O termo políglota[1] refírese a unha persoa versada en varios idiomas, ou a un texto escrito noutros tantos, reservándose o termo bilingüe para aqueles que dominan dous, e trilingüe para aqueloutros que dominan tres idiomas.
.jpg)
Un dos políglotas máis coñecidos é o emperador do Sacro Imperio Carlos V, falante nativo de neerlandés ou flamengo, que nunha ocasión afirmou que se dirixía ao seu cabalo en alemán, que conversaba coas mulleres en italiano e cos homes en francés, e que reservaba o español para as súas conversas con Deus.[2]
Etimoloxía
O termo políglota deriva do grego antigo πολύγλωττος, polýglōttos, que á súa vez deriva das voces πολύς, polýs, 'moito' e γλώσσα ou γλώττα, glṓssa ou glṓtta (variante ática de γλώσσα), 'lingua'. O termo úsase desde 1640 como substantivo, e desde 1650 como adxectivo.[3]
Teorías
Existen numerosas teorías como explicación do poliglotismo. Por exemplo, tense recoñecido que alguén que estea interesado nos idiomas, cun intelecto suficientemente desenvolvido, e que optimiza a súa técnica de aprendizaxe coa experiencia, será cada vez máis eficiente en cada novo idioma aprendido; polo tanto, tal individuo será capaz de dominar novos idiomas con menos esforzo que unha persoa media. Ademais, os diferentes idiomas superpóñense nas áreas de gramática e vocabulario, e isto fai que sexa máis fácil adquirir idiomas conectados, como as palabras do inglés e do francés.
Unha teoría suxire que un aumento brusco nos niveis de testosterona nun bebé mentres está no útero materno pode incrementar a asimetría do cerebro,[4] mentres que outros suxeriron que o traballo duro e o tipo correcto de motivación —que calquera adulto pode aplicar— son os factores clave do poliglotismo.[5] A neurocientífica Katrin Amunts estudou o cerebro do políglota alemán Emil Krebs e determinou que a área do cerebro de Krebs que era responsábel dos idiomas —a área de Broca— estaba organizada dunha maneira diferente en comparación cos cerebros dos monolingües.[Cómpre referencia]
Denominacións
- Monolingüe ou monóglota - 1 lingua falada
- Bilingüe ou díglota - 2 linguas faladas
- Trilingüe ou triglota - 3 linguas faladas
- Cuadrilingüe, tetralingüe ou tetraglota - 4
- Quinquelingüe, pentalingüe ou pentaglota - 5
- Sextilingüe - 6
- Septilingüe - 7
- Octalingüe - 8
- Nonalingüe - 9
- Decalingüe - 10
- Endecalingüe - 11
- Dodecalingüe - 12
Políglotas famosos
- Bieito XVI (1927), domina polo menos seis idiomas (alemán, italiano, francés, latín, inglés e castelán. Ademais, le o grego antigo e o hebreo bíblico.
- Ernesto de la Peña (1927-2012), erudito mexicano, falaba ao redor de 33 linguas, incluíndo o latín, o grego antigo, o inglés, o francés, o italiano, o ruso, o hebreo, o chinés e o sánscrito.
- William James Sidis, neno prodixio estadounidense (1898-1944), que tiña, xa de neno, excepcionais habilidades nas matemáticas e domininaba moitos idiomas (latín, grego, alemán, francés e outras linguas romances).
- Francisco, maniféstase en castelán, latín, grego, italiano e inglés.[6]
- Francisco de Miranda, prócer venezolano precursor da independencia suramericana, falaba 6 idiomas: alemán, castelán, francés, inglés e ruso, e ademais traducía o latín e o grego. É coñecido como o americano máis universal da historia.
- Felipillo, guía dos conquistadores do Perú. Expresábase en tallán (lingua dun pobo situado no norte do actual Perú), quechua I, quechua clásico e castelán, e morreu aprendendo mapuche, na infrutuosa avanzada almagriana a Chile.[7]
- Giuseppe Caspar Mezzofanti (1774-1849), cardeal italiano que dominaba trinta e nove linguas, incluídas o persa, o latín, o grego, o italiano, o español, o alemán e o francés.
- Guillermo Gómez Rivera (1936), escritor, poeta, lingüista, periodista e historiador filipino. Fala tagalo, español, hiligainón, inglés, italiano, kinaray-a, cebuano e portugués. Ademais ten un nivel inicial en chabacano.
- Heinrich Schliemann (1822-1890), empresario e arqueólogo alemán que descubriu as ruínas de Troia. Podía falar alemán, neerlandés, francés, inglés, italiano, portugués, español, polaco, sueco, grego, latín, ruso, árabe e turco.
- John Milton (1608-1674), poeta inglés, moi coñecido por ser o creador do poema épico O paraíso perdido (Paradise Lost), podía falar inglés, latín, francés, alemán, grego, hebreo, italiano, español, arameo e siríaco.
- John Bowring (1792-1892), político e economista inglés que podía falar 100 linguas.
- José Gregorio Hernández (1864-1919), científico, filántropo, médico e profesor venezolano. Podía falar español, francés, alemán, inglés, italiano, portugués e dominaba o latín.
- Xoán de Betanzos, explorador e cronista galego do século XVI, que acompañou a Francisco Pizarro e a Diego de Almagro na conquista do Imperio Inca, con solvencia lingüística en galego, castelán, latín, quechua xeral e quechua clásico, por casar cunha irmá de Atahualpa.[8]
- Xoán Paulo II (1920-2005), que falaba os seguintes idiomas: italiano, francés, alemán, inglés, español, portugués, ucraíno, ruso, croata, esperanto, grego antigo e latín, así como o seu natal polaco.
- Ziad Fazah (1954), políglota libanés que fala ao redor de 58 linguas.
- Ghil'ad Zuckermann (1971), lingüista que fai contribucións á revitalización lingüística, contacto lingüístico e etimoloxía.[9][10]
Notas
Véxase tamén
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
