numismático e historiador belga From Wikipedia, the free encyclopedia
Paul Naster, nado o 19 de decembro de 1913 en Lovaina e finado o 22 de xuño de 1988 na mesma cidade flamenga, foi un numismático, filólogo, historiador e arqueólogo belga especializado na Antigüidade grega e no Oriente Medio.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 19 de decembro de 1913 Lovaina, Bélxica |
Morte | 12 de xuño de 1988 Lovaina. Rexión Flamenga. Bélxica |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Belga. |
Educación | Universidade Católica de Lovaina. |
Q89547790 | Estudos da Antigüidade grega e do Oriente Medio. |
Actividade | |
Campo de traballo | Numismática, arqueoloxía e filoloxía. |
Ocupación | historiador da arte , arqueólogo , filólogo , numismático , Asiriólogo |
Membro de | |
Obra | |
Doutorando | Simone Scheers |
Familia | |
Cónxuxe | Lydie Marie Fernande Vande Mert (1939).[1] |
Premios | |
- (1969): Premio quinquenal (CEN). - 1985: Medalla da RNS. - 1996: Medalla Huntington (ANS). |
Paul Naster naceu en Lovaina en 1913, fillo de Félicien Naster e de Marie Van Langendonck[1].
Naster desenvolveu na súa cidade natal practicamente toda a súa carreira académica. Logo de cursar a educación secundaria na súa vila natal, continuou coa súa formación superior na Universidade Católica de Lovaina, onde acadou as licenciaturas en Arqueoloxía e Historia da Arte (1934) e en Filoloxía Clásica (1935), e a diplomatura en Historia da Antigüidade (1935). Por outra parte, nesa época iniciouse tamén na numismática da man de Marcel Hoc. En 1938 doutorouse en Filoloxía e Historia Orientais, cunha tese titulada L'Asie mineure et l'Assyrie aux VIIIe et VIIe siècles avant J.-C. d'après les Annales des rois assyriens ("Asia Menor e Asiria nos séculos VIII e VII a. de C. segundo os anais dos reis asirios")[2], e trasladouse a Praga para continuar alí a súa formación en linguas semíticas, durante un curso, na Universidade Carolina. O inicio da segunda guerra mundial obrigouno a regresar ao seu país.[3][4]
O 1 de marzo de 1939 ingresou na Biblioteca Real de Bélxica, xusto antes de ser mobilizado e de participar como suboficial na Batalla de Bélxica.[5] O 13 de abril de 1942 foi nomeado conservador adxunto do Gabinete de Medallas da Biblioteca Real, onde se reencontrou co profesor Marcel Hoc.[4] As coleccións do Gabinete proporcionáronlle a ocasión de perfeccionar os seus coñecementos numismáticos e comezou a facer publicacións sobre esta materia con regularidade, interesándose en todos os períodos da historia monetaria. Alí contactou tamén co numismático francés Colbert de Beaulieu, con quen estableceu amizade.[3]
A partir de 1941, comezou a súa carreira académica na Universidade Católica de Lovaina, desde 1952 como profesor titular, onde se dedicou á docencia en ámbitos diversos, entre eles a filoloxía oriental, a arqueoloxía e a historia da arte do Oriente Medio e da Grecia antiga, a numismática e a economía.[3][4] En concreto, as súas clases de numismática dividíanse en dous cursos: un sobre o mundo antigo e outro sobre as épocas medieval e moderna. Foi, xunto co etruscólogo Franz de Ruyt e o historiador da arte Jacques Lavalleye, un dos artífices da creación do Instituto de Arqueoloxía e de Historia da Arte de Lovaina, onde inicialmente impartiu tamén clases, tanto en francés como en neerlandés.[6] Ademais, tamén dirixiu diversas teses de doutoramento, entre elas a de Simone Scheers en 1943, unha das súas discípulas máis destacadas, que o sucedeu na cátedra logo do seu retiro en 1983.[7]
Cando a Universidade de Lovaina se dividiu en dúas comunidades lingüísticas a finais da década de 1960, el decantouse pola súa comunidade de orixe e comezou pasou a ensinar unicamente en lingua neerlandesa na denominada Katholieke Universiteit Leuven, ata o seu paso á condición de profesor emérito en 1983.[5][7]
Desde os seus primeiros artigos, Paul Naster interesouse sinaladamente polos aspectos técnicos da cuñaxe da moeda, particularmente con estudos dos cuños e da metroloxía. Aínda que os seus traballos abrangueron períodos moi amplos e diversos (numismática celta, Oriente Medio, moeda carolinxia, tesouros dos séculos XV e XVI, etc.), centrouse particularmente na moeda da Antiga Grecia. A súa publicación numismática máis coñecida é o seu catálogo das moedas gregas da colección Lucien de Hirsch, editado en 1959.[3][8][9][1]
Naster foi membro da Comisión Internacional de Numismática e, en tal condición, presidiu entre 1971 e 1986, a subcomisión para a publicación de Sylloge Nummorum Graecorum.[2][3]
Entre 1949 e 1992 foi un dos directores da Revue Belge de Numismatique, e de 1961 a 1967 presidiu a Sociedade Real de Numismática de Bélxica, á que pertencía desde 1941. En 1974 foi nomeado presidente de honra da institución. En 1966, con ocasión do 125º aniversario desta institución, foi o primeiro presidente que usou a lingua neerlandesa, a súa lingua materna, nunha reunión.[10] O mesmo ano dirixiu un seminario de verán organizado pola American Numismatic Society na Universidade Columbia, de Nova York.[2]
Noutras áreas da súa actividade científica distinguiuse principalmente como especialista no Oriente Próximo e Medio e foi un destacado especialista en Asiria. Como filólogo, Naster estudou as táboas cuneiformes, o texto de Gilgamesh, o código de Hammurabi, os anais dos reis asirios e os documentos arameos de Elefantina. Como arqueólogo, participou nas escavacións de Apamea en Siria e xogou un papel destacado como presidente fundador do Comité Belga das Escavacións en Xordania e na organización de escavacións do sitio nabateo de El Lahun, e dirixiu varias campañas a partir de 1979.[5][1] Así mesmo, foi membro da Academia Real de Arqueoloxía de Bélxica (1966)[1], e membro fundador da Asociación Asiriolóxica Georges Dossin (1976)[2] e do Comité Belga para a Historia, a Epigrafía e a Arqueoloxía de Mesopotamia.[3]
No seu país foi honrado coa Cruz de Guerra e foi nomeado cabaleiro da Orde de Leopoldo II.[1]
Preséntase a seguir unha listaxe das monografías publicadas por Paul Naster, así como unha escolma dos seus artigos publicados na Revue Belge de Numismatique:[13][14]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.