na cidade de Lima. Foi construída en 1996, baixo a presidencia de Alberto Fujimori e sendo Nicolás Delfino presidente da FPF. Posúe unha área total próxima aos 50.000 m².

Resultados

Copa Mundial de Fútbol Ano Fase Posición PX PG PE PP GF GC Uruguai 1930 Primeira fase 10° 2 0 0 2 1 4 Italia 1934 Retirouse Francia 1938 Non se clasificou Brasil 1950 Retirouse Suíza 1954 Suecia 1958 Non se clasificou Chile 1962 Inglaterra 1966 México 1970 Cuartos de final 7° 4 2 0 2 9 9 Alemaña 1974 Non se clasificou Arxentina 1978 Segunda fase 8° 6 2 1 3 7 12 España 1982 Primeira fase 20° 3 0 2 1 2 6 México 1986 Non se clasificou Italia 1990 Estados Unidos 1994 Francia 1998 Corea/Xapón 2002 Alemaña 2006 Suráfrica 2010 Brasil 2014 Rusia 2018 Primeira fase 20° 3 1 0 2 2 2 Total - 9° 46 18 12 17 76 65

Copa América Copa América 1916 Ausente 1917 Ausente 1919 Ausente 1920 Ausente 1921 Ausente 1922 Ausente 1923 Ausente 1924 Ausente 1925 Ausente 1926 Ausente 1927 3º lugar 1929 4º lugar 1935 3º lugar 1937 6º lugar 1939 Campión 1941 4º lugar 1942 5º lugar 1945 Retirouse 1946 Retirouse 1947 5º lugar 1949 3º lugar 1953 5º lugar 1955 3º lugar 1956 6º lugar 1957 4º lugar 1959 4º lugar 1959 Retirouse 1963 5º lugar 1967 Retirouse 1975 Campión 1979 3º lugar 1983 3º lugar 1987 Primeira fase 1989 Primeira fase 1991 Primeira fase 1993 Cuartos de final 1995 Primeira fase 1997 4º lugar 1999 Cuartos de final 2001 Cuartos de final 2004 Cuartos de final 2007 Cuartos de final 2011 Terceiro lugar 2015 Terceiro lugar 2016 Cuartos de final  Táboa xeral: 6º posto Pts PX PG PE PP GF GC Dif Rend 169 132 46 31 55 193 220 -27 34,8%

Xogadores

Máis partidos disputados Actualizado a 15 de outubro de 2019.[2] # Nome Activo Carreira Xogos Goles 1 Roberto Palacios 1992–2012 128 19 2 Héctor Chumpitaz 1965–1981 105 3 3 Paolo Guerrero ✓ 2004– 102 39 4 Jorge Soto 1992–2005 101 9 5 Juan José Jayo Legario 1994–2008 97 1 6 Nolberto Solano 1994–2009 95 20 Jefferson Farfan ✓ 2003– 95 27 7 Yoshimar Yotún ✓ 2011– 92 3 8 Luis Advincula 2011– 90 1 9 Toribio Díaz 1972–1985 89 2 10 Claudio Pizarro ✓ 1999–2016 85 20

Máximos goleadores Actualizado a 15 de novembro de 2019.[2] # Nome Activo Carreira Goles Xogos 1 Paolo Guerrero ✓ 2004– 39 102 2 Jefferson Farfán ✓ 2003– 27 95 3 Teofilo Cubillas 1968–1982 26 81 4 Teodoro Fernández 1935–1947 24 32 5 Claudio Pizarro 1999–2016 20 85 6 Nolberto Solano 1994–2008 20 95 7 Roberto Palacios 1992–2012 19 128 8 Hugo Sotil 1970–1978 18 62 9 Oswaldo Ramirez 1969–1982 17 57 10 Franco Navarro 1980–1989 16 56

Notas

1. "La Blanquiroja". Arquivado dende o orixinal o 24 de decembro de 2013. Consultado o 28 de xullo de 2010.
2. "RSSSF archive of most capped players and highest goalscorers". RSSSF.^{[Ligazón morta]}

Véxase tamén

Outros artigos

• Federación Peruana de Fútbol

Ligazóns externas

• Sitio web oficial da FPFArquivado 05 de febreiro de 2007 en Wayback Machine.
• Perfil FIFA do Perú Arquivado 02 de maio de 2010 en Wayback Machine.
• Todo sobre Perú nos mundiais